- Nasza grupa
- Wydarzenia
- Informacje dla rodziców
- Podziękowania dla rodziców
- Zajączki - Rok szkolny 2019/2020
- Zajączki - Rok szkolny 2018/2019
- Zajączki - Rok szkolny 2017/2018
- Zajączki - Rok szkolny 2016/2017
- Zajączki - Rok szkolny 2015/2016
- Krasnoludki - Rok szkolny 2014/2015
- Krasnoludki - 2013/2014
- Krasnoludki - 2012/2013
Zajączki - Rok szkolny 2019/2020
INFORMACJA
Od 24.03. możecie się Państwo kontaktować z wychowawcą za pomocą noweg maila: joanna.p6cl@wp.pl
Zachęcam też do przesyłania zdjęć dzieci. Pozdrawiam
Żegnaj, przedszkole kochane!
Kochane moje starszaki, dziś po raz ostatni tak się do was zwracam! Dzisiaj przecież ostatni raz w charakterze przedszkolaków przychodzicie do Przedszkola nr 6 "Pod Jarzębiną" . Zaśpiewajmy więc hymn naszego przedszkola:
Hymn Przedszkola "Pod Jarzębiną"
Każdy przedszkolak dobrze wie o tym,
co to zmartwienia, co to kłopoty,
gdy nagle trzeba opuścić mamę,
samemu się ubrać i zjeść śniadanie.
Lecz w naszym przedszkolu te wszystkie zmartwienia
szybko znikają: "pstryk!" i ich nie ma!
Tu nikt nie chodzi ze smutną miną,
bo to przedszkole "Pod Jarzębiną!".
Każdy szczęśliwy, oraz wesoły
chce zostać w przedszkolu i nie iść do szkoły.
Nasze przedszkole jest super ! I wiecie?
Nie ma takiego drugiego na świecie!
Tu nikt nie chodzi ze smutną miną,
bo to przedszkole "Pod Jarzębiną!".
Dziecięce lata szczęśliwie płyną
w naszym przedszkolu "Pod Jarzębiną!"
Szczęśliwe były wasze przedszkolne lata, prawda? Nawet te ostatnie miesiące, w czasie których nie mogliśmy się spotykać osobiście, nie zniszczą waszych dobrych wspomnień o przedszkolu!
A więc wspominajcie! Dziś jeszcze po raz ostatni razem się pobawmy i popracujmy, bo.......... Od jutra czekają na was ....... /co takiego czeka, okaże się za chwilę/
* "Ile głosek?"- zabawa doskonaląca umiejętność analizy głoskowej. Podajemy dziecku słowa - nazwy przedmiotów znajdująch się w pomieszczeniu, w którym jesteśmy. Dziecko szybko podbiega do danego obiektu, następnie dzieli dane słowo na głoski i podaje ich liczbę. Przykładowe obiekty: zegar, klocek, klamka, półka, szuflada, pojemnik, pudełko, ołówek, krzesełko, skuwka, doniczka, tablica, komputer, klawiatura, pinezka, parapet, przyczepa, ciężarówka. Dziecko układa krótkie zdanie z danym słowem.
* "Znamy te litery"- ćwiczenia graficzne. Wypisujemy kilka podanych przez dziecko liter / z zastrzeżeniem, że nie może to być "y"/. Dziecko odczytuje zapisane litery i podaje słowa, które rozpoczynają się tymi głoskami. Następnie wybiera jedno słowo i je ilustruje.
* "Wakacyjna krzyżówka"- rysujemy krzyżówkę, której rozwiązaniem będzie słowo "wakacje" . Odczytujemy kolejne hasła, a dziecko po odgadnięciu wpisuje je w kratki. Oto hasła:
1. Ptak, którego można spotkać na plaży. (mewa)
2. Śpimy w nim na biwaku. (namiot)
3. Zakładasz go, gdy chcesz popływać kajakiem. (kapok)
4. Robisz z niego babki. (piasek)
5. Zobaczysz go na plecach każdego podróżnika. (plecak)
6. Pływają po nim żaglówki. (jezioro)
7. Zobaczysz je na morzu, gdy wieje wiatr. (fale)
* "Umiemy dobrze liczyć!"
https://wordwall.net/play/3114/929/619
* " Podsumowanie roku"- dziecko opowiada o tym, co mu się najbardziej podobało w przedszkolu, za czym będzie tęsknić, o czym chciałoby pamiętać, czego nie lubiło, jak wyobraża sobie szkołę, jakie miłe wspomnienia z przedszkola zabierze ze sobą do szkoły.
* W przedszkolu było super! Na 122, powtórzyć chciałbym tamte dni jeszcze jeden raz!
* Przypomnijmy sobie teraz cały przedszkolny rok, dzięki tej piosence:
Gorąco wam dziękuję, moje kochane przedszkolaki, że mogliśmy ten przedszkolny czas spędzić razem! Pamiętać będziemy po jakimś czasie tylko to, co piękne i dobre!
A więc miłych wspomnień! 
Przed nami wakacje! Niech będą udane, szczęśliwe i BEZPIECZNE! Uważajcie na siebie na każdym kroku! Trzeba mieć "oczy dookoła głowy" - jak mawiają mądrzy ludzie.
Po szczęśliwych wakacjach, czeka na was szkoła! Nowe, jakże ważne wyzwanie!
Powodzenia!
https://youtu.be/4ba9aVhV88M
Jak zatęsknicie za przedszkolem , odwiedzajcie nas! 
Do zobaczenia!26.06.2020
Wakacyjna matematyka
Marzenia o podróżach – utrwalanie piosenki. Dziecko przygotowuje prowizoryczną scenę i wybiera przedmiot przypominający mikrofon. Śpiewa piosenkę przed rodziną. Rodzic przykleja do ubrania gwiazdki.
Wakacyjne opowieści – zabawa rozwijająca logiczne myślenie, łączenie wyrazów na podstawie skojarzeń, układanie opowiadań.
Rośnie – maleje – zabawa matematyczna doskonaląca umiejętność dodawania.
Matematyka z obręczami – zabawa dydaktyczna doskonaląca umiejętność liczenia, rozwiązywanie zadań w „Kartach pracy”.
Odcienie morza – mieszanie kolorów i rozcieranie plasteliny, zabawa doskonaląca siłę i sprawność dłoni, utrwalanie prawidłowego kierunku pisania. Gdy plastelina jest równomiernie roztarta na całej tekturce i pokrywa ją cienką warstwą, dziecko rysuje w niej fale za pomocą wykałaczki, pamiętając o rysowaniu od lewej do prawej strony
Klasy – zabawa ruchowa z elementem skoku. Dziecko samodzielnie projektuje i rysuje klasy, zapisuje cyfry, wybieraja przedmiot do rzucania i określa sposób skakania.
(Źródło: Wydawnictwo MAC Edukacja)
25.06.2020
JUŻ LATO WOŁA NAS
1. Latający balonik – zabawa zręcznościowa, wdrażanie do współpracy w grupie
Podróże– słuchanie piosenki i omówienie jej treści. Dzieci słuchają piosenki. Prosimy o opisanie własnymi słowami każdej zwrotki. Po ponownym odsłuchaniu piosenki dzieci rysują do niej ilustrację.
https://www.youtube.com/watch?v=2nacbp-U-6A
2. Moje wakacyjne plany – swobodne wypowiedzi dzieci.
Dzieci opowiadają o swoich wakacyjnych planach opisują miejsca, w które pojadą, mówią o tym, co będą robić i kto pojedzie razem z nimi, zdradzają, jakim środkiem lokomocji będą podróżować i jakie już poczyniły przygotowania do wyjazdu. Zwracamy uwagę, żeby dzieci poprawnie formułowały zdania i używały czasowników w czasie przyszłym w formie osobowej.
Fale – zabawa ruchowo-rytmiczna.
Dzieci siadają w kręgu. Zaczynamy śpiewać słowo „fale” na melodię popularnej piosenki „Panie Janie”. Do śpiewu dołącza falujący ruch rąk, jakby rysował fale w powietrzu. Na koniec śpiewają, rysując rytmicznie fale kredką na kartce papieru.
Dzień dobry, witam was – nauka rymowanki na pamięć, zadania z „Kart pracy”.
Następnie rysują szlaczek, powtarzając wcześniej poznaną rymowankę.
Ułóż zdanie – zabawa dydaktyczna doskonaląca umiejętność czytania. Rozkładamy wymieszane kartki z wyrazami tworzącymi zdanie „Mama, tata i ja budujemy zamek z piasku” (każdy wyraz jest wydrukowany dużymi literami na osobnej kartce). Dzieci przeliczają wyrazy i wskazują najdłuższy z nich. Następnie dzieci wykonują zadanie w „Kartach pracy”: odczytują wszystkie zdania, dopasowują do nich obrazki, rysują brakujący obrazek.
3.Praca plastyczna Kartka z wakacji – projektowanie pocztówki.
Teksty: Pozdrowienia znad morza, Pozdrowienia z gór, Pozdrowienia z krainy jezior, Pozdrowienia z leśnego zakątka, Pozdrowienia z pięknego miasta. Dzieci odczytują zdania na głos.
Fale – zabawa ruchowa z elementem równoważnym.
4.Zobacz film i opowiedz jego treśc rodzicom
https://www.youtube.com/watch?v=0iidgRGFl60
https://www.youtube.com/watch?v=Y0sBekIWkL4
https://www.youtube.com/watch?v=BXoI0ovO9ZY
Zapamiętaj, że wakacje to nie tylko wspaniała zabawa ale przede wszystkim bezpieczna zabawa i wypoczynek..
24.06.2020
Dzień Ojca
Wakacji nadszedł czas
Dziś jest święto naszych kochanych Tatusiów! Życzymy Im wszystkiego, co najlepsze, najmilsze i najpiękniejsze! Życzymy zdrowia, miłości w rodzinie, dobrej pracy, spokoju i dużo radości z codzienności! Aby każdy Tatuś czuł się doceniany i bardzo kochany przez swoje pociechy, dla których jest przecież najwspanialszym wzorem! Śpiewamy dziś od rana "Sto lat!" naszym kochanym Tatusiom! https://www.youtube.com/watch?v=-VDZDUQYWDc
http://https://www.youtube.com/watch?v=mt0sB30wsh8Tata jest zawsze potrzebny! A na wakacjach? Przecież to właśnie On potrafi nam zorganizować najwspanialej wakacyjny czas!
Jeśli już dzieci złożyły Tatusiom życzenia, zaśpiewały piosenkę i wręczyły własnoręcznie wykonany upominek /mam nadzieję, że przydały się wam pomysły, które wczoraj otrzymaliście - poślijcie , proszę zdjęcia!/, zapraszamy teraz w wir wakacyjnych przygotowań!
* Na początek "Wakacyjna gimnastyka"- zestaw wczorajszych ćwiczeń porannych.
* "Przesyłka specjalna"- zabawa ruchowa z elementem bieżnym.
* "Światełko w tunelu"- zabawa ruchowa przy zasłoniętych oknach.Na wakacje czas! - opowiadanie
• Rozmowa kierowana na podstawie opowiadania .
*Gdzie możemy spędzać wakacje?"- rozmowa kierowana.
* "Tak czy nie - zasady bezpiecznych wakacji"- pogadanka na temat zasad bezpieczeństwa, rozwijanie myślenia. Każde omawiane zdanie można z dzieckiem przedyskutować, spytać o jego osobiste doświadczenia, poprosić o rady dla tych, którzy wybierają się na wakacje. Propozycje zdań:
Skórę smarujemy kremem z filtrem. Tak czy nie?
Na górskie szlaki wybieramy się w klapkach. Tak czy nie?
Na wycieczkę łodzią lub kajakiem zakładamy kapok. Tak czy nie?
Możemy zostawić bagaż bez opieki w dowolnym miejscu. Tak czy nie?
W czasie burzy chronimy się pod drzewem. Tak czy nie?
Kąpiemy się tylko na wydzielonych, strzeżonych kąpieliskach? Tak czy nie?
Odmawiamy, gdy nieznajoma osoba chce nas czymś poczęstować. Tak czy nie?
Gdy jest bardzo gorąco, wchodzimy szybko do zimnej wody? Tak czy nie?
W górach chodzimy tylko po wyznaczonych szlakach. Tak czy nie?
W słoneczny dzień nosimy nakrycie głowy. Tak czy nie?
Do jazdy na rowerze zakładamy kask. Tak czy nie?
W upalne dni pijemy dużo wody. Tak czy nie?
Po pikniku w lesie zostawiamy śmieci na trawie. Tak czy nie?
* "Latarnia"- rozmowa na podstawie tekstu opowiadania W.Widłaka; wdrażanie do uważnego słuchania.
Latarnia
Dzień dobry, nazywam się Wesoły Ryjek. Dziś rano tata powiedział:
– Ryjku, wybierzemy się na latarnię morską. A przynajmniej tak to zrozumiałem. – Nie wiedziałem, tato, że są specjalne morskie latarki – powiedziałem. – A po co? A są jakieś specjalne górskie? Albo jeziorskie… jeziorne… jeziorowe? W czym się różnią? Czy mają… Miałem bardzo wiele pytań, ale tata zamachnął rękami tak jak wtedy, kiedy obok nas latała osa.
– Ryjku, to nie latarka, tylko latarnia – powiedział. – Latarnia morska jest duża i trzeba się na nią wdrapać. Zresztą sam zobaczysz. No więc zapytałem jeszcze tylko, czy możemy zabrać ze sobą mojego żółwia przytulankę, żeby on też zobaczył tę duża latarnię, na którą trzeba się wdrapać. Tata się zgodził i więcej już o nic nie pytałem, choć byłem bardzo ciekaw. Do latarni trzeba było dojechać, a potem dojść przez las, a potem trochę się wdrapywać pod górkę.
– Tato, daleko jeszcze? – zapytałem. – Bo mój żółw już by chciał dojść.
– Powiedz żółwiowi, że już całkiem blisko – powiedział tata, a ja się zdziwiłem, bo oprócz drzew nie widziałem przed sobą nic dużego, na co można by się wdrapać. Wtedy przed nami nagle się coś pojawiło. Jakby dom z cegły, tylko okrągły.
– Spójrz w górę – powiedział tata. Spojrzałem. Latarnia była rzeczywiście wielka. Wyglądała trochę jak ogromny komin, a trochę jak wieża na zamku, który kiedyś zwiedzaliśmy.
– A gdzie ta latarnia ma żarówkę? – zapytałem. I wtedy właśnie się okazało, że do żarówki trzeba się wdrapać na górę. Szliśmy i szliśmy po schodach, które ciągle się kręciły i nie mogły przestać, aż mnie też się zaczęło kręcić w głowie. Na szczęście tata wziął mnie wtedy na ręce i wszystko się odkręciło, tak jak trzeba. Tak to już jest z moim tatą. A na górze sam nie wiem, co było ciekawsze – wielka żarówka (co prawda zgaszona, bo był dzień), czy widok z malutkich okienek.
– Widzisz morze, Ryjku? – pytał tata. – A drzewa? Jest ich też całe morze. A tam gdzieś, w tamtą stronę, jest nasz dom. – Dom! – zawołałem. – Ojej, domu nie widzę. Dziś dowiedziałem się, po co budowano latarnie morskie. Po to, żeby każdy – nawet z daleka i nawet w najgorszą burzę – mógł trafić do domu. I wiecie, co? To działa. Nie wiem dokładnie jak, ale w każdym razie my też trafiliśmy do naszego domu!
Źródło: Wojciech Widłak, „Latarnia” [w:] „Wesoły Ryjek i lato”, Media Rodzina, Poznań 2017
Pytania sprawdzające rozumienie treści.
lnformacje dotyczące latarni morskich i ich funkcji.
Latarnie morskie to znaki nawigacyjne, wskazujące drogę. Wyglądają jak wysokie wieże z małymi okienkami. Budowane są na brzegach mórz i bardzo dużych jezior. Wysyłają sygnały świetlne, a w czasie gęstej mgły, gdy światło jest mało widoczne – również sygnały dźwiękowe. Obecnie większość latarni jest zautomatyzowana, ale dawniej mieszkali w nich latarnicy, którzy o zmroku zapalali lampy latarni. W odległych czasach, kiedy nie było jeszcze latarni, na skalnych brzegach mórz rozpalano wielkie ogniska. Najwyższa polska latarnia znajduje się w Świnoujściu. Jest zbudowana z cegły. Na jej szczyt prowadzi aż 308 schodków.
Po wysłuchaniu piosenek, proponuję, abyście nauczyli się tej, która się wam najbardziej podoba. Jak już będziecie ją umieć, to śpiewając, poruszajcie się przy tej piosence - będzie to już przedsmak wakacji!
Może wakacje na rowerze?
* " Znajdź obrazek"- ćwiczenia w zakresie analizy sylabowej.
* Zadania w Kartach pracy - KP -4, str. 76-77
* "Latarnia morska"- konstruowanie latarni z papierowych kubeczków i małych pudełek.
Taką latarnię morską możemy wręczyć Tatusiowi w dodatkowym prezencie, bo to przecież On jest naszym "latarnikiem".
Życzę wam pięknego, rodzinnego świętowania! 23.06.2020
Lato zaprasza nas do zabawy
Zestaw „Wakacyjna gimnastyka”
Na plaży – zabawa naśladowcza.
Plażowa piłka – zabawa z elementem rzutu. Dziecko rzuca piłką do rodzeństwa lub rodzica.
Plażowe turlanie – zabawa wzmacniająca mięśnie tułowia.
Po piasku – zabawa ćwicząca współpracę i wzajemne zaufanie.
Hop do przodu – zabawa ćwicząca mięśnie nóg.
Letni spokój – zabawa relaksująca. Dziecko siada z rodzicem, stykając się całą powierzchnią pleców. Następnie odwracają się do siebie przodem, siadają blisko siebie w siadzie skrzyżnym, ręce swobodnie opuszczają, stykają się czołami, zamykają oczy i powoli, głęboko oddychają.
Ja chcę! – zabawa ruchowa o charakterze dydaktycznym. Aby osiągnąć cel, potrzebna jest zgoda i jednomyślność. Czasami trzeba pójść na ustępstwa. Rodzic pyta dziecko, czy było kiedyś w sytuacji, w której musiało iść na ustępstwa.
Jak spędzamy wakacje – pogadanka, wdrażanie dzieci do wypowiadania się całym zdaniem i tworzenia dłuższych wypowiedzi na zadany temat. Rodzic pyta dziecko, gdzie można spędzać wakacje (w górach, nad morzem, w lesie, u babci, nad rzeką, nad jeziorem), co można w tych miejscach robić, które z wakacyjnych miejsc wypoczynku jest najlepsze, najciekawsze i dlaczego. Dziecko opowiada o swoich wakacyjnych doświadczeniach. Rodzic układa lub pokazuje w komputerze obrazki prezentujące różne krajobrazy Polski, zgodnie z wypowiedziami dziecka. Na koniec rodzic pyta dziecko o sposoby podróżowania podczas wakacji (wycieczki piesze, pociąg, samochód, rower, autokar, łódź, samolot).
Pakujemy plecak – zabawa dydaktyczna. Rodzic pyta dziecko, co każdy musi zabrać ze sobą, gdy jedzie na wakacje. Dziecko podaje różne propozycje. Razem zastanawiają się, czy dana rzecz jest rzeczywiście niezbędna w podróży. Następnie rodzic pokazuje dziecku przygotowane wcześniej przedmioty, a dziecko nazywa je, określa, do czego służą, zastanawia się, czy dana rzecz bardziej przyda się nad morzem, w lesie czy w górach i w jakich sytuacjach. Proponowane przedmioty: latarka, sznur, mapa, telefon komórkowy, czapka z daszkiem, butelka z wodą, parasol. Po skończonej rozmowie, dziecko wykonuje zadania w KP, s.74-75: pokonuje labirynt, słucha czytanego przez rodica tekstu (s. 96) i wkleja pojazdy we właściwej kolejności, rysuje po śladzie i koloruje plecak, wybiera przedmioty do spakowania i uzasadnia swój wybór.
Hop do wody – zabawa ruchowa z elementem równoważnym. Rodzic tworzy dużą pętlę z długiego sznurka i rozkłada ją na podłodze. Dziecko chodzi na bosaka po sznurku, recytując rymowankę:
Idziemy na wycieczkę,
bierzemy misia w teczkę
a misio dla ochłody
hop do wody.
Na słowa „hop do wody” dziecko wskakuje obunóż do środka kręgu i naśladuje ruch pływania żabką. Zabawę powtarzamy trzykrotnie, zmieniając kierunek marszu.
Oczami wyobraźni – zabawa dydaktyczna rozwijająca twórczą wyobraźnię. Dziecko kładzie się na dywanie, zamyka oczy i myśli o wakacjach. Następnie opowiada o tym, jak powinno wyglądać idealne miejsce na wakacje, gdzie powinno być, co powinno się, tam znajdować, kogo chciałoby tam spotkać i co mogłoby tam robić.
Mapa mojej podróży – aktywność plastyczna. Dziecko ogląda różne mapy i przewodniki z mapami. Opisuje rodzaj umieszczonych na nich informacji, po czym próbuje stworzyć własną mapę lub rysunkowy przewodnik po miejscu, do którego chciałyby pojechać na wakacje.
(Źródło: Wydawnictwo Nowa Era; Dzieciaki w akcji)
Na pewno pamiętacie, że jutro jest bardzo ważne święto - czyli Dzień Taty
Zachęcam Was aby już dziś wykonać laurkę i prezent dla swojego tatusia. Poniżej znajdziecie kilka pomysłów na prezent dla taty:https://mojedziecikreatywnie.pl/2020/06/prezenty-na-dzien-ojca-diy-od-dzieci/
A może zrobicie medal dla taty?
A może miniaturowe narzędzia?
Wybierzcie coś, co najbardziej Wam się podoba i do dzieła!
Posłuchajcie piosenki, może którejś się nauczycie?
https://www.youtube.com/watch?v=-VDZDUQYWDc
http://https://www.youtube.com/watch?v=mt0sB30wsh8To wszystko na dziś. Do zobaczenia do jutra. Uważajcie na siebie
22.06.2020
Domowe przedszkole
Leoś na trampolinie
Julka
OPIEKUJEMY SIĘ OGRODEM
1. Poranne ćwiczenia
Mała orkiestra – ćwiczenia usprawniające pracę narządów mowy.
Dzieci kląskają językiem podaną sekwencję rytmiczną, następnie cmokają wargami, wyśpiewują na sylabie „na”, wyklaskują i wytupują tę samą sekwencję. W drugiej rundzie sekwencję dźwięków może zaproponować chętne dziecko. Następnie dzieci przypominają sobie piosenkę „Szot”, starannie artykułując wszystkie głoski oraz wykonują układ ruchowy do piosenki. /można wykorzystać inna piosenkę lub podkład muzyczny/
2. Bawmy się razem w matematykę
Mniej – więcej – zabawa dydaktyczna, liczenie i porównywanie liczebności zbiorów.
Dzieci rozkładają dwie pętelki ze sznurka. W jednej pętli dzieci układają dziesięć liczmanów, a druga pozostaje pusta. Wykorzystamy również kostkę do gry. Może to być duża kostka z kieszeniami, do których włożone są kartoniki z liczbami: 5, 6, 7, 8, 9, 10 lub kostka z naklejonymi kartonikami. Wybrane dziecko rzuca kostką i układa w pustej pętli tyle liczmanów, ile wskazuje liczba na kostce. Następnie dzieci określają, w której pętli jest mniej, a w której więcej liczmanów oraz obliczają, ile trzeba dołożyć do drugiej pętli, aby w obu było ich tyle samo. Dzieci liczą na palcach lub korzystając z innych liczmanów. W kolejnej rundzie dzieci ponownie rzucają kostką. Za każdym razem zapisujemy obliczenia dzieci .
Matematyka z ogródka – rozwiązywanie zadań z wykorzystaniem liczmanów, karta pracy.
Dzieci mają do dyspozycji własny zestaw 10 liczmanów. Przedstawiamy zadania z treścią, a dzieci dokonują obliczeń. Prowadzący zapisuje treść zadania w postaci działania na tablicy.
Zadanie 1. W ogródku rosło 10 dyń. Ogrodnik zerwał 5. Ile dyń zostało?
Zadanie 2. Na talerzu leżało 7 truskawek. Ala zjadła 4. Ile truskawek zostało na talerzu?
Zadanie 3. Na straganie stało 9 pojemników z malinami. Właściciel sprzedał 6 pojemników. Ile pojemników zostało jeszcze do sprzedania?
Zadanie 4. Na grządce w ogrodzie rosło 8 cebul. Mama potrzebowała do obiadu 3 cebule. Ile cebul zostało na grządce?
Zadanie 5. Na krzaku rosło 10 truskawek. Krzyś zerwał 4 dojrzałe owoce. Ile truskawek zostało na krzaku?
Po wykonaniu obliczeń na liczmanach, dzieci wykonują zadania w „Kartach pracy”: przeliczają warzywa, zapisują ich liczbę; określają, którego jest najwięcej, a którego najmniej; określają, ile trzeba dosadzić warzyw, których jest najmniej, aby było go tyle samo, ile jest tych, których jest najwięcej; układają zadanie do obrazka i próbują zapisać obliczenie w postaci działania.
3. Jak robić zakupy – omówienie podstawowych zasad zachowywania się w sklepie.
Dzieci opowiadają o robieniu zakupów na podstawie własnych doświadczeń i obserwacji. Zwracamy uwagę na konieczność używania zwrotów grzecznościowych, cichego stania w kolejce do kasy, przepuszczania w kolejce kobiet w ciąży, wybierania produktów zdrowych, w ekologicznych i nieuszkodzonych opakowaniach, kupowania tylko tego, co jest nam potrzebne, zwracania uwagi na datę przydatności produktu do spożycia, zabierania ze sobą i niewyrzucania paragonu, pakowania zakupów w ekologiczne torby wielokrotnego użytku.
Nasz mały stragan – zabawa dydaktyczna, doskonalenie umiejętności dodawania, określanie wartości zakupów, karta pracy.
Rozkładamy przed dziećmi stragan z warzywami: rzodkiewki, marchewki, ogórki, ziemniaki, cebule (po trzy sztuki). Na tablicy zapisuje nazwy warzyw. Pod nazwami rysuje uproszczone rysunki tych warzyw, a pod rysunkami zapisuje ceny, np. rzodkiewka – 1 zł, marchewka – 2 zł, ogórek – 3 zł, ziemniaki – 1 zł, cebula – 2 zł, informując, że jest to cena za kilogram warzyw lub pęczek rzodkiewek. Dzieci siedzą naprzeciwko straganu, zaopatrzone w kartki i ołówki. Opowiadamy : Pani Jadzia przyszła do sklepu i kupiła: kilogram ziemniaków, kilogram cebuli i pęczek rzodkiewek. Ile pani Jadzia zapłaciła za swoje zakupy?.
Wykładamy na tacę wybrane warzywa, dzieci zapisują ceny na kartkach i próbują obliczyć wartość zakupów. Kolejne zadania:
Pani Krysia kupiła dwa kilogramy cebuli i kilogram ogórków. Ile pani Krysia zapłaciła za swoje zakupy? Kto wydał więcej: pani Jadzia, czy pani Krysia?
Pani Renata kupiła pęczek rzodkiewek, kilogram cebuli i dwa kilo marchewki. Ile Pani Renata zapłaciła za swoje zakupy?
Gdy dzieci utrwalą już sposób obliczania wartości zakupów, przystępują do wykonania zadań w „Kartach pracy”: określają i porównują wartość zakupów, wybierają produkty, których łączna cena wynosi 10 zł i zapisują swoje obliczenia.
4.Praca plastyczna -zobacz filmik , który pomoże ci przy malowaniu
https://www.youtube.com/watch?v=6s7EdG-4qzc
https://www.youtube.com/watch?v=ujeftud9oMw
Martwa natura z warzywami i owocami – malowanie farbami.
Układamy na tacy kompozycję z warzyw oraz owoców. Możemy dodać też inne przedmioty, którymi dysponuje: ozdobną misę, wazon, kwiaty. Dzieci próbują namalować przygotowaną kompozycję. Z gotowych prac tworzą wystawę.
Krąży piłeczka – zabawa relaksacyjna.
Dziecko potrząsa miseczką, tak aby wprawić kulkę w okrężny ruch, przez chwilę obserwuje kulkę, po czym w całkowitej ciszy podaje miseczkę następnej osobie.
Prawda czy fałsz? – zabawa rozwijająca myślenie i kompetencje językowe. Rodzic zadaje pytania dotyczące wiedzy zdobytej przez dziecko podczas całego tygodnia. Zadaniem dziecka jest rozpoznanie, czy zdanie wypowiedziane przez rodzica jest prawdziwe czy fałszywe. Propozycje zdań:
Ogórek jest czerwony.
Jabłko jest owocem.
Pszczoły mieszkają pod ziemią.
Motyle zapylają kwiaty.
Jajecznicę robi się z pomidorów.
Trzeba jeść pięć posiłków w ciągu dnia.
Ostatnim posiłkiem w ciągu dnia jest śniadanie.
Piramida żywieniowa to skałka wspinaczkowa.
Bez owadów nie byłoby owoców.
Pasieka to teren, na którym stoją ule.
Trzmiele to owady.
Fasola to roślina.
Zakupy należy pakować w plastikowe torby.
Owady to pożyteczne zwierzęta.
(Źródło: Wydawnictwo Nowa Era; Dzieciaki w akcji)
5.Na zakończenie zobacz film dla dzieci
https://www.youtube.com/watch?v=slzfuHdgFQk
Do poniedziałku.Pozdrawiam Was, pracujcie i oczekuję na zdjęcia.
19.06.2020
Zdrowo się odżywiamy
Pięknie recytuję – recytowanie wiersza. Dziecko recytuje wczorajszy wiersz Laury Łącz pt. „W letnim ogródku”. Rodzic zachęca dziecko do występowania, pokonywania tremy Dziecko dba o staranną artykulację wszystkich głosek. Może recytować szeptem, zmieniać głos i ton.
Zaczarowany ogród – zestaw ćwiczeń porannych.
Co jest zdrowe, a co nie? – pogadanka z wykorzystaniem obrazków warzyw, wykonanie kukiełek, odgrywanie scenek. Dziecko nazywa warzywa na karcie z „Wyprawki”, mówi, czy są zdrowe, podaje inne przykłady zdrowych produktów, próbuje ustalić, które produkty są szkodliwe dla zdrowia i dlaczego nie należy ich często jeść. Następnie wypycha obrazki warzyw z „Wyprawki” i za pomocą taśmy klejącej przykleja do nich od tyłu patyczki do szaszłyków. Gdy kukiełki są gotowe, chwilę się zastanawia, o czym mogłyby rozmawiać kukiełkowe warzywa. Przygotowuje krótkie dialogi i prezentuje je rodzinie.
Zwierzęta i rośliny – zabawa językowa doskonaląca umiejętność czytania oraz myślenie logiczne. Rodzic rozkłada dwie duże pętle ze sznurka. Jedną pętlę oznacza napisem „Rośliny”, drugą – „Zwierzęta”. Dziecko losuje karteczkę, odczytuje nazwę i kładzie ją w odpowiedniej pętli. Na koniec dziecko liczy wyrazy w każdej pętli i określa, których jest więcej. Wyrazy można też wykorzystać do klasyfikowania. Przykładowe grupy: ptaki, zwierzęta wodne, owady, kwiaty, rośliny jadalne.
Owady w letnim ogrodzie – zabawa dydaktyczna rozwijająca kompetencje językowe. Rodzic pyta dziecko, jakie owady można spotkać w ogrodzie, a następnie pokazuje kilka zdjęć lub ilustracji owadów i prosi o ich nazwanie. Krótko opowiada o wybranych gatunkach, zwracając uwagę na ważną rolę, jaką pełnią w ogrodzie i sadzie. Dziecko zapamiętuje, że owady zapylają kwiaty, przenosząc pyłek z jednego kwiatu na drugi, i że bez nich nie byłoby owoców i niektórych warzyw.
Informacje dla rodzica:
Pszczoły – to bardzo pożyteczne owady, zapylają kwiaty, dzięki czemu powstają owoce. Mieszkają w ulach. Teren, na którym stoją ule, wraz z ulami i wszystkimi narzędziami potrzebnymi pszczelarzowi do pracy, nazywamy pasieką.
Osy – to owady, które można u nas spotkać od kwietnia do października. Giną, gdy nadchodzą mrozy. Nie mieszkają tak jak pszczoły w ulach, ale budują swoje gniazda w ziemi (wykorzystując nory drobnych zwierzątek) albo w dziuplach lub na strychach. Żywią się nektarem z kwiatów i oczywiście, tak jak pszczoły, zapylają kwiaty. Jadają też mięso.
Motyle – to owady, które żywią się nektarem z kwiatów. Przelatując z jednego kwiatka na drugi, przenoszą pyłek i w ten sposób zapylają kwiaty. Są również prawdziwą ozdobą ogrodu, ze względu na piękne, kolorowe skrzydła. Niestety ich larwy podgryzają i niszczą liście roślin.
Trzmiele – to owady, które zakładają gniazda pod ziemią. Zamieszkują nory gryzoni i krecie korytarze. Czasem niepoprawnie nazywa się je bąkami. Są bardzo dobrymi zapylaczami. Ogrodnicy wykorzystują je do zapylania pomidorów i papryki pod osłonami. Pszczoły nie mogłyby tego zrobić, bo nie lubią być w zamkniętej przestrzeni.
Chrząszcze – tak jak trzmiele mieszkają pod ziemią, w budynkach lub pod korą drzew. Są bardzo pożyteczne. Po pierwsze dlatego, ze zjadają mniejsze owady, które niszczą rośliny, po drugie, dlatego, że zapylają kwiaty. Do najbardziej popularnych chrząszczy należy biedronka.
(Wydawnictwo Nowa Era, Dzieciaki w akcji)
Owady_w_letnim_ogrodzie_18.docx
https://www.youtube.com/watch?v=eOOfjYBIyak
Zadania w KP, s. 62-63:
Kiść winogron – projekt plastyczno-techniczny. Dziecko ogląda zdjęcia z winnic, kiść winogron (prawdziwą lub na ilustracji), opisuje wygląd, kształt i kolor owoców. Rodzic omawia sposób wykonania pracy i rozdaje potrzebne pomoce. Dziecko wykonuje pracę plastyczną, robiąc stemple na kartce za pomocą pokrojonej na kilkucentymetrowe kawałki marchewki. Używa fioletowej farby. Kiść ozdabia gotowymi zielonymi listkami (naturalnymi lub papierowymi) oraz gałązkami i pędami, które wykonuje, mocno skręcając paski zielonej krepiny. Winogrona można wycieniować za pomocą pędzelka, używając nieco jaśniejszej farby (z połączenia fioletowej i białej).
Warzywny teatrzyk – zabawa w teatr z wykorzystaniem kukiełek, ćwiczenia ekspresji językowej.
Mój ulubiony posiłek – rysowanie na kartce z bloku. Dziecko zastanawia się, co najbardziej lubi jeść i przedstawia swój wybór w formie rysunku. Stara się, żeby każda potrawa była rozpoznawalna. Rodzic zachęca dziecko, żeby wybrało nie tylko ulubione, ale także zdrowe potrawy.
Rzut do celu – zabawa ruchowa. Rodzic przygotowuje wiadro, obręcz, lub pętlę ze sznurka. Dziecko rzuca woreczkiem. Rodzic może stopniowo oddalać cel i w ten sposób utrudnić rzuty.
(Źródło: Wydawnictwo Nowa Era; Dzieciaki w akcji)
A teraz możecie rysować wierszyki wraz z piosenką:
https://www.youtube.com/watch?v=kZ9yZ72-3vw
Kto chciałby potańczyć wraz z Pszczółką Mają?
https://www.youtube.com/watch?v=UG-WU0ZbgK8
To wszystko na dziś. Do zobaczenienia - do jutra.
18.06.2020
Domowe przedszkole
Wypoczynek Roberta, jego zabawy i wycieczki
Hanka na rolkach
Jagoda na wycieczce i w pięknej koronie
Pozdrowienia od Julki i jej rodziców dla wszystkich "Zajączków"
Jaś z rodzinką na wycieczce
Lato, lato wszędzie
* "Owocowe wyliczanki"- zabawa językowa zachęcająca do eksperymentowania słowem. Dziecko wymyśla rymowanki /dobrze by było, żeby miały sens!/. Najładniejszą lub najśmieszniejszą próbuje zapamiętać. A oto przykładowa rymowanka:
Czereśni – trzy deczka,
porzeczek – łyżeczka,
– kto powie to ładnie,
ten nie odpadnie.
Raz, dwa, trzy,
mówisz ty.
Anna Pawłowska-Niedbała
Można tą rymowankę wykorzystać w dalszej zabawie do ćwiczenia głosek szumiących.
* "Zaczarowany ogród"- ćwiczenia poranne.
° "Truskawka - czereśnia"- ćwiczenia rozciągające. Dziecko maszeruje, na hasło: "Truskawka"- kuca i rysuje palcem na podłodze małe kółeczka, na hasło: "Czereśnia"- wspina się na palce i próbuje sięgnąć jak najwyżej raz jedną ręką, raz drugą.
° "Zmiana kierunku"- ćwiczenia równoważne z podskokiem. Dziecko chodzi stopa za stopą, odmierzając 10 stóp, na koniec robi przysiad, wyskok w górę z klaśnięciem nad głową i zmienia kierunek.
° "Jak najszybciej!"- ćwiczenie wzmacniające mięśnie brzucha. Dziecko siada z jednej strony pokoju i prostuje nogi przed sobą. Poruszając się cały czas w pozycji siedzącej, nie pomagając sobie rękami - dociera do przeciwległego końca pokoju.
° "Taniec w zaczarowanym gaju"- swobodna interpretacja ruchowa dowolnego utworu muzycznego.
* "W letnim ogródku"- zabawa językowa, nauka wiersza na pamięć, wyróżnianie rymów.
Prezentujemy dziecku wiersz Laury Łącz pt. "W letnim ogródku". Dziecko wymienia nazwy owoców pojawiające się w wierszu oraz wyszukuje rymujące się słowa. Następnie stara się opanować wiersz na pamięć: powtarza kilkukrotnie za rodzicem, potem dopełnia rozpoczęte przez rodzica wersy.
W letnim ogródku
W letnim ogródku
Wesoło,
Kwiaty rozkwitły
Wokoło.
Śmieje się jabłko I gruszka,
Czupryną trzęsie
Pietruszka.
Cieszy się śliwka
Renkloda,
Że taka piękna Pogoda.
Narzeka tylko
Cebula:
– Za ciepła moja
Koszula!
A dynia sapiąc
Z gorąca,
Wystawia buzię
Do słońca.
Laura Łącz
Źródło: Laura Łącz, „W letnim ogródku” [w:] „Na słoneczne i deszczowe dni”, WSiP, Warszawa 1998, s. 53
* "Kolorowe owoce i warzywa"- zabawa plastyczna.
Dajemy dziecku wycięty z tektury szablon owocu lub warzywa, np. arbuz, cytryna, jabłko, banan, cebula ( szablon powinien mieścić się na kartce A4). Dziecko obrysowuje szablon ołówkiem. Gotowy rysunek smaruję klejem i wypełnia wydartymi kawałkami kolorowego papieru. Następnie z kartoników z literami stara się ułożyć podpis do swojego obrazka.
* " Do koszyczka"- zabawa ruchowa. Rozrzucamy na podłodze karteczki w kolorze żółtym, czerwonym, niebieskim, fioletowym i zielonym. W różnych miejscach pokoju umieszczamy białe karteczki z nazwami owoców, np. banan, truskawka, jagoda, winogrona, arbuz. Zadaniem dziecka jest zbieranie kolorowych karteczek i wrzucanie ich do "pojemników- koszyczków" obok białych karteczek z nazwami. Kolor karteczki musi być taki sam, jak kolor owocu, którego nazwa jest napisana. Po zebraniu wszystkich karteczek dziecko przelicza i sprawdza, których jest najwięcej.
* "Owocowe rymy"- zabawa językowa. Rozkładamy przed dzieckiem żółte i niebieskie karteczki. Na żółtych są nazwy owoców, na niebieskich - rymujące się z nimi wyrazy. Zadaniem dziecka jest odczytanie napisów i połączenie karteczek w pary. Przykładowe pary: arbuz – łobuz, malina – Alina, cytryna – kurtyna, winogrona – korona, jagody – zawody, truskawka – ławka, sałata – łaciata, brokuły – reguły, fasola – topola, burak – ponurak, kapusta – usta, papryka – muzyka, koperek – berek, cebula – Ula. Na koniec dziecko odczytuje głośno pary rymujących się wyrazów.
- Zadania w Kartach pracy- KP-4, str. 60 i 61.
* Teraz czas na trochę gimnastyki. W ćwiczeniach z pewnością pomogą wam te filmiki:
* "Cebula, marchewka" - powtarzamy wczorajszą zabawę słowno- ruchową.
* No, i jeszcze "Jarzynowa gimnastyka":
* "Zaczarowane stworki"- kreatywne rysowanie na bazie konturów owoców i warzyw. Dziecko dorysowuje do prostych konturów owoców i warzyw różne elementy, tworząc przedziwne stworki.
* "Poznajemy literę <ę>"
° - "Poproszę gruszkę"- zabawa językowa, zapoznanie z literą "ę".
* " Widzę "ę", słyszę "ę" - zabawa językowa. P
- Zadania w Kartach pracy- KP-4, str.89.
* Kolorowe "ę"- zabawa usprawniająca funkcje manualne. Dziecko na kartce A4 obrysowuje ołówkiem szablon litery "ę". Kilkakrotnie wodzi palcem wskazującym po narysowanym kształcie litery /zwracamy uwagę na właściwy kierunek/. Następnie smaruje szablon klejem i wypełnia wydartymi kawałkami.kolorowego papieru.
* Pora powtórzyć naszą piosenkę o lecie.
(Źródło: Wydawnictwo Nowa Era, Dzieciaki w akcji)
Mimo pochmurnej pogody, bawcie się dobrze!
Niech to będzie udany dzień! 17.06.2020
Domowe przedszkole
Karol wyrusza na wycieczkę
Zdjęcia Sewerynka.
Dorotka pozdrawia
Spacery i wypoczynek Miloszka
Spacerek Martyny
LATO DAJE NAM ZDROWIE
1. Rozwiązując zagadki dowiesz się jakie owoce i warzywa zbieramy latem
2.Zabawy ruchowe- poćwiczmy razem
Cebula marchewka – zabawa słowno-ruchowa.
Dzieci ustawiają się w parach i idą po obwodzie koła, trzymając się za ręce i wypowiadając krótką rymowankę:
Po słowie „przepiórka” dzieci podnoszą ręce, tworząc most, pod którym pierwsza para przechodzi na koniec. Podczas przechodzenia dzieci pod mostem wszyscy głośno liczą. Jeśli para przejdzie bardzo szybko, dostaje brawa.
Kostka z kodem – zabawa ruchowa z wykorzystaniem kostki do gry.
Wybrane dziecko staje w środku kręgu i rzuca dużą kostką tak, aby każdy widział wynik. Pozostałe dzieci wykonują ćwiczenia. Dzieci muszą zapamiętać, co oznacza każda liczba oczek na kostce: 1 – dzieci stają na jednej nodze; 2 – dzieci robią duży rozkrok, pochylają się do przodu i pogłębiają skłon; 3 – maszerują; 4 – idą na czworakach; 5 – skaczą obunóż w miejscu pięć razy; 6 – kładą się na plecach i odpoczywają. Po trzech rzutach kostką następuje zmiana rzucającego.
Sałatka owocowa – zabawa orientacyjno-porządkowa.
Dzieci siedzą w kręgu i odliczają do czterech. Nauczyciel każdej liczbie przypisuje owoc. 1 – jabłko, 2 – truskawka, 3 – banan, 4 – jagoda. Dzieci zakładają szarfy w kolorach swoich owoców, odpowiednio: zielone, czerwone, żółte i niebieskie. Wymieniamy nazwę owocu, dzieci z odpowiednim kolorem szarfy zamieniają się szybko miejscami. Gdy podajemy hasło: Sałatka owocowa! – miejscami zamieniają się wszyscy. Każde dziecko musi wtedy zmienić swoje miejsce.
3.Rozmowa kierowana Moja ulubiona potrawa
Moja ulubiona potrawa – rundka, rozwijanie umiejętności wypowiadania się o własnych upodobaniach.
Opowiadamy o swoich ulubionych smakach i potrawach, jakie produkty lubi wykorzystywać w kuchni, jak je przyrządza, jakie stosuje przyprawy, czy lubi gotować, piec czy smażyć. Przypominamy, że dzieci mogą przygotowywać posiłki tylko pod opieką osoby dorosłej.
4. Warzywa i owoce – zabawa językowa, dopasowywanie podpisów do obrazków.
Rozkładamy obrazki warzyw i owoców oraz karteczek z ich nazwami. Zadaniem dziecka, które zgłosi się do wykonania zadania, jest dopasowanie obrazka do podpisu. Na koniec dzieci jeszcze raz chórem odczytują wszystkie podpisy i dzielą nazwy warzyw na sylaby i głoski.
Wycieczka po zdrowie – wycieczka na stragan lub targ.
Rodzic zabiera dziecko na wycieczkę na pobliski targ, stragan lub do sklepu spożywczego. Podczas wycieczki dzieci oglądają i nazywają warzywa i owoce, opisują ich wielkość, kolor i kształt oraz wybierają te, z których zrobią sałatkę owocową. Wspólnie ustalają, co jest potrzebne i dokonują zakupów .Przypominamy o zasadach bezpieczeństwa podczas spaceru oraz o kulturalnym zachowaniu wobec sprzedawców i przechodniów.
Sałatka owocowa – zdobywanie doświadczeń kulinarnych.
Po powrocie ze spaceru dzieci przygotowują sałatkę z sezonowych owoców , zwracamy uwagę na konieczność umycia rąk i owoców przed rozpoczęciem pracy. Dzieci samodzielnie obierają, kroją owoce, wrzucają do miski i mieszają. Przed rozpoczęciem krojenia omawiamy zasady posługiwania się nożykiem. Praca kończy się degustacją. Dzieci samodzielnie nakrywają do stołu, nakładają sałatkę do miseczek i sprzątają po spożyciu posiłku.
Piramida zdrowia – zabawa językowa, prezentacja zasad budowy piramidy żywieniowej.
Prosimy dzieci o wyjaśnienie znaczenia –piramida zdrowia-. Rozkładamy obrazki warzyw i owoców oraz karteczek z ich nazwami. Zadaniem dziecka, które zgłosi się do wykonania zadania, jest dopasowanie obrazka do podpisu. . Na koniec dzieci jeszcze raz chórem odczytują wszystkie podpisy i dzielą nazwy warzyw na sylaby i głoski.
Chętne dzieci wybierają po jednym produkcie z piramidy i proponują sposób jego wykorzystania, podają nazwy potraw, metody przyrządzania.
- Co zbieramy latem, a co jesienią? – pogadanka, wykonanie zadań w „Kartach pracy”.
6.CO ZJEM JUTRO –projektowanie na kartce papieru całodniowego posiłku
Dzieci dzielą kartkę z dużego bloku rysunkowego na pięć części. Numerują je cyframi od 1 do 5, oznaczającymi kolejne posiłki w ciągu dnia. Pod cyframi przyklejają zdjęcia odpowiednich produktów wycięte z gazetek reklamowych. Projektując posiłki, starają się pamiętać o zasadach zdrowego odżywiania .Zwracamy uwagę na konieczność spożywania pięciu posiłków w ciągu dnia.
(Źródło: Wydawnictwo Nowa Era, Dzieciaki w akcji)
7.Zobacz filmik o zdrowym odżywianiu
https://www.youtube.com/watch?v=Omptclo1-AM
https://www.youtube.com/watch?v=lXo_eC3y6Ho
https://www.youtube.com/watch?v=5FV7kmVTnTE
8.Posłuchaj i naucz się piosenki
https://www.youtube.com/watch?v=1bmJ4Zlj_B4
9.Zabawa dla niejadka i nie tylko
Hej Kochani! Mam ja dzisiaj dla Was najprawdziwszy cud nad Wisłą. No może nie aż taki, żeby kilkuletnie niejadki zaczęły w magiczny sposób jeść owoce i warzywa, taką mocą nie dysponuję, ale słowo Wam daję, że i tak będziecie oczarowani.
Narysowałam te wszystkie truskawki, fasole, wiśnie i kalafiory z myślą o dziecku, aby umilić nam czas i mimochodem nauczyć się czegoś w trakcie wspólnej zabawy. Teraz udostępniam je Wam.
36 owocowo-warzywnych kart możecie pobrać sobie za miłe słowo. Pliki pdf w dwóch wersjach, czarno-białej i kolorowej, znajdziecie na samym dole tego wpisu.
Pokażę Wam także genialną owocowo-warzywną zabawę, którą „zajadamy” się od kilku tygodni. Istnieje spora szansa, że Wasze dzieci również oszaleją na jej punkcie.
36 ilustrowanych kart do zabawy i nauki
Kilkulatki mogą ćwiczyć z nimi nazewnictwo, poznawać warzywa i owoce, ćwiczyć rozróżnianie kolorów, segregować je według rodzajów, kształtów, smaków lub znanych Wam potraw. Jeśli wydrukujecie sobie dwa komplety, możecie grać nimi w Memo, czyli grę pamięciową, w której zadaniem jest odnajdywanie par. Możliwości jest naprawdę sporo i jestem pewna, że sami znajdziecie niejedno zastosowanie.
Karty warto wydrukować na grubszym papierze lub zalaminować. Wersję czarno-białą możecie samodzielnie pokolorować, co dla entuzjastów będzie dodatkową atrakcją. Wersja kolorowa sprawę Wam ułatwia, z nią wystarczy tylko przyciąć karty i zabawa gotowa.
Zasady tej zabawy są bardzo proste. Dziecię losuje lub wybiera jeden owoc lub warzywo, powtarza za mną jego nazwę, jeśli go nie zna, potem wybiera z ciastoliny kolory, których trzeba użyć i nazywa je wszystkie.
Lepienie warzyw i owoców to głównie moje zadanie, ale od czasu do czasu dziecię przyjdzie mi z pomocą lub zapragnie coś poprawi. Podobieństwo do warzyw i owoców z obrazka bywa często umowne. Kiedy nie mamy jakiegoś koloru, musimy go sobie wyobrazić i zastąpić innym.
Dziecię ugniata, tnie wszystko na małe kawałeczki i wrzuca do wiaderka. Zupa jest gotowa, kiedy przynajmniej 3/4 wiaderka zostaje zapełnione i to wcale nie są moje wytyczne. Następnie podniebienie całej rodziny jest pieszczone tym wykwintnym bukietem. Nieważne czy rodzina akurat je, śpi, czy korzysta z toalety. Każdy musi posmakować. Wy też nie macie wyboru. Pobierajcie karty, przygotujcie własną porcję ciastoliny i bierzcie się za gotowanie.
Zabawa pycha, mówię Wam ;)
Owoce i warzywa. Karty do pobrania:
Życzę miłej i owocnej zabawy .Czekam na zdjęcia
16.06.2020
Dziś ostatni temat związany ze zwierzętami, a od jutra rozpoczynamy tematy letnio - wakacyjne, które bedą nam towrzyszyły już do samego końca.
Przeliczamy zwierzęta w gospodarstwie wiejskim
Głuchy telefon – zabawa doskonaląca percepcję słuchową. Dziecko przekazuje szeptem na ucho rodzicowi nazwę zwierzęcia. Rodzic głośno podaje nazwę. Następnie rodzic przekazuje szeptem dziecku nazwę zwierzęcia, a dziecko wypowiada je głośno. Proponowane nazwy zwierząt: chomik, króliczek, świnka, kaczuszka.
Policz na jednym wdechu – ćwiczenia oddechowe. Rodzic prosi, aby dziecko wzięło głęboki oddech i policzyło na jednym wdechu od 1 do 10. Po chwili znów bierze głęboki oddech i liczy na jednym wdechu od 10 do 1.
Gospodarstwo Pana Janka – zabawa dydaktyczna, poszerzanie zasobu słownictwa. Rodzic poleca dziecku wycięcie zwierząt z „Wyprawki” i ułożenie parami młodych osobników z dorosłymi. Dziecko przygląda się obrazkom, opisuje je i nazywa przedstawione na nich zwierzęta dorosłe i młode: pies – szczenię, owca – jagnię, indyk – indyczę, koza – koźlę, kot – kocię, krowa – cielę, gęś – gąsiątko, świnia – prosię. Podaje też nazwy innych zwierząt i ich młodych, np. koń – źrebię, kaczka – kaczątko. Gdzie jest więcej? – zabawa matematyczna, porównywanie liczebności zbiorów. Rodzic prosi, aby dziecko ułożyło osobno wycięte obrazki dorosłych zwierząt i osobno – ich młodych, policzyło oba zbiory i sprawdziło, czy w każdym jest tyle samo obrazków. Rodzic pyta, jaki znak należy postawić między zbiorami zwierząt. Dziecko układa z patyczków między zbiorami znak równości. Następnie rodzic prosi, aby dziecko ułożyło z jednej strony zwierzęta, które mają cztery nogi, a z drugiej – zwierzęta, które mają dwie nogi, policzyło oba zbiory, powiedziało, których zwierząt jest więcej i ułożyło odpowiednio patyczki. Na koniec dziecko układa zbiór zwierząt mających pazury i zbiór zwierząt nie mających pazurów. Rodzic zmienia jeszcze kilkukrotnie liczebność obu zbiorów, polecając odłożyć na bok lub dodać określone zwierzęta. Dziecko za każdym razem przelicza zbiory i układa patyczki we właściwy sposób.
Układamy obrazek – zabawa matematyczna utrwalająca pojęcia określające położenie elementów w przestrzeni. Dziecko rysuje na kartce dom, z prawej strony domu w pewnej odległości drzewo, a z lewej strony kałużę i dalej od domu budę, po czym układa obrazki zgodnie z treścią opowiadania rodzica: Koza stoi z prawej strony drzewa, a jej młode – z lewej. Kot wszedł na dach domu, a kocię siedzi pod oknem. Pies i szczenię siedzą z lewej strony budy, a cielę stanęło po przeciwnej stronie. W kałuży tapla się prosię. Obok domu stoi świnia i patrzy na małego kotka. Zabawę można powtórzyć kilka razy, zmieniając opisy położenia zwierząt lub rysunek tła. Na zakończenie dziecko opisuje i nazywa przedstawione na rysunku zwierzęta dorosłe i młode: pies – szczenię, owca – jagnię, indyk – indyczę, koza – koźlę, kot – kocię, krowa – cielę, gęś – gąsiątko, świnia – prosię. Podaje też nazwy innych zwierząt i ich młodych, np. koń – źrebię, kaczka – kaczątko. Wykorzystujemy obrazki z „Wyprawki” - „Gospodarstwo pana Janka”.
Odgłosy zwierząt – zabawa ruchowa z elementem ortofonicznym. Rodzic gra na tamburynie (lub klaszce), a dziecko swobodnie biega po pokoju. Na przerwę w muzyce zatrzymuje się. Rodzic pokazuje obrazek zwierzęcia, którego głos ma naśladować. Przykładowe zwierzęta:
kura – ko, ko, ko;
indyk – gul, gul, gul;
gęś – gę, gę, gę;
kaczka – kwa, kwa, kwa;
krowa – muu, muu, muu;
koza – mee, mee, mee;
prosię – kwik, kwik, kwik;
owca – bee, bee, bee.
Możecie tez posłuchać odgłosów zwierząt:
https://przedszkolankowo.pl/wp-content/uploads/2017/03/BYK-KROWA-CIELAK.pdf
https://przedszkolankowo.pl/wp-content/uploads/2017/03/KNUR-%C5%9AWINIA-PROSIE-CHLEWIK.pdf
https://przedszkolankowo.pl/wp-content/uploads/2017/03/BARAN-OWCA-JAGNI%C4%98-ZAGRODA.pdf
https://przedszkolankowo.pl/wp-content/uploads/2017/03/KOGUT-KURA-KURCZ%C4%84TKO-KURNIK.pdf
https://przedszkolankowo.pl/wp-content/uploads/2017/03/INDYK-INDYCZKA-INDYCZ%C4%98TA.pdf
https://przedszkolankowo.pl/wp-content/uploads/2017/03/KOZIO%C5%81-KOZA-KO%C5%B9L%C4%98.pdf
https://przedszkolankowo.pl/wp-content/uploads/2017/03/KACZOR-KACZKA-KACZ%C4%84TKO-STAW-1.p
Kolejka – zabawa matematyczna, utrwalanie liczebników porządkowych. Dziecko wykorzystuje narysowany wcześniej obrazek i zwierzęta z „Wyprawki”. Rodzic opowiada, że zwierzęta w gospodarstwie Pana Janka chciały porozmawiać ze swoim gospodarzem, więc ustawiły się w kolejce do domu. Zadaniem dziecka jest ułożenie zwierząt w takiej kolejności, jaką podaje rodzic:
Pierwsza stanęła krowa. Druga stanęła świnia. Trzecia stanęła koza. Czwarta stanęła owca. Piąty stanął indyk. Szósty stanął pies. Siódmy stanął kot. Ósma stanęła gęś. Dziewiąte stanęło gąsiątko. Dziesiąte stanęło szczenię. Jedenaste stanęło prosię. Dwunaste stanęło jagnię. Zwierzęta nie mogły się jednak dogadać w kolejce i zaczęły zmieniać miejsca. Krowa zamieniła się z psem. Która jest teraz krowa? Kot zamienił się z gąsiątkiem. Który jest teraz w kolejce? Jagnię zamieniło się ze szczenięciem. Które jest teraz jagnię? A szczenię – które? Indyk wepchnął się na początek kolejki, a świnia poszła na sam koniec. Która w kolejce jest teraz owca? Jagnię stanęło za swoją mamą, a szczenię za swoją. Na którym miejscu stoi teraz indyk?.
Matematyka rolnika – rozwiązywanie zadań w „Kartach pracy”, s. 72-73 . Dziecko wykonuje zadania matematyczne: przelicza warzywa i określa, których jest najwięcej, a których najmniej; łączy świnki z warzywami, tak, aby każda świnka miała tyle samo warzyw każdego rodzaju; rozmieszcza krowy na łąkach, tak, aby na każdej łące było o jedną krowę więcej; liczy duże i małe kaczki i zapisuje działanie dodawania; koloruje wskazane kaczki, porównuje zbiory kaczek i wstawia odpowiedni znak matematyczny.
Dodatkowo dla chętnych kilka innych zabaw matematycznych:
https://www.matzoo.pl/klasa1/wiecej-mniej_4_334
https://www.matzoo.pl/zerowka/ile-przedmiotow_50_353
https://www.matzoo.pl/klasa1/matmemorki-12-elementow_44_390
Zwierzęta z plasteliny – działania plastyczne doskonalące sprawność manualną. Dziecko lepi zwierzęta, dorosłe i młode, zwracając uwagę na ich wielkość i kolor. Rodzic zachęca, aby wykonało i dokleiło wszystkie drobne szczegóły: uszy, oczy, rogi, ogon. Podpowiedzi znajdziecie w linkach poniżej.
(Źródło: Wydawnictwo Nowa Era, Dzieciaki w akcji)
https://www.youtube.com/watch?v=MHFIjSmd_nA
https://www.youtube.com/watch?v=_9mtHANZi6M
https://mojedziecikreatywnie.pl/2015/08/jak-ulepic-zwierzatka-z-plasteliny-krok-po-korku/
Może macie ochcotę na ćwiczenia ręki?
To na dziś wszystko. Dbajcie o siebie i trzymajcie się zdrowo.
Pozdrawiam Was serdecznie. 15.06.2020
BEZ ZWIERZĄT ŚWIAT BYŁBY SMUTNY
1. Kotek i myszka – tradycyjna zabawa ruchowa ze śpiewem.
Czarna krowa w kropki bordo – zabawa ruchowa z elementem ćwiczeń artykulacyjnych, rozpoznawanie kolorów.
Uczymy dzieci popularnej rymowanki, zwracając uwagę na prawidłową wymowę wszystkich słów:
Czarna krowa w kropki bordo
gryzła trawę, kręcąc mordą
i dawała mleko koloru…
Następnie wypowiada rymowankę wraz dziećmi, zmieniając na końcu kolor mleka, np. …koloru niebieskiego. Zadaniem uczestników zabawy jest znalezienie w sali przedmiotów w podanym kolorze.
Znam te zwierzęta – oglądanie książek i albumów poświęconych zwierzętom, odczytywanie i zapisywanie nazw zwierząt.
Dzieci oglądają książki o zwierzętach, wyszukują ich nazwy i zapisują je na kartkach. Na koniec sprawdzamy, kto znalazł i zapisał najwięcej nazw zwierząt.
2. Skąd się bierze mleko? – pogadanka.
Pokazujemy dzieciom szklankę z mlekiem i pytamy, co to jest, skąd to mleko się wzięło i czy na pewno od krowy. Jeśli dzieci nie wiedzą, wyjaśniamy , że inne zwierzęta takie jak kozy i owce, też dają mleko, które może pić człowiek. Następnie prosimy, aby dzieci pomyślały jak to mleko powstaje i co się z nim dzieje, zanim trafi do sklepu. Po wysłuchaniu odpowiedzi dzieci wyjaśniamy: Najczęściej mleko, które pijemy pochodzi od krowy. Nie jest ważne, jaka to krowa, czy łaciata, czy czerwona, czy czarna. Ważne, aby gryzła trawę i ją przeżuwała. Latem o trawę łatwo, gorzej jest zimą. Wtedy krowa je siano, kiszonkę i inne pasze. Krowę można wydoić ręcznie albo za pomocą dojarki elektrycznej. Z dojarki mleko trafia do pojemnika, w którym się chłodzi. Z pojemnika zabiera mleko cysterna i zawozi je do mleczarni. W mleczarni mleko jest badane, aby sprawdzić, czy ma dobrą jakość. Później jest pasteryzowane lub sterylizowane, czyli za pomocą odpowiedniej temperatury niszczy się w nim to, co mogłoby spowodować jego zepsucie. Później mleko rozlewane jest do kartonów i zawożone do sklepów.
3. Czy to jest zrobione z mleka? – zabawa dydaktyczna, karta pracy
Pokazujemy dzieciom kartoniki z nazwami różnych produktów. Zadaniem dzieci jest odczytanie nazwy produktu i odgadnięcie, czy produkt ten zrobiono z mleka, czy nie. Propozycje produktów: kefir, budyń, lody, twarożek, jajko, żółty ser, masło, makaron, mąka, serek topiony, jogurt, parówka, ryż.
Na koniec dzieci wykonują zadania w „Kartach pracy” s. 70: porządkują historyjkę obrazkową o powstawaniu mleka, nazywają produkty spożywcze, odgadują, z czego powstały i otaczają pętlą te, które postały z mleka.
4. Gdzie krowa ma ogon? – zabawa doskonaląca pamięć wzrokową, nazywanie kierunków w przestrzeni.
Pokazujemy duży rysunek krowy bez ogona. Dziecko staje przed rysunkiem i przygląda się przez chwilę. Następnie zawiązujemy mu oczy i wręczamy krowi ogon zrobiony ze sznurka . Zadaniem dziecka jest umieszczenie ogona w odpowiednim miejscu. Pozostałe dzieci mogą podpowiadać, używając tylko zwrotów określających kierunki: w prawo, w lewo, w górę, w dół.
5. Trzy kurki – nauka rymowanki na pamięć, recytowanie z modulowaniem głosu, rysowanie szlaczka.
Uczymy dzieci rymowanki z „Kart pracy” na pamięć. Wszystkie dzieci recytują tekst chóralnie, modulując odpowiednio głos, zgodnie z poleceniem rodzica:
Mówimy szeptem, jakbyśmy opowiadali komuś tajemnicę.
Mówimy bardzo wystraszonym głosem, jakbyśmy bali się jakiegoś potwora.
Mówimy jak roboty.
Mówimy tak, jakbyśmy opowiadali komuś piękną bajkę.
Mówimy tak, jakbyśmy byli bardzo śpiący i zmęczeni.
Na koniec dzieci powtarzają wierszyk indywidualnie, rysując jednocześnie szlaczek w „Kartach pracy”,s. 70.
6. Co je domowe zwierzątko – swobodne wypowiedzi dzieci na temat posiadanych zwierząt, czytanie tekstu w „Kartach pracy”, rysowanie zwierzątek.
Dziecko czyta tekst o Olku i jego zwierzętach. Najpierw dzieci czytają samodzielnie, po cichu, później na głos. Prowadzący sprawdza poziom rozumienia tekstu, pytając, jakie zwierzęta ma Olek i co się stało z jego chomikiem. Tekst powinien być inspiracją do swobodnych rozmów o zwierzętach domowych dzieci. Chętni opowiadają o swoich zwierzętach, podają ich imiona, opisują, jak się nimi zajmują, jakie mają obowiązki. Na koniec każde dziecko rysuje swoje zwierzę lub zwierzę, które chciałoby mieć, albo takie, które najbardziej mu się podoba.
7. Gąski, gąski do domu – zabawa słowno-ruchowa z elementem bieżnym.
8. Wylosuj sylabę – zabawa dydaktyczna usprawniająca funkcje słuchowe. Odgadywanie nazw zwierząt na podstawie pierwszej sylaby. Rozkładamy kartoniki z sylabami. Zadaniem dziecka jest wybranie jednego z kartoników, podanie go rodzicowi i wymyślenie nazwy zwierzęcia, która zaczyna się na daną sylabę. Nie muszą to być koniecznie zwierzęta gospodarskie, ale wszystkie, jakie dzieci znają.
9.Zwierzaki-dziwaki – zabawa plastyczna rozwijająca wyobraźnię. Nadawanie nazwy swoim zwierzakom-dziwakom.
Przygotowujemy konturowe rysunki zwierząt. Każdy rysunek przecina na pół (ważne, aby każdy rysunek w miejscu przecięcia miał taką samą szerokość). Dzieci wybierają sobie dwie różne połówki i sklejają ze sobą na odwrocie za pomocą taśmy klejącej, tworząc zwierzaki-dziwaki. Następnie każde dziecko koloruje swój rysunek i nadaje zwierzęciu nazwę. Wszyscy wspólnie przygotowują wystawę gotowych prac i opowiadają o swoich zwierzętach.
10Posłuchaj i zobacz ,a nawet możesz się nauczyć
https://www.youtube.com/watch?v=5R9KpCC3W_E
https://www.youtube.com/watch?v=QPqALIknKwY
https://www.youtube.com/watch?v=OztjbBgpFQc
11. Fimiki dla chętnych
https://slideplayer.pl/slide/55974/
https://www.youtube.com/watch?v=oGzjL1FsZf8
12. Praca plastyczna KROWA lub INNE ZWIERZĄTKO Z PAPIERU
https://www.youtube.com/watch?v=MYop_njXRHs
https://www.youtube.com/watch?v=URl28aLRXkg
http://maluchwdomu.pl/2015/05/origami-zwierzatka-z-wiejskiego.html
13.Ćwiczenia słowno graficzne
Portret pieska – ćwiczenia słowno-graficzne, rysowanie pieska z jednoczesnym wypowiadaniem wiersza.
Dzieci dostają kartki i kredki, słuchają rymowanki recytowanej przez rodzica. Następnie prowadzący powtarza rymowankę, jednocześnie rysując psa na tablicy. Podkreśla, że zwierzę należy narysować szybko, dokładnie w czasie wypowiadania rymowanki.:
Mój pies i ja
Jedna kreska, druga, kreska, (rodzic rysuje szyję psa)
Narysuję zaraz pieska.
Krągły tułów, cztery nogi
Piesek gotów jest do drogi.
Jeszcze ogon do machania,
głowa, uszy do słuchania,
mały nosek, oczka dwa.
Pies już biegnie, za nim – ja.
Anna Pawłowska-Niedbała
W kolejnym etapie zabawy dzieci rysują, a rodzic recytuje. Gdy pies jest już gotowy, rodzic pyta, kogo obok niego brakuje, kto za nim biegnie. Na zakończenie każde dziecko rysuje siebie. Jeżeli ktoś ma ochotę, może dorysować też pozostałych członków rodziny.
(Źródło: Wydawnictwo Nowa Era, Dzieciaki w akcji)
https://www.youtube.com/watch?v=UXuhPl9vjAEŻYCZĘ
ŻYCZĘ WAM WSPANIAŁEJ ZABAWY I NAUKI.
10.06.2020
Literkowa farma
* "Gąski, gąski do domu" - zabawa słowno- ruchowa z elementem bieżnym /jeśli zechcą się zabawić wszyscy domownicy/.
* "Litery"- utrwalenie poznanych liter. Dziecko obrysowuje na kartce swoją dłoń. Na czubku każdego palca zapisuje dowolną literę. Następnie próbuje wymyślić zwierzęta, których nazwy rozpoczynają się tymi literami. Jeśli znajdzie takie zwierzę, rysuje je obok dłoni.
* "W zagrodzie"- zestaw ćwiczeń /powtórka wczorajszych/
* "Gdzie mieszkają zwierzęta gospodarskie?"- pogadanka z elementem zabawy ortofonicznej i ćwiczeń słowotwórczych. Opowiadamy dziecku o zwierzętach gospodarskich i ich domach. Opisując zwierzęta zachęcamy dziecko do słowotwórczego wysiłku i podawania nazw pomieszczeń dla zwierząt. Prosimy dziecko o naśladowanie ich głosów. W miarę możliwości pokazujemy zdjęcia zwierząt i budynków gospodarskich. Przykładowe opisy:
Mieszkaniem konia jest stajnia. Ma tam miękkie siano do jedzenia i wodę do picia.
Krowa mieszka w oborze. Śpi i odpoczywa na sianie. Żeby mogła najeść się świeżej trawy, gospodarz prowadzi ją na pastwisko.
Świnia mieszka w chlewiku, czyli niskim, murowanym domku z małym okienkiem. Jedzenie dostaje w korycie. Je wszystko i dużo. Mówi się, że jest wszystkożerna.
Kury, kaczki, gęsi i indyki też mają swoje domki. Kury mieszkają w kurniku. Lubią dziobać ziarno i grzebać pazurami w ziemi. Kaczki mieszkają w kaczniku. Lubią pływać w stawie, w czym pomaga im błona między palcami. Jedzą ziarno, otręby i ziemniaki. A jak nazywa się miejsce, w którym gospodarz trzyma swoje indyki i gęsi? (indycznik i gęśnik).
Owce mieszkają w owczarni, dużym murowanym domu, w którym mieści się kilkadziesiąt lub nawet kilkaset zwierząt, ale najbardziej lubią paść się na łąkach, skubać świeżą trawę i pić dużo wody.
Mieszkaniem kozy jest… koziarnia. Kozy lubią skubać trawę, ale nieopatrznie mogą zjeść prawie wszystko, nawet ścierkę.
Króliki to małe, futrzane zwierzątka mieszkające w klatce na podwórku. Ich ulubione przysmaki to marchewki i kapusta.
Pszczoły mieszkają w ulu.
- Filmiki pokazały wam, jak to jest na wsi, w gospodarstwie rolnika, jakie tam można usłyszeć odgłosy. Dziecko próbuje naśladować głosy wiejskich zwierząt oraz ich sposób poruszania się.
* "Czy to jest możliwe?"- zabawa dydaktyczna zainspirowana treścią wiersza Agnieszki Frączek pt. "Podróż", wyjaśnienie różnicy między fikcją a rzeczywistością.
Podróż
Zabrał kiedyś pewien Maniek
swoją żonę Czesię
do miasteczka pod Poznaniem,
które Kórnik zwie się.
Spakowali różne graty,
waliz wzięli osiem,
zapomnieli tylko mapy,
lecz mieli to w nosie.
Bo bez mapy, jak wiadomo,
życie jest ciekawsze,
a gdy trzeba, to o pomoc
poprosi się zawsze.
Ludzie pomagali chętnie.
Choć bywało czasem,
że im jakoś dziwnie mętnie
wskazywali trasę…
Mimo wszystko po pół roku
dotarli do celu.
Przywitało ich: „Ko-ko-ku!”
kur i kurcząt wielu.
Dziwne…
Pokój zamówili w hotelu Pod Różą,
a na miejscu otrzymali
jedną grzędę kurzą.
Jedną grzędę?
A to psikus!
Pod Poznaniem?
Tak, w kurniku…
Agnieszka Frączek Źródło: Agnieszka Frączek, „Podróż” [w:] „Jedna literka a zmiana wielka”, Wydawnictwo Literatura, Łódź 2015
Po przeczytaniu zadajemy dziecku pytania sprawdzające rozumienie jego treści: Jak nazywa się małe miasto pod Poznaniem? Czego nie spakował Maniek na wycieczkę? Czy Maniek z żoną dojechał do miasta Kórnik? Gdzie trafił Maniek? Kto mieszkał w tym kurniku?.
* " Jak kura pazurem"- wyjaśnienie znaczenia popularnych powiedzeń zawierających słowo "kura".
Podajemy popularne powiedzenia zawierające słowo "kura" prosząc, aby dziecko wyjaśniło ich znaczenie własnymi słowami. Podpowiadamy dopiero, kiedy dziecko samo nie może dojść do właściwej odpowiedzi. Pisać jak kura pazurem – pisać brzydko i niewyraźnie. Kura znosząca złote jajka – coś, co przynosi szybki, łatwy i duży zysk; na czym można się wzbogacić. Chodzić spać z kurami – chodzić spać o wczesnej porze.
* "Zwierzę na literę..."- ćwiczenie słuchu fonematycznego, wyróżniania głosek w nagłosie /na początku/ nazw zwierząt. Wykorzystujemy w zabawie wczorajsze obrazki zwierząt. Rozkładamy je przed dzieckiem, prosząc, aby podało obrazek przedstawiający zwierzę, którego nazwa zaczyna się na podaną głoskę.
- Wykonanie zadań w Kartach pracy - KP-4, str.68-69.
* "Ile głosek?"- zabawa doskonaląca funkcje słuchowe.
Podajemy nazwy zwierząt, dziecko dzieli je na głoski i układa w rzędzie tyle klocków, ile jest głosek w podanej nazwie . Proponowane nazwy zwierząt: koza, kotek, krowa, gąska, kaczuszka, baranek, króliczek.
* "Kotek i myszka"- tradycyjna zabawa ruchowa że śpiewem. Jeśli rodzina jest liczniejsza, zaproście wszystkich do tej zabawy, podczas której śpiewamy:
Uciekaj myszko do dziury,
by cię nie złapał kot bury.
Bo jak cię złapie kot bury,
to cię obedrze ze skóry.
* "Myszka lubi ser"- zabawa plastyczna, doskonalenie sprawnego wycinania nożyczkami. W żółtej kartce, z której będzie ser, dziecko wycina dziury. Pokazujemy dziecku, jak wyciąć dziurę w kartce, żeby nie rozciąć pozostałej części papieru (na środku odrysowane go od szablonu koła należy na kilka sekund docisnąć palec zamoczony w wodzie; gdy papier namiętnie, łatwo przez niego przecisnąć nożyczki i rozpocząć wycinanie po narysowanej linii). Kartkę z wyciętymi dziurami dziecko przykleja do czarnego kartonu. Z szarego kółka tworzy stożek ( pokazujemy, jak lekko zginając koło, znaleźć jego środek i w którym miejscu naciąć koło, aby zrobić stożek). Dziecko przykleja swój stożek do "żółtego sera", rysuje na nim flamastrem oczy i wąsy, dokleja małe szare uszy. Na koniec wycina z szarego papieru długi, wąski ogon i przykleja go tak, jakby wystawał z dziurki obok myszki.
* Posłuchajcie piosenki i spróbujcie się jej nauczyć
http://www.przedszkoletymbark.pl/grupy-przedszkolne/czterolatki-k/piosenki-i-wierszyki,209.html
* "Zagadki z zagrody"- zabawa dydaktyczna doskonaląca kompetencje słownikowe. Przykładowe zagadki:
– dobre ma zwyczaje, ludziom mleko daje (krowa);
– w nocnej ciszy łowi myszy (kot);
– ma długie uszy i futerko puszyste, ze smakiem chrupie sałaty listek (królik);
– dzięki niej na zimę masz czapkę i szalik, gdy pojedziesz w góry, ujrzysz ją na hali (owca);
– w akwarium pływa, mówią, że to … (ryba);
– zakrzywionym dziobem skrzeczy niesamowite rzeczy (papuga);
– o ziarenka prosi, pyszne jajka znosi (kura);
– w przytulnym kurniku, krzyczy: „Kukuryku!” (kogut);
– gdy wychodzisz z domu, on na ciebie czeka, kiedy wrócisz znowu, cieszy się i szczeka (pies);
– cztery kopytka, rogi i bródka, zjadła całą kapustę z ogródka (koza)
(Źródło: Wydawnictwo Nowa Era, Dzieciaki w akcji)
(Źródło: Wydawnictwo Nowa Era: „Dzieciaki w akcji")
* "Budujemy zagrodę" - zabawa konstrukcyjna. Z różnego rodzaju dostępnych klocków dziecko stara się zbudować wiejską zagrodę / można również wykorzystać sprzęty domowe - jeśli mama pozwoli/.
Życzę wam wspaniałej zabawy! Poczujcie się , jakbyście byli na wsi, w końcu, wkrótce wakacje!
09.06.2020
Co słychać w gospodarstwie
Zestaw ćwiczeń „W zagrodzie”
Chodzą sobie kury –Dziecko maszeruje po pokoju, rytmicznie wypowiadając rymowankę:
Chodzą sobie kury wszędzie,
zaraz usiądą na grzędzie…
Rodzic dopowiada: …po trzy. Dziecko bierze trzy wycięte kury i kładzie je razem grupkach po trzy. Prostuje plecy, robi skrzydełka. Na hasło Chodzą kury! dziecko szybko wstaje i maszeruje dalej. Rodzic za każdym razem podaje inną liczbę kur na grzędzie.
Koci grzbiet –Dziecko w klęku podpartym opuszcza głowę i robi głęboki wdech, wypychając kręgosłup do góry. Wytrzymuje kilka sekund, następnie unosi głowę ku sufitowi i wygina kręgosłup do dołu. Wytrzymuje kilka sekund. Ćwiczenie powtarzamy 5 razy.
Mały piesek – Dziecko dostaje większy klocek, w pozycji klęku podpartego rzuca go jedną ręką przed siebie, przemieszcza się do niego nie zmieniając pozycji i rzuca go dalej.
Hop w zagrodzie –Dziecko kładzie swój klocek w dowolnym miejscu na podłodze, następnie przemieszcza się po pokoju i przeskakuje przeszkody, starając się przeskoczyć jak najwięcej z nich.
Na prawo, na lewo –Dziecko w siadzie skrzyżnym prostuje plecy, kładzie klocek na głowie i zrzuca go z głowy, przechylając ją zgodnie z poleceniem rodzica: na prawo, na lewo, do przodu, do tyłu itd. Plecy pozostają cały czas nieruchomo.
Zwinięty w kłębuszek –Dziecko w siadzie skrzyżnym, kładzie klocek przed sobą na podłodze, po czym próbuje zwinąć się w kłębek tak, aby czołem dotknąć do leżącego klocka.
W górę i w dół –Dziecko kładzie się na plecach, nogi lekko rozstawione, ręce leżą rozłożone swobodnie za głową, klocek leży na brzuchu. Dziecko z zamkniętymi oczami oddycha powoli i głęboko, unosząc klocek w górę.
Jakie to zwierzę? – zabawa rozwijająca kompetencje językowe. Rodzic przygotowuje obrazki zwierząt. Dziecko wybiera jeden obrazek, nie pokazuje go i opisuje własnymi słowami, jak wygląda przedstawione na nim zwierzę. Zadaniem pozostałych uczestników zabawy jest odgadnięcie nazwy zwierzęcia. Propozycje obrazków: krowa, koń, osioł, mysz, kot, pies, świnia, kura, gęś, pszczoła, królik, owca, koza, kogut, indyk. Te same obrazki mogą być omawiane kilka razy (każde dziecko może podać inne szczegóły wyglądu, inny opis).
Możecie teraz zobaczyć filmik
https://www.youtube.com/watch?v=5cT69xkHVh8
oraz zobaczyć jak wyglądają wiejskie zwierzęta i jak napisać ich nazwy
https://www.youtube.com/watch?v=-njNzJZ-388
Posłuchajcie też odgłosów zwierząt
https://www.youtube.com/watch?v=hNSYN4ZHMOU
Możecie wykonać też poniższe karty pracy.
https://przedszkolankowo.pl/wp-content/uploads/2017/03/WIEJSKA-ZAGRODA-KARTY-PRACY.pdf
Rolnik – kto to taki? – pogadanka na temat pracy rolnika. Rodzic pyta, czym zajmuje się rolnik. Dziecko swobodnie opowiada o wszystkim, co wie na temat jego codziennej pracy, obowiązków, pojazdów i narzędzi, których używa. Rodzic dopowiada niezbędne informacje, podsumowuje wypowiedzi dziecka i kończy rozmowę pytaniem, czy praca rolnika jest ważna i czego nie byłoby bez rolników. Przydatne informacje:
Rolnik, to osoba, która uprawia ziemię. Przygotowuje ziemię do sadzenia, wysiewa nasiona, dogląda wzrostu roślin, pielęgnuje i zabezpiecza rośliny przed szkodnikami, zbiera plony i je sprzedaje. Praca rolnika jest ciężka, uzależniona od pory roku i od pogody. Rolnik musi wiedzieć, jaką ma glebę i co w niej najlepiej wyrośnie, jakich użyć nawozów i jakich maszyn do określonej uprawy. Rolnik korzysta w swojej pracy z różnych maszyn i pojazdów, takich jak ciągnik, kombajn, siewnik, sadzarka, rozrzutnik do obornika, brona do spulchniania ziemi. Rolnicy dbają o to, aby ludzie mieli co jeść. Bez ich pracy nie byłoby chleba, ciasta, pizzy, frytek, surówek i sałatek, makaronu, warzyw do zupy, popcornu, cukru, sezamków, oleju i oliwy, ketchupu i sosu pomidorowego. Rolnicy bardzo często oprócz uprawy ziemi hodują także zwierzęta. W swoich gospodarstwach mogą hodować kury, krowy, konie, świnie, kaczki, indyki, króliki. Ponieważ zwierzętami trzeba zajmować się codziennie, rolnicy nie mają wolnej soboty ani niedzieli, a najwięcej pracy mają latem czyli w wakacje, bo wtedy dojrzewają plony.
Praca rolnika – obejrzyj film edukacyjny
https://www.youtube.com/watch?v=nhBm9se9M4o
„Co robi rolnik?”- zabawa słownikowa. Dziecko dopowiada możliwe zakończenie zdań:
Rolnik od rana …..
Rolnik dba o….
Praca rolnika jest…..Zobaczcie skąd się bierze chleb - Od ziarenka do bohenka
https://www.youtube.com/watch?v=99wOP1R-9r8
https://www.youtube.com/watch?v=ywS5YL9m6pI
Od ziarenka do bochenka – ćwiczenia słownikowe , KP cz.4, str. 66. Dziecko opisuje obrazki historyjki, ustala prawidłową kolejność obrazków i wkleja brakujące. Na koniec opowiada całą przedstawioną historię. Rodzic zwraca uwagę na poprawną budowę zdań. Dziecko opowiada, w których etapach powstawania chleba uczestniczyło, który jest mu znany. Rodzic może też poprosić dziecko o uzasadnienie, dlaczego obrazkowa historyjka nosi tytuł „Od ziarenka do bochenka”.
Pszczoły – pożyteczne zwierzęta – pogadanka, poznanie ciekawostek o życiu pszczół. Rodzic pyta dziecko, czy pszczoły to rośliny czy zwierzęta. Prosi, aby dziecko opisało pszczołę zgodnie z własną wiedzą, powiedział, co robi i gdzie mieszka. Następnie rodzic podaje kilka ciekawostek o pszczołach, ilustrując swoją wypowiedź zdjęciami lub obrazkami. Wyjaśnia znaczenie słowa „pasieka”.
Pszczoły to niezwykłe zwierzęta. Małe, ale bardzo pożyteczne i wyjątkowe. Pokryte są ogromną ilością włosków. Podczas, gdy przeciętny człowiek ma na głowie ok. 100 tys. włosów, mała pszczółka ma ich na swoim ciele 3 miliony. Jedna pszczoła może przez całe swoje życie wyprodukować 1/12 łyżeczki miodu. To bardzo mało. Na szczęście pszczół jest bardzo dużo. Żyją w rojach. Jeden rój to około 20 tysięcy pszczół, choć zdarzają się i większe. Pszczoły porozumiewają się między sobą za pomocą tańców i wydawania dźwięków. W czasie lotu ten drobny owad wykonuje około 400 ruchów skrzydełkami na sekundę. Żeby pszczoły zebrały nektar na jeden kilogram miodu, muszą odwiedzić 4 miliony kwiatów. Miód jest jedną z niewielu substancji, która odpowiednio przechowywana nigdy się nie zepsuje. Pszczoły wytwarzają go w ulu. Tam też żyją, rozwijają się i zbierają zapasy pożywienia. Teren z ustawionymi ulami to pasieka. Pasieką nazywa się również wszystkie ule danego właściciela czyli pszczelarza wraz z urządzeniami, które wykorzystuje on w swojej pracy. W ostatnich latach wiele mówi się o tym, że na świecie jest coraz mniej pszczół. Winę za to ponoszą rolnicy, którzy opryskują swoje rośliny chemicznymi środkami owadobójczymi. Co my możemy zrobić dla ochrony pszczół? Możemy wspierać rolników, którzy prowadzą ekologiczne gospodarstwa, kupując ekologiczne produkty.
Obejrzyjcie teraz film edukacyjny – Z kamerą wśród pszczół – 1 i 2 odcinek
https://www.youtube.com/watch?v=LMLSxZJTNnE
https://www.youtube.com/watch?v=PX8JKShqt9c
Przy dźwiękach trójkąta lub tamburyna biega po pokoju, udając pszczołę: naśladuje ruch skrzydełek, bzyka na przemian cicho i głośno, siada na kwiatach i wraca do ula.
Zabawa matematyczna. Rodzic przygotowuje liczmany ( klocki, patyczki) dla dziecka. Dziecko ma za zadanie ułożyć na kartce odpowiednią liczbę liczmanów a pod nimi ułożyć zadanie za pomocą cyfr i znaków.
1)W zagrodzie są: 3 świnki, 2 krowy i 2 kozy. Ile zwierząt jest w zagrodzie?
2)W kurniku mieszkają: 3 kury, 1 kogut, 4 kaczki. Ile ptaków mieszka w kurniku?
3)Koło domu chodzą: 2 czarne koty, 2 rude koty, 3 koty w prążki i 1 biały. Ile kotów chodzi koło domu?
4) W oborze są: 4 cielątka i 5 krów. Ile zwierząt mieszka w oborze?
5) Na podwórku stoi : 1 traktor, 4 przyczepy, 2 kombajny. Ile maszyn jest na podwórku?Smaczny miodek – ćwiczenia mięśni warg i języka. Rodzic prosi, aby dziecko wyobraziło sobie talerz posmarowany słodkim miodem, wylizało cały miód (wysuwanie języka z buzi, ruchy z dołu do góry), oblizało się (okrężne ruchy języka przy szeroko otwartej buzi w prawą i w lewą stronę), zlizało miód z brody, spróbowało zlizać miód z nosa, wyczyściło językiem policzki, podniebienie i dziąsła, chwilę na przemian pomlaskało i pocmokało. Na zakończenie dziecko może spróbować prawdziwego miodu.
Letni ogród – projekt plastyczno-techniczny. Dziecko maluje wnętrze pudełka po butach na niebiesko. Stawia pudełko na krótszym boku. Na spodzie przykleja ul – oklejone papierem kolorowym pudełko po zapałkach, z narysowanym wejściem. Obok ula przykleja zgniecioną zieloną krepinę. Z żółtego kartonu wycina tułowia i głowy pszczół, rysuje czarne paski, dokleja im skrzydełka z białego papieru lub kalki technicznej czy folii. Szpikulcem lub grubą igłą wykonuje w ciele pszczoły małą dziurkę, przez którą przewleka włóczkę. Samo musi określić, jak długa włóczka jest mu potrzebna. Koniec włóczki przyczepia do górnego boku pudełka za pomocą taśmy klejącej. W ten sposób pszczoły swobodnie zwisają nad ulem. Rodzic może dodatkowo przyszyć włóczkę za pomocą zszywacza, bo taśma klejąca pod wpływem obciążenia może się odklejać. Zieloną krepinę dziecko ozdabia kwiatami samodzielnie narysowanymi i wyciętymi z kolorowego papieru.
Plaster miodu – aktywność plastyczna, stemplowanie i malowanie farbami. Dziecko próbuje uzyskać obraz przypominający plaster miodu. Maluje dosyć gęstą farbą folię bąbelkową i odbija ją na kartce. Gdy odbite tło wyschnie, może domalować na nim pszczoły.
(Wydawnictwo Nowa Era, Dzieciaki w akcji)
Dla chętnych - możliwość ułożenia puzzli
https://puzzlefactory.pl/pl/puzzle/graj/zwierzeta/122403-farma-na-wsi
Może macie ochotę posłuchać piosenki o kurze?
https://www.youtube.com/watch?v=QPqALIknKwY
To tyle na dziś. Do zobaczenia jutro. Trzymajcie się zdrowo. Pamiętajcie o zdjęciach
08.06.2020
ROZWIĄZUJEMY ŁAMIGŁÓWKI MATEMATYCZNE1.
Głowa – ramiona – zabawa ruchowa.
Kolorowe rytmy – zabawa matematyczna doskonaląca spostrzegawczość i myślenie.
Układamy rytm, korzystając ze sportowych akcesoriów (szarf, woreczków i krążków, lub innych|/ Przykład: zielony krążek, dwie żółte szarfy, trzy zielone woreczki i znów zielony krążek, dwie żółte szarfy, trzy zielone woreczki. Zadaniem wskazanego dziecka jest odtworzenie obok tego samego rytmu ale ze zmianą kolorów. Zasady zmiany kolorów przedstawiamy w postaci kolorowych kółek i strzałek, np. żółty niebieski; zielony czerwony; niebieski czerwony; czerwony żółty.
Losowanie – kodowanie – zabawa matematyczna kształtująca myślenie logiczne. Przygotowujemy cztery pojemniki, do każdego wkłada karteczki w liczbie większej niż liczba dzieci –osób. W pierwszym pojemniku są kartki z cyframi od 1 do 9, w drugim z kolorami (w kolorach dostępnych kredek), w trzecim – z kształtami (kwadrat, prostokąt, trójkąt, koło, trapez, elipsa w czwartym – ze strzałkami oznaczającymi wielkość (mała, duża). Każde dziecko podchodzi do pojemników, wybiera z każdego po jednej kartce, przerysowuje symbole w górnej części swojej kartki, oddziela rysunki kreską i rysuje pod spodem figury, które są zgodne z zakodowanym w symbolach opisem. Po skończeniu pracy dziecko odnosi karteczki do odpowiednich pojemników, rodzic miesza je i uczestnik zabawy wybiera nowy zestaw symboli. Na koniec dzieci mogą sprawdzić, czy zdarzyły się dwa identyczne zestawy symboli.
Zapamiętaj ten rytm – zabawa matematyczna, doskonalenie umiejętności tworzenia i przekształcania rytmów oraz kodowania. Dzieci rozkładają 20 szarf w dużym kręgu, tak żeby można było przejść z jednej szarfy do drugiej i w niej stanąć. Układ szarf powinien odzwierciedlać rytm kolorystyczny: czerwona, zielona, żółta, niebieska. Gdy koło z szarf jest gotowe, ustalamy z dziećmi zasady, np. w czerwonej szarfie robimy trzy przysiady, w zielonej – trzy razy podskakujemy, w żółtej – trzy razy klaszczemy, w niebieskiej – robimy obrót. W zabawie jednocześnie bierze udział pięcioro dzieci. Każde staje w czerwonej szarfie i zaczyna na hasło: Start. Trudność polega na tym, że nie można się pomylić, nawet jeśli inne osoby wykonują ćwiczenia wolniej lub szybciej i robią w danym momencie co innego.
Uzupełnianie ćwiczeń w Karcie Pracy, str. 56-57
Zakodowane informacje – kodowanie, karty pracy.
Dzieci wklejają obrazki zgodnie z podanym kodem, w którym figura geometryczna oznacza liczbę osób, a kolor pola – płeć. Po uzupełnieniu tabeli dzieci analizują jej zawartość i odpowiadają na pytania: W której kolumnie są tylko dziewczynki? Czy jest kolumna tylko dla chłopców? Ile jest dzieci, które skaczą? Ile jest par dzieci?.
Następnie dzieci kolorują rysunek zgodnie z podanym kodem. Wyjaśniamy, że zanim przystąpią do kolorowania, muszą dokonać obliczeń w zakresie dodawania i odejmowania. Dopiero po uzyskaniu wyniku działania mogą sprawdzić, jakiego koloru powinny użyć do wypełnienia danego pola.
Co jest w środku? – zajęcie ćwiczące koncentrację uwagi i skupienie, rozpoznawanie przedmiotu dotykiem.
Dzieci siadają w kręgu i podają sobie woreczek. Każde wkłada rękę do worka przez wąski otwór i próbuje odgadnąć, co w nim jest. Gdy odgadnie, podaje worek następnej osobie. Zasadą jest zachowanie absolutnej ciszy podczas całej zabawy. W worku może być drobny przedmiot związany ze sportem: piłka pingpongowa, okulary do pływania, lotka do gry w badmintona, gwizdek. Kiedy woreczek wróci do rodzica , dzieci podają nazwę przedmiotu, który rozpoznały.
Sam koduję – zabawa matematyczna. Dzieci, zainspirowane zabawą „Losowanie – kodowanie”, samodzielnie wymyślają i wykonują plansze do kodowania. Konsultują swoje pomysły z rodzicem lub kolegami i koleżankami. Mogą prosić rodzica , aby rysował to, co przedstawiły w postaci symboli, albo bawić się w parach.
(Wydawnictwo Nowa Era, Dzieciaki w akcji)
ZABAWY W KODOWANIE
https://koduj.gov.pl/mdk-video/
https://karolowamama.blogspot.com/2019/04/zakodowane-zwierzeta-cz-2-karty-do.html
http://www.kreatywniewdomu.pl/2018/04/kodowanie-przez-kolorowanie.html
Gry i zabawy matematyczne
1) Wstająca liczba
Dzieci siedzą w kole i każde z nich otrzymuje małe przedmioty. Rozdajemy 1,2,3, itd. przedmiotów. Mówimy cyfrę –np. 3 i mają szybko wstać te dzieci, które mają 3 przedmioty. Otwierają dłoń i sprawdzamy. I podajemy kolejna liczbę itd.
2) Zgaduj-zgadula
Zagraj z dzieckiem w prostą grę. Pozwól dziecku trzymać w dłoniach od 2 do 10 przedmiotów i potrząsać nimi (monety, guziki lub inne małe przedmioty, które przy potrząsaniu powodują hałas). Potrząsając nimi dziecko powie: „Zgadnij, ile ich mam!” Trzeba zgadnąć, iloma przedmiotami dziecko potrząsa (sądząc po odgłosie). Następnie ty potrząsaj przedmiotami, a dziecko niech zgaduje. Po każdej zgadywance sprawdź, ile było przedmiotów licząc je.
3) Matematyczna błyskotliwa wrona
Dzieci siedzą w kole. Na środku leży pudełko z kilkoma przedmiotami. Następnie wybieramy jedno dziecko, które staje się wroną. Wrona chodzi wokół dzieci, mówiąc wierszyk: „Chodzi sobie wrona, wrona bez ogona, bystrym okiem zerka, co zabrać z pudełka”. Inne dzieci zasłaniają oczy, wrona zabiera przedmiot lub kilka przedmiotów z pudełka i wskazuje jakieś dziecko i mówi takie zdanie: „Powiedz, np. Kasiu, powiedz mi, ile rzeczy zabrała wrona Ci?”. Wybrane przez wronę dziecko, odpowiada, czego brakuje w pudełku.
4) Matematyczne wyliczanki:
Jabłko, gruszka i daktyle –klaśnij w ręce razy tyle (3 razy)
Kapusta i ogórek –tyle razy podskocz w górę (2 razy)
Marchewka, pietruszka, bób –tyle razy przysiad zrób (3)
Kalarepka i mak –za uszy 2 razy się złap.
5) Firankowa chusta matematyczna
Stoimy w kręgu, wszystkie dzieci trzymają firankę przypominającą chustę Klanza. Na firankę wrzucamy miękkie przedmioty –piłeczki, misie itd. wraz z całą grupą liczymy przedmioty, które są na chuście. Zadaniem grupy jest jednocześnie trzymając chustę tak nią ruszać, aby wyrzucić z chusty przedmioty np. umawiamy się z dziećmi, że ma pozostać na chuście np. 5 przedmiotów
6.. Przyczepianie kamerek
Do kartki z wydrukowaną cyfrą dziecko przypina tyle klamerek do bielizny, ile wskazuje cyfra. Grzbiety klamerek możemy pokolorować na taki kolor jak cyfra na kartce. To ułatwi sortowanie.
7. Nauka z muzyką
W naukę liczenia przez zabawę włączmy również zmysł słuchu. Ile razy uderzyłam łyżką w garnek? Ile razy klasnęłam? Ile razy klepnęłam cię w kolano czy plecy?
8. Szczypce w ruch
Do tej zabawy potrzebne nam są pojemniki w postaci wytłoczek po jajkach albo foremek na muffiny, szczypce do grilla czy cukru w kostkach i dowolne drobne elementy. Na dnie pojemnika kładziemy karteczki z cyframi, a zadaniem dziecka jest włożyć do niego tyle przedmiotów, ile wskazuje cyfra. W tej zabawie świetnie sprawdzają się guziki, kamyki czy małe pompony pasmanteryjne.
Życzę wspaniałej zabawy z matematyką
05.06.2020
Zabawy na placu zabaw
* "Kolorowa piłka" - rysowanie kredkami. Dziecko szuka w całym domu okrągłych przedmiotów, które można obrysować na kartce. Sprawdza, czy dany przedmiot mieści się na kartce, czy nie jest za duży. Narysowane koło ozdabia różnymi wzorami i szlaczkami. Na koniec liczy, ile kolorów jest na każdej narysowanej piłce.
* "Co to za piłka?"- porównywanie wyglądu, wielkości i ciężaru piłek. Opowiadamy dziecku, że do różnych sportów potrzebne są różne piłki. Piłki te różnią się wielkością, ciężarem, materiałem, z którego są zrobione, a nawet kształtem, bo nie wszystkie są okrągłe /piłka do rugby/. W miarę możliwości prezentujemy różnego rodzaju piłki/ilustracje z książek, z internetu itd./. Piłki mogą być do: koszykówki, piłki nożnej, siatkówki, piłki ręcznej, tenisa ziemnego, tenisa stołowego, squasha, rugby, baseballu, golfa. Dziecko próbuje odgadnąć, w którym sporcie są one wykorzystywane, opisują ich cechy, porównują wielkość wielkość, ciężar i wygląd.
Piłka /oprócz tej do rugby/ jest k u l ą. Dziecko wyszukuje z otoczenia przedmioty w kształcie kuli.
* "Jedzie rowerek"- zabawa ruchowa wzmacniająca mięśnie brzucha. Dziecko leży na plecach, unosi w górę nogi i naśladuje pedałowanie, mówiąc: Jedzie rowerek na spacerek, jaki z tyłu ma numerek? Na słowo "numerek", przestaje pedałować i siada po turecku. Podajemy jakąś liczbę / nie większą od 20/. Dziecko głośno liczy, aż policzy do podanej liczby. Następnie znowu się kładzie i pedałuje dalej.
* "Sport to zdrowie"- zestaw ćwiczeń.
- "Pokonaj przeszkodę"- ćwiczenie z szarfą /apaszką/. Dziecko maszeruje po kole, trzymając przed sobą szarfę. Na hasło: Stop! rozciąga przed sobą trzymaną w dłoniach szarfę i przechodzi nad nią. Idzie dalej trzymając szarfę za sobą. Na kolejne hasło: Stop! - przechodzi nad szarfą tak, aby z powrotem znalazła się z przodu.
- "Podaj szarfę"- ćwiczenie mięśni brzucha. Dziecko leży na plecach, ręce układa wyprostowane za głową. Trzyma w dłoniach zwiniętą szarfę. Na hasło: Zmiana!- powoli.podnosi ręce i nogi, wkładając szarfę między stopy i powoli opuszcza nogi. Za drugim razem szarfa wędruje w odwrotnym kierunku.
- "Połączeni" - zabawa ćwicząca współpracę w parach ( zapraszamy do zabawy rodzica). Stojąc w parze obok siebie wkładamy jedną nogę do szarfy (lub apaszki zawiązanej w koło) na wysokości kostki. Próbujemy iść z naciągniętą szarfą, tak, aby nie spadła ona na podłogę.
- 'Złap ogon"- zabawa ruchowa. Przyczepiamy sobie "ogonek", wkładając jeden koniec szarfy z tyłu za spodnie lub spódniczkę. Na hasło: Złap ogon! - biegnąc próbujemy wyrwać sobie nawzajem ogony.
* "Sporty zespołowe" - pogadanka połączona z zabawą konstrukcyjną. Rozmawiamy z dzieckiem o sportach zespołowych, które zna. Pytamy, co jest w tych sportach ważne /zasady, współpraca, dążenie do wspólnego celu, wspieranie się, gra fair, umiejętności, talent/ oraz który z nich najbardziej mu się podoba i dlaczego. Można też spytać, kim jest kibic i jakie ma znaczenie udział kibiców w meczach i innych zawodach, jeśli dziecko było kiedyś na meczu, to co mu się najbardziej podobało. Potem proponujemy wykonanie zabawki - boiska do gry w piłkę /pracujemy razem z dzieckiem/. W krótszych bokach kartonowego pudełka po butach /od spodu/ wycinamy nieduże prostokątne bramki. Wnętrze pudełka wyklejamy zielonym papierem. Do dłuższych wewnętrznych boków pudełka dziecko przykleja uśmiechnięte buzie kibiców, narysowane na małych papierowych kółkach. Na "murawie" naklejamy białe pasy, wyznaczające części boiska. Na koniec wykonujemy małą piłkę zgniatając kawałek kartki. Zabawa polega na trafieniu w bramkę przeciwnika poprzez dmuchanie na piłkę.
*"Leżąca ósemka"- układamy na podłodze ósemkę, np. ze sznurka. Dziecko zachowując równowagę stara się kilkakrotnie po niej przejść.
* "Sportowe zadania"- pogadanka. Pytamy dziecko, które sporty związane są z szybkim ruchem i czy zna jakieś sporty, które nie wymagają tak intensywnego ruchu. Należą do nich: szachy, brydż, łucznictwo, golf, bilard, kręgle. Często w tego typu sportach ważniejsza jest precyzja ruchu i skupienie niż szybkość.
- Zadania w Kartach pracy - KP-4, str. 54- 55. W trakcie wykonywania zadań - krótka gimnastyka przy recytacji rymowanki podanej na str. 54.
* "Biegam, biegam"- zabawa bieżna. Ilustrujemy ruchem słowa piosenki śpiewanej na melodię "Panie Janie". Na słowo: Stop zatrzymują się i pozostają w ciszy i bezruchu, dopóki nauczyciel nie zaintonuje kolejnej zwrotki.
Chodzę, chodzę, chodzę, chodzę (dzieci idą),
Hop, hop, hop, hop, hop, hop (podskakują w miejscu),
Biegnę, biegnę, biegnę, biegnę, biegnę, biegnę (biegną),
Teraz stop, teraz stop (zatrzymują się bez ruchu).
Pływam, pływam, pływam, pływam (idą, wykonując rękami ruch, jakby pływały żabką),
Hop, hop, hop, hop, hop, hop (podskakują w miejscu),
Biegnę, biegnę, biegnę, biegnę, biegnę, biegnę (biegną),
Teraz stop, teraz stop (zatrzymują się bez ruchu).
Latam, latam, latam, latam (idą, naśladując rękami ruch skrzydeł),
Hop, hop, hop, hop, hop, hop (podskakują w miejscu),
Biegnę, biegnę, biegnę, biegnę, biegnę, biegnę (biegną),
Teraz stop, teraz stop (zatrzymują się bez ruchu).
Po każdej kolejnej zwrotce, na hasło "stop!"- dziecko zatrzymuje się i pozostaje w ciszy i bezruchu, dopóki nie zaintonujemy kolejnej zwrotki.
* "Planujemy letnią olimpiadę"- wspólnie z dzieckiem zastanawiamy się jakie konkurencje i w jakiej kolejności powinny się pojawić na przedszkolnej olimpiadzie /gdyby mogła dojść do skutku/. Ustalamy, jakie pomoce i jaki sprzęt sportowy będą potrzebne do każdej zabawy, w którym miejscu odbędą się poszczególne konkurencje. Zastanawiamy się nad sposobem punktowania. Ustalamy, kto i za co ma być odpowiedzialny. Rodzic zapisuje wszystko na kartce, a dziecko może dorysować odpowiednie piktogramy, żeby patrząc na spis przypomnieć sobie, co zostało ustalone. Propozycje konkurencji: slalom z pachołkami; bieg do szarfy i przechodzenie przez szarfę, powrót na czworakach; przechodzenie przez tunel, bieg do pachołka i powrót; przeskoki obunóż przez tor wykonany z leżących obręczy; wyścigi w workach; wyścigi w parach; przeciąganie liny; rzuty do celu; bieg do materaca, przeturlanie się po materacu i powrót na jednej nodze; bieg z przeskakiwaniem przez przeszkody, np. makarony do pływania rozstawione na pachołkach; chodzenie po linie z woreczkiem na głowie; wyścig na piłkach do skakania.
* "Moja flaga"- rysowanie z wykorzystaniem szablonów. Dziecko ma dyspozycji połówkę kartki z bloku i szablony figur geometrycznych lub klocki. Odrysowuje ołówkiem figury, komponuje z nich dowolne wzory, tworząc własną flagę na olimpiadę. Każdą figurę rysuje po śladzie flamastrem i ozdabia i ozdabia różnymi szlaczkami. Krótszy bok kartki trzeba posmarować klejem i nawinąć na patyczek od szaszłyka.
* "Co już wiemy o sporcie?"- podsumowanie wiedzy dziecka. Jakie znacie sporty, w których ważna jest szybkość? Jakie znacie sporty, w których ważna jest precyzja ruchu? Jakie znacie sporty, w których rywalizują między sobą dwie drużyny? Co obowiązkowo należy założyć, gdy wybieramy się na rowerową wycieczkę? Jaki strój obowiązuje na basenie? Kiedy nie wolno pływać w basenie? Co symbolizują koła na fladze olimpijskiej? Co to znaczy grać fair play?
Dla rozruszania ciała przed olimpiadą /ale również dla dobrej kondycji/ proponuję wam trochę ćwiczeń, w których poprowadzą was filmiki:
* "Przeczytaj i przynieś" - zabawa językowa doskonaląca umiejętność czytania. Rozkładamy przed dzieckiem kartki z wyrazami /napisanymi dużą czcionką/ powiązanymi tematycznie ze sportem.
Podajemy dziecku konkretny wyraz, który po odszukaniu, odczytaniu, dziecko wskazuje.
* "Gramy w gumę"- zabawa ruchowa. Jeśli dysponujemy gumą do skakania i odpowiednią liczbą osób /3/- to udanej zabawy! / z koniecznością zachowania ostrożności, ponieważ uderzenie puszczoną gumą może zaboleć/.
Możecie też skorzystac z którejś z poniższych propozycji:
* Pamiętajcie, dzieci, że : "Sport - to zdrowie!" A więc dużo ruchu i zdrowia wam życzę!
(Wydawnictwo Nowa Era, Dzieciaki w akcji)
04.06.2020
SKACZEMY, PŁYWAMY,BIEGAMY
1. Nawiązując do sportowego DNIA DZIECKA i nie tylko, każdy z was zapewne nieraz miał upadek czy to z roweru czy biegając. Dzisiaj przypomnimy sobie zasady bezpieczeństwa podczas uprawiania sportu lub zabawy .
Dzieci wypowiadają się o sportowym ekwipunku, który zapewnia bezpieczeństwo i chroni przed urazami podczas biegania, jazdy na rowerze, wspinania się na skałki, jazdy na rolkach, deskorolce czy hulajnodze. Podkreślamy , że bezpieczeństwo jest bardzo ważnym aspektem uprawiania sportu i że należy pamiętać o używaniu odpowiedniego sprzętu. Opowiadamy o sposobach ochraniania ciała przed urazami, korzystając z dostępnych ilustracji lub internetu: Do jazdy na rolkach, wrotkach, hulajnodze przydadzą się: kask ochraniający głowę, nakolanniki, nałokietniki. Do jazdy na rowerze i do wspinaczki obowiązkowo trzeba założyć kask. Jeśli chcemy biegać, trzeba pamiętać o dobrych, wygodnych butach. Do gry w piłkę dobrze jest zaopatrzyć się w korki, specjalne buty, które chronią zawodników przed poślizgnięciem się na murawie. Karatecy na swoje treningi zakładają specjalne ochraniacze na nogi i napięstniki.
INFORMACJA DLA RODZICÓW https://www.youtube.com/watch?v=R_-WlSQK2eI
Film dla dzieci https://www.youtube.com/watch?v=enxQVTcuoNs
Kolorowanki –wybierz i pokoloruj https://www.superkid.pl/kolorowanki-sporty-letnie
https://www.superkid.pl/kolorowanki-sport
2. Żaba i żabka – rozmowa zainspirowana wierszem A. Frączek pt. „Żaba i żabka”.
Pokazujemy żabę (jeśli nie dysponuje żadną – może wykonać samodzielnie z papieru techniką origami) i pytamy, co może mieć wspólnego żaba ze sportem. Jeśli dzieci nie znają stylu pływackiego zwanego żabką, opowiadamy o nim, pytamy, kto umie pływać i czy ktoś był kiedyś na basenie. Dzieci opowiadają o swoich doświadczeniach i demonstrują ruchem i gestami znajomość pływackich stylów. Czytamy wiersz:
Żaba i żabka
Krąży żaba po basenie,
Denerwuje się szalenie,
Bo dżentelmen w czepku w kratkę
Chlapie CHLAP! Trenując żabkę,
Pani w ciasnym kostiumiku
Rusza się jak struś w kurniku,
Szkrab w brodziku dziko hopsa…
To nie żabka! To styl mopsa!
Krąży żaba po basenie,
Denerwuje się szalenie,
Oburzenia nie ukrywa:
– Kto tych ludzi uczył pływać?!
Róbcie tak jak ja! No, gazem!
– Może jednak innym razem
Wysłuchamy Pani rad…
– W słowo jej ratownik wpadł.
– Dzisiaj bowiem, droga pani,
Strój ma pani… hm… do bani.
Żaba się zdziwiła tak,
Że aż wyjąkała: – Kwak…?
Więc ratownik jej tłumaczy:
– Niechże pani zerknąć raczy,
Wokół pływa ludzi setka…
Tylko pani jest bez czepka!
– Właśnie, właśnie – rzekł ktoś z tłumu.
– I co gorsza, bez kostiumu!
Agnieszka Frączek
Źródło: Agnieszka Frączek, „Żaba i żabka” [w:] „Książki dla małych i dużych. Wiersze cz. I”, Wilga, Warszawa 2012
Następnie rozmawiamy z dziećmi o treści wiersza, zadając pytania: Dlaczego żaba była oburzona? Kto zwrócił uwagę żabie? Czego żaba nie założyła?. Kontynuujemy rozmowę, opowiadając o zasadach panujących na basenie. Inspirujemy dzieci do tworzenia dłuższych wypowiedzi, zadając pytania: Czy wolno pływać bez czepka? Czy można chlapać na innych? Czy można pływać, gdy nie ma ratownika? Po co na basenie jest ratownik? Czy wolno śmiać się z kogoś, kto nie umie pływać? Jaki strój obowiązuje na basenie?.
https://www.google.com/search?q=%C5%BCaba+obrazek&client=firefox
3. Pokazujemy dzieciom ilustracje różnych przedmiotów lub rysuje proste obrazki (dzieci mogą się wtedy bawić, kto pierwszy odgadnie, co rodzic rysuje). Zadaniem dzieci jest podanie nazwy czynności, zaczynającej się na pierwszą sylabę przedstawionego obrazka. Propozycje obrazków: ryba (rysowanie), malina (malowanie), płyta (pływanie), latawiec (latanie), biedronka (bieganie), pinezka (pisanie), skakanka (skakanie), goryl (gotowanie), mydło (myślenie, mycie,
Trąf– trąf – zabawa językowa z wykorzystaniem piłki.
Dzieci uczą się popularnej wyliczanki:
Trąf, trąf, Misia, Bela, Misia, Kasia, konfacela,
Misia A, misia Be,
Misia, Kasia, konface.
Kiedy już opanują tekst, stają w kręgu i podają sobie piłkę w rytm wypowiadanej rymowanki: najpierw bardzo wolno, potem coraz szybciej. Kto wypuści piłkę z rąk, ten siada w miejscu, w którym stał. Między stojącymi dziećmi powstają coraz większe odstępy i coraz trudniej złapać piłkę.
Policz sylaby – zabawa dydaktyczna rozwijająca funkcje językowe, karta pracy.
Rozkładamy na dywanie kartoniki z sylabami. Zadaniem dzieci jest połączenie kartoników w pary, tak aby powstały wyrazy. Kartoniki z pierwszą sylabą powinny być w innym kolorze, niż kartoniki z drugą sylabą. Gdy dzieci połączą w pary wszystkie sylaby, odczytują głośno wyrazy i podają nazwy sportów, z którymi są związane. Warto zwrócić uwagę dzieci na wieloznaczność wielu z tych wyrazów. Na koniec dzieci wykonują zadania w „Kartach pracy”: nazywają czynności wykonywane przez dzieci i wklejają podpisy, podają własne pomysły czynności, które mogą wykonywać dzieci. Następnie łączą sylaby i odczytują powstałe wyrazy oraz dopasowują podpisy do obrazków i kolorują postacie według wzoru.
Glowa– ramiona – zabawa ruchowa.
Gdzie się skryła żabka – zabawa typu ciepło – zimno z wykorzystaniem figurki żaby.
Przypominamy o zasadzie gry i nie podpowiadaniu szukającym, gdzie ukryta jest żabka. Po odnalezieniu figurki dzieci mogą opisywać jej położenie, stosują określenia: na prawo od, pod, za itp.
- Zasady – pogadanka na temat zasad obowiązujących w sporcie.
Przypominamy dzieciom wiersz pt. „Dzień dobry”. Dzieci utrwalają tekst, powtarzając go kilkukrotnie. Następnie pytamy , czyw sporcie obowiązują zasady, jakie to są zasady, co to znaczy gra fair play (podczas gry czy zawodów przestrzega się przyjętych zasad, nie dąży się do zwycięstwa za wszelką cenę, nie oszukuje się), czym jest niedozwolony doping (stosowanie zabronionych środków w celu wzmocnienia swoich możliwości, wytrzymałości), co to jest dyskwalifikacja (wykluczenie uczestnika lub zespołu z zawodów za niedozwolone działania, np. doping, za nieprzestrzeganie zasad, za nieuczciwe zachowanie). Dzieci próbują ustalić, czy zasady obowiązujące w sporcie można przenieść do codziennego życia, do wspólnych gier i zabaw w przedszkolu.
5. Poznanie litery „ą”.
Pączek – bączek – zabawa dydaktyczna doskonaląca percepcję słuchową.
Nakręcamy bączek i pytamy, co to jest, prosimy też o podanie wszystkich głosek w nazwie „bączek”. Zwracamy uwagę na głoskę „ą” i pytamy o inne słowa zawierające tę głoskę. Następnie proponujemy zabawę: dzieli dzieci na cztery zespoły. Dla każdego zespołu kręci bączkiem. Każda drużyna ma tyle czasu na podanie jak największej liczby słów zawierających głoskę „ą”, ile kręci się bączek. Następnie prezentujemy literę „ą”, omawiamy jej budowę i pokazujemy sposób pisania.
Ząb – dąb – zabawa językowa.
Dzieci określają, na którym miejscu słyszą głoskę „ą” w podanych przez rodzica wyrazach: pąk,
mąka, trąba, gąska, bąk, drąg, prąd, pamiątka, kurczątko. Na koniec dzieci wykonują zadania na kartach pracy: łączą zdjęcia z właściwymi podpisami, otaczają pętlami literę „ą” w podpisie do obrazka, układają historyjkę o gąsce, kolorują rysunek i dorysowują do niego elementy, które pojawiły się w historyjce.
(Wydawnictwo Nowa Era, Dzieciaki w akcji)
6. BĄCZEK praca plastyczna –zobacz i zrób https://www.youtube.com/watch?v=-qxk14r9wkI
ŻYCZĘ WSPANIAŁEJ ZABAWY I PRACY. PROSZĘ WYŚLIJ ZDJĘCIA.
03.06.2020
Warto być wysportowanym
* "Głowa, ramiona" - zabawa ruchowa, ilustrowanie piosenkij ruchem. Śpiewanie i ilustrowanie ruchem piosenki (na melodię "Siekiera, motyka"). Za pierwszym razem śpiewamy powoli, za każdym kolejnym - coraz szybciej.
Gimnastyka to podstawa. Głowa, ramiona, kolana, pięty
Sport dla wszystkich ważna sprawa. Kolana, pięty, kolana, pięty,
Ręce w górę, w przód i bok, Głowa ramiona, kolana, pięty,
Skłon do przodu, przysiad, skok. Oczy, uszy, usta nos.
* "Wdech i wydech" - ćwiczenia oddechowe. Głęboko wdychamy powietrze nosem, rozkładajác ręce na boki i przesuwając je do tyłu. Zatrzymujemy powietrze na kilka sekund i wydychamy, robiąc skłon, pozwalając przez chwilę zwisać rękom bezwładnie. Ćwiczenie powtarzamy trzy razy.
* "Sportowe czasopisma" - oglądanie czasopism o tematyce sportowej, wyszukiwanie ilustracji, nazw dyscyplin sportowych, opisywanie zdjęć ze zwróceniem uwagi na stroje sportowców i ich sprzęt. Szukanie informacji na temat nieznanych dziecku dyscyplin.
* "Sport to zdrowie!"- zestaw ćwiczeń porannych.
- "Pokonaj przeszkodę"- ćwiczenie z szarfą /apaszką/. Dziecko maszeruje po kole, trzymając przed sobą szarfę. Na hasło: Stop! rozciąga przed sobą trzymaną w dłoniach szarfę i przechodzi nad nią. Idzie dalej trzymając szarfę za sobą. Na kolejne hasło: Stop! - przechodzi nad szarfą tak, aby z powrotem znalazła się z przodu.
- "Podaj szarfę"- ćwiczenie mięśni brzucha. Dziecko leży na plecach, ręce układa wyprostowane za głową. Trzyma w dłoniach zwiniętą szarfę. Na hasło: Zmiana!- powoli.podnosi ręce i nogi, wkładając szarfę między stopy i powoli opuszcza nogi. Za drugim razem szarfa wędruje w odwrotnym kierunku.
- "Połączeni" - zabawa ćwicząca współpracę w parach ( zapraszamy do zabawy rodzica). Stojąc w parze obok siebie wkładamy jedną nogę do szarfy (lub apaszki zawiązanej w koło) na wysokości kostki. Próbujemy iść z naciągniętą szarfą, tak, aby nie spadła ona na podłogę.
- 'Złap ogon"- zabawa ruchowa. Przyczepiamy sobie "ogonek", wkładając jeden koniec szarfy z tyłu za spodnie lub spódniczkę. Na hasło: Złap ogon! - biegnąc próbujemy wyrwać sobie nawzajem ogony.
* "Jakie sporty znamy?"- rozmowa kierowana. Pokazując dziecku przedmioty związane ze sportem (np. piłkę, okulary lub maskę do.pływania, skakankę itd.) pytamy dziecko, co te przedmioty majá ze sobą wspölnego. Inspirujemy dziecko do spontanicznych wypowiedzi o sporcie: jakie zna sporty, ktöre z nich uprawia, które chciałoby uprawiać, które chciałoby uprawiać, które dyscypliny lubi i dla czego, czy uprawianie sportu jest łatwe, co jest potrzebne do uprawiania sportu, czy człowiek odnosi jakiekolwiek korzyści z uprawiania sportu, czy uprawianie sportu może być niebezpieczne albo niezdrowe. Dziecko dzieli się swoimi doświadczeniami, opowiada o sportach, które uprawia lub ogląda w telewizji. Podkreślamy fakt, jak ważny dla zdrowia jest ruch w każdym wieku.
* "Dyscypliny sportowe"- zabawa pantomimiczna. Pokazujemy dziecku ilustracje przedstawiające różne dyscypliny sportowe.
- https://eurotest.pl/392-thickbox_default/sporty-olimpijskie.jpg
- https://eurotest.pl/393-thickbox_default/sporty-olimpijskie.jpg
- https://eurotest.pl/396-thickbox_default/sporty-olimpijskie.jpg
- https://eurotest.pl/397-thickbox_default/sporty-olimpijskie.jpg
- https://eurotest.pl/398-thickbox_default/sporty-olimpijskie.jpg
- https://eurotest.pl/399-thickbox_default/sporty-olimpijskie.jpg
- https://eurotest.pl/400-thickbox_default/sporty-olimpijskie.jpg
- https://eurotest.pl/401-thickbox_default/sporty-olimpijskie.jpg
- https://eurotest.pl/402-thickbox_default/sporty-olimpijskie.jpg
- https://eurotest.pl/403-thickbox_default/sporty-olimpijskie.jpg
- https://eurotest.pl/404-thickbox_default/sporty-olimpijskie.jpg
- https://eurotest.pl/405-thickbox_default/sporty-olimpijskie.jpg
- https://eurotest.pl/406-thickbox_default/sporty-olimpijskie.jpg
- https://eurotest.pl/408-thickbox_default/sporty-olimpijskie.jpg
- https://eurotest.pl/409-thickbox_default/sporty-olimpijskie.jpg
- https://przedszkolankowo.pl/wp-content/uploads/2016/12/sportyzimowe10.jpg
- https://przedszkolankowo.pl/wp-content/uploads/2016/12/sportyzimowe7.jpg
- https://przedszkolankowo.pl/wp-content/uploads/2016/12/sportyzimowe6.jpg
- https://przedszkolankowo.pl/wp-content/uploads/2016/12/sportyzimowe5.jpg
- https://przedszkolankowo.pl/wp-content/uploads/2016/12/sportyzimowe3.jpg
- https://przedszkolankowo.pl/wp-content/uploads/2016/12/sportyzimowe1.jpg
Przygotowujemy karteczki z nazwami sportów. Dziecko losuje karteczkę, odczytuje nazwę i pokazuje daną dyscyplinę za pomocą ruchu i gestów. Rodzic odgaduje, jaką dyscyplinę dziecko wylosowało. Może nastąpić zmiana ról. Przykłady dyscyplin: kolarstwo, tenis, piłka nożna, koszykówka, siatkówka, jeździectwo, kulturystyka, łucznictwo, pływanie, karate, łyżwiarstwo, skok w dal, skok wzwyż, rzut dyskiem, bieg, szermierka, hokej, wioślarstwo.
* "Nasz wolny czas"- pogadanka. Dziecko próbuje odpowiedzieć na pytania:
Co to jest wolny czas, jak można go spędzać?
Czy sport jest dobrym sposobem na spędzanie wolnego czasu?
Jak nie powinno się spędzać wolnego czasu?.
- Zadania w Kartach pracy - KP-4, str.50 i 51. Przed wykonaniem zadania drugiego na str.51 opowiadamy dziecku o symbolice kół olimpijskich, które oznaczają poszczególne kontynenty: niebieskie - Europę, czarne - Afrykę, żółte -Azję, czerwone - Amerykę, zielone - Australię oraz pokazujemy wymienione kontynenty na mapie lub globusie. Podajemy również dodatkowe informacje o fladze olimpijskiej, która jest jednym z najważniejszych symboli olimpijskich, wciągana jest na maszt na stadionie olimpijskim podczas ceremonii otwarcia pozostaje tam przez całe igrzyska. Olimpiada ma również swoje motto, które brzmi: „Szybciej – wyżej – silniej” i oznacza dążenie sportowców do bycia coraz lepszymi w swoich dyscyplinach.
* "Zabawy na słońce i deszcz"- zabawy ruchowe przy piosenkach
Już za niedługo będzie lato, więc spróbujcie nauczyć się tej piosenki, opowiedzcie jej treść, wymyślcie jakiś własny układ ruchowy. No i oczywiście słów uczymy się na pamięć! Przynajmniej raz dziennie będziecie ją sobie przypominać - zgoda? W piosence występuje: Pitagoras. Wyszukajcie, proszę w internecie lub encyklopedii, kto to był i z jaką dziedziną wiedzy kojarzy się jego postać. Może spróbujecie narysować Pitagorasa oraz wykonać ilustrację do piosenki?
* "Sportowa gra planszowa"- wykonanie planszy do gry rodzinnej. Dzieci przygotowują grę planszową. Pola w grze odrysowują od dwuzłotowych monet. Zaznaczają miejsce startu i metę. Pozostałe pola numerują. Sposób wykonania planszy i materiały plastyczne dzieci wybierają same według własnego uznania. Mogą rysować kredkami i flamastrami, wycinać gotowe elementy z czasopism, doklejać elementy wycięte z papieru kolorowego. Gra powinna opowiadać o sporcie, a zadania do wykonania na oznaczonych polach powinny być ćwiczeniami gimnastycznymi (określona liczba podskoków obunóż, skłonów, przysiadów, pajacyków, obrotów, podskoków na jednej nodze).
* "Dzień dobry"- zabawa językowa wspierająca kształtowanie umiejętności społecznych.
Dziecko uczy się na pamięć krótkiej rymowanki o zwrotach grzecznościowych. Tekst można powtarzać wielokrotnie, podając sobie piłkę w kręgu, zgodnie z tempem recytowania. Można też zaproponować dzieciom recytowanie na różne sposoby: miło i z uśmiechem, stanowczo, jak robot, jak duch, szeptem lub wymyślanie melodii do wiersza i prezentowanie swoich pomysłów rodzicom.
Dzień dobry.
Dziękuję.
Poproszę.
Przepraszam.
Pozdrawiam serdecznie.
Serdecznie zapraszam.
Ach, jakie to miłe.
Pamiętaj koniecznie,
do wszystkich i zawsze
odzywać się grzecznie.
Anna Pawłowska-Niedbała
*Biegam, biegam" - zabawa bieżna.
* Skoki w dal" - zabawa ruchowa.
Oczywiście, przy ładnej pogodzie, proponuję wam te zabawy na świeżym powietrzu.
(Wydawnictwo Nowa Era, Dzieciaki w akcji).
* Proponuję wam jeszcze obejrzenie filmu z udziałem lubianych przez was Bolka i Lolka, zatytułowanego "Sportowcy".
* Jakie są wasze wrażenia z wczorajszego świątecznego dnia? Chcielibyście, aby Dzień Dziecka bywał częściej?
Czy udało się wam rozpoznać panie, które przygotowały wczorajszą niespodziankę dla was? Czy pamiętasz tytuł bajeczki czytanej przez twoją panią? Może warto jeszcze raz posłuchać całość.
02.06.2020
Z okazji Dnia Dziecka życzymy Wam Kolorowych snów, Uśmiechu od ucha do ucha, Pięknych bajek na dobranoc, Własnego pieska i kotka /nawet pluszowego/, Co dzień nowych przygód, Wspaniałych przyjaciół, Kochanych rodziców i wesołej rodzinki. Lubię Wasze wesołe buzie moje kochane "Zajączki, za wasze serduszka gorące, przesyłam Wam calusow tysiące
Kochane dzieci
Z okazji Waszego święta, jak tradycja naszego przedszkola każe, zapraszamy Was na Święto Sportu. Chociaż w tym roku „szalejący” wirus rozłączył grupy, dziś wszyscy będziemy robić to samo, jakbyśmy byli w naszym przedszkolu, w naszej sali. Przebierzcie się w wygodny strój sportowy, zapytajcie rodziców czy przygotowali dla Was potrzebne na dziś przedmioty i za chwilę zaczynamy. Możecie do naszych zawodów zaprosić rodzeństwo i oczywiście rodziców, bo kiedy jest rywalizacja, zabawa jest fajniejsza!
- Na dobry początek zaczniemy rozgrzewką, jak zawsze przed wysiłkiem fizycznym. Dzisiejsza rozgrzewka będzie przy muzyce, bo chcemy się dziś weselić!
- No i zaczynamy. Najpierw slalom. Wybierzcie 8 swoich dowolnych zabawek – mogą być klocki – i rozłóżcie je w linii prostej. Oddalcie je od siebie, bo będą zastępowały pachołki, między którymi będziemy biegać slalomem. Pamiętajcie, że w waszych mieszkaniach nie ma tyle miejsca co w naszej sali, ale wszędzie trzeba tak samo uważać. Każdy z uczestników powinien pokonać slalom 2-3 razy. Start!
- Myślę, że nikt się nie zmęczył i jesteśmy gotowi do następnej konkurencji. Teraz skok w dal. Połóżcie na podłodze sznurek przygotowany przez mamę. Za sznurkiem powinno być dość dużo wolnego miejsca. Stańcie przed nim. I hop….. Rodzice lub rodzeństwo pomogą Wam zmierzyć odległość. Każdy powinien skoczyć 2-3 razy. Porównajcie kto skoczył dalej?
- Zmęczeni? Na pewno nie. A gotowi na kolejną konkurencję? Potrzebne będą 2 osoby do trzymania sznurka (w razie braku, zawsze można z jednej strony przywiązać do krzesłaJ). Zaczynamy od wysokości pasa (trzymać sznurek oczywiście), tak, żeby dziecko musiało się pochylić przechodząc pod sznurkiem. Uwaga – nie wolno żadną częścią ciała ani garderoby dotknąć sznurka! Po przejściu, obniżamy sznurek trochę, a dziecko przechodzi ponownie. Zabawę przerywamy, kiedy dziecko dotknie sznurka. Wtedy następuje zmiana i teraz będzie przechodziło rodzeństwo lub rodzic. Zabawa trwa do momentu, gdy wszyscy uczestnicy potrącą sznurek.
- Wypadałoby zrobić krótką przerwę, aby rodzice za bardzo się nie zmęczyli i wytrwali do końca. Zapraszamy do zabawy przy muzyce
- Po przerwie pora wrócić do ćwiczeń. Połóżcie dwie zabawki na podłodze. Jedna będzie miejscem startu, druga miejsce nawrotu. Bierzemy dużą łyżkę (taką, którą jecie zupę), układamy na niej cytrynę (jajko ugotowane na twardo, piłeczkę do ping ponga itp.). Trzymając łyżkę z cytryną w ręce, idziemy tak szybko jak nam się uda od miejsca startu, przy drugiej zabawce zawracamy do pierwszej zabawki. Nie jest ważny czas, tylko żeby cytryna nie spadła. Gotowi? Start!
- Następna konkurencja będzie spokojniejsza. Ustawiamy pudełko (skrzynkę, koszyk itp.). W pewnej odległości od niego ustawiamy sznurek. Bierzemy piłkę i staramy się wrzucić ją do kosza. Każdy uczestnik powinien rzucać 3 razy, ale odległość od pudełka za każdym razem powinna być większa.
- W trakcie kolejnej konkurencji wykorzystujemy ponownie zabawki jak w biegu z łyżką. Pierwsza to start, druga – nawrót. Ty razem nie będziemy biegać tylko poruszać się na czworakach, od startu – do nawrotu i z powrotem. Każdy uczestnik powinien pokonać trasę 2-3 razy (3x dziecko, 2x rodzic).
- Zapraszamy ponownie do zabawy przy muzyce. Tym razem zapraszamy do zumby!
- Ostatnią konkurencją dzisiejszą będzie bieg, a właściwie to maraton biegowy. W tym roku szkolnym nie mieliśmy szansy biegać i pobijać rekordy w przedszkolu, ale nic straconego – możecie to zrobić w domu, a najlepiej na podwórku. Tak jak zawsze biegamy jak długo damy radę, możemy, chcemy. Można robić odpoczynki. Ważna jest ostateczna ilość. Liczymy ile razy dziecko pokonało trasę i mnożymy przez jej długość. Oczywiście zliczamy też długość przebytą przez rodzeństwo lub chętnych rodziców J. Pochwalcie się wynikami, abyśmy mogli jak co roku sprawdzić czy nasze przedszkolaki znowu pobiły swój rekord!
- A skoro jesteście już na podwórku to weźcie ze sobą urządzenia do puszczania baniek i zakończcie tą pierwszą część wspaniałymi bańkami, wypuszczanymi jak najwyżej w niebo, aby były z daleka widoczne. Możecie np. się postarać aby bańki puszczać o godz. 12.00.
- Po bardzo intensywnym początku pora chyba nieco odetchnąć. Wszystkie Wasze panie na pytanie Co dzieci lubią najbardziej robić w przedszkolu – odpowiedziały doświadczenia. Skoro tak, to właśnie teraz pewne doświadczenie możecie wykonać. Zbliża się lato. W innym czasie już myślelibyśmy o wakacjach i o tym gdzie je spędzimy. A ponieważ dzisiaj ma być jak zawsze, to myśląc o wakacjach, to doświadczenie przeniesie nas na chwilę nad morze. Zrobimy morze i meduzę. Gotowi?
To kliknijcie w poniższy link i zróbcie swoje morze i meduzę - w butelce!
http://kreatywnadzungla.pl/2018/07/morskie-eksperymenty-dla-dzieci.html
No i co? Udało Wam się zrobić swoje własne morze? A meduza wyszła? Przyślijcie koniecznie zdjęcie, żebyśmy i my mogli to zobaczyć!
- Myślicie, że to już koniec? O nie! No chyba, że ktoś już nie ma siły. Lub ochoty. Jeśli jednak macie chęć, to zapraszamy Was do zabawy farbami. Weźcie większą kartkę (największą jaką macie w domu), przygotujcie farby i wszystko co Wam wpadnie w ręce (i może ewentualnie się zniszczyć – musicie zapytać mamy – pamiętajcie!). Może to być płatek kosmetyczny mamy, patyczek do czyszczenia ucha, widelec, sznurek, kawałek nitki, korek jeśli gdzieś jest, klocek, folia bąbelkowa, jeśli została z jakiejś paczki, wata, materiał, niepotrzebny kabelek, wykałaczka i co sobie wymyślicie tu może was ograniczyć wasza wyobraźnia no i oczywiście możliwości. Bo musicie to znaleźć. Tym co zgromadzicie możecie spróbować malować na kartce. Ale nie trzeba tego robić tak jak pędzlem. Można też stemplować, pocierać, lekko lub mocno dotykać. Jak kto ma ochotę. Ciekawe co za praca Wam wyjdzie? A może ktoś nie ma ochoty na takie malowanie i woli coś innego? Nie ma problemu. Dzień Dziecka to dzień który już z nazwy jest słoneczny jak dziecięce buzie. Dlatego możecie zrobić – nie słońce, bo to by było za łatwe, nawet dla maluchów. Możecie namalować tęczę. Ale nie tradycyjnie – pędzlem. Użyjcie własnych dłoni jak stempelków i z dłoni stwórzcie najwspanialszą tęczę! Oczywiście czekamy na zdjęcia waszych prac, żeby móc je podziwiać!
- Ufff. Ale tego dzisiaj było. Macie jeszcze ochotę na więcej? Może się cos znajdzie! Ale najpierw nagrody!!! Na początek – za wspaniały udział w zawodach sportowych i maratonie – MEDAL!!! Niestety nie możemy Wam go wręczyć. Musicie go sobie wydrukować
A za udział we wszystkich zabawach i zajęciach sportowych i nie tylko – DYPLOM!!!!!!
Niestety nie możemy Wam go wręczyć. Musicie go sobie ponownie wydrukować
- No i jeszcze piosenka o prawach dziecka
- A dla chętnych i lubiących pichcić przepis na ciasto jogurtowe
A kto jeszcze nie oglądał dzisiaj naszych Aktualności, to niech koniecznie tam zajrzy. Czeka tam na Was niespodzianka!!!
01.06.2020
Drodzy Rodzice
Ponieważ tradycyjnie Dzień Dziecka w naszym przedszkolu tradycyjnie jest dniem sportowym, nie inaczej będzie w tym roku. Chociaż od dwóch miesięcy jesteśmy odosobnieni, w tym dniu połączymy siły i zrobimy wszyscy to samo, aby znów poczuć się jak jedna społeczność przedszkolna. Oprócz innych dyscyplin i atrakcji, chcemy zorganizować tradycyjny już u nas „Maraton”, dlatego prosimy rodziców o wyznaczenie trasy (na podwórku – jeśli będzie pogoda, lub w domu – w razie deszczu) i zmierzenie jej. W poniedziałek, kiedy dziecko będzie ją pokonywało, będzie łatwiej zmierzyć odległość pokonaną przez dziecko. Odległość prosimy podać wychowawcom (sms lub mail), a my obliczymy czy po raz kolejny pobiliśmy nasz przedszkolny rekord!
Prosimy również o przygotowanie dla dziecka na poniedziałek:
strój sportowy,
kosz lub skrzynkę,
piłkę,
łyżkę,
cytrynę (może być też piłeczka ping pongowa lub jajko ugotowane na twardo),
kilka kawałków linki (sznurka, wstążki itp.), w tym jeden długi
butelka plastikowa (raczej mniejsza) z zakrętką
trochę oleju spożywczego
niebieski barwnik spożywczy lub niebieska farba
brokaty (bardzo wskazane)
farby plakatowe,
większą kartkę (np. A3).
DOM NASZYCH MARZEŃ
1. Wesołe minki chłopca i dziewczynki – utrwalenie dodawania.
Przygotowujemy buzię z namalowanymi piegami, a pod nią działanie matematyczne – dodawanie, przy czym zamiast cyfr przypina puste okienka. Zadaniem przedszkolaków jest policzyć piegi na jednym i drugim policzku i ułożyć działanie dodawania oraz obliczyć wynik – ile piegów ma chłopczyk. Zabawa powtórzona jest kilkakrotnie, przy czym za każdym razem na policzkach jest inna liczba piegów. Można również umawiać się, że raz jest to buzia chłopca, a raz – dziewczynki.
Dziecko otrzymuje buzię bez piegów. Pokazujemy działanie dodawania, a zadaniem dzieci jest dorysować piegi na policzkach tak, jak pokazuje działanie. Można również dać każdemu dziecku inne działanie.
Źródło: Alicja Małasiewicz, „Aby polubić matematykę”, Harmonia, Gdańsk 2006
Wyginam śmiało ciało – zestaw ćwiczeń porannych.
2. Wymarzony dom – zabawy dramowe.
Dzieci przyjmują wygodną dla siebie pozycję do marzeń. Przy muzyce relaksacyjnej zapraszamy dzieci do zamknięcia oczu i wyobrażenia sobie, że będą kiedyś dorosłe i będą mieszkać w swoim wymarzonym domu. Zachęcamy aby wyobraziły sobie, jak idą po tym domu. Dzieci zabierają wszystkich na spacer po swoim wymarzonym domu. Podczas spaceru odpowiadają na pytania: Gdzie jesteś? Co tam robisz? Co znajduje się dookoła ciebie? Jakie widzisz przedmioty? Który najbardziej ci się podoba? Co widzisz za oknem? Czy ten widok ci się podoba? Dlaczego? Kto oprócz ciebie jest teraz w tym domu? Kto mieszka z tobą w tym domu? W jakim kolorze są ściany? Jak czujesz się w tym domu? Dlaczego? Czy chcesz tam zostać? Dlaczego?. Każdy przedszkolak otrzymuje kartkę w kształcie cegiełki. Jego zadaniem jest podać słowo, które kojarzy mu się ze słowem „rodzina”. Osoby, które potrafią, zapisują słowa na swoich cegiełkach, tym, które mają z tym kłopot, pomaga rodzic. Każdą zapisaną cegiełkę przypinamy tak, aby utworzyły dom (dach został przypięty wcześniej). Następnie przypinamy okna, na których zapiszemy słowa podane przez dzieci. Przedszkolaki podają nazwy uczuć panujących w rodzinie, które są ważne dla dobrej atmosfery. Na koniec dzieci odczytują wszystkie słowa – cegiełki i słowa – okna oraz wypowiadają się na temat: Po czym poznajemy, że w rodzinie panuje miłość?.
Każde dziecko otrzymuje kartkę z jednym zdaniem: połowa dzieci z pytaniami dotyczącymi domu i rodziny, druga połowa – z odpowiedziami na te pytania. Dzieci zapoznają się ze swoimi zdaniami. Te osoby, które mają pytania, kolejno je odczytują. Dziecko, które ma odpowiedź na przeczytane pytanie, odpowiada, czytając ją. Np. Co mama lubi robić po pracy? Mama po pracy lubi spacerować. W ten sposób dzieci dobierają się w pary i siadają w wyznaczonym miejscu.
Każda para losuje z miseczki kartonik z nazwiskiem, np. Borkowie, Nowakowie, Kowalscy itp., przy czym każde nazwisko powtarza się dwu- lub trzykrotnie. Para odczytuje swoje nazwisko i odszukuje pozostałych członków rodziny, tzn. te osoby, które wylosowały to samo nazwisko. Rodziny siadają w kołach i zastanawiają się, dyskutują, ustalają, od czego/ kogo zależy, aby wspólny dom był taki, jaki sobie wymarzyliśmy. Na zakończenie dzielą się swoimi pomysłami z pozostałymi dziećmi.
3. Moja rodzina i ja – projekt plastyczny.
Przedszkolaki grupują się zgodnie z przynależnością do określonej rodziny, ustaloną podczas zajęć „Wymarzony dom”. Dzieci wykonują rodzinne zdjęcia. Członkowie każdej rodziny ustalają, kto kim jest: mamą, tatą, babcią, synem itp. Odpowiednio do przyjętej roli każde z dzieci otrzymuje żeton z właściwym napisem. Po rozdzieleniu ról dzieci planują, jak będzie wyglądało ich rodzinne zdjęcie i ustawiają się zgodnie z ustaleniami. Zdjęcia wykonuje rodzic za pomocą prawdziwego aparatu lub telefonu. Na zakończenie wszyscy wspólnie oglądają zdjęcia rodzinne, np. na ekranie komputera czy w postaci prezentacji z rzutnika, lub albumu.
„Zdjęcie mojej rodziny” każde dziecko narysuje własną rodzinę w ramce Wyprawki. Każde dziecko ozdabia ramkę według własnego pomysłu. Gotowe portrety rodzinne dzieci przypinają na tablicy poniżej tytułu. Na zakończenie podziwiają prace, wypowiadają się na temat tego, jak ważna i potrzebna dla każdego jest rodzina. Wspólnie śpiewają piosenkę „Nie ma jak dom”.
Możecie skorzystać z kolorowanek, przedstawiających rodzinę:
https://media.istockphoto.com/vectors/happy-family-outline-vector-id522849993
https://i.pinimg.com/originals/42/ff/71/42ff71daaec6c57238a5f07c46994d78.jpg
https://i.pinimg.com/originals/34/8c/a4/348ca46469d23cf34ef850c6db6eb0d4.jpg
https://dada.pl/wp-content/uploads/2018/02/Spacer-z-rodziną.jpg
4. Posłuchaj, zaśpiewaj i wykonaj zadanie
https://www.youtube.com/watch?v=7Zh-4tJw_rA
https://www.youtube.com/watch?v=OpRTsApxNX0
https://www.youtube.com/watch?v=WecjIzN-WME
https://www.youtube.com/watch?v=X0dD7TJkbjg
5. Filmik dla Ciebie https://www.youtube.com/watch?v=58V52JdiwPA
6. Niezwykłe rodziny – zabawa językowa – rodziny wyrazów.
Rodzic nawiązuje do rodzinnych fotografii z poprzednich zajęć i opowiada dzieciom o tym, że w języku polskim też są rodziny – rodziny wyrazów. Tak jak rodziny mają wspólne nazwisko, tak wyrazy w rodzinie mają wspólną część. Zaprasza do poznania rodziny słowa „dom”. Przypina słowo „dom” na tablicy, a przedszkolaki układają je z rozsypanki literowej. Rodzic wyjaśnia, że do rodziny słowa „dom” należą te wszystkie wyrazy, które mają to słowo w swoim brzmieniu. Pokazuje, jak można utworzyć kolejny wyraz tej rodziny – przypina do wyrazu „dom” kolejne litery tak, aby powstał wyraz „domofon”. Dzieci podają następne wyrazy, które ich zdaniem mogą należeć do tej rodziny. Po podaniu kolejnych przykładów układają przy swoich wyrazach odpowiednie litery, aby powstały wskazane wyrazy. Przy każdym ułożeniu zabierają lub wymieniają litery, natomiast wyraz „dom” pozostaje bez zmian. Proponowane wyrazy: domek, domowy, domki, domownik, domownicy, udomowiony, bezdomny, domostwo, domator. Rodzic przypina kolejne proponowane przez dziecko wyrazy na tablicy tak, aby cząstki „dom” znajdowały się jedna pod drugą. Powinny być zaznaczone, np. podkreśleniem lub innym kolorem.
Przedszkolaki mogą tworzyć więcej rodzin wyrazów, jeżeli ich umiejętności na to pozwalają.
4. Praca plastyczna Mój wymarzony dom – zabawy twórcze – tworzenie wymarzonego domu wybranym sposobem – rysowanie, wycinanie, wykorzystanie elementów z kolorowych gazet, technika kolażu itp.
(za Wydawnictwem Nowa Era "Dzieciaki w akcji" )
Życzę wspaniałej zabawy
29.05.2020
Wkoło naszego podwórka domów stoi czwórka
Rodzina owadów – składanki origami. Rodzic pokazuje obrazki motylka i biedronki wykonane techniką origami z kół. Mówi, jak trzeba składać koła i układać je w wybraną kompozycję. Zaprasza dziecko do samodzielnego wykonania zaprezentowanych lub wymyślonych przez siebie owadów. Przedszkolak z przygotowanych kół składa i przykleja swoje owady na zielonym arkuszu – łące. Po wypełnieniu łąki owadami opowiada, jakie owady mieszkają na jego łące.
https://wczesnoszkolni.pl/technika-wykonania/inspiracje-prace-kolek-origami (żaba)
http://edufunkids.com/pszczola-praca-plastyczna/ (pszczoła)
https://mamatosiaczka.blogspot.com/2017/05/mrowka-z-koek-projekt-zwierzaki-cudaki-3.html (mrówka)
http://www.origami.art.pl/kolka-w-swietlicy (motyl, ślimak)
Obok domu się spotkamy, bo podwórko wspólne mamy – przeliczanie, dopełnianie zbiorów. Rodzic inicjuje rozmowę o tym, gdzie mieszkają dzieci, czy mają podwórko, sąsiadów, innych kolegów w domu lub mieszkaniu obok itp. Układa przed dzieckiem kwadrat ze wstążek lub sznurka, nici itp. – to będzie podwórko. Przy każdym boku kwadratu dziecko układa konturowy dom z dowolnie wybranych klocków. Jak na każdej ulicy, domy muszą mieć numery. Obok domów układa z klocków wskazaną cyfrę 1, 2, 3 lub 4. Rodzic „na podwórku” układa 6 kół (będą grały rolę dziewczynek) i 4 trójkąty (chłopców). Zadaje dziecku pytania typu: Ile dzieci bawi się na podwórku? Ile bawi się dziewczynek, a ilu chłopców?. Odpowiadając na pytania, dziecko wybiera właściwą cyfrę i podnosi ją do góry. Przy kolejnym pytaniu: O ile jest więcej dziewczynek niż chłopców? układa działanie odejmowania i oblicza wynik np. 10 – 4 = 6. Odczytuje działanie. Dzieci wracają do swoich domów na kolację – rodzic podaje informacje, jak powinny się rozejść dzieci. Dziecko rozdziela dzieci do domów zgodnie z instrukcją rodzica:
w każdym domu mieszka po tyle samo chłopców (rozdzielenie po jednym chłopcu do każdego domu); w domu nr 1 mieszka jedna dziewczynka,
w domu nr 3 mieszka o jedną dziewczynkę więcej niż w domu nr 1,
w domu nr 2 mieszka tyle samo dziewczynek co w domu nr 3,
w domu nr 4 mieszka o jedną dziewczynkę mniej niż w domu nr 2.
Po rozdzieleniu wszystkich dzieci sprawdza, w których domach mieszka więcej dzieci, a w których mniej, w których mieszka po tyle samo dzieci, w których domach mieszka tyle samo dziewczynek i chłopców, a w których mieszka więcej dziewczynek. Lody na podwieczorek – rodzic stawia kartkę z napisem „Lody” w jednym rogu podwórka. Aby kupić lody, trzeba ustawić się w kolejce. Dziecko będzie ustawiać mieszkańców swojego domu w kolejce po lody według instrukcji rodzica typu:
Pierwsza w kolejce stoi dziewczynka z domu nr 4,
drugi jest chłopiec z domu nr 3,
potem stoi rodzeństwo z domu nr 1 itd.
Wszystkie dzieci muszą zostać ustawione w kolejce. Rodzic trzyma w ręce etykietki z lodami lub kolorowe żetony. Zadaniem dziecka jest rozdać lody, które kupiły dzieci.
Lody truskawkowe kupiło trzecie dziecko od prawej strony,
lody jagodowe – drugie dziecko od lewej strony,
miętowe – pierwsze dziecko w kolejce itd. aż do rozdania lodów wszystkim dzieciom.
Rodzic rozkłada dwie kartki: żółtą (piaskownica) i niebieską (basen). Opowiada, że dzieci po podwieczorku przyszły pobawić się w basenie i w piaskownicy. Pokazuje cyfrę i mówi, że tyle dziewczynek bawi się w piaskownicy. Dziecko odczytuje cyfrę i układa w piaskownicy wskazaną liczbę dziewczynek. Tak kierujemy zabawą, aby część dzieci bawiła się w piaskownicy, część pływała w basenie, a część pozostała na podwórku. Korzystając z zestawu cyfr, dziecko pokazuje liczbę będącą odpowiedzią na zadane pytanie:
Ile dzieci bawi się w piaskownicy?,
Ile dzieci bawi się w basenie?.
Aby odpowiedzieć na kolejne pytania, dziecko układa dodawanie i oblicza wynik:
Ile dzieci nie bawi się w piaskownicy? (liczba dzieci w basenie dodać liczbę dzieci na podwórku);
Ile dzieci nie pływa? (liczba dzieci w piaskownicy dodać liczbę dzieci na podwórku).
Po ułożeniu działania i obliczeniu wyniku odczytuje zapis i podaje odpowiedź.
Na karcie pracy dziecko realizuje zadania kolejno.
Żabi skok w przód i w bok – zabawa ruchowa.
Domowe przyjemności i domowe obowiązki – zabawy językowe. Dziecko opowiada o tym, czy wypełnia w domu jakieś obowiązki, jeżeli tak, to jakie one są. Rozmawia o tym, że wypełnianie obowiązków jest ważne dla wszystkich członków rodziny, gdyż pomagamy sobie nawzajem. Rodzic zaprasza dziecko do gry „Domowe przyjemności i domowe obowiązki”. Dziecko kładzie przed sobą planszę „Zabawa w czytanie – czasowniki” (1) wyrazami do góry. Obok planszy układa obrazki z zestawu „Zabawa w czytanie – czasowniki” (2). Rodzic wyjaśnia zasady. Gra polega na zakrywaniu napisu odpowiadającym mu kartonikiem. Rodzic losuje pasek, który zawiera wybraną liczbę kropek i jeden z symboli, które znajdują się na krawędzi planszy np. trzy kropki i niebieskie serduszko. Zadaniem dziecka jest odczytać słowo na polu wskazanym przez kod, odszukać odpowiadający mu obrazek i przykryć pole. Rodzic umawia się z dzieckiem, że na wykonanie zadania jest określony czas, jak nie zdąży – traci możliwość zakrycia Jak dziecko zakryje cały pionowy rząd pól, woła: Mam! na znak ukończenia gry
Podwórkowe zabawy ze skakanką. Propozycje zabaw: skakanie przez skakankę; przeskakiwanie przez skakankę trzymaną i obracaną przez rodzica; skakanie przez skakankę trzymaną i obracaną przez oboje rodziców.
(za Wydawnictwem Nowa Era "Dzieciaki w akcji" )
Może ktoś miałby ochotę narysować swoją rodzinę i podzielić się z kolegami i koleżankami swoją pracą? Zachęcam do tego serdecznie, zwłaszcza, że w tym tygodniu właśnie o rodzinie rozmawiamy.
To już wszystko na dziś. Trzymajcie się zdrowo. Do jutra
28.05.2020
Domowe przedszkole
Bartek pracuje. Brawo
KUCHENNE PRZYGODY DLA ZDROWIA I URODY
1. Gra w zielone – zabawa o charakterze gry towarzyskiej.
Przedszkolaki stają na obwodzie koła. Wybrane dziecko zajmuje miejsce w środku i trzyma piłkę, najlepiej zieloną. Rzuca do pierwszego dziecka i mówi: Grasz w zielone?, dziecko odrzuca i mówi: Gram, rzuca do następnego i mówi: Masz zielone?, dziecko odrzuca i mówi: Mam, dokładając wyraz związany z kolorem zielonym, np.: Mam – trawa, Mam – farba, Mam – bluzka itp. Dziecko, któremu nie uda się wymyślić skojarzenia z kolorem zielonym, daje fant, np. kapeć. Zabawa powinna zatoczyć koło kilka razy. Na zakończenie przedszkolaki wykupują fanty, realizując wymyślone przez kolegów zadania, np. śpiewają piosenkę, skaczą pięć razy itp.
Wyginamśmiało ciało – zestaw ćwiczeń porannych. https://www.youtube.com/watch?v=0mJ2iFgRh-g
2. Dla zdrowego naskórka maseczka z ogórka – ćwiczenia słownikowe, prawidłowe określanie cech za pomocą przymiotników, karta pracy.
Zapraszamy dzieci do rozwiązania zagadki smakowej. Wcześniej na talerzu, pod serwetką ukryte ogórki pokrojone w kostkę i nabite na wykałaczki. Dzieci zamykają oczy, a rodzic wkłada do buzi dziecka kosteczkę ogórka. Gdy wszyscy zostaną poczęstowani, próbują odgadnąć, co zjedli.
Przedszkolaki wypowiadają się na temat ogórka, stosując przymiotniki, np. ciemnozielona skórka, jasnozielony w środku, podłużny, smaczny, zdrowy, szklarniowy, gruntowy. Wybrane dzieci wyciągają z przykrytego serwetą koszyczka warzywo lub owoc, np. pomidor. Zadajemy pytanie Czy to jest ogórek?. Zadaniem dziecka jest odpowiedzieć i uzasadnić swoje zdanie, np.: Nie, bo nie jest zielony i nie jest podłużny. Zabawa toczy się do momentu wylosowania ogórka, który powinien być tak ułożony, aby był wyciągnięty jako jeden z ostatnich.
Przedszkolaki podają sobie ogórek jak mikrofon i podają rymy do słowa „ogórek”. Jeżeli same nie potrafią wymyślić słowa rymującego się, mogą powtórzyć za rodzicem. Przykłady słów: chórek, córek, czwórek, garniturek, kangurek, kapturek, kocurek, komórek, kosturek, mazurek, mundurek, murek, nurek, pagórek, pazurek, piórek, płetwonurek, podpórek, sznurek, Turek, wiórek, żurek.
Rodzic prowadzi z dziećmi rozmowę o zastosowaniu ogórka w gospodarstwie domowym, opowiada o jego właściwościach zdrowotnych w diecie, a także walorach kosmetycznych. Zaprasza do zrobienia maseczki dla mamy. Na stoliku przed dziećmi rozkłada składniki – tarty ogórek, jogurt i sok z cytryny. Podaje przepis na maseczkę: 1 tarty ogórek, 2 łyżki jogurtu, 1 łyżka soku z cytryny. Chętne dzieci podchodzą kolejno i wkładają do miseczki wymienione składniki, następnie wszystko mieszają i maseczka jest gotowa. . Do każdej mamy podchodzi dziecko, które będzie nakładało maseczkę. Osłania jej ubranie ręcznikiem, a następne nakłada maseczkę. Podajemy instrukcje i demonstruje czynności – pokazuje, jak nakładać maseczkę delikatnie, starannie, omijając okolice oczu. Maseczka powinna pozostać na twarzy kilka chwil. W tym czasie rozmawiamy z dziećmi, jak przygotować dla mamy w domu taką niespodziankę. Rozdajemy również karteczki z przepisem na maseczkę, zatytułowanym „Dla zdrowego naskórka maseczka z ogórka”. Mogą samodzielnie przygotować maseczkę albo podarować przepis mamie.
Przedszkolaki, które nakładały maseczki, teraz za pomocą płatków kosmetycznych zmywają je z twarzy. Mamy opowiadają, jakie mają wrażenia po takiej naturalnej kuracji.
Chętne dziecko dzieli na sylaby wyrazy „maseczka” i „naskórek”, wyróżnia pierwsze sylaby. Sylabami „ma” i „na” oznaczamy dwa koszyki. Dzieci kolejno segregują owoce i warzywa oraz zioła i przyprawy (lub obrazki) do koszyków. Najpierw dzielą nazwę na sylaby, wyróżniają sylabę „ma” lub „na” i jej miejsce w słowie, a następnie wkładają warzywo, owoc, zioło lub przyprawę do odpowiedniego koszyka. Z rozsypanki wyrazowej dobierają podpisy i sprawdzają poprawność wykonania zadania. Przykładowe owoce i warzywa: malina, pomarańcza, cytryna, żurawina, jeżyna, ananas, jarzębina, makadamia, tarnina, cynamon, kurkuma, majeranek.
Na karcie pracy dzieci nazywają obrazki i czytają wyrazy oraz łączą je z właściwymi sylabami. Następnie piszą litery po śladzie i łączą je w pary.
- Rodzina Kowalskich – ćwiczenia w czytaniu, karta pracy.
Dzieci samodzielnie czytają tekst, otaczają pętlami wszystkie imiona. Następnie wklejają pod ilustracjami imiona członków rodziny i kolorują ich ubrania zgodnie z poleceniem.
Ojciec ogórek, mama i córka wykrojone z ogórka – zabawy plastyczno-konstrukcyjne.
Na stolikach leżą przygotowane tacki z ogórkami, plastikowe noże, wykałaczki, patyczki do szaszłyków, deski do krojenia. Nauczyciel zaprasza dzieci do wykonania rodziny Ogórkowian. Każde dziecko może wykonać jedną lub więcej postaci tej niezwykłej rodziny. Mogą to być osoby, zwierzęta, wymyślone postacie itp. Aby wykonać postać, trzeba wyciąć z ogórka potrzebne kształty, np. dłuższe kawałki, grubsze plastry, paski, trójkąty lub inne wymyślone przez dzieci. Do łączenia elementów zostaną wykorzystane wykałaczki lub patyczki do szaszłyków. Również za pomocą wykałaczek można zrobić w skórce oczka, usta, guziki lub inne elementy postaci. Przygotowujemy stolik przykryty zielonym papierem lub bibułką i stawia etykietkę z napisem „Ogórkowianie”. Na zielonym tle rozkłada małe tekturki lub małe białe papierowe serwetki, na których zostaną ustawione wykonane postacie.
Uwaga: Ustalamy z dziećmi obowiązkowe zasady bezpiecznego posługiwania się narzędziami.
4. Wyścigi kamyków – zabawy z elementem współzawodnictwa.
Na chodniku lub boisku rysujemy w dwu rzędach kilka kół jedno obok drugiego – to trasy. Dzieci ustawiają się w rzędach na początku tras. Każdy przedszkolak otrzymuje kamyk. Wręczamy pierwszemu dziecku w każdym rzędzie patyk. Zadaniem każdego zawodnika jest przesuwać patykiem kamyk, ale tak, aby nie wypadł z toru (jeżeli wypadnie – dziecko musi rozpocząć trasę od początku). Po dotarciu do końca trasy pierwsza osoba z drużyny przekazuje patyk następnemu dziecku. Wygrywa ta drużyna, która szybciej pokona trasę.
5. Propozycje dodatkowe
Poznanie litery „ó”, „Ó”.
Wiewióreczka kuchareczka – zapoznanie z literą „ó”, „Ó”.
Zapraszamy dzieci na spotkanie z gościem – wiewiórką Józefiną, która przyszła dziś do dzieci z pełnym koszykiem. Prowadzący animuje pacynką wiewiórki; Józefina prosi dzieci o pomoc w przygotowaniu zdrowych kanapek dla jej licznej rodziny. Opowiada, że wszystkie potrzebne składniki przyniosła ze sobą. Wyjmujemy z kosza chleb, masło, chipsy, gumy do żucia, cukierki, pomidory, ogórki, szczypiorek oraz inne zdrowe i niezdrowe produkty. Wiewiórka prosi o pomoc w wyborze składników. Proponuje chleb z chipsami i próbuje przekonać dzieci do tego pomysłu. Przedszkolaki prowadzą dialog z wiewiórką. Na koniec wspólnie dochodzą do wniosku, że dla rodziny wiewiórki najlepsze będą zdrowe, wesoło wyglądające kanapki.
Zapraszamy dzieci do wykonania kanapek, pokazuje, jak ozdobić kromki chleba warzywami, np. układając z ogórka i rzodkiewki twarz lub żaglówkę. Dzieci mają do dyspozycji pokrojone pieczywo, masło i warzywa.
Po skończonej pracy dzieci oglądają zdjęcia ogórka i wiewiórki. Zwracamy uwagę na głoskę „u” w ich nazwach, przypomina literę „u”, prezentuje małą i wielką literę „ó”, wyjaśnia, że w języku polskim głoską „u” zapisujemy na dwa sposoby; pod zdjęciami umieszcza podpisy. Przedszkolaki wskazują położenie nowej litery w tych wyrazach i odczytują je. Następnie na karcie pracy łączą wyrazy ze zdjęciami, czytają podpis rysunku i otaczają pętlami litery „ó”. Potem układają historyjkę o wiewiórce i dorysowują niezbędne elementy, aby dopełnić rysunek.
Na zakończenie zajęć dzieci kolejno wcielają się w rolę wiewiórki ze swojej historyjki, animują pacynkę i prezentują opowieść.
Kiedy wszyscy chętni już wystąpią, dzieci przystępują do degustacji kanapek.
Zabawy kulinarne – z wykorzystaniem ogórka, np. wesołe kanapki.
Obrazki z ogórka – komponowanie obrazków z plasterków ogórka, pasków skórki itp.
6. Piosenka OGÓREK ZIELONY
https://www.youtube.com/watch?v=i0Zh8q2BK-8
7. Pokoloruj
http://www.supercoloring.com/pl/kolorowanki/warzywa/ogorki
8. Quiz o warzywach
https://www.e-kolorowanki.eu/quiz-dla-dzieci-warzywa-i-owoce/
9. Filmy dla dzieci o ogórkach
https://www.youtube.com/watch?v=KhZgNSMk2Tg
UDANEJ ZABAWY –DO JUTRA, POZDRAWIAM WSZYSTKICH
27.05.2020
Razem z moją mamą! Święto naszych Mam
Dziś Mam naszych wielkie święto,
więc im wszystkim wraz śpiewamy:
Niech nam żyją, niech nam żyją,
ukochane nasze Mamy!
Za ich pracę, trudy, znoje,
za ich noce nieprzespane -
niech nam żyją, niech nam żyją,
nasze Mamy ukochane!
* Dzisiaj jest święto najukochańszej osoby na świecie - twojej Mamusi! Ledwo tylko otworzysz oczka, od razu obdarz mamę najpiękniejszym z uśmiechów! Potem mocno Ją przytul, ucałuj, złóż życzenia i obiecaj: grzeczność.... Niech to będzie wasz wspólny cudowny dzień! To nic nie szkodzi, że za oknem pada deszcz, jeśli M Mama poczuje, jak bardzo Ją kochasz, to w Jej sercu rozbłyśnie słońce - piękniejsze od tego, które mogłoby być na niebie! A jeśli Mama będzie szczęśliwa /i to dzięki tobie/, to zobaczysz, że to będzie CUDOWNY DZIEŃ ! Bo taki właśnie jest Dzień Matki!
W tym dniu każdy i mały, i duży ma okazję podziękować swojej Mamie za to, że dzięki niej znalazł się na świecie, że się o niego troszczyła /i nadal troszczy!/, że go wychowała /nadal wychowuje/, za jej ogromną MIŁOŚĆ!
DZIĘKUJĘ CI MAMO MOJA KOCHANA !
* "Śniadanie dla Mamy" - jeśli może pomóc jakiś inny członek rodziny w przygotowaniu śniadanka dla mamy, to super! Ale jeśli nikogo innego nie ma w domu, to mama z pewnością chętnie dziecku pomoże, bo przecież najważniejsze są dobre chęci i okazane serce! /nie radzę zabierać się do pracy samodzielnie, bo to mogłoby się niestety skończyć katastrofą!/.
Oto propozycje fajnego, a zarazem pysznego śniadanka dla Mamy:
https://images.app.goo.gl/VqfGheMuBWSBk4NT7
Jeśli nie zdążycie przygotować Mamie śniadanka, to może to być podwieczorek, albo nawet kolacja! /możecie np. nie mieć potrzebnych składników rano/.
Na podwieczorek proponuję zrobić przepyszny deser - słodki, ale bez cukru! / Bo przecież te nasze mamy, chociaż są najpiękniejsze na świecie, to zawsze się odchudzają!/.
W filmiku pani Dorotka przygotowuje go dla swojej rodziny, a dziecko z pomocą kogoś dorosłego może go przygotować z okazji Dnia Mamy - dla całej Waszej rodziny! Smacznego!
A po takich pysznościach, trochę "wygibasów" z mamą!
* "Pięknie się kłaniamy i mamę witamy"- dziecko przedstawia Mamie swój przygotowany dla Niej program artystyczny. Najpiękniej jak potrafi recytuje wierszyk o mamie, śpiewa piosenkę /lub kilka/, wręcza wykonane przez siebie upominki. Nie zapominamy o całusach!
Przed występem dziecko pięknie się ubierze -samo! /Mama również!/i przygotuje dla Mamy wygodne miejsce do siedzenia.Oto kilka propozycji laurek dla mamy,/ jeśli jeszcze ich nie zrobiliście/
I DYPLOM dla twojej SUPER MAMY!
(Źródło:eduzabawy.com, Wydawnictwo Nowa Era)
* "Portret mojej mamy"- wykonanie portretu mamy dowolną techniką, ale z zachowaniem proporcji w budowie ciała, z uwzględnieniem koloru oczu i włosów Mamy, jej ulubionego stroju.
Możemy też zrobić dla swojej Mamy mandalę - obraz w kole.
https://www.e-kolorowanki.eu/mandale/mandala-okragla-serca-m/
http://bystredziecko.pl/tag/walentynki/
https://www.e-kolorowanki.eu/mandale/mandala-okragla-wartwowa-m/
* "Lista wyzwań do zrobienia w Dniu Mamy"- dziecko / z pomocą dorosłego/ ustala taką listę i w ciągu całego dnia rzetelnie stara się wypełnić wszystkie zadania / nie zapominając oczywiście o grzeczności!/
A to taka podpowiedź
* "Słodki buziak od misia"- jeśli mamy w domu więcej członków rodziny- zapraszamy ich do zabawy. Włączamy radosną muzykę, w rytm której podajemy sobie z rąk do rąk - misia. Gdy muzyka milknie na chwilę, osoba trzymająca akurat misia podchodzi do Mamy i daje jej słodkiego, misiowego buziaka. Jeśli misiek był u mamy, ona decyduje, kogo ucałuje.
* "Dzieci i mamy"- masażyki. Dziecko kładzie się na brzuchu, mama przyklęka lub siada obok i wykonuje na plecach dziecka gesty według instruktażu:
Deszczyk kapie: kap, kap, kap, (stukanie opuszkami palców w plecy)
Idą dzieci człap, człap, człap. (chodzenie po plecach całymi dłońmi)
Wieje wietrzyk: fiu, fiu, fiu, (masowanie pleców w dół ruchem zygzakowym)
Idą dzieci: tup, tup, tup. (chodzenie po plecach palcami)
Świeci słońce oho, ho, (rysowanie dłonią kół)
Dzieci skaczą: hop, hop, hop. (naśladowanie podskoków dwoma palcami każdej ręki)
Gdy nadchodzi wieczór już, (chodzenie po plecach palcem wskazującym i środkowym)
Dzieci kładą się do snu. (głaskanie pleców ruchem okrężnym)
Następnie - zamiana ról.
Źródło: Bolesław Kołodziejski, „Utulanki, czyli piosenki na dziecięce masażyki”, wydawnictwo Harmonia, Gdańsk 2011
* "Łańcuszek uczuć"- dziecko i mama odrysowują na kartkach wzajemnie swoje dłonie /dziecko- mamy, a mama - dziecka/. Każda osoba wycina narysowaną przez siebie dłoń i rysuje na niej serduszko, jako symbol wzajemnej miłości. Mama dopisuje na dłoniach nazwy uczuć, które ona lub dziecko zaproponują jako te, które wynikają z więzi matczyno - dziecięcej, np. miłość, troska, cierpliwość, wyrozumiałość, radość, chęć pomagania itp. Następnie łączymy dłonie zszywaczem w łańcuszek wspaniałych uczuć.
* "Taniec z moją mamą" - przy ulubionej piosence lub muzyce instrumentalnej zapraszamy Mamę do wspólnego tańca.
* Do tekstu powyższej rymowanki zabawmy się w zabawę paluszkową /do tekstu wykonujemy stosowne gesty/. Można modyfikować zabawę, zmieniając ostatni wers rymowanki, np. na: ze wszystkimi tańcowała - okrężny ruch dłoni, w okienko pukała - pukanie zgiętym palcem o drugą dłoń, bajeczek słuchała - zamykanie i otwieranie otwartych dłoni do siebie jak otwieranie i zamykanie książki.
* Teraz trochę popracujmy - wykonanie zadań w Kartach pracy - KP-4, str. 46 - 47
" Na majówkę, na wędrówkę"- zabawa równoważna z elementami ćwiczeń przeciw płaskostopiu. Rozkładamy na podłodze woreczki (mogą być np. skarpetki) w odległości niewielkiego kroku od siebie. Dziecko na bosaka staje koło jednego "kamyczka"(woreczka, skarpetki). Zabawa polega na przechodzeniu z kamyka na kamyk - w różnych kierunkach.
* "Majowy deszczyk"- zabawa z elementem przysiadu. Na podłodze w kilku miejscach rozkładamy klocki. Wychodzimy na majowy spacer, spacerując omijamy klocki. Na hasło: Majowy deszczyk - przysiadamy przy klocku i uderzamy w niego palcami /jak w bębenek/, naśladując padający deszczyk.
* Majowy deszczyk za oknem nastraja nas do jeszcze większej wzajemnej czułości. Pamiętajmy o "przytulasach" w ciągu całego dnia. Niech to będzie piękny i szczęśliwy dzień dla wszystkich Mam, dla dzieci, dla całej rodziny!
(za Wydawnictwem Nowa Era "Dzieciaki w akcji" )
Kochane Mamusie, bądźcie zawsze zdrowe i szczęśliwe!
26.05.2020
MOJA MAMA HODOWCA
Kto to jest hodowca? - to ktoś kto planuje opiekę nad wzrostem i rozwojem zwierząt lub roślin; lub też: zwierzęta czy rośliny będące pod taką opieką.
Co można hodować? - rosliny, zwierzęta, ryby.
Dzisiaj mam dla Was kolejne o czarodziejskiej mamie, autorstwa Joanny Papuzińskiej.
JAK NASZA MAMA HODOWAŁA POTWORA
Siedzieliśmy przy kolacji, ale było jeszcze widno, bo to się stało w sierpniu. I nagle usłyszeliśmy jakieś łomoty i straszne wrzaski. A potem jakby słoniowy tętent. A potem, złamał się płotek i do ogródka wpadł jakiś nieznajomy zwierz, wielki prawie jak nasz dom. Podbiegł do ściany i przytulił się do niej, jakby chciał się ukryć. Swój ogromniasty, żółwiowaty łeb wsadził przez otwarte okno do naszej kuchni i położył na stole. Trząsł się cały ze strachu. I miał się czego bać, bo za nim leciała gromada ludzi z kijami, drągami i kamieniami.
- Smok! Smok! - wrzeszczeli oni. - Zabić go! Zastrzelić! Wśród tych ludzi kręcił się także nasz pan od przyrody. Wyrywał im z ręki kije. Coś tłumaczył, ale mało kto go słuchał. Jakiś duży chłopak zamierzył się kamieniem prosto w łeb biednego, przestraszonego zwierza.
- Mamo, to gad przedpotopowy? - wyszeptał nasz najstarszy brat.
- Mamo, nie daj go zabić! - wrzasnął nasz najmłodszy brat. I wtedy nasza mama wybiegła na ganek. Okazało się, że kiedy potrzeba, nasza mama umie krzyczeć głośniej niż najpotężniejszy głośnik uliczny. - Łobuzy! - zawołała nasza mama. - Zabijać im się zachciało. Zrobił wam jaką krzywdę czy co? Nie słyszeliście o ochronie przyrody? To nie przyroda! Zostawcie go w spokoju! A zresztą to jest mój ogródek i proszę mi się tu nie kręcić! Wszyscy jakoś ucichli. Więc nasz pan od przyrody wysunął się z tłumu i powiedział tak:
- Słuchajcie, ludzie! Takie zwierzęta jak to – gady przedpotopowe - żyły bardzo dawno na świecie. Nazywały się dinozaury. Żywiły się roślinami, nikomu nie robiły krzywdy. I bardzo dawno wszystkie wyginęły, teraz nie ma już ich wcale. Nie mam pojęcia, jakim cudem ten jeden znalazł się nagle w naszym mieście, ale skoro już jest, nie możemy pozwolić, żeby zginął. Tę sprawę muszą zbadać uczeni przyrodnicy. Żywy dinozaur! Taka okazja zdarza się raz na sto tysięcy lat! Zaraz idę zadzwonić w tej sprawie do Warszawy! I stało się tak, że kiedy pan skończył mówić, w ogródku nie było już prawie nikogo. Bo wszyscy się zawstydzili i poszli do domów. Pan pobiegł na pocztę do telefonu. A nasza mama już stała przy oknie w kuchni i karmiła dinozaura sałatą.
- Biedaczku - mówiła do niego - jeszcze się trzęsiesz ze strachu! Nie bój się, nie damy cię skrzywdzić. A on zjadał sto siedemnastą główkę sałaty i łypał na mamę swoimi małymi poczciwymi oczkami. Mieszkał u nas przez trzy dni. Mama nazwała go Kubusiem. Był bardzo spokojny, tylko jadł okropnie dużo i gdyby nie to, że wszystkie dzieci z naszej ulicy znosiły dla niego trawę i gałęzie, szybko zabrakłoby dla niego jedzenia.
- Czy nie przesadzasz, Marysiu? - pytał tata po powrocie do domu. - Wyrwałaś dla tego zwierzaka całą sałatę z ogródka!
- O, nie szkodzi! - mówiła mama. - Taka okazja trafia się raz na sto tysięcy lat. Obejdziemy się bez sałaty. A czwartego dnia przed nasz dom zajechała ogromna ciężarówka, żeby zabrać Kubusia do specjalnego pomieszczenia, jakie zostało dla niego przygotowane w zoo. Było nam go szkoda, ale wiedzieliśmy, że tak będzie dla niego najlepiej. Tylko Kubuś widocznie myślał inaczej, bo nie dał się w ogóle załadować na samochód. Wlazł tam dopiero wtedy, kiedy mama go zawołała, a panowie przyrodnicy zaczęli mamę prosić, żeby odwiozła z nimi Kubusia, bo może być w drodze niespokojny. No i mama pojechała. Wróciła na drugi dzień, powiedziała, że Kubuś ma tam, gdzie zamieszkał, dużo miejsca na spacery i jedzenia pod dostatkiem. Tylko że nie nazywa się Kubuś, a dinozaur z Makowic. Bo nasze miasto nazywa się Makowice, a on stąd pochodzi.
Źródło: Joanna Papuzińska, „Nasza mama czarodziejka”, Nasza Księgarnia, Warszawa 1982
Po wysłuchaniu opowiadania przedszkolak wypowiada się, kogo hodowała mama, dlaczego mama była jak hodowca, kto prosił mamę o pomoc i dlaczego.
Jesli ktoś chciałby wysłuchać audiobooka, to mozna go znaleźć na tej stronie:
https://www.youtube.com/watch?v=R_mjrUeAkiA
No i kolorowanka mamy czarodziejki:
https://www.superkid.pl/cwiczenia-do-lektur-nasza-mama-czarodziejka
Etiudy pantomimiczne: Co jeszcze umie wyczarować mama?
◦ Dziecko według własnego pomysłu przedstawia scenki pantomimiczne o zdolnościach swojej mamy. Rodzice i ewentualnie rodzeństwo odgadują, co potrafi robić mama.
Utrwalenie poznanych liter – czytanie wyrazów napisanych przez mamę. Pisanie, rysowanie palcem w powietrzu, na kartce z pamięci liter, które wypowiada mama.
Wykonamy ciekawą pracę plastyczną – dinozaury - do wyboru przez dzieci.
http:// https://pl.pinterest.com/pin/291819250840184555/
https://ekodziecko.com/dinozaury-z-rolek-po-papierze-toaletowym-2
https://eduzabawy.com/materialy-tematyczne-do-druku/luty/dzien-dinozaura/szkielet-dinozaura/
Możecie też wykonać eksperyment z wodą, pod tytułem "Kwiatki dla mamy". Zachęcam Was do wykonania doświadczenia, podczas którego przygotowane kwiatki z papieru rozkwitają na wodzie (szablony kwiatków możecie pobrać w poniższym pliku). Przygotujcie niespodziankę dla swojej Mamy z okazji jej święta!
Obejrzyjcie poniżej filmik z instrukcją:
https://www.youtube.com/watch?v=S-f1HYJFViQ&feature=youtu.be
Zastanawiacie się, dlaczego tak się dzieje. Już wyjaśniam: ponieważ kwiatki z papieru nasiąkną wodą i pod wpływem ciężaru rozchylą się. Podpowiadam – nie używajcie kartek technicznych, im cieńsza kartka tym kwiatek lepiej i szybciej otwiera swoje płatki. Jeśli ktoś chce, może podzielić się z nami efektami pracy.
Dla chętnych malutki quiz ze znajomości opowieści o mamie:
1. W jaki sposób mama z bajki "Nasza mama czarodziejka" odczarowała wielkoluda?
- użyła magicznego zaklęcia
- ukłuła go igłą
- przygotowała mu specjalną miksturę do wypicia
2. O co zahaczył księżyc z bajki "Nasza mama czarodziejka", na skutek czego utrącił sobie rożek?
- o wierzchołek góry
- o wysoką wieżę
- o antenę telewizyjną
3. Czego mama z bajki "Nasza mama czarodziejka" użyła, aby zreperować księżycowi utrącony rożek?
- plasteliny
- gliny
- ciasta
4. Jak mama z bajki "Nasza mama czarodziejka" nazwała oswojonego potwora-dinozaura?
- Kubuś
- Piotruś
- Jacuś
5. Jak nazywa się miasto z bajki "Nasza mama czarodziejka", w którym mieszka mama czarodziejka?
- Mysłowice
- Makowice
- Maciejowice
6. Co zostało skradzione samotnej sośnie z bajki "Nasza mama czarodziejka"?
- szyszki
- igły
- cień
7. Na czym mama czarodziejka z bajki "Nasza mama czarodziejka" ze swoją rodziną latała nad miastem w swoje imieniny?
- na poduszkach
- na dywanach
- na miotłach
Komu z Was udało się zdobyć 7 punktów? Brawo dla wszystkich
Poprawne odpowiedzi na końcu dzisiejszych zadań.„Kolory mojej mamy” – rodzic rozkłada kolorowe krążki (wycięte z kolorowego papieru lub pokolorowane) na dywanie. Dziecko wybiera jakiś kolor i uzasadnia jego wybór, mówiąc:
Staję na kolorze…, który…, np.
– podoba się mojej mamie,
– przypomina sukienkę mojej mamy,
– pasuje do oczu mojej mamy,
– przypomina kapelusz mojej mamy,
– nie pasuje do mojej mamy.
„Bukiet dla mamy” – zabawa matematyczna. Na stole rodzic układa ilustracje przedstawiające wazony z kropkami (1–10). Zadaniem dziecka jest ułożenie w wazonach tylu kwiatów, ile wskazuje liczba kropek. Następnie dziecko układa wazony w kolejności od najmniejszej liczby kwiatów do największej lub od największej do najmniejszej.
„Portret mamy” – narysuj lub namaluj najładniej jak potrafisz, portret swojej mamy. Przyjrzyj się mamie dokładnie (jaki ma kolor włosów, jakiej są długości, kolor oczu, jak wygląda jej uśmiech), a potem spróbuj oddać to na kartce. Może postarasz się zrobić to tak, żeby mama nie widziała? Będzie to wspaniałą niespodzianką dla niej, w dniu jej święta.
Chętni mogą poćwiczyć wirtualnie swoje matematyczne umiejętności
Warszawska Opera Kameralna udostepnia dla dzieci kolorowanki, puzzle czy łamigłówki. Możecie się pobawić pod tym linkiem:
https://repertuar.operakameralna.pl/gdyoperadrzwiotwiera-2/
Odpowiedzi: 1(2); 2(2); 3(3); 4(1); 5(2); 6(3); 7(1);
25.05.2020
Rodziny duże, rodziny małe - wszystkie wspaniałe!
* "Jaka to melodia?"- zabawy muzyczne. Odtwarzamy z płyty lub z nagrań wcześniej przysłanych, fragmenty melodii znanych dzieciom piosenek. Dziecko po rozpoznaniu piosenki zaczyna ją śpiewać.
* "Na majowej łące" - powtarzamy zestaw ćwiczeń porannych z tego tygodnia.
* "Idzie, idzie maj!"- rozwiązywanie krzyżówki. Umieszczamy przed dzieckiem arkusz z narysowanymi polami krzyżówki. Pola, w których będzie hasło, powinny być pokolorowane. Podajemy kolejno zagadki do rozwiązania:
1. W powietrzu się unosi, ludzi z miejsca na miejsce przenosi.
2. Gdy do przedszkola przychodzimy, to się w niej bawimy.
3. Idzie maj, szumi...
4. Na wielkim ekranie rodzinne oglądanie.
5. Kierownica i dwa koła, jeździć można dookoła.
6. Czarny lub biały z komina uchodzi, czystemu powietrzu na pewno zaszkodzi.
Po odgadnięciu hasła dziecko układa lub wpisuje litery w kolejnych polach danego rzędu. Po ułożeniu wszystkich haseł odczytuje hasło- rozwiązanie - wyraz MAJOWY
Dziecko wymyśla ciąg dalszy, czyli co może być majowe, np. majowy deszczyk, majowy weekend, majowy kwiat.
* "Moja rodzina"- dziecko opowiada o swojej rodzinie: wymienia jej członków, nazywa stopień pokrewieństwa, opisuje relacje w rodzinie, zajęcia poszczególnych członków rodziny, z kim spędza najwięcej czasu, jaki rodzaj wspólnych zajęć najbardziej lubi itd. Zwracamy uwagę na poprawność wypowiedzi dziecka - pełnymi, rozbudowanymi zdaniami, z użyciem bogatego słownictwa, odpowiednich form gramatycznych.
* "Na rodzinnym pikniku" - dywanowa gra planszowa, do której zapraszamy całą rodzinkę. Rozkładamy na dywanie krążki /mogą być np. kartki/, które stanowią pola do gry. W każdym krążku znajduje się wybrany obrazek ( np. z Wycinanek), ten sam może być powtórzony kilkakrotnie, lub sylwety stokrotek. W pierwszym krążku znajduje się napis "dom" - i to będzie pole startowe, w ostatnim jest napis "piknik" - i to będzie meta. Każdy uczestnik gry, po kolei, rzuca kostką i przesuwa swój pionek- koszyczek, /np. klocek / o tyle pół, ile wskazuje kostka. Po zatrzymaniu się na polu z kwiatami zabiera do koszyczka jedną stokrotkę. Jeżeli zatrzyma się na polu z obrazkiem, czytamy instrukcję, a gracz ją realizuje. Przykładowe obrazki i instrukcje:
mrówka – uwaga, mrowisko – omijasz je, idziesz trzy pola do przodu;
rzeczka – uwaga, rzeczka – szukasz mostu, stoisz jedną kolejkę;
rower – dostałeś rower – możesz szybciej dotrzeć na piknik, przeskakujesz 5 pól do przodu;
plecak – masz ciężki plecak – musisz odpocząć, tracisz dwie kolejki;
koszyk piknikowy – zatrzymałeś się na posiłek – tracisz kolejkę.
Wygrywa ten, kto pierwszy dotrze na piknik.
-° Po dotarciu wszystkich uczestników na piknik, dziecko "wije wianek" dla mamy że stokrotek - nakleja kwiaty na pasek papieru, na koniec skleja pasek i nakłada mamie na głowę.
-° "Wianuszek"- zabawa kołowa. Rodzina spaceruje po kole, w środku którego jest mama w wianku. W trakcie spaceru mówimy: "Kwiatek i kwiatuszek, zrobimy wianuszek, jak mamusia go ponosi, da go temu, kto poprosi!". Na słowo "poprosi" mama przekazuje wianek następnej osobie. Zabawa toczy się do momentu, aż wszystkie osoby z rodziny przymierzą wianek.
* "Zabawy z rodziną na łące, podczas pikniku". Zdajemy się na inwencję dziecka podczas wymyślania zabaw i ćwiczeń ruchowych.
Podpowiedzią mogą być piosenki, przy których można się wspólnie pobawić.
* Czas na zadania w Kartach pracy - KP-4, str. 42- 43.
* "Na majówkę, na wędrówkę" - zabawa równoważna z elementami ćwiczeń przeciw płaskostopiu. Rozkładamy na podłodze woreczki (mogą być np. skarpetki) w odległości niewielkiego kroku od siebie. Dziecko na bosaka staje koło jednego "kamyczka"(woreczka, skarpetki). Zabawa polega na przechodzeniu z kamyka na kamyk - w różnych kierunkach.
* "Rodziny wkoło nas"- twórczość plastyczna. Dziecko zastanawia się jakie rodziny zna, jakie żyją wkoło nas, o jakich słyszało, jakie rodziny widziało w różnych sytuacjach, może odwiedzało. Zapraszamy do narysowania wybranej rodziny. Dziecko nie dzieli się swoim pomysłem, aby praca była jak najbardziej autorska. Ma to być rodzina, o której dziecko chciałoby opowiedzieć po zakończeniu pracy, np. Ja narysowałem rodzinę, u której mieszkaliśmy, jak byliśmy na wakacjach na wsi. Ja narysowałam rodzinę z Afryki, bo oglądałam taki program w telewizji. W rozmowie prosimy dziecko, aby wyjaśniło, co to jest rodzina, czy jest ważna, czy są rodziny mniej lub bardziej ważne. Rozmowę należy spuentować wnioskiem, że wszystkie rodziny są ważne i potrzebne, i te na wsi, i te w mieście, te duże i te małe, że również wszyscy w rodzinie są ważni i potrzebni, nikt nie jest lepszy ani gorszy, ważniejszy ani mniej ważny.
* "Rodzinne granie, rodzinne słuchanie"- stwarzamy sytuację do wspólnych, rodzinnych zabaw, gier, np. planszowych. Inicjujemy wspólne czytanie, słuchanie ulubionych utworów muzycznych itp./staramy się wykluczyć telewizję!/.
(za Wydawnictwem Nowa Era "Dzieciaki w akcji" )
* Drogie dzieci, mam nadzieję, że pamiętacie o Święcie waszych Mam, które będzie już za 3 dni. Jak tam wasze upominki, laurki, czy wierszyk i piosenki już "opanowane"? Proszę, cały czas powtarzajcie je sobie! Miłego weekendu życzę całej rodzince!
22.05.2020
Domowe przedszkole
Książka o marzeniach Karola.
MOJA MAMA DETEKTYW
Czyj to cień? – ćwiczenia percepcji wzrokowej i zdolności kojarzenia.
Przedszkolaki rozsypują przed sobą obrazki i ich cienie. Zadaniem dzieci jest połączyć w pary obrazek i odpowiadający mu cień. Po ułożeniu obrazków dzieci szukają skojarzeń łączących przedmioty z ich mamami, np.: jabłko – Moja mama gotuje pyszny kompot jabłkowy albo Mama zawsze obiera dla mnie jabłko ze skórki.
Jak nasza mama szukała złodzieja – zabawy logiczno-matematyczne, karta pracy.
Rodzic zaprasza do wysłuchania kolejnej opowieści o niezwykłej mamie czarodziejce.
Jak nasza mama szukała złodzieja
Tam, gdzie byliśmy na wakacjach, rosła w polu samotna, rozłożysta sosna. Lubiliśmy siedzieć w cieniu tej sosny i słuchać, jak mama nam czyta.
Ale któregoś dnia, gdyśmy tam przyszli, pod sosną nie było w ogóle cienia, tylko wszędzie słońce i słońce.
– Nieszczęście – zaszumiała sosna na nasze przywitanie – ssskradziono mi cień! Mój najwspanialszy na śśświecie cień! Ratujcie mnie! Szszukajcie, łapcie złodzieja!
Chcieliśmy jak najszybciej biec na pomoc sośnie, ale mama spokojnie siadła sobie pod drzewem i zaczęła wypytywać:
– Kogo podejrzewasz?
– Szszaraki! Przez całą noc harcowały tu jak szalone! Skrzyczałam je, bo nie dawały mi zasnąć. Obraziły się i poszły sobie. Na pewno zabrały ze sobą cień, żeby zrobić mi na złość! Nie mogłam tego zauważyć, bo przecież mój cień widać tylko wtedy, kiedy jest jasno!
– A wczoraj? – pytała mama.
– Dzień był pochmurny, twego cienia też nie mogłaś widzieć. Może przychodził tu ktoś wczoraj i zabrał go!
– Ależ wczoraj nie było nikogo, z wyjątkiem babci Grzelakowej – tej, co sprzedaje serki. Schowała się tu przed deszczem. To musiały zrobić szaraki! – upierała się sosna.
– Zobaczymy – powiedziała nasza mama, podnosząc się z trawy.
– Chodźmy do babci Grzelakowej!
Babcia Grzelakowa była akurat w domu.
– Dzień dobry – powiedziała nasza mama. – Czy moglibyśmy obejrzeć sobie ten wasz duży koszyk do noszenia serów? Chłopcy mają zamiar upleść taki sam i chcielibyśmy się przyjrzeć, jak jest zrobiony.
– A proszę, weźcie go sobie z sionki. Teraz jest już wprawdzie stary i połamany, ale kiedyś był to naprawdę piękny koszyk.
Mieliśmy bardzo niemądre miny, gdy postawiliśmy babciny koszyk na zalanym słońcem podwórku. Cień, który rzucał koszyk, był cieniem rozłożystej sosny!
Odczepiliśmy cień od koszyka i poszliśmy oddać go sośnie. Zanim przymocowaliśmy go z powrotem, minęło tyle czasu, że trzeba było szybko biec na obiad.
– Skąd to wszystko wiedziałaś, mamo? – wypytywaliśmy po drodze. – Skąd wiedziałaś, że cień jest u babci?
– Już dawno zauważyłam, że koszyk babci Grzelakowej jest w wielu miejscach popękany i połamany. Kiedy sosna powiedziała, że babcia ukryła się pod nią przed deszczem, pomyślałam sobie, że może cień zaczepił się o któryś z pękniętych prętów koszykai babcia zabrała go ze sobą do domu. Jakoś mi się nie chciało wierzyć w te zające, które ukradły cień.
– Ojej! – zawołał nasz starszy brat. – Powinnaś, mamo, pracować w policji i tropić prawdziwych złodziei!
– A dlaczego, mamo – zapytał nasz młodszy brat – powiedziałaś babci nieprawdę, że chcesz zobaczyć koszyk, bo my będziemy pleść taki sam?
– Po pierwsze – odrzekła mama – nie chciałam babci martwić. Gdyby się dowiedziała, że zabrała sośnie cień, byłoby jej przykro. Przecież zrobiła to niechcący. A po drugie – czy to nieprawda, że chcecie zrobić taki sam koszyk dla babci, zamiast tego, który już jest połamany? Wujek na pewno chętnie wam pokaże, jak to się robi!
Źródło: Joanna Papuzińska, „Nasza mama czarodziejka”, Nasza Księgarnia, Warszawa 1982
Po wysłuchaniu opowiadania przedszkolaki wypowiadają się, kto to jest detektyw, dlaczego mama była jak detektyw, komu była potrzebna pomoc detektywa i dlaczego.
Zabawy w detektywa.
I. Czyj to cień? Przedszkolaki stają przed białą planszą/ekranem lub gładką ścianą. Rodzic ustawia w odpowiedniej odległości od ekranu lampę i kieruje jej światło na ekran. Chętne dzieci kolejno wymyślają, jak można ułożyć swoje dłonie lub całe ręce tak, aby ich cień przedstawiał wybraną postać lub rzecz. Pozostałe przedszkolaki odgadują, co przedstawia cień.
II. Zgadnij, kogo szukam? Rodzic rozkłada na dywanie ilustracje różnych postaci (np. wycięte z kolorowych gazet). Jedno z dzieci opisuje słowami postać: jak wygląda, co robi na ilustracji, kim jest itd. Zadaniem pozostałych dzieci jest odgadnąć, o jaką osobę chodzi. Ilustracja osoby odszukanej wypada z puli.
III. Gdzie są lalki? Rodzic ukrywa w różnych miejscach sali lalki i przygotowuje instrukcję dotarcia do nich. Dziecko czyta dzieciom ogłoszenie Ali: Podczas przeprowadzki zgubiłam moje lalki, było ich 8. Chyba wypadły z samochodu, pomóżcie mi je znaleźć. Mieszkam na ulicy Skowronków 10. Bardzo tęsknię za moimi lalkami. Ala. Rodzic przekazuje dzieciom informację, że na drugi dzień po wywieszeniu ogłoszenia Ala dostała odpowiedź i czyta ją dzieciom: Widziałem twoje lalki, napisałem Ci, którędy musisz iść, abyś mogła je odszukać i pozbierać. Pozdrawiam, sąsiad Tomek. Rodzic prezentuje dzieciom instrukcję i wyjaśnia znaczenie symboli – strzałka w górę oznacza poruszanie się do przodu, strzałka w dół – do tyłu, strzałka skierowana w prawo lub w lewo oznacza, że trzeba skręcić w tym kierunku. Instrukcja uzależniona jest o wielkości i urządzenia sali. Dziecko porusza się według instrukcji do momentu odnalezienia pierwszej lalki, przynosi ją na dywan. Rodzic pyta: Ile lalek zgubiła Ala? Chętne dziecko wyszukuje w rozsypance cyfr ósemkę i kładzie przed lalką. Przedszkolaki określają, czy odnalazły już wszystkie lalki, a jeżeli nie, to ilu jeszcze brakuje. Dziecko, które szukało jako pierwsze, przekazuje instrukcję następnej osobie i poszukiwania trwają dalej. Po znalezieniu każdej kolejnej lalki dzieci układają ją obok poprzedniej, określają, ile znalazły i ilu jeszcze brakuje.
IV. Poszukiwanie kwiatków. Rodzic w różnych miejscach pokoju rozkłada połówki kwiatów w różnych kolorach, wielkościach i kształtach. Kwiaty zostały przecięte na połowę według pionowej lub poziomej osi symetrii. Dzieci rozchodzą się po pokoju . Każdy szuka dla siebie jednej połówki. Następnie wszyscy siadają wokół rozłożonych połówek i szukają tej, która razem z ich częścią stworzy kwiat.
W „Kartach pracy” dzieci rysują w ramce elementy tak, jak wskazuje instrukcja, a następnie kończą obrazek według własnego pomysłu.
Na kolejnej stronie dzieci uzupełniają brakujące elementy w zbiorach tak, aby było ich tyle, ile wskazuje cyfra, dorysowują brakujące części obrazków.
Co się ukryło, co się zgubiło, dokończ, dorysuj, aby całe było – ćwiczenia graficzne.
Rodzic pokazuje dzieciom kartki z liniami. Każda kartka została wcześniej złożona na pół tak, żeby powstało zagięcie tworzące linię środka. Na jednej połowie kartki narysowane są konturowe połówki rysunków, np. kwiatu, motyla, serca. Rysunek końcami styka się z linią środka. Rodzic opowiada, że mama czarodziejka przygotowała dla dzieci zagadki rysunkowe. Trzeba uważnie przejrzeć się każdej linii, przyłożyć lusterko do linii środka w kierunku narysowanego wzoru i zobaczyć, co ukryło się na obrazku. Dzieci samodzielnie dorysowują drugą część obrazka (lustrzane odbicie) i uzupełniają dodatkowymi elementami według własnego pomysłu.
Propozycje dodatkowe
Poznanie liczby „20”.
Rodzic umieszcza na stoliku gąbki nasączone farbą i kartkę z bloku. Każde dziecko moczy kciuk w gąbce i odbija jego ślad na kartce. Gdy wszystkie odciski znajdą się na kartce, nauczyciel wiesza ją na tablicy. Prowadzi z dziećmi rozmowę o niepowtarzalności odcisków palców, a także niepowtarzalności cech charakterystycznych tylko dla danej osoby.
W kolejnej zabawie każde dziecko obrysowuje swoją dłoń i rysuje na niej jakiś znak szczególny, po którym będzie można ją rozpoznać, np. pierścionek, zegarek, znamię. Dzieci siedzą w kole i oglądają rysunki, starając się zapamiętać znaki szczególne. Następnie jedna osoba odchodzi z kręgu, a wybrane dwoje dzieci zamienia się rysunkami. Osoba wraca, ogląda wszystkie prace i zagaduje, kto się zamienił. W innej wersji zabawy dzieci mogą odgadywać zmianę położenia rysunków albo podawać imiona właścicieli.
Do następnej zabawy dzieci dobierają się w pary i siadają naprzeciw siebie. Zabawa polega na sprawdzeniu, czy wszystkie dłonie mają taki sam kształt i tyle samo palców. Dzieci unoszą dłonie (jedno dziecko prawą, drugie lewą) i liczą swoje palce – łączą je po kolei, zaczynając od kciuka. Następnie tworzą nowe pary i powtarzają czynność z drugą ręką. Rodzic pyta: Ile każdy ma palców u rąk? Dzieci, z rozsypanki cyfr i znaków, układają i odczytują zapis: 5 + 5 = 10. W podobny sposób liczą palce u stóp i układają zapisy. Wspólnie dzieci obliczają liczbę palców u nóg i rąk, układają zapis 10 + 10 = … Dzieci podają liczbę, a rodzic pokazuje i omawia wygląd liczby „20”. Dzieci układają i odczytują zapis.
Na karcie pracy dzieci liczą i kolorują koraliki, wklejają właściwy zapis. Rysują po śladzie dłonie i stopy, liczą, ile palców razem mają ludzie.
Teatrzyk cieni – wycinanie przez dzieci dowolnych sylwet, wymyślanie i przedstawianie teatru z wykorzystaniem lampki i ekranu (jak podczas zajęć głównych), tworzenie dialogów postaci i poruszanie przygotowanymi kukiełkami.
2. Filmik DZIEŃ MAMY
https://www.youtube.com/watch?v=kcez1b3t_Dw
3. „Korale dla mamy”: zabawa matematyczna; nawlekanie na sznurek kolorowych koralików lub makaronu zgodnie z poleceniami, np.: dwa czerwone, trzy żółte, przeliczanie koralików, porównywanie długości ( doskonalenie sprawności manualnej, przeliczanie elementów, dokonywanie pomiaru długości).
(za Wydawnictwem Nowa Era "Dzieciaki w akcji" )
21.05.2020
Moja mama jubilatka
*"Na majowej łące"- zestaw ćwiczeń porannych - do których zapraszamy i dzieci, i mamy!
1. "Witamy kwiaty"- zabawa orientacyjno - porządkowa. Dziecko przy muzyce porusza się swobodnie pomiędzy rozłożonymi na podłodze przedmiotami. Gdy muzyka milknie, staje przy najbliższym przedmiocie i przybiera pozy, naśladując kwiaty. Zab. powtarzamy kilkakrotnie.
2. "Witamy biedronki" - zabawy z elementami podskoku obunóż. Rzucamy kostką, dziecko wykonuje tyle podskoków, ile wskazuje kostka - "maluje" kropki na skrzydełkach biedronki.
3. "Witamy motyle" - zab. z elementami siadu klęcznego i wymachu ramion. Słuchając muzyki / jeśli było by to możliwe - odgłosów przyrody/, dziecko porusza się między rozłożonymi przedmiotami naśladując rękami fruwanie motyli. Gdy muzyka cichnie - staje przy najbliższym przedmiocie, wykonuje siad klęczny, opuszcza dłonie na uda - motylki przysiadają na kwiatkach, składają skrzydełka i odpoczywają. Kilkakrotnie powtarzamy.
4. "Witamy ślimaki" - zab. z elementem marszu. Dziecko mówiąc rymowankę: "Ślimak, ślimak, pokaż rogi, dam ci sera na pierogi" - maszeruje po kole w prawą stronę. Mówiąc drugą część rymowanki: "Jak nie sera, to kapusty, od kapusty będziesz tłusty"- maszeruje w lewo.
5. "Witamy zapachy" - ćwiczenia oddechowe. Dziecko w leżeniu na brzuchu podpiera dłońmi.głowę. Przed nim leży przedmiot, np. klocek. Wykonuje głęboki wdech nosem i wydech ustami - wącha kwiaty na łące.
6. "Witamy ptaki" - zab. relaksacyjna. Dziecko przechodzi do leżenia na plecach, swobodnie układa ciało, zamyka oczy, słucha odgłosów ptaków.
Dziecko wyobraża sobie, że w zabawach na łące towarzyszy mu mama /a może rzeczywiście?/* "Poduszeczka mała do uszka szeptała"- zabawy językowe, ćwiczenie orientacji przestrzennej. Zapraszamy dziecko do "słuchania poduszki", albowiem wasza poduszka, którą trzymasz w ręce umie szeptać tylko słowa z głoską "sz". Trzeba przyłożyć do niej ucho, aby usłyszeć takie słowo. Rodzic kładzie ucho na poduszce i wymyśla pierwsze słowo z "sz", np. koszyk.
Podaje poduszkę dziecku, które naśladuje gest i wymyśla kolejne słowo, jakie "wyszeptała" poduszka.
Jeżeli dziecko ma problem z podaniem takiego wyrazu, pomagamy mu za pomocą pytań naprowadzających, np. służy do ścierania stolików - szmatką, czeszemy nią włosy - szczotka, wieszamy w niej ubrania - szafa, pójdziesz do niej po wakacjach - szkoła, przezroczysta w oknie - szyba. Dziecko wybiera położenie poduszki i określa swoje położenie względem niej, np. Stoję za poduszką, nad poduszką, obok poduszki.
* "Czar dla mamy" - próby czytania tekstów ze zrozumieniem. Dziecko słucha czytanego opowiadania "Czar dla mamy" z książki "Naszą mama czarodziejka".Czar dla mamy
Od rana do wieczora gospodarowaliśmy w kuchni, a mama odpoczywała. Były to jej imieniny, a u nas w domu jest taki zwyczaj, że tego dnia mama nie może nawet dotknąć się żadnej roboty. Usiedliśmy do kolacji przy odświętnie nakrytym stole. Czekaliśmy na tatę, który znów na kilka dni wyjechał i właśnie dziś wieczorem miał wrócić. Opowiadaliśmy sobie różne historie. Najwięcej mówił, jak zawsze, nasz najstarszy brat. Wyczytywał on z gazet wszystko o nowych wynalazkach i maszynach, a potem opowiadał nam to.
– Czy słyszeliście o poduszkowcach? – zapytał. Nie słyszeliśmy o tym nigdy, więc nasz najstarszy brat opowiedział nam o nowych latających pojazdach, które tak właśnie się nazywają. Naszej mamie najbardziej podobało się to, że poduszkowce latają nisko nad ziemią, nie tak jak samoloty.
– Wyobrażacie sobie? Toby dopiero było przyjemnie przelecieć się nad samym miastem w taki piękny wieczór jak dzisiejszy! Zobaczyć je z góry, jakby się było gołębiem lub jaskółką! Chciałabym, żeby nam się coś takiego zdarzyło. Nie musiałby to nawet być poduszkowiec, wystarczyłaby zwykła poduszka! W tej samej chwili, gdy mama wypowiedziała to życzenie, nasz tapczan jęknął, stęknął. Wieko podniosło się. Wyskoczyły z niego po kolei nasze poduszki i zawisły w powietrzu.
– Szalona okazja! – ucieszyła się mama. – Widać to jakiś prezent imieninowy dla mnie. Siadajmy! Lecz nim wdrapaliśmy się na poduszki, w drzwiach stanął tata. A trzeba powiedzieć, że nasz tata nigdy nie przepadał specjalnie za czarami.
– Co tu się dzieje? – zawołał. – Co znowu wyrabiacie?
– Wybieramy się na spacer! – krzyknął nasz najmłodszy brat. – Siadaj z nami!
– O, nie! Macie coraz bardziej szalone pomysły! Co powiedzą ludzie, gdy zobaczą cię, Marysiu, fruwającą nad rynkiem? Tymczasem z tapczanu wyskoczyła już piąta poduszka i leciała prosto na tatę. – Nic z tego! – powiedział tata. – Zresztą będzie mi potem dokuczał reumatyzm, jak mnie za bardzo przewieje. Lećcie sobie sami, skoro już musicie. Cztery nasze poduszki, gdyśmy tylko na nich siedli, wypłynęły przez okno na dwór. Wyminęliśmy krzaki jaśminu, kwitnące w ogródku, i zaczęliśmy wznosić się do góry. Gdy byliśmy na wysokości czubków topoli, coś nagle zafurczało za nami. To doganiał nas tatuś na swojej poduszce.
– Niech tam, ja z wami! Przecież dziś imieniny mamy! I dalej polecieliśmy już wszyscy. Naokoło była ciemna, ciepła, pachnąca noc. Poszewki i falbanki furkotały na wietrze, tak jakby każda poduszka miała swój motorek. Tuż, tuż pod nami migotało światełkami nasze miasto. Widać było w mroku domy, dzwonnicę, park, naokoło – pola, a dalej czarne plamy lasów.
– Patrzcie, dopiero teraz widać, że mieszkamy naprawdę w małym miasteczku – powiedziała mama.
– Patrzcie, tymi poduszkami można sterować! – zawołał tata. – Kiedy rozpinam marynarkę, wiatr stawia większy opór i leci się wolniej. Kiedy zapinam – to szybciej! Zaczęliśmy wszyscy próbować. W ten sposób okrążyliśmy rynek.
– Uwaga! – krzyknął tata. – Musimy już wracać! Poduszki opadają! Rzeczywiście nasze pojazdy opuszczały się coraz niżej. Ledwo, ledwo udało nam się dojechać na nich do ogródka. Dotykaliśmy nogami ziemi. Potem musieliśmy już wziąć poduszki pod pachę i wejść z nimi po schodach.
– Nic nie szkodzi! – rzekł tata do mamy. – Uważam, że była to całkiem niezła przejażdżka. Udał ci się, Marysiu, ten czar!
– Kiedy to nie ja czarowałam! – sprzeciwiła się mama. – Ja się nie znam na takich wynalazkach. Całą drogę właśnie zastanawiam się, kto to? Mama przyjrzała się nam po kolei.
– No, który i jak to zrobił? – zapytała, jak wtedy, gdyśmy coś przeskrobali.
– Ja – przyznał się nasz najstarszy brat. – Pamiętacie baloniki, które kupowaliśmy na defiladzie? Te, co same leciały do góry? Wypuściłem z nich gaz i napompowałem nim poduszki. Tylko za bardzo się śpieszyłem, nie zaszyłem dobrze poduszek i dlatego gaz zbyt wcześnie uciekł. Chciałem zdążyć przed powrotem taty, ale mi się nie udało.
– Właśnie, że ci się udało – powiedziała mama. – Nie widzisz, że tata nareszcie przekonał się do naszych czarów?
Źródło: Joanna Papuzińska, „Nasza mama czarodziejka”, Nasza Księgarnia, Warszawa 1982
Po wysłuchaniu opowiadania dziecko mówi, co się wydarzyło, jaką niespodziankę przygotował syn dla mamy, jak cała rodzina spędziła mamy święto. Wypowiada się na temat własnych doświadczeń związanych ze zwyczajami obchodzenia urodzin lub imienin członków rodziny.
-° Zapraszamy dziecko do zabawy w podróż poduszkowcem. Dziecko siada na poduszce- jaśku i wyruszamy i wyruszamy podziwiać świat z góry. Wyobrażamy sobie, co można zobaczyć latając między domami, nad miastem, nad lasem itp. Sygnałem do rozpoczęcia podróży może być odgłos samolotu odtworzony z nagrania lub dźwięk do niego podobny. W czasie trwania dźwięku dziecko siedzi skrzyżnie na poduszce i z rękami rozłożonymi pochyla się na boki - leci poduszkowcem. Gdy odgłos ucichnie, opowiada, gdzie leci i co widzi, np. Lecę nad familokami, widzę tatę i dziecko, jak grają w piłkę; lecę nad lasem, widzę wystraszonego zajączka; lecę nad chmurami, wyglądają jak zaspy śniegu. Liczba powtórzeń zależy od kreatywności i zaangażowania dziecka, warto powtórzyć ją kilkakrotnie.
-° Pokazujemy dziecku kolejne wyrazy: tata, brat, dłoń, tańce, mama, domek, miłość, radość, siostra, zabawa, miasto, balon, drabina, smutek, list, czary. Zadaniem dziecka jest wybranie tych, które pasują do wysłuchanego uprzednio opowiadania. Po wybraniu wszystkich wyrazów pasujących do opowiadania dziecko zastanawia się, jak można je pogrupować. Podaje swoje propozycje i odpowiednio przesuwa wyrazy, np.:
- osoby: tata, brat, mama, siostra
- uczucia: miłość, radość
- czynności: tańce, zabawa, czary
Pomagamy czytać dziecku trudniejsze wyrazy.
- ° Zadania w "Kartach pracy"- KP-4, str. 38-39.
* "Wyprawa poduszkowcem"- zabawa ruchowa. Dziecko "na poduszkowcu" lata /biega/ pomiędzy sprzętami domowymi, uważając, żeby nie dotknąć żadnego z nich.
* "Jesteś mamo skarbem mym"- utrwalenie piosenki oraz zabawy rytmiczne i ruchowe do.piosenki.
* "Baloniku nasz malutki"- klasyfikowanie i segregowanie według określonej cechy, ćwiczenie motoryczne aparatu mowy, przeliczanie. W nawiázaniu do dzisiejszego opowiadania, dziecko wypowiada się na temat tego, jak syn wykorzystał balony do przygotowania czaru dla mamy. Następnie dajemy dziecku balonik, który ono stara się samodzielnie nadmuchać. Balon zawiązujemy i pozwalamy dziecku przez chwilę swobodnie nim się pobawić: podrzucać, turlać, machać itp. Na sygnał dziecko siada skrzyżnie trzymając balon przed sobą oburącz i opowiada o swoim balonie ( jaki ma kolor, czy udału mu się nadmuchać duży czy mały balon, jak balon się zachowywał w powietrzu itp.
- Na małych karteczkach dziecko rysuje siedem balonów różnej wielkości ( każdy balon na osobnej kartce). Następnie układa je według wielkości baloników - od największego (tata, drugi co do wielkości- mama), do najmniejszego ( od najstarszego do najmłodszego dziecka). Dziecko stosuje określenia: największy- najmniejszy, najstarszy - najmłodszy.
W następnej zabawie opowiadamy, co robią członkowie rodziny, a dziecko manipulując balonami, wykonuje czynności:
- Rodzice idą do pracy - dziecko wstaje i z odpowiednimi balonami przechodzi na wyznaczone miejsce- to praca
- Najstarsze i średnie dzieci idą radośnie do szkoły - dziecko, podskakując, przenosi się na wyznaczone miejsce- to szkoła
- Najmłodsze dzieci w przedszkolu bawią się w kółeczko - dziecko kręci się w kółko, w miejscu, w którym jest umowne przedszkole.
- Dziecko opowiada o kolorach balonów posługując się liczebnikami porządkowymi, np.. Pierwszy balon - tatuś, jest zielony, drugi- mamusia, niebieski, trzeci - najstarsze dziecko, fioletowy, i tak- aż do ostatniego balonika - najmłodszego dziecka.
- Teraz dziecko zabiera swój prawdziwy balonik, podrzuca go w górę i stara się dmuchaniem utrzymać go jak najdłużej w górze.
* Zabawy z balonami mogą być różne, według pomysłu i wyboru dziecka ( ruchowe, plastyczne, tematyczne itp.)
* Jak wam idzie nauka wiersza dla mamusi? Powtarzajcie go w każdej wolnej chwili, nie zapominając też o piosence. Do "zobaczenia" jutro!
Macie ochotę obejrzeć coś ciekawego? Myślę, że zasłużyliście!
Z reguły dzieci uwielbiają, kiedy mama śpiewa! A kiedy mogą pośpiewać razem z mamą - są szczęśliwe! Więc może jeszcze to?
(za Wydawnictwem Nowa Era "Dzieciaki w akcji" )
20.05.2020
Domowe przedszkole
Wczorajsza praca Michalinki i ufoludki Karola.
MOJA MAMA CZARODZIEJKA
1. Obraz nitką malowany – zabawy twórcze.
Na stolikach w miseczkach leżą kłębki wełny i szpulki nici. Przedszkolaki odcinają dowolnie kawałki nici i układają z nich obrazki. Zabawę można przeprowadzić na trzy sposoby.
Wariant I. Dzieci układają obrazki na tle kolorowej kartki, opowiadają, co przedstawiają ich obrazki
Wariant II. Podkładkę pod obrazek stanowi kawałek papieru ściernego, na którym nitki trzymają się i można obrazek przenosić i pokazywać.
Wariant III. Przedszkolaki smarują klejem ślad pod nitkę na kolorowej kartce (np. cienkim pędzelkiem) i przyklejają nitkę za pomocą szpatułki lekarskiej lub patyczka od lodów, ewentualnie drugim końcem pędzelka.
Środki dydaktyczne: kłębki wełny i szpulki nici oraz w zależności od wariantu odpowiednio papier ścierny, kolorowe kartki, klej, pędzelek, patyczek od lodów
2. Jak nasza mama odczarowała wielkoluda – ćwiczenia w prawidłowym różnicowaniu liter podobnych, wykonywanie zadań na podstawie przeczytanego tekstu, karta pracy z książki „Nasza mama czarodziejka” czyta dzieciom kolejne opowiadanie.
Jak nasza mama odczarowała wielkoluda
Pośrodku naszego miasta jest park. Pośrodku parku – zjeżdżalnia, drabinki i boisko do grania w piłkę. Tam zawsze chodzimy się bawić. Aż tu nie wiadomo skąd zjawił się kiedyś w mieście wielkolud. Od razu zajął cały park dla siebie. Na bramie wywiesił tablicę: Nikomu nie wolno tu wchodzić, choćby nie wiem co”. Całymi dniami wylegiwał się na trawnikach, a wszystkie dzieci musiały bawić się na ulicy. Któregoś dnia nasz najmłodszy brat rzucił piłkę tak mocno, że przeleciała przez ogrodzenie i wpadła do parku. Wielkolud złapał ją i nie chciał nam oddać. Wróciliśmy do domu z płaczem. Wtedy nasza mama wpadła w złość.
- No, nie – powiedziała – ja już dłużej tego znosić nie będę! - i poszła do parku. nawet dorośli panowie, bali się tego wielkoluda. Ale nasza mama – nie. Podeszła do niego bliziutko i zawołała:
- Nie pozwalam dokuczać małemu dziecku! A ponieważ zobaczyła, że wielkolud ma kurtkę rozerwaną na plecach, powiedziała jeszcze:
- Taki duży, a wygląda jak obdartus! Jak panu nie wstyd! Proszę zaczekać, wezmę igłę z nitką i zaszyję dziurę! Bo naszą mamę okropnie denerwuje, kiedy ktoś jest nieporządnie ubrany. Więc posłała nas po igłę i nici, przystawiła do pleców wielkoluda drabinę ogrodniczą i zaczęła mu cerować kurtkę. Szyła, szyła, aż nagle drabina zachybotała się i nasza mama niechcący ukłuła wielkoluda igłą.
- O, przepraszam – powiedziała, bo wielkolud syknął. Ale wielkolud syczał dalej. Mama zobaczyła, że przez dziurkę zrobioną igłą powietrze ucieka z niego jak z przedziurawionej opony. Kurczył się i kurczył, a po pięciu minutach stał się zwyczajnym chłopakiem – mniej więcej takim jak ja.
- Bardzo dziękuję! – powiedział do mamy. - Pani mnie odczarowała! Ja byłem bardzo zarozumiałym chłopcem i ciągle chodziłem nadęty. Zdawało mi się, że jestem najmądrzejszy, najpiękniejszy i najważniejszy na świecie. Od tego nadymania robiłem się się coraz większy i większy, aż w końcu stałem się wielkoludem. Z początku podobało mi się to nawet, bo byłem największy i najsilniejszy. Ale co z tego? Nikt mnie nie lubił, nikt nie chciał się ze mną bawić. Teraz wiem, że lepiej być zwyczajnym chłopcem i nie nadymać się. Mogę wrócić do domu. Do widzenia! A tutaj jest piłeczka!
I znów w naszym mieście stało się wesoło i bezpiecznie jak zawsze. Znów mogliśmy spędzać całe dnie w parku. Ale od tej pory nasza mama boi się, żeby któreś z nas nie zamieniło się w wielkoluda. Dlatego ma zawsze naszykowaną miseczkę z mydłem i słomką do puszczania baniek. Gdy tylko któryś z nas zacznie sobie myśleć, że jest „naj... naj... naj...” i nadymać się – mama daje mu słomkę i mówi:
- Masz, popuszczaj sobie trochę baniek mydlanych. To ci dobrze zrobi, wydmuchasz z siebie całą zarozumiałość. Bo zdaje mi się, że jesteś za bardzo nadęty!
Joanna Papuzińska, „Nasza mama czarodziejka”, Nasza Księgarnia, Warszawa 1982
Po wysłuchaniu opowiadania dzieci opowiadają, co się wydarzyło, kim był wielkolud, dlaczego stał się wielkoludem, jak mama go odczarowała, co to znaczy być zarozumiałym, jaki mama miała sposób, aby jej dzieci nie stały się zarozumiałe. Dziecko otrzymuje słomkę i kubeczek z miksturą do puszczania baniek. Zapraszamy do zabawy w puszczanie baniek. Podczas zabawy każdy zastanawia się, czy nie powinien wydmuchać z siebie odrobiny zarozumiałości. Zabawa może mieć charakter konkursu na największą bańkę, lub np. zawodów, komu uda się zrobić najwięcej baniek. Po zabawie z bańkami dzieci oceniają, czy to dobry pomysł, aby co jakiś czas dla dobrego wychowania puszczać bańki. Wypowiadają się na temat dobrych pomysłów swoich mam na zabawę z dziećmi.
W koszyku znajdują się litery „m” i „w” drukowane i pisane, wielkie i małe. Dzieci losują z koszyka po jednej literze, nazywają ją i opisują, np. wielka pisana litera w. Dzielą się na dwie grupy zgodnie z wylosowanymi literami: m – mamy i w – wielkoludy. Zabawa polega na tworzeniu par z liter i obrazków przygotowanych na dywanie. Z każdej grupy podchodzi kolejno jedno dziecko i wybiera obrazek, którego nazwa rozpoczyna się taką samą literą, jaką dziecko wylosowało. Na wyszukanie obrazka dzieci mają określony czas, np. 10 sekund. Na zakończenie wszyscy wspólnie sprawdzają, która grupa ułożyła więcej par. Na karcie pracy dzieci nazywają obrazki, wyróżniają głoski w nagłosie i łączą obrazki z właściwymi literami. Następnie czytają i wklejają sylaby.
Rodzic rozmawia z dziećmi na temat domowych czynności, które wykonują ich mamy i zadań, w których dzieci pomagają. Następnie każde chętne dziecko opowiada o swojej mamie, opisuje jej wygląd, sposób ubierania, ulubione kolory. Na karcie pracy dzieci czytają wypowiedzi i kończą rysować i kolorować portret mamy.
3. Upominek dla mamy – wykonanie torebki na prezent.
Dzieci biorą swoje słonie z masy solnej i kończą wisiorki dla mam. Każdy wybiera sobie kolorowy sznureczek, składa na pół, złożonym końcem przewleka przez otwór w tułowiu słonia (wkładając od tyłu), a w przewleczoną pętelkę wkłada obie końcówki sznureczka i zaciąga, aż pętelka zamknie się na korpusie słonika. Gotowe wisiorki przedszkolaki odkładają.
Przygotowujemy większe i mniejsze kwadraty z kolorowego papieru, nożyczki, klej (wielkość kwadratów uzależniona jest od wielkości wykonanych wisiorków). Rozmawiamy z dziećmi o różnych sposobach pakowania upominków. Pokazujemy przykładowe torebki na prezenty, ozdobny papier, pudełeczka itp. Zaprasza dzieci do samodzielnego wykonania torebki na prezent, w którą zapakują przygotowane przez siebie wisiorki dla mam. Prezentuje kolejne czynności:
– większy kwadrat należy wąsko (na szerokość około 2 cm) zagiąć wzdłuż jednego z boków;
– złożyć kwadrat na pół tak, aby brzeg poprzedniego zagięcia i brzeg kwadratu równo do siebie przylegały;
– posmarować klejem wąskie zagięcie i skleić z brzegiem kwadratu;
– dolne brzegi torebki zagiąć razem na szerokość około 3 cm i skleić; – zagiąć otwarte brzegi torebki razem na szerokość około 3 cm;
– wyciąć nożyczkami z małego kwadratu ozdobny element, który posłuży do zamknięcia torebki;
– otworzyć zagięte brzegi torebki i schować wisiorek do środka, zagiąć ponownie;
– przykleić ozdobny element tak, aby przytrzymywał zagięty brzeg.
Przedszkolaki samodzielnie realizują zadanie według instrukcji. Do wykonania elementów zamknięcia można wykorzystać dziurkacze ozdobne.
4.Propozycje dla chętnych
Poznanie litery „ń”.
Rodzic inicjuje rozmowę o czytaniu lub opowiadaniu bajek w domu, np. przed snem. Dzieci opowiadają, jaka jest ich ulubiona bajka, kto najczęściej im czyta, kiedy. Rodzic opowiada dzieciom o Joasi, której mama codziennie przed snem czyta bajki. Każdego wieczora przynosi grubą książkę, w której są różne bajki i opowieści. Joasia ogląda obrazki, a mama czyta niezwykłe historie. Czasem Joasi śnią się piękne bajki, wtedy rano rysuje swoje sny. Jednym z bohaterów bajki, której słuchała Joasia, był koń. Dzieci dzielą się swoimi wspomnieniami na temat bajek, w których występowały konie.
Następnie każdy przedszkolak dostaje od rodzica fragment obrazka przedstawiający konia. Wybrane dziecko kładzie swój fragment na środku dywanu. Kolejno podchodzą osoby, których kartoniki pasują do poprzedniego, i kładą je na właściwe miejsca. Zabawa toczy się do momentu ułożenia sylwety konia.
Dzieci z rozsypanki literowej wybierają pierwsze dwie litery potrzebne do zapisania słowa „koń” i przypinają pod ilustracją. Określają, jaką głoskę słychać na końcu. Rodzic pokazuje i omawia wspólnie z dzieckiem i wygląd małej drukowanej litery „ń”. Zwracamy uwagę dzieci na fakt, że prezentuje tylko małą literę „ń”, ponieważ wielka litera „ń” w języku polskim nie występuje. Rodzic przypina nad rozpoczętym wyrazem kartonik prezentacyjny, a dzieci z liter „n”, „m”, „w”, „ń” wybierają właściwą i kończą układać wyraz „koń”. Następnie podają synonimy nazwy zwierzęcia, np. ogier, rumak, wierzchowiec.
Rozsypujemy na dywanie kwadratowe kartoniki z wyrazami zawierającymi literę „ń” – które imitują kostki cukru, przysmak koni. PDzieci podnoszą dowolną kartkę, odczytują wyraz i „karmią” konika – wieszają karteczkę pod jego pyskiem.
Dzieci z innymi osobami łączą się w pary, jedno z dzieci zakłada szarfę imitującą lejce. Drugie dziecko staje za nim i chwyta lejce. Kiedy rodzic wystukuje rytm galopu konia, pary poruszają się w różnych kierunkach, naśladując jazdę na koniu. Gdy odgłos ustanie, odpoczywają, a potem zamieniają się w parach rolami.
Koń Miko – ćwiczenia na karcie pracy.
W „Kartach pracy” dzieci łączą każde zdjęcie z właściwym podpisem. Nad rysunkiem konia czytają podpis i otaczają pętlą literę „ń”. Przypominamy dzieciom, jak Joasia rysowała swoje bajkowe sny, i zaprasza dzieci do wymyślenia bajki o koniku z ilustracji. Dzieci kolorują konia i dorysowują elementy, które pojawiły się w ich bajce. Chętne dzieci opowiadają pozostałym swoją bajkę.
Środki dydaktyczne: KP4 s. 86, ołówek, kredki, litera „ń” do prezentacji, rozsypanka literowa, sylweta konia podzielona na fragmenty (najlepiej tyle, ile jest dzieci), kwadratowe kartoniki z wyrazami zawierającymi literę „ń”, szarfy, bębenek
Pomocna dłoń – obrysowywanie i wycinanie po konturze własnej dłoni, rysowanie na jej odwrocie, jak dzieci mogą pomóc mamie w domu.
https://www.youtube.com/watch?v=WrhySyIhfSI
https://www.youtube.com/watch?v=nS0oCxApKUY
5.Utrwalajcie wiersz i piosenkę na DZIEŃ MAMY.Życzę udanej zabawy
19.05.202
MOJA MAMA RATOWNICZKA
1. Co robi moja mama? – stosowanie czasowników, układanie zdań.
Każde dziecko rozsypuje przed sobą kartoniki z czasownikami (obrazkami do dołu). Każda osoba kolejno losuje ze swojego zestawu jeden obrazek i czyta znajdujący się tam czasownik. Układa zdanie z tym czasownikiem, ale tak, aby zdanie opisywało mamę. Np. czasownik „rysuje” – „Moja mama często ze mną rysuje obrazki”. Podczas układania zdań obowiązuje zasada: jeżeli któreś z dzieci wylosuje czasownik, który już pojawił się wcześniej, musi ułożyć inne zdanie niż poprzednie.
2. Jak mama uratowała księżyc – słuchanie opowiadania, zabawy językowe i logiczne, karta pracy.
Nauczyciel wprowadza dzieci w temat tygodnia i zaprasza do wysłuchania opowiadania z książki „Nasza mama czarodziejka” Joanny Papuzińskiej. Opowiada, że książka opisuje niezwykłą mamę i będzie towarzyszyła dzieciom przez cały tydzień.
Nauczyciel czyta opowiadanie.
Jak nasza mama zreperowała księżyc
Mama opowiadała potem, że obudziła się w nocy, bo księżyc świecił jej prosto w twarz. Wstała z łóżka, aby zasłonić okno. I wtedy usłyszała, że ktoś pochlipuje na dworze. Więc wyjrzała oknem, ciekawa, co tam się dzieje. I zobaczyła, że księżyc świeci na niebie z bardzo smutną miną, a po brodzie osłoniętej małą, białą chmurką, płyną mu łzy.
– Co ci się stało? – spytała nasza mama. – Dlaczego płaczesz? – Buuuuu!... – rozpłakał się wtedy księżyc na cały głos – chciałem zobaczyć, jak wygląda z bliska wielkie miasto, spuściłem się na dół, zaczepiłem o wysoką wieżę i obtłukłem sobie rożek!
Księżyc odsłonił białą chmurkę i mama zobaczyła, że ma odtrącony dolny róg. Wyglądał zupełnie jak nadłamany rogalik.
– Co to będzie! – lamentował księżyc.
– Kiedy zrobię się znów okrągły, będę wyglądał jak plasterek sera nadgryziony przez myszy! Wszyscy mnie wyśmieją!
– Cicho – powiedziała mu mama.
– Cicho, bo pobudzisz dzieci. Chodź tu na balkon, połóż się na leżaku i poświeć mi, a ja spróbuję wymyślić jakąś radę na twoje zmartwienie.
Księżyc podpłynął do balkonu i ułożył się ostrożnie na leżaku. A mama założyła szlafrok, pantofle i poszła do kuchni. Cichutko wyciągnęła stolnicę, mąkę, jaja, śmietanę i zagniotła wielki kawał żółciutkiego ciasta.
Z tego ciasta ulepiła rożek, taki jakiego brakowało księżycowi.
– Siedź teraz spokojnie – powiedziała – to ci przyprawię ten twój nieszczęsny rożek.
Okleiła mama księżycowi brodę ciastem, równiutko i wylepiła taki sam rożek, jak ten, co się obtłukł. Potem wzięła jeszcze parę skórek pomarańczowych i skórkami, jak plastrem, przylepiła ciasto do księżyca.
– Gotowe! – powiedziała.
– Za kilka dni rożek ci przyrośnie i będziesz mógł te plasterki wyrzucić. Ale pamiętaj, na drugi raz nie bądź gapą, omijaj sterczące dachy i wysokie wieże. Przecież mogłeś się rozbić na kawałki!
Źródło: Joanna Papuzińska, „Nasza mama czarodziejka”, Nasza Księgarnia, Warszawa 1982
Po wysłuchaniu opowiadania dzieci opowiadają, co się wydarzyło, jak mama uratowała księżyc, jak mu pomogła.
Inicjujemy zabawę „Co by było, gdyby…?”. Zaprasza dzieci do odpowiedzenia na pytanie: Co by było, gdyby mama nie pomogła księżycowi?. Zachęca dzieci do podawania wielu pomysłów, również żartobliwych. Następnie prowadzi rozmowę z dziećmi o ich mamach: Czy są
naszymi ratowniczkami, w jakich sytuacjach nas ratują, kiedy nam pomagają? Czy dzieci też mogą być ratownikami dla mam, czy mogą im pomagać?.
Zapraszamy dzieci do zabawy „Kwiaty dla mamy”. . Zadaniem każdego dziecka jest ułożyć według własnego pomysłu kwiat z figur wyznaczonych kodem graficznym, ale tak, aby ułożone w zespole kwiaty tworzyły bukiet. Jako łodyżki można wykorzystać patyczki matematyczne lub do szaszłyków. Przykładowe zestawy kodowe:
duże, małe, czerwone, koła;
duże, małe, czerwone, kwadraty, koła.
Przedszkolaki, spacerując między bukietami, oglądają je, dzielą się swoimi wrażeniami. Mówią, czy kwiaty im się podobają, co w bukietach podoba im się najbardziej, czy bukietem kwiatów można sprawić przyjemność, czy ich mamy lubią dostawać kwiaty itp.
W „Kartach pracy” dzieci oglądają historyjkę obrazkową i opowiadają, co przedstawiają obrazki. Zastanawiają się, jaka była kolejność przedstawionych zdarzeń i numerują obrazki. Potem wybrane dzieci opowiadają, co się wydarzyło. Następnie uważnie oglądają kwiaty będące wzorem do kolorowania i zgodnie z nim kolorują kwiaty w bukietach. Dopasowują bukiety do mam przedstawionych na ilustracjach zgodnie z treścią zdań opisujących, jaki bukiet dostała każda z mam.
Środki dydaktyczne: KP4 s. 34–35, W. „Kolorowe klocki”, patyczki matematyczne lub do szaszłyków
3. Dla mamy, na szczęście! – zabawy plastyczne.
Przygotowanie: na stoliczkach w pojemnikach znajdują się mąka, sól i woda, obok małe kubeczki, patyczki matematyczne lub do szaszłyków, farby płynne , miseczki do zagniatania, kawałki tekturki na podkładki, zabawkowe wałki do ciasta lub okrągłe klocki. Rozmowa z dziećmi o tym, jak można okazać wdzięczność mamie. Nawiązując do wypowiedzi dzieci, zaprasza je do wykonania upominku. Wspólnie z dziećmi przypominamy czego użyła mama, aby uratować księżyc – ciasta. Rodzic l zwraca się do dzieci z pytaniem, czy one potrafią zrobić ciasto do lepienia. Przedszkolaki przypominają sobie doświadczenia z masą solną (tydzień XIX, dzień 4.), wymieniają czynności, które trzeba wykonać, aby ją zrobić. Tym razem masa solna będzie kolorowa, ponieważ dzieci dodadzą do niej farby.
Przedszkolaki podają propozycje, jaki upominek „symbol szczęścia”, jak np. serduszko, koniczynka, słoń. Zaprasza do wykonania dla mamy wisiorka w kształcie słonia. Prezentuje dla przypomnienia, jak należy zrobić masę solną, a następnie jak wykonać z niej wisiorek: nabrać malutki kubek mąki i wsypać do miseczki do zagniatania, nabrać połowę tego samego kubka soli i dosypać do mąki, dolać ¼ kubka płynnej farby, zmieszać wszystko w miseczce, a następnie zagnieść. Przypominamy również, jak należy delikatnie dolewać wody, jeżeli masa jest zbyt sucha i nie skleja się, ugniatać dotąd, aż masa będzie zwarta i nie będzie kleiła się do rąk. Po wyrobieniu masy należy rozwałkować ją zabawkowym wałkiem lub okrągłym klockiem na kawałku tekturki, ewentualnie rozgnieść palcami na niezbyt cienki placek – około 1 cm grubości. Korzystając z patyczka, głęboko wciskając go w masę, tak aby dotykał podkładki, należy narysować kształt słonia. Po narysowaniu/ wycięciu słonia trzeba oddzielić zbędną masę solną. Z kawałków pozostałej masy dzieci formują uszy słonia i je przyklejają. Patyczkiem należy delikatnie narysować oko, a w górnej części tułowia słonia wykonać otwór – na sznureczek. Po wykonaniu wisiorki pozostają na tekturkach do wyschnięcia. Można także zapiec je w piekarniku. Po wyschnięciu lub upieczeniu rodzic może spryskać wisiorki lakierem do włosów lub lakierem bezbarwnym w sprayu – wtedy efekt będzie jeszcze ładniejszy i trwalszy.
Dzieci mogą także wykonać wisiorek z gotowej przygotowanej przez rodzica masy solnej lub z kolorowej modeliny. Jeżeli będą miały kłopot z samodzielnym narysowaniem konturu słonia, można przygotować dla nich szablony do obrysowania /można wybrać inny wzór/.ewentualnie skorzystać z gotowych foremek do wyciskania ciastek.
4. Przykład opowieści i ilustracji ruchowej do muzyki: Wieczorem wszystkie kwiaty na łące zasnęły (przysiad, głowa schowana w kolanach, ręce na głowie), rankiem powoli podnosiły swoje kielichy, aby przywitać nowy dzień (dzieci powolutku rozchylają ręce, podnoszą głowy), wiaterek kołysał ich delikatnymi łodyżkami (dzieci kołyszą się na prawo i lewo z rękami rozchylonymi na boki, lekko potrząsają wstążkami), wiatr był coraz mocniejszy (dzieci pochylając się w różnych kierunkach, machają wstążkami w górze), kwiaty lubią taki taniec z wiatrem (obracają się wkoło własnej osi z rozpostartymi rękami).
Zachęcamy dzieci do uruchomienia wyobraźni. Opowieść może mieć charakter realistyczny, bajkowy, fantastyczny, ważne, aby pozwoliła dzieciom na jak największą kreatywność. Rodzic może zainicjować opowieść, proponując jej tytuł, np. „Co przydarzyło się małej stokrotce na łące?”. W kolejnych powtórzeniach można zaproponować inny tytuł, np. „O czym szumiały drzewa w lesie?”.
(za Wydawnictwem Nowa Era "Dzieciaki w akcji" )
5.Dodatkowa propozycja dla chętnych
Kwiatki bratki i stokrotki – lepienie dowolnych form kwiatowych, płaskich i przestrzennych z pozostałej kolorowej masy solnej.
6.Kochane dzieci, za kilka dni a mianowicie 26 maja jest DZIEŃ MAMY.Z tej okazji badżcie grzeczni, starajcie się mamusi pomagać w prostych czynnościach oraz przytulajcie się często mówiąc jak bardzo mamusie kochacie.
7. Posłuchaj i naucz się wierszyka i piosenki
Ścisłowski Włodzimierz „Dziś dla Ciebie Mamo”
Dziś dla Ciebie Mamo,
świeci słońce złote,
dla Ciebie na oknie
usiadł barwny motyl.Dziś dla Ciebie Mamo,
płyną złote chmurki,
a wiatr je układa
w świąteczne laurki.Dziś dla Ciebie Mamo,
śpiewa ptak na klonie
i dla Ciebie kwiaty
pachną też w wazonie.Dzisiaj droga Mamo,
masz twarz uśmiechniętą
Niechaj przez rok cały
trwa to Twoje święto!https://www.youtube.com/watch?v=955EOppVQpU
DO JUTRA – UDANEJ PRACY I ŻYCZĘ ZDROWIA
18.05.2020
Domowe przedszkole
Oto Maciek i jego "Zabawa w zawody" oraz dzisiejsza praca Michalinki
WIELKI TURNIEJ O ZAWODACH
Podaj zawód – zabawa z fantami.
Przedszkolaki siedzą na obwodzie koła. Każdy kolejno podaje nazwę jakiegoś zawodu. Jeżeli nie uda mu się wymyślić zawodu lub powtórzy taki, jaki już był wymieniony, daje fant, np. kapeć. Gdy wszystkie dzieci wezmą udział w zabawie, fanty są wykupywane – aby odzyskać swoją rzecz, trzeba np. wyrecytować wierszyk lub wykonać ćwiczenie gimnastyczne, jak w tradycyjnej zabawie z fantami.
Zajęcia główne
Jaki to zawód – konkursy i zagadki o zawodach.
Rozmawiamy z dziećmi o tym, co działo się w tym tygodniu, jaką wiedzę zdobyły, czego ciekawego się dowiedziały, co je szczególnie zainteresowało, co im się najbardziej podobało, co sprawiało trudności itp.
Zaprasza dzieci do turnieju „Jaki to zawód?”.
Informatyk
Gdy komputer się zawiesi, zatnie lub zepsuje, ten pan szybko go naprawi i zaprogramuje.
Pisarz
Jest ktoś, kto potrafi pisać piękne zdania i tworzyć z nich książki lub opowiadania.
Dziennikarz
Jeździ w różne miejsca, często podróżuje. Ważne informacje ludziom przekazuje.
Weterynarz
W białym fartuchu ze słuchawkami. Zajmuje się fachowo chorymi zwierzętami.
Ratownik
Na plaży lub basenie wszystkich obserwuje. Bezpieczeństwa w wodzie uważnie pilnuje.
Kontroler
W autobusie i tramwaju podchodzi na chwilę. Sprawdza czy pasażerowie mają ważny bilet.
Pogodynka
Miła pani na ekranie, mapy pokazuje co dzień. Na nich jest namalowane, co słychać w pogodzie.
Aktor
Spotkasz go w niezwykłym miejscu, gdzie jest scena i kurtyna. Gdy podniosą ją do góry, on swój występ już zaczyna.
Sprzątaczka
Jej praca potrzebna zawsze jest i wszędzie. Gdzie będzie pracować, tam i czysto będzie.
Kelner
Gościom w restauracji karty dań rozdaje. Potem zamówione potrawy podaje.
Fryzjer
Z pomocą nożyczek, szczotki i grzebienia, wygląd naszych włosów czaruje i zmienia.
Piłkarz
Zawód bardzo popularny, marzy o nim każdy chłopak. Lecz, niektórzy tylko mogą całe życie piłkę kopać.
Kierowca
Gdy miejski autobus przejeżdża ulicą, możesz go zobaczyć – jest za kierownicą
Krawcowa
Chcąc pięknie wyglądać, panowie i panie, szyją sobie u niej, na miarę ubranie.
Strażacy
Przyjeżdżają szybko, stawiają drabinę. Zawsze dzielnie walczą z pożarem i dymem.
Górnik
Przez cały rok ciężko pod ziemią pracuje. Na początku grudnia Barbórkę świętuje.
Piekarz
Świeżutkie pieczywo w sklepie jest od rana. Jak myślisz, kto w nocy piecze je dla nas?
Aptekarz
Miły pan lub pani za ladą w aptece, sprzedaje ludziom leki na receptę.
Kwiaciarka
Na placu lub rynku siedzi sobie pani. Przed nią stoją kosze z pięknymi kwiatami.
Listonosz
Chodzi z dużą torbą, trudne ma zadanie. Zajmuje się co dzień listów doręczaniem.
Sprzedawca
Gdy wejdziesz do sklepu, ta miła osoba, spyta, co chcesz kupić i wszystko ci poda.
Policjanci
Gdy na skrzyżowaniu światła się zepsują, w białych rękawiczkach ruchem aut kierują.
Po zakończeniu konkurencji dzieci przeliczają zdobyte punkty. Tak samo postępuje po każdej kolejnej konkurencji.
Konkurencja II. Drużyna wybiera spośród siebie jedną osobę. Tej osobie przypinamy na plecach kartkę z losowo wybraną nazwą zawodu. Zawodnicy z drużyny opowiadają o tym zawodzie (do jakiej grupy należy, jakie czynności się wykonuje itp.). Każda osoba z drużyny może powiedzieć jedno zdanie. Zadaniem zawodnika jest odgadnąć, jaki zawód ma na plecach. Jeżeli mu się uda – drużyna otrzymuje 3 punkty.
Konkurencja III. Dziecko losuje nazwę zawodu, odczytuje ją po cichu samodzielnie lub z pomocą rodzica , a następnie pokazuje za pomocą ruchu i gestów. Rodzic wyznacza czas, w którym dziecko musi odgadnąć jaki to zawód. Jeżeli odgadnie prawidłowo – zdobywa 2 punkty.
Konkurencja IV. Rodzic wypowiada zdania na temat zawodów, kierując je kolejno do dziecka. Zadaniem dziecka jest określić, czy zdanie jest prawdziwe czy fałszywe. Za każdą poprawną odpowiedź uzyskuje punkt. Przykładowe zdania:
– Szewc kieruje autobusem.
– Dziennikarz pisze artykuły.
– Listonosz sieje listy.
– Kierowca szyje ubrania.
– Pilot prowadzi samolot.
Konkurencja V. Dziecko otrzymuje woreczek z różnymi narzędziami, przyborami charakterystycznymi dla wybranych zawodów (lub ich ilustracjami) – każda inny zestaw. Wyjmuje narzędzia i podaje zawody związane z danym narzędziem. Otrzymuje tyle punktów, ile zawodów udało mu się poprawnie skojarzyć. Przykładowe narzędzia: koperta – listonosz, szpatułka – lekarz, płatek kosmetyczny – kosmetyczka, strzykawka – pielęgniarka, zeszyt szkolny – nauczyciel, igła – krawcowa.
Konkurencja VI. Dziecko układa z liter nazwy zawodów. Zdobywa tyle punktów, ile nazw zawodów ułoży.
Podsumowanie wyników. Dziecko podsumowuje punkty- dodaje lub odejmuje
(za Wydawnictwem Nowa Era "Dzieciaki w akcji" )
2. PRACA PLASTYCZNA –WYBIERZ Z KILKU PROPOZYCJI I WYKONAJ /WYŚLIJ ZDJĘCIE/
https://pracaplastyczna.pl/index.php/zawody-ludzi
http://edufunkids.com/kucharz-praca-plastyczna-z-wykorzystaniem-talerzyka-
https://pl.pinterest.com/pin/524247212856345940/
https://www.superkid.pl/dzieci-dzieciom-zwariowane-zawody
· „Zakodowane zawody”– Na pustych polach pod symbolami połóż litery, które pasują do symbolu w górnej kratce. Korzystaj z kodu obrazkowo-literowego. Kiedy odgadniesz hasła, połącz nazwy z przedstawicielami danego zawodu.
zakodowane-zawody· Puzzle – Strażak puzzle
· „Przeliczanie elementów” -Policz poszczególne elementy. Zaznacz ich liczbę wpisując odpowiednie cyfry w okienkach. Zamiast wpisywać cyfry, możesz narysować odpowiednią liczbę kropek.
przeliczanie elementów· „Zakręcone zawody” – zabawa z zawodami do pobrania w linku poniżej
https://drive.google.com/file/d/19ajF71tFtZPogT4DGYEjxUpLD_x9jorF/view?usp=sharing3. Posłuchaj piosenki /może się nauczysz?/
https://www.youtube.com/watch?v=izR82w7IamI
ZYCZĘ WSPANIAŁEJ ZABAWY I NAUKI.
15.05.2020
Domowe przedszkole
Robert chce zostać kucharzem
KIEDY KSIĄŻKĘ KUPUJEMY, PISARZOWI DZIĘKUJEMY
Pociąg– ćwiczenia słuchu fonematycznego. Rozmowa kierowana o zawodach związanych z kolejnictwem: maszynista, konduktor, zawiadowca. Rodzic przyjmuje rolę maszynisty, dzieci siadają w różnych częściach sali, będą wagonikami. Maszynista dotyka wybranego dziecka i mówi pierwszą sylabę nazwy zawodu np.: kon- (konduktor). Jeżeli przedszkolak prawidłowo kończy nazwę zawodu, doczepia się do pociągu. Zabawa toczy się do momentu, aż wszystkie osoby znajdą się w pociągu. W drugim powtórzeniu zabaw sylaby mogą podawać dzieci dołączające do pociągu
Zakupy w księgarni – posługiwanie się monetami, obliczanie kwot, karta pracy.
Każde z dzieci trzyma przed sobą wybraną bajkę. W rozmowie kierowanej dzieci zastanawiają się, jakie zawody są potrzebne, aby powstała książka. Oglądając książkę, dzieci wysnuwają wnioski, że ktoś musi wymyślić jej treść – to zadanie pisarza – autora. Redaktor współpracuje z autorem, poprawia tekst, przygotowuje go do druku. Inna osoba musi namalować obrazki – to ilustrator. Kiedy już jest gotowy tekst i obrazki, trzeba kartki wydrukować – to zadanie drukarza. Wszystkie kartki trzeba połączyć, aby stworzyć książkę. Kartki zszywa lub skleja introligator. Nauczyciel przypina do tablicy nazwy omawianych zawodów.
Rodzic zaprasza dzieci do układania książek na półkach w księgarni. Na podłodze rozkłada dwie linie z szarf – półki. Na pierwszej półeczce stawia kartonik z cyfrą 10, mówiąc, że tyle książek trzeba ułożyć na półce. Wybrane dzieci podchodzą i kładą swoje książki, mówią: Kładę pierwszą, Kładę drugą i tak kolejno aż do 10. Na drugiej półce rodzic stawia kartonik z cyfrą 9. Przedszkolaki uzupełniają ją książkami. Następnie porównują liczbę książek, określają, gdzie jest więcej, gdzie mniej i o ile.
Zapraszamy dzieci do „wizyty w księgarni” i kupowania książek. Wybiera jedną książkę i podaje jej cenę, np. 9 zł. Przedszkolaki ze swoich monet wybierają te, których suma wyniesie 9. Układają je przed sobą i kolejno wymieniają, jakie monety wybrały. Potem rodzic podnosi dwie książki i mówi, że każda z nich kosztuje po 5 zł. Pyta: Ile razem kosztują dwie książki?. Przedszkolaki sumują ceny i wybierają potrzebne monety. Wybrane dziecko mówi, jaka kwota będzie potrzebna. Przedszkolaki sprawdzają, czy tyle pieniędzy przygotowały.
Układamy na dywanie 4 kolorowe krążki, które będą pełniły rolę portfeli. Wkładamy do każdego inną liczbę złotówek. Zadaniem przedszkolaków jest wskazać, w którym portfelu jest najwięcej pieniędzy, a w którym – najmniej. Następnie rodzic wybiera kolejną książkę i podaje jej cenę, np. 8 zł. Przedszkolaki wskazują portfel, w którym jest wystarczająco dużo pieniędzy, żeby można było kupić tę książkę, i formułują wypowiedzi typu: W czerwonym portfelu jest 8 zł. – można za to kupić książkę. W zielonym portfelu jest 10 złotych, kupimy książkę i zostanie nam 2 zł. W żółtym portfelu są 4 złote. Nie możemy kupić książki za 8 zł, bo zabraknie nam 4 zł.
W „Kartach pracy” przedszkolaki porównują liczbę pieniędzy w portfelach. Łączą te, w których jest tyle samo pieniędzy. Rysują kółko przy portmonetce, w której jest najwięcej pieniędzy, a kwadrat przy tej, w której jest ich najmniej. Łączą odpowiednio monety potrzebne do zapłacenia za zakupy według wskazanej ceny. Porównują długość bagietek i balonów i zaznaczają najkrótszy i najdłuższy element. Obliczają cenę łączną za wybrane zakupy i zapisują ją cyfrą.
Tworzymy książkę – zabawy twórcze.
Dzieci wcielają się kolejno w role przedstawicieli różnych zawodów, tak aby powstała książka pod tytułem np.„Moje marzenia”.
Jesteśmy autorami, piszemy książkę – przedszkolaki wymyślają, o czym chciałyby napisać w książce o marzeniach.
Nauczyciel jest redaktorem i pomaga dzieciom w stworzeniu spójnego tekstu.
Jesteśmy ilustratorami – przedszkolaki podchodzą do stolików i na przygotowanych karteczkach ilustrują wymyśloną opowieść.
Rodzic zamienia się w drukarza. W czasie tworzenia ilustracji podchodzi do dzieci i zapisuje w dolnej części kartki w jednym lub dwu zdaniach ich wypowiedzi o rysowanych marzeniach (technika swobodnych tekstów).
Jesteśmy introligatorami – każde dziecko smaruje klejem lewy brzeg swojej kartki na szerokość palca, a następnie skleja ją z kartką kolejnego dziecka, równo składając brzegi (można również wykorzystać zszywacz). Można również przedziurkować kartki dziurkaczem i połączyć je za pomocą sznurka albo zeszyć za pomocą igły i nitki.
Gdy książka jest gotowa, rodzic lub dziecko czyta książkę wszystkim w domu.
Rebusy – rozwiązywanie rebusów obrazkowo-sylabowych.
Rodzic wyjaśnia zasadę rozwiązywania rebusów. Przypina na tablicy pierwszy rebus. Przedszkolaki z rozsypanki literowej układają nazwę zawodu będącą rozwiązaniem rebusu. Chętne dziecko odczytuje napis. Pozostałe dzieci porównują swoje rozwiązania z odczytaną nazwą. Podobnie postępują przy kolejnych rebusach. Przykłady rebusów do wykorzystania: /wykorzystaj WYPRAWKĘ Kartoniki z literami/
https://nowowydane.pl/cen/1609-rebusy-dla-dzieci-do-druku-zawody-1
W ogrodzie
Detektyw – zabawa w odgadywanie.
Każdy przedszkolak otrzymuje fiszkę z instrukcją graficzną. Jego zadaniem jest odszukać w ogrodzie przedmiot, element wyposażenia czy roślinę odpowiadające instrukcji, np. kontur koła lub szara plama – może oznaczać owalny kamień.
Propozycje dodatkowe
Poznanie liczby „19”.
Cele:
– przelicza elementy zbioru w zakresie 19
– układa zapis liczby „19”, dobierając właściwe cyfry
– określa położenie obiektu, stosuje pojęcia: „po lewej”, „po prawej”, „nad”, „pod”itp.
Kto tu pracuje? – określanie położenia elementów na płaszczyźnie.
Przygotowujemy sylwetę domu z szarego papieru. Dom po umieszczeniu okien będzie miał dwa piętra – pierwsze i drugie. Rodzic przypina szpilkami okna – po trzy w dwóch rzędach. Na niewidocznej stronie kartoników – okien znajdują się ilustracje przedstawicieli różnych zawodów, np.: informatyka, krawcowej, malarza, muzyka, architekta, redaktora. Chętne dzieci wybierają okno i pytają: Kto pracuje na drugim piętrze po lewej stronie? Rodzic opisuje działania osoby, jej atrybuty, a dzieci odgadują nazwę zawodu i odwracają kartonik w celu sprawdzenia. Zabawa trwa do momentu odkrycia wszystkich postaci. Na zakończenie dzieci opisują wszystkich mieszkańców po kolei, np. Muzyk mieszka w pracowni na drugim piętrze po prawej stronie.
Budujemy dom – przeliczanie w zakresie 19.Wykorzystamy prostokąty, kwadraty wycięte z papieru lub klocki.
Zapraszamy dzieci do układania bloku. W miejscu drzwi rodzic kładzie prostokąt z papieru. Okna z papierowych kwadratów rozmieszczają dzieci – od najwyższego piętra, po pięć okien w każdym rzędzie. Na parterze będą tylko trzy okna. Dzieci liczą wszystkie okna w bloku (jest ich 18).. Dzieci ponownie przeliczają i podają wynik – 19. Samodzielnie starają się określić, jakimi cyframi zapisać tę liczbę. Wybierają właściwe z rozsypanki i oznaczają liczbę okien obok bloku.
Na karcie pracy dzieci liczą niebieskie koraliki, kolorują dziewięć koralików na żółto, przeliczają wszystkie i wklejają właściwy zapis. Rysują po śladzie i kolorują blok, liczą wszystkie okna.
(Źródło: Wydawnictwo Nowa Era „Dzieciaki w Akcji”)
ŻYCZĘ UDANEJ ZABAWY.Pozdrawiam Was słodko.
14.05.2020
Domowe przedszkole
Dziś zdjęcia Roberta, który narysował najładniej jak potrafi laurki na Dzień Pielęgniarki oraz projekty sukienek Dorotki.
JEST TYLE CIEKAWYCH ZAWODÓW NA ŚWIECIE
- ZAGADKI O ZAWODACH
http://rodzice.net/news/zagadki-dla-dzieci/za
2.Dowiecie się zaraz coś o zawodach: zegarmistrz i leśniczy
Zegarmistrz – ćwiczenia percepcji słuchowej.
Przedszkolaki wypowiadają się na temat zawodu zegarmistrza. Mówią też, dlaczego potrzebne są zegarki. Rodzic wyjaśnia, że zawód zegarmistrza był popularny dawniej, kiedy używane były zegary i zegarki mechaniczne. Dzisiaj zegarmistrzów jest niewielu. Rodzic pokazuje dzieciom budzik, nakręca go tak, aby mogły usłyszeć jego dźwięk. Chętnemu dziecku rodzic zasłania oczy. Nakręca budzik, tak aby uruchomił się za kilkadziesiąt sekund i chowa go w wybranym miejscu sali. Wybrane dziecko odsłania oczy i czeka na uruchomienie się budzika. Gdy usłyszy dźwięk, jego zadaniem jest zlokalizowanie budzika. Zabawę powtarzamy kilkakrotnie. Przy ustawianiu
budzika chętne dzieci mogą odczytywać ustawioną godzinę.
3. Gdy zawody wybieramy, długo się zastanawiamy – wprowadzenie wiadomości na temat rodzajów zawodów, karta pracy.
Zapraszam do wysłuchania wiersza:
Praca leśniczego
Leśniczy często chodzi po lesie.
Zawsze zwierzętom swą pomoc niesie.
Zna każdą ścieżkę krzewy i drzewa,
rozpozna ptaka, który zaśpiewa.
Można go nazwać strażnikiem lasu.
Spędza w nim dużo swojego czasu.
Razem z gajowym sprawdza,
jak drwale, ścinają w lesie drzewa wytrwale.
Rozumie, o czym las ciągle śpiewa.
Patrzy, jak tańczą liście na drzewach.
Powtarza głośno – szanuj przyrodę
ja ci w tym zawsze chętnie pomogę.
Bożena Forma
Dzieci omawiają treść wiersza ze szczególnym uwzględnieniem zawodów wymienionych w wierszu, czynności związanych z tymi zawodami oraz środowiska przyrodniczego. Rodzic przekazuje dziecku informacje na temat istnienia różnych grup zawodów różniących się środowiskiem pracy i jej specyfiką, wykorzystywanymi narzędziami, typowymi czynnościami. Dzieli zawody na pięć grup:
– zawody, w których człowiek pracuje z przyrodą i dla przyrody,
– zawody techniczne, w których głównym, przedmiotem pracy są obiekty techniczne (maszyny, mechanizmy i urządzenia),
– zawody, w których ludzie pracują w bezpośrednim kontakcie z innymi ludźmi, zajmują się wychowaniem, edukacją, obsługą klienta, obsługą medyczną itp.,
– zawody związane z opracowaniem dokumentów, biurowością, pracą z tekstami, gdzie przedmiotem pracy są także liczby oraz informacje,
– zawody artystyczne, związane z twórczością muzyczną, literacką, aktorsko-sceniczną itp.
Mówiąc o każdej grupie zawodowej, odpowiednio pokazuje i układa w różnych miejscach w sali etykiety wyrazowo-obrazkowe składające się z napisu „Praca” i obrazka charakterystycznego dla danej grupy (np. dla grupy zawodów związanych z przyrodą – obrazek przedstawiający rośliny, dla grupy zawodów technicznych – obrazek wybranych narzędzi). Przedszkolaki losują napisy – nazwy zawodów, które są rozsypane na dywanie. Każde dziecko odczytuje wylosowaną nazwę i samodzielnie lub z pomocą rodzica określa, czym zajmuje się taka osoba. Następnie dzieci zastanawiają się, do jakiej grupy należy dany zawód, odszukują właściwą etykietę, i grupują się wkoło niej i uzasadniają swoją decyzję, np. botanik pracuje z przyrodą, bo zajmuje się roślinami, kierowca to zawód techniczny, bo używa pojazdu, lekarka to zawód oparty na pracy z ludźmi, bo bada i leczy pacjentów. Przedszkolaki oglądają ilustracje na karcie pracy i nazywają przedstawione tam zawody. Wklejają brakujące podpisy z nazwami zawodów. W kolejnym ćwiczeniu czytają wypowiedzi postaci zamieszczone w dymkach. Rodzic wymienia nazwę zawodu z karty pracy, a chętne dziecko czyta słowa, które wypowiada odpowiednia osoba. Po przeczytaniu wszystkich wypowiedzi przedszkolaki łączą dymki z właściwymi postaciami.
Dzieci ustawiają się jedno za drugim z rękami uniesionymi na boki, przechylają się na boki naśladując lot samolotem i recytują rymowankę:
Panie pilocie! Panie pilocie! Dziura w samolocie!
Dziękuję! Jak wyląduję, to ją zaceruję!
Podczas recytowania drugiego wersu robią przysiad.
Powtarzając rymowankę, dzieci rysują kontury samolotu w liniaturze, każdy samolot kolorują na inny kolor.
Zawodowy zawrót głowy – zabawy graficzne.
Każde dziecko otrzymuje kartkę A3 podzieloną liniami na tyle pól, ile zawodów weźmie udział w zabawie, i kładzie ją na stoliku. Zabawa polega na wykonaniu ilustracji ruchowej i graficznej różnych zawodów. Proponowane przykłady
Zabawa w kierowcę. Dzieci naśladują kierowanie kierownicą i przemieszczają się od przystanku do przystanku. Opisują, jaką drogę pokonały. W pierwszym polu na kartce z bloku piszą rozsypane litery „K”. Następnie rysują linię łamaną, łącząc litery – pokazują w ten sposób jazdę autobusu po mieście między przystankami.
Zabawa w pilota. Dzieci z rozpostartymi rękami poruszają się po sali jak samoloty, po czym kołują nad lotniskiem i lądują – wykonują przysiad. W kolejnym polu na kartce piszą kilka liter „P”. Wokół każdej litery rysują koło – ilustrujące kołowanie nad lotniskiem.
Zabawa w strażaka. Dzieci tworzą wąż strażacki, chwytając się za ręce. Zawijają go do środka (jak ślimak), a następnie rozwijają. W kolejnym polu piszą na środku literę „S”. Począwszy od dolnego końca litery, rysują wokół niej linię spiralną, ilustrując zwijanie węża.
Zabawa w listonosza. Dzieci ustawiają się w dwu szeregach naprzeciwko siebie w odległości kroku. Wybrane dziecko chodzi od domu do domu (od dziecka w pierwszym szeregu do dziecka w drugim szeregu) – to listonosz roznosi listy. Przedszkolaki piszą w odpowiednim polu na kartce w dwu rzędach litery „L”. Łączą litery linią zygzakowatą, ilustrując poruszanie się listonosza pomiędzy domami.
Zabawa w narciarza. . Dzieci stają w rzędzie i kolejno slalomem poruszają się między klockami, naśladując jazdę na nartach. Na kartce przedszkolaki piszą litery „N” w układzie
pionowym. Rysują linię falistą między literami, ilustrując, jak narciarz jedzie slalomem.
W zależności od możliwości przedszkolaków pisanie liter można zastąpić wklejaniem liter wcześniej napisanych przez rodzica.
Policjant – zabawa ruchowa.
Wybrane dziecko zostaje policjantem. Pozostali uczestnicy ustawiają się w dwóch grupach na przeciwległych brzegach np. boiska lub polanki. Na sygnał dzieci ruszają biegiem z zajmowanych miejsc, aby się ze sobą zamienić. Policjant woła: Stój! i wszyscy się zatrzymują. Na kolejny znak policjanta, np. uniesienie ręki, uczestniczy spokojnym marszem udają się na miejsca swoich poprzedników, mijając się po prawej stronie.
Źródło: R. Trześniowski, „Policjant” [w:] „Zabawy i gry
4.Propozycja dodatkowe
Jestem ratownikiem – zabawa, w której przedszkolaki naśladują ratowanie człowieka, stosując zasady pierwszej pomocy.
5. Na zakończenie filmiki
https://www.youtube.com/watch?v=K9TF6aefiUw
6. Posłuchaj wiersza
Wysłuchanie wiersza T. Kubiaka – o jakich zawodach (sportowych, w przyjaźni, czy innych) będziemy rozmawiać dowiecie się po wysłuchaniu wiersza Tadeusza Kubiaka (nie podaję tytułu, po przeczytaniu dzieci podają propozycje).
„KIM BĘDĘ”
Kiedy Zosia będzie duża
już nie będzie leczyć lalek,
a prawdziwa pani doktor
dobrze zajmie się szpitalem.
- A kim będzie Kasia? – Wiemy! –
woła Bolek, wołał Lolek
-Dzisiaj uczy kotka Mruczka,
Duża – będzie uczyć w szkole.
A Irenka szmatkę bierze.
Tu przyszyje a tam utnie.
Gdy urośnie... – Już zgadliśmy!
Będzie szyła piękne suknie.
Zaś Martusia, ta malutka,
bierze kredki – mądra głowa,
Dom rysuje. – Też już wiemy!
Będzie domy projektować .
Waży kaszę, waży groch,
Waży gruszki, waży jabłka.
Gdy dorośnie, w wielkim sklepie
Będzie ważyć Małgorzatka.
Acha, jeszcze jest Agatka! Buzia - słonko, dwa warkocze.
- Gdy dorośniesz, o tym wszystkim napisz książkę! – Bardzo proszę!Odgadnięcie rodzaju zawodów - profesji, fachu. Rozmowa na temat dziecięcych marzeń dotyczących zawodów wykonywanych w przyszłości.
5. Zabawa „Jaki to zawód?” - ilustracje zawodów, dobieranie odpowiednich wyrazów,
np.: ilustracja - zawód fryzjer – wyrazy spośród innych – grzebień, suszarka6. Praca plastyczna KIM CHCIAŁBYM / CHCIAŁABYM/ ZOSTAĆ JAK DOROSNĘ - dowolną techniką.
(za Wydawnictwem Nowa Era "Dzieciaki w akcji"
13.05.2020
Domowe przedszkole
Zdjęcia Oliwii i Michalinki.
KTO SZYJE UBRANIA
1.Zabawa z centymetrem krawieckim
Mierzy w szerz, mierzy wzdłuż i sukienkę szyje już – zabawy z centymetrem krawieckim.
Pokazujemy dzieciom centymetr krawiecki. Przedszkolaki wypowiadają się, do czego służy, jak wygląda, jak odczytać na nim długość. Rodzic mierzy dziecko tak jak krawcowa i mówi np. Tomek ma w pasie 40 cm, Zosia ma w biodrach 50 cm. Potem dzieci bawią się w parach – każda para mierzy za pomocą centymetra długość wybranego elementu w sali i zapisuje pomiar. Następnie przedstawia wyniki np. Stolik ma długość 90 cm (rodzic pomaga w odczytaniu większych liczb).
2.W pracowni krawcowej zobacz filmik
https://www.youtube.com/watch?v=xVHqlM5TZYg
W pracowni krawcowej – co robi krawcowa, ćwiczenia słownikowe oparte na prawidłowym stosowaniu czasowników, karta pracy.
Rodzic wypowiada głoskami wyrazy, a zadaniem dziecka jest odnaleźć wśród rozłożonych przedmiotów te, których nazwę wypowiada: n-o-ż-y-cz-k-i, c-e-n-t-y-m-e-t-r, ż-e-l-a-z-k-o, i-g-ł-a. Osoba, która rozpozna przedmiot, podchodzi i układa go w obręczy. Wkładając przedmiot do obręczy wymienia czynności jakie można wykonać korzystając z tego przedmiotu, np. nożyczkami wycinać, ciąć; centymetrem mierzyć, żelazkiem prasować.
Dzieci na podstawie zgromadzonych przedmiotów wnioskują, kto pracuje takimi narzędziami. W rozmowie kierowanej wypowiadają się na temat roli krawcowej.
Jak powstają ubrania? – zapraszamy dzieci na wycieczkę do pracowni krawieckiej. Na tablicy przypina napis „pracownia krawiecka” i pionowo cyfry od 1 do 7. Na przykładzie sukienki, wspólnie z dziećmi ustalamy kolejne czynności, jakie powinna wykonać krawcowa, aby uszyć ubranie. Po ustaleniu każdej czynności przypinają przy kolejnych cyfrach piktogram.
Krawcowa wybiera jaki krój będzie miała sukienka i z jakiej tkaniny będzie uszyta. Rodzic prezentuje dzieciom katalogi strojów i przykładowy wykrój, np. z gazet przeznaczonych do domowego szycia. Piktogram: kontur sukienki.
Krawcowa rysuje wykrój na tkaninie. Rodzic pokazuje, jak układa się wykrój na tkaninie i obrysowuje kredą krawiecką, aby potem wyciąć po śladzie. Przedszkolaki siadają na obwodzie koła jedno za drugim i na plecach kolegi rysują „wykrój sukienki”. Piktogram: wykrój rękawa lub innej części sukienki.
Krawcowa tnie po narysowanym śladzie. Przedszkolaki kładą się na plecach i uniesionymi nogami wykonują nożyce. Piktogram: nożyczki.
Krawcowa fastryguje wycięte części sukienki. Rodzic składa dwa kawałki tkaniny i pokazuje, jak się fastryguje. Przedszkolaki „fastrygują”, wykonując kilka podskoków obunóż do przodu. Piktogram: igła i nitka.
Krawcowa szyje. Rodzic pokazuje maszynę do szycia – prawdziwe urządzenie lub ilustrację – i opowiada o jej funkcji. Dzieci ustawiają się jedno za drugim i „szyją” poruszają się tip-topami (ustawiają stopy jedna za drugą tak, aby pięta pierwszej dotykała palców drugiej). Piktogram: litera M lub maszyna.
Krawcowa mierzy. Rodzic opowiada, jak wygląda i po co się odbywa przymiarka. Piktogram: niekompletna sukienka, np. bez jednego rękawa.
Krawcowa prasuje uszytą sukienkę. Dzieci siadają na obwodzie koła jedno za drugim i na plecach kolegi „prasują” – przesuwają otwartymi dłońmi naprzemiennie w górę i w dół. Piktogram: rysunek żelazka.
Wybrane dziecko wymienia kolejne czynności krawcowej. Z rozsypanki wyrazowej dzieci wybierają napisy oznaczające kolejne czynności i przypinają obok odpowiednich piktogramów.
Następnie oglądają ilustracje na karcie pracy i starają się wymienić jak najwięcej czynności, które kojarzą się z tym, co widzą na obrazku, np. latawiec lata, unosi się, faluje; pani gotuje, miesza, próbuje; pan prasuje, uśmiecha się; malarka maluje; chłopiec pije, dmucha, trzyma; dziewczynka, rysuje, pisze, itp. Następnie odszukują w wyklejance podpisy i wklejają pod właściwymi zdjęciami.
Niteczka – zabawa ruchowa.
Szycie literek – układanie wzorów liter z nici i igły, pisanie liter po śladzie w liniaturze.
Każde dziecko otrzymuje kawałek nici (odpowiednio grubej, aby wygodnie było z niej układać) oraz dużą grubą igłę.Rodzic przypomina o zasadach bezpiecznego posługiwania się igłą i zaprasza do zabawy – szycia liter. Kolejno pokazuje wybraną literę drukowaną. Zadaniem dzieci jest ułożenie z nitki i igły litery pisanej, np. litery t – laseczka z nitki, kreseczka z igły. Do układania należy wybrać te litery, które są na karcie pracy do pisania w liniaturze. Po zabawie dzieci na karcie pracy rysują po śladzie nitki właściwymi kolorami, przyklejają sylaby i je czytają. Następnie kończą rysowanie szlaczków i piszą po śladzie litery. Obok liter są wolne miejsca, w których dzieci mogą napisać litery samodzielnie. Na zakończenie wymyślają nazwy czynności, które rozpoczyna się daną literą.
Niteczka – zabawa ruchowa.
Jak projektant projektuje, tak modelka pokazuje – projektowanie strojów.
Rodzic rozkłada na stolikach strony z gazet z ilustracjami ubrań, katalogi mody, wydruki ze sklepów wysyłkowych itp. oraz nożyczki i kartki z bloku rysunkowego. Rozmawiamy z dziećmi na temat zawodu projektanta mody, wyjaśniamy, na czym polega jego praca. Zapraszamy dzieci do zabawy w projektantów. Ich zadaniem będzie wybrać i wyciąć z przygotowanych na stolikach ilustracji elementy strojów i zaprojektować własną kreację damską lub męską, a następnie przykleić swój projekt na kartce z bloku. Brakujące elementy, np. dłonie postaci czy głowę, można dorysować lub również wyciąć z gotowych ilustracji.
Przedszkolaki ze swoimi projektami siadają w kole na dywanie. W rozmowie kierowanej rozmawiamy z dziećmi o tym, co się dzieje, gdy zaprojektowane ubrania są już uszyte i gotowe – trzeba je zaprezentować. Wszyscy wspólnie rozmawiają o pokazach mody i zawodzie modelki, modela.
Każde z dzieci kolejno przechodzi między szeregami – po wybiegu, trzymając swój projekt przed sobą. Dzieci poruszają się tak, jakby właśnie miały na sobie zaprojektowane stroje. Pokazowi mody może towarzyszyć odpowiednio dobrana muzyka.
3.Propozycje dodatkowe dla chętnych POZNANIE LITERY „Ćć”
Cele:
– zna małą i wielką literę „ć”
– czyta wyrazy z literą „ć”
– buduje dłuższe wypowiedzi
Zawód aktor – lalkarz – zapoznanie z literami „ć”, „Ć”.
Dzieci rozwiązują rebus: litery „ak” + rys. toru kolejowego (aktor).
Rozmawiamy z dziećmi o zawodzie aktora i dziedzinach sztuki, w których możemy go zobaczyć (teatr, film). Opowiadamy również o pracy aktorów teatralnych niewidocznych dla publiczności – lalkarzy, prezentuje lalki lub ich zdjęcia. Przykładowe informacje: Praca lalkarza polega na animowaniu lalką teatralną. Aktor jest często ukryty, np. za parawanem, a czasem występuje razem z lalką na scenie. Główne rodzaje lalek teatralnych to pacynka, kukiełka, jawajka, marionetka, lalka cieniowa.
Następnie przedstawiamy krótki dialog ćmy Cecylii z Księżycem, wykorzystując teatrzyk cieni. Cecylia smuci się, że musi oglądać świat tylko nocą, chociaż najpiękniejszy jest w dzień. Księżyc spaceruje z ćmą i pokazuje jej uroki nocy, np. gwiazdy, świetliki, koncertujące świerszcze, sowę. (Dialog można nagrać wcześniej dyktafonem). Na koniec przedszkolaki wypowiadają się na temat treści teatrzyku, dzielą się swoimi wrażeniami z przedstawienia.
Prezentujemy kolorową ilustrację ćmy, dzieci głoskują nazwę i wyróżniają pierwszą głoskę. Następnie oglądają wielką i małą literę „ć”, porównują z literą „c”. Z rozsypanki wyrazowej wybierają wyraz „ćma” i umieszczają pod ilustracją. Pozostałe wyrazy ponownie czytają i klasyfikują ze względu na miejsce litery „ć”: na początku, w środku, na końcu. Przykładowe wyrazy: „ćma”, „ćwikła”, „ćwir”, „zaćma”, „zaćmienie”, „kość”, „pić”, „gość”, „płakać”, „gonić”, „liść”.
Ćmy – zabawa ruchowa.
Dzieci – ćmy tworzą koło, rodzic staje w środku. Przedszkolaki wirują po okręgu lub wokół własnej osi. Kiedy włączymy latarkę, ćmy lecą do światła i wirują jak najbliżej nauczyciela. Gdy światło zgaśnie, wracają do okręgu.
Na karcie pracy dzieci czytają wyrazy i łączą je ze zdjęciami. Układają historyjkę o ćmie, kolorują rysunek i dorysowują elementy, które pojawiły się w ich historyjce.
(za Wydawnictwem Nowa Era "Dzieciaki w akcji")
4.Wybierz kolorowankę i pokoloruj /dla dziewczynek/
http://www.supercoloring.com/pl/kolorowanki/ludzie/moda
Kolorowanki dla wszystkich
http://www.supercoloring.com/pl/kolorowanki/kot-krawca
https://www.e-kolorowanki.eu/zawody/
Dodatkowe ćwiczenia Bystre dziecko
http://bystredziecko.pl/szlaczki-dla-dzieci-mlodszych/
http://dwadodacdwarownasiepiec.blogspot.com/2016/03/zagadkowa-gasienica.html
Życzę udanej pracy i wspaniałej zabawy.
12.05.2020
Domowe przedszkole
Dziś zdjęcia Martynki i jej autorskiej książki.
KTO BUDUJE DOM
1.ĆWICZENIA PORANNE / tekst śpiewaj na melodię „Krakowiaczek jeden…”/
Gesty i ruchy można zmieniać zgodnie z inwencją dzieci.
„Malarz” – zabawa z elementami ćwiczeń rozmachowych.
Ja jestem malarzem, obrazy maluję,
Gdy będą gotowe tobie podaruję.
Wszyscy też pracujmy chętnie i wesoło!
Praca jest potrzebna dla nas wszystkich w koło.
(ruchy rozmachowe całą ręką w powietrzu – malowania pędzlem)
„Fryzjer” – zabawa z elementami ćwiczeń manualnych.
Ja jestem fryzjerem, włosy myję, czeszę.
Jak fryzura piękna to się bardzo cieszę.
Wszyscy też pracujmy chętnie i wesoło!
Praca jest potrzebna dla nas wszystkich w koło.
(naśladowanie czesania grzebieniem, obcinania nożyczkami)
„Lotnik” – zabawa z elementami biegu.
Ja jestem lotnikiem, latam nad chmurami.
Blisko i daleko pomiędzy miastami.
Wszyscy też pracujmy chętnie i wesoło!
Praca jest potrzebna dla nas wszystkich w koło.
(poruszanie się w różnych kierunkach z rozłożonymi rękami)
„Kucharz” – zabawa z elementami wymachu rąk.
Ja jestem kucharzem i smacznie gotuję.
Ulubiony obiad chętnie przygotuję.
Wszyscy też pracujmy chętnie i wesoło!
Praca jest potrzebna dla nas wszystkich w koło.
(naśladowanie mieszania chochlą w garnku raz lewą, raz prawą ręką)
„Kierowca” – zabawa bieżna z elementami skrętu tułowia.
Ja jestem kierowcą i ludzi przewożę.
Do pracy, do domu szybko ich dowożę.
Wszyscy też pracujmy chętnie i wesoło!
Praca jest potrzebna dla nas wszystkich w koło.
(poruszanie się w różnych kierunkach, naśladowanie rękami kręcenia kierownicą)
„Murarz” – zabawa z elementami wymachów rąk.
Ja jestem murarzem i domy buduję.
Wysokie i niskie pięknie wykonuję.
Wszyscy też pracujmy chętnie i wesoło!
Praca jest potrzebna dla nas wszystkich w koło.
Kelner – zabawa równoważna.
Dzieci ustawiają się w dwu szeregach naprzeciw siebie w odległości 6–8 kroków. Osoby z jednego szeregu biorą do ręki talerzyk jednorazowy lub krążek. Kładą na nim woreczek lub małą piłeczkę. Zabawa polega na doniesieniu „potrawy na talerzyku” dla gościa.
Dzieci kelnerzy układają talerzyk/krążek na otwartej dłoni, nad ramieniem i szybkim krokiem przechodzą do kolegi stojącego naprzeciw. Starają się, aby woreczek/piłeczka nie spadły z talerzyka. Przekazują talerzyk gościowi i wracają na miejsce. Osoby, którym przekazane zostały talerzyki zamieniają się w kelnerów.
Środki dydaktyczne: do wyboru nauczyciela: talerzyki jednorazowe lub krążki, woreczki gimnastyczne lub małe piłeczki
Listonosz – zabawa bieżna.
Dzieci ustawione w kole. Na obwodzie koła wybrane dzieci zostają wyznaczone szarfami – to będą poczty. Nauczyciel wyznacza również kierunek przekazywania listu.
Wybrane dziecko wchodzi do środka koła – trzyma w ręce kopertę-list. Na sygnał biegnie i przekazuje list pierwszej z koła poczcie. Osoba, która otrzyma list biegnie do kolejnej poczty i przekazuje list, ta biegnie i przekazuje kolejnej. List musi być przekazywany tak, aby żadna poczta nie była pominięta. Po przejściu listu przez wszystkie poczty dociera on do adresata i zabawę potarzamy. Tym razem nadawcą jest dziecko, które jako ostatnie otrzymało list. W kole natomiast zamieniamy dzieci „poczty”.
Źródło: „Zabawy i gry ruchowe” Podręcznik metodyczny dla nauczycieli i instruktorów harcerstwa Roman Trześniowski,
Strażacy – zabawa z elementem współzawodnictwa.
Grupa zostaje podzielona na 2 drużyny strażackie. Ustawiają się w równoległych rzędach. Przed rzędami w odległości kilku kroków leżą obręcze, w których ułożone są lalki i maskotki zwierząt. Za rzędami leżą puste obręcze. Strażacy ratują osoby z pożaru – na sygnał dzieci z poszczególnych rzędów kolejno podbiegają do palącego się domu (obręczy z zabawkami), chwytają jeden element i przekładają do pustej obręczy. Wygrywa ta drużyna, która pierwsza uratuje wszystkie osoby i zwierzęta.
Środki dydaktyczne: obręcze, lalki i zabawki zwierzęta
Niteczka – tradycyjna zabawa kołowa z elementami marszu.
Dzieci tworzą nitkę chwytając się za ręce. Śpiewają piosenkę. Podczas pierwszej zwrotki prowadzące dziecko kieruje nitkę tak, aby zwinąć ją do środka – „nawija nitkę na szpulkę”, podczas drugiej zwrotki następuje odwijanie nitki.
Nitko, nitko, hej niteczko,
Zawijaj mi się w kółeczko,
w ładny kłębek mi się zwiń,
tylko mi się nie zerwij.
Nitko, nitko, hej niteczko,
Zawijaj mi się w kółeczko,
leciuteńko się odwiń,
tylko mi się nie zerwij
3.Bajkowa fryzura
Przedszkolaki wypowiadają się na temat własnych doświadczeń związanych z wizytą u fryzjera. Mówią, kim jest fryzjer, na czym polega jego praca. Nauczyciel pokazuje dzieciom różne akcesoria (np.: grzebień, szampon, młotek, szczotkę do czesania, nożyczki, metr krawiecki, chochlę), a ich zadaniem jest określić, czy fryzjer używa ich do wykonywania swoich czynności.
Rodzic zaprasza do zabawy w bajkowe fryzury. Na stoliczkach leżą arkusze papieru, mazaki, grzebienie, farby płynne lub rozwodnione w miseczkach, ręczniki jednorazowe lub skrawki tkanin. Rodzic prezentuje, jak można narysować bajkową fryzurę za pomocą grzebienia, zachęca do pomysłowości. Przedszkolaki stają wkoło stolika, wybrane dziecko z zespołu rysuje kontur twarzy z profilu. Pierwsza osoba składa kawałek ręcznika na pół i do środka wkłada grzebień tak, aby ząbki dotykały zgięcia ręcznika. Zgięcie delikatnie macza w farbie tak, aby zamoczyć tylko wąski brzeg. Prowadząc grzebień, rysuje włosy począwszy od narysowanego konturu twarzy i podaje grzebień następnej osobie, która zmienia ręcznik na grzebieniu i kolor farby. Każde dziecko rysuje jedno pasmo dowolnej długości, może prowadzić grzebień tak, aby narysować włosy falujące, proste spadające w dół, skręcające się w loki itp. Ważne, aby cały czas podczas malowania cały brzeg grzebienia z ząbkami dotykał kartki. Rodzic umieszcza w widocznym miejscu tytuł wystawy „Bajkowe fryzury” i przypina prace dzieci.
Środki dydaktyczne: arkusze papieru, mazaki, grzebienie, farby płynne lub rozwodnione, ręcznik jednorazowy lub skrawki tkanin.
4.Wszyscy dla wszystkich -wiersz Juliana Tuwima
https://www.youtube.com/watch?v=SM_wKJ0roQQ
Po jego wysłuchaniu prowadzi z dziećmi rozmowę na temat jego treści. Przedszkolaki odpowiadają na pytania, o kim, o czym był wiersz, formułują wnioski wynikające z puenty wiersza o równej ważności wszystkich zawodów. Prowadzą dyskusję wyjaśniającą pojęcie „zawód” rozumiane jako praca, jaką wykonują dorośli i za którą otrzymują wynagrodzenie.
Nauczyciel rozkłada na dywanie odwrócone sylwety. Chętne dzieci odkrywają wybrane sylwety i nazywają obrazki: dach, okno, komin, ściany, drzwi, schody itp. Na podstawie odkrytych sylwet wnioskują, jaka całość z nich powstanie – dom. Wybrane dziecko składa je w całość. Ze słów napisanych na kartonikach: „dom”, „moda”, „dama”, „domek”, „mur”, „okno”, „komin” wybierają te, które pasują do ilustracji i układają obok niej.
Jak powstaje dom? – zapraszam dzieci do poznawania zawodów, które są konieczne, aby powstał dom. Przy każdej zabawie wyjaśnia, na czym polega praca w danym zawodzie.
Architekt – przedszkolaki oglądają i omawiają projekty domów, np. w katalogach gotowych projektów.
Murarz – przedszkolaki ustawiają się w dwóch szeregach (brygadach budowlanych) naprzeciwko siebie. Na początku każdego szeregu stoi skrzynia z klockami. Pierwsze dziecko zabiera klocek – cegłę i podaje następnemu, aż do ostatniego dziecka w szeregu. Zabawa rozpoczyna się i kończy na sygnał nauczyciela. Po zakończeniu podawania dzieci przeliczają, która brygada zebrała więcej cegieł. Z zebranych cegieł dzieci budują mur, przestrzegając zasad układania cegieł.
Hydraulik – przedszkolaki dobierają się w pary. Ich zadaniem jest współpracować przy składaniu rur. Składanie rur polega na tym, że jedno dziecko trzyma 2 rolki po papierze toaletowym lub ręcznikach papierowych tak, aby się stykały, a drugie dziecko skleja je taśmą malarską. Dzieci układają ze swoich elementów rurociąg, który biegnie prosto, zakręca, ma odnogi do różnych pomieszczeń itp.
Elektryk – przedszkolaki ustawiają się w kwadrat – dom. Jedno z dzieci z kłębkiem wełny staje wewnątrz domu, będzie elektrykiem, który rozkłada przewody elektryczne. Podaje końcówkę wełny wybranemu dziecku i rozwijając kłębek, podaje kolejno nić każdemu dziecku. Dzieci chwytają nić, zamykając ją w obu dłoniach. Po dotarciu do ostatniego dziecka elektryk mówi: Pstryk, a dziecko wyciąga ręce do góry i kręcąc dłońmi, ilustruje świecące żarówki.
Dekarz – każdy przedszkolak otrzymuje jeden kwadrat – dachówkę (można wykorzystać klocki logiczne Dienesa lub klocki z Wyprawki). Rodzic układa na dywanie kontur dachu z włóczki. Kolejno każde z dzieci podchodzi i układa na nim swój kwadrat zachowując zasadę układania dachówek: każda następna dachówka zachodzi lekko na poprzednią.
Malarz – przedszkolaki siadają jeden za drugim. Każdy trzyma rolkę po popierze toaletowym. Maluje ścianę – turla rolkę po plecach dziecka siedzącego przed nim, tak jakby malował ścianę wałkiem.
Po zakończonej zabawie dzieci opowiadają, jakie zawody poznały. Następnie nauczyciel inicjuje rozmowę na temat zawodów, jakie wykonują rodzice przedszkolaków. Chętne dzieci opowiadają, gdzie pracują ich rodzice, kim są z zawodu.
Przedszkolaki przyglądają się zdjęciom dzieci przedstawionym w „Kartach pracy”. Zapraszamy do wysłuchania, jak dzieci opowiadały o swoich rodzicach i odgadnięcia, jakie zawody wykonują. Rodzic czyta wypowiedzi dzieci, a przedszkolaki obok zdjęć wklejają odpowiednie ilustracje rodziców wykonujących poszczególne zawody.
Następnie przyglądają się sytuacjom pokazanym na zdjęciach, analizują ich treść i łączą zdjęcia z osobami, do których można się zwrócić o pomoc. Opowiadają, na czym polega praca osób przedstawionych na zdjęciach.
Środki dydaktyczne: KP4 s. 26–27 i s. 96, wiersz , sylwety elementów składających się na dom: dach, okno, komin, ściany, drzwi, schody, napisy: „dom”, „moda”, „dama”, „domek”, „mur”, „okno”, „komin”, katalog gotowych projektów domów, klocki, rolki po papierze toaletowym lub ręcznikach papierowych, taśma klejąca, kłębek włóczki, kwadraty z papieru
Co robi kucharz? – zabawy muzyczno-rytmiczne.
Rodzic pokazuje pantomimicznie czynności charakterystyczne dla zawodu kucharza, np. wlewa wodę do garnka, kroi, miesza, próbuje itp. Zadaniem dzieci jest odgadnąć, o jaki zawód chodzi. Wypowiadają się, gdzie możemy spotkać kucharza (np. w przedszkolnej kuchni, w restauracji, w hotelu). Po czym wspólnie uczą się wyliczanki „Wesoły kucharz”.
Wesoły kucharz w kuchni pracuje,
smacznie i zdrowo dla nas gotuje.
Raz, dwa, trzy
i kucharzem będziesz ty!
Ewa Matejczyk
Rodzic mówi: Teraz zamienimy się w kucharzy, będziemy gotować zupę jarzynową. Na dywanie układa obręcz, która będzie grała rolę garnka. Obok leżą sylwety warzyw. Dzieci stoją na obwodzie koła. Wybrane dziecko za pomocą wyliczanki wybiera kilku kucharzy i przekazuje im drewniane łyżki. Każdy kucharz wybiera jedno warzywo i staje przy obręczy. Rodzic recytuje wierszyk „Kolorowa zupa jarzynowa”. Osoba, która usłyszy nazwę trzymanego warzywa, wkłada je do garnka (do obręczy). Na słowa Tak powstaje bardzo zdrowa, pyszna zupa jarzynowa mieszają zupę (wykonują gesty nad obręczą).
Kuchenna orkiestra – rodzic zaprasza do zabawy, w której instrumentami będą akcesoria kuchenne i pokazuje, jak można na nich grać: łyżki drewniane i łyżki metalowe – uderzanie o siebie, pokrywki – uderzanie jak talerzami perkusyjnymi, sitko i widelec – pocieranie trzonkiem widelca o dno sitka, garnek i łyżka – uderzanie trzonkiem łyżki o dno garnka jak w bębenek, lub inne według wyboru . Przedszkolaki wybierają, na jakich instrumentach będą grać. Rodzic recytuje wiersz „Kolorowa zupa jarzynowa” Ewy Matejczyk, a dzieci ilustrują go odgłosami perkusyjnymi zgodnie z rytmem wyrazowym.
W kuchni dzisiaj zamieszanie,
smacznej zupy gotowanie.
grają wszystkie instrumenty
Brokuł, cebula, burak, papryka,
w dużym garnku szybko znika.
grają garnki
I między ziarenka fasoli,
ogórek zielony też się gramoli.
grają sitka
Jak się warzywa tam spotkają,
swoje smaki wmieszają.
grają łyżki
Tak powstaje bardzo zdrowa,
pyszna zupa jarzynowa.
grają wszystkie instrumenty
4.Praca plastyczna -Jestem architektem , projektuję swój wymarzony dom
Na arkuszu szarego papieru dzieci rysują ulice. Wycinają swój dom i naklejają wzdłuż wybranej ulicy. Dorysowują drzewa, przejścia dla pieszych itp. Tworzą osiedle wymarzonych domów. Mogą wymyślić nazwę dla swojego osiedla np. Osiedle Wymarzone.
(za Wydawnictwem Nowa Era "Dzieciaki w akcji")
5. Popatrzcie na filmik
https://www.youtube.com/watch?v=1Pcyo1ra-nQ
https://www.youtube.com/watch?v=tMKFb0ShJVQ
https://www.youtube.com/watch?v=l5HRqpD8nzM
https://www.youtube.com/watch?v=hjDKoBQYr7U
https://www.youtube.com/watch?v=K9TF6aefiUw
https://www.youtube.com/watch?v=_NiXDHBpSh8
https://www.youtube.com/watch?v=zYkJUgCDdyc
ŻYCZĘ UDANEJ PRACY I ZABAWY
11.05.2020
Domowe przedszkole
Bajka o Roszpunce od Michalinki oraz relacja z wizyty w ZOO.
NASZA GRUPOWA BIBLIOTECZKA
1.Zabawcie się w matematykę
Zabawcie w bibliotece – wykonywanie obliczeń, łączenie książki z odpowiednią półką. Dzieci układają na dywanie sześć półek (pasków papieru) z liczbami od 1 do 10. Półka z najwyższym numerem jest na górze, z najniższym – na dole. Każde dziecko otrzymuje książkę – sylwetę z zapisanym na nim zadaniem np. 9 – 1, 4 + 2, 7 + 3, 10 – 6, 0 + 3, 7 – 4, 6 + 3, 9 – 8. Zadaniem dzieci – bibliotekarzy jest wykonanie działań i ułożenie książek na półkach oznaczonych właściwymi liczbami. Dzieci dokonują obliczeń, manipulując patyczkami lub guzikami.
Po ułożeniu wszystkich książek dzieci wymieniają się książkami i zaczynają zabawę od początku. Podczas kolejnych powtórzeń oznaczenia półek i działania mogą się zmieniać.
Środki dydaktyczne: sześć półek – pasków papieru z liczbami w zakresie od 1 do 10, sylwety książek z działaniami w zakresie 10 Wykorzystajcie cyfry i znaki z Wyprawki.
2.Posłuchajcie opowiadania Doroty Smoleń. Opowiadanie jest skierowane szczególnie do dzieci , które rozpoczną pierwszą klasę już od września, ale młodsze dzieci również mogą posłuchać.
Pewnego dnia po lekcjach poszedłem do biblioteki i zobaczyłem, że pani Jola jest bardzo zmartwiona.
– Dziwne rzeczy się dzieją z książkami – powiedziała, gdy zapytałem, czemu jest smutna. – Jakby ktoś wymazywał z nich litery.
Pokazała mi „Koszmarnego Karolka” z pustymi stronami – rzeczywiście, wszystkie litery zniknęły!
– Ale jak to możliwe?
– Nie mam pojęcia – westchnęła pani Jola.
– Wczoraj znalazłam trzy egzemplarze z tyłu za regałami na podłodze, dziś rano leżały tam kolejne dwa.
Dziwna sprawa. Dlaczego ktoś wymazuje litery z książek? I kiedy to robi? Zamyślony wróciłem do świetlicy.
– Chłopaki, jest sprawa do wyjaśnienia.
– Zagadka?
– Tajemnica?
– Trzeba przeprowadzić śledztwo.
Szybko opowiedziałem im, czego się dowiedziałem w bibliotece. Chłopaki nie mogli uwierzyć.
– Bujasz.
– Po co ktoś miałby wymazywać litery z kartek książki?
– Właśnie to musimy ustalić.
Następnego dnia były wywiadówki, po południu w szkole było dużo ludzi i zamieszania. Nikt nie zauważył, gdy bliźniacy wzięli z dyżurki klucz do biblioteki. Drzwi zaskrzypiały cicho, gdy wchodziliśmy. W bibliotece było ciemno, nie chcieliśmy zapalać światła, żeby nie spłoszyć intruza. Schowaliśmy się za biurkiem pani bibliotekarki, skąd mieliśmy widok na drzwi. Przez dłuższą chwilę nic się nie działo. Potem Michał zaczął się kręcić.
– Kiedy on przyjdzie?
– Skąd mam wiedzieć?
– A jak będzie silniejszy od nas?
– Przecież nas jest czterech, damy mu radę.
– No racja.
Dalej nic się nie działo. Nagle coś chrapnęło tuż obok. Zerwaliśmy się przerażeni. Zaspany Piotrek ziewnął i wzruszył ramionami.
– No co? Nie wyspałem się dzisiaj, a tu tak cicho, ciemno, ciepło…
Siedzieliśmy tak jeszcze chwilę, a czas ciągnął się jak guma do żucia. Nagle usłyszeliśmy jakiś szelest dobiegający zza regałów, z samego końca biblioteki. Podkradliśmy się tam po cichu. Ktoś tam był, szeleścił i mlaskał w ciemności.
– Mmmm… Mmmm… Mniam…
Na trzy, cztery zapaliliśmy latarki.
W kącie siedział bardzo wystraszony, mrużący oczy stwór – wyglądał jak owłosiona piłka, a w rozdziawionej z zaskoczenia paszczy widniały dwa rzędy ostrych białych zębów. Na jednym z nich wisiało czarne kółko. W chudych łapkach dziwne stworzenie trzymało „Baśnie” Andersena otwarte na stronie, która do połowy była pusta. Też byłem zaskoczony, i chyba nie mniej wystraszony niż ten dziwny potwór, ale na szczęście nie byłem tu sam.
– Kim jesteś? Co tu robisz? – zapytałem ostro, biorąc się pod boki.
– Eee… – stwór nerwowo przełknął ślinę, nie spuszczając z nas wzroku. – Jestem Połykacz Liter. Niedawno się tu przeprowadziłem…
– Tu? Do biblioteki?
– No tak, to najlepsze miejsce na świecie. Pełno jedzenia… Tyle słodkich samogłosek, wytrawnych spółgłosek i jeszcze te pyszne chrupiące ogonki… – Połykaczowi Liter głośno się odbiło.
– Ale to są książki! Jak zjesz wszystkie litery, to nie będziemy mieli czego czytać!
– To nie możecie grać w gry na komputerze albo na komórkach? – zdziwił się Połykacz Liter, dłubiąc w zębach. – Po co wam książki?
Popatrzyliśmy na siebie zdumieni. Co za pytanie!
– Z książek można się dużo nauczyć – powiedział Paweł.
– Czytanie jest bardzo przyjemne – dodał Łukasz.
– Chcę zostać pisarzem, ale najpierw muszę dużo przeczytać, żeby wiedzieć, o czym pisali inni – dodał Piotrek.
– W każdym razie nie zgadzamy się, żebyś zjadał litery z naszych książek, koniec i kropka! – podsumowałem stanowczo.
Połykacz Liter popatrzył na nas zasmucony.
– To co ja będę jadł?
– Możemy przynosić ci kanapki – zaproponował Łukasz.
Stworzenie przewróciło oczami.
– Przecież powiedziałem, że jestem Połykaczem Liter, a nie kanapek!
– A może… – zaczął Paweł.
– Owoce, warzywa, nabiał, mięso… odpadają – przerwał mu Połykacz Liter, rozglądając się dokoła – tylko litery, żywię się literami. Przecież nie skażecie na śmierć głodową biednego małego Połykacza? – spojrzał na nas oczami jak kot ze „Shreka”.
Westchnęliśmy ciężko.
No pewnie, książki książkami, ale gość musi coś jeść.
– Wiem! – krzyknął nagle Łukasz. – Jesz po prostu litery, tak? Nie muszą to być litery z książek. Byle były litery?
– No taa, przecież mówiłem – odparł niewyraźnie Połykacz Liter, ruszając szczękami.
Zabrałem mu Andersena, zanim zdążył zjeść następną stronę.113 Maj • Nasze ulubione książki
– Słuchajcie – gorączkował się Łukasz. – Mam świetny pomysł! Będziemy mu przynosić stare gazety
i gazetki reklamowe!
– Doskonały plan! – pokiwali głowami chłopcy.
– Pasuje Ci? – spytałem Połykacza Liter.
– Pewnie, byle dużo i często.
– Ale obiecujesz, że nie będziesz już zjadał liter z książek?
– No jak umowa, to umowa! – nadął się Połykacz Liter.
Od tej pory codziennie przynosimy mu starą prasę i reklamowe gazetki. Czyste kartki odnosimy do świetlicy i rysujemy na nich. Pani bibliotekarka odetchnęła z ulgą, bo litery przestały znikać z książek, choć nie powiedzieliśmy jej o Połykaczu Liter, tak na wszelki wypadek. Mogłaby się obawiać, że złamie umowę, bo nadal mieszka w szkole – przeprowadził się do magazynku przy sali gimnastycznej, na szczęście daleko od biblioteki. Kiedyś Michał przyniósł mu stare zeszyty i okazało się, że Połykacz Liter jeszcze nigdy nie próbował ręcznie pisanych liter. Bardzo mu przypadły do gustu, mówi, że czuje w nich głębię smaku – widać, że nigdy nie pił atramentu. Zatem bliźniacy często przynoszą mu swoje dzienniczki, a on wyjada z nich uwagi nauczycieli.
Źródło: Dorota Smoleń, – „Jaś Pierwszoklasista i połykacz liter”, Centrum Edukacyjne „Bliżej przedszkola”, Kraków 2013
Pytania do dziecka : Kto był bohaterem opowiadania? Gdzie dzieje się akcja książki? Jakie zdarzenia miały miejsce w bibliotece? Kto postanawia pomóc pani Joli bibliotekarce i w jaki sposób? Jak zakończyło się śledztwo dzieci? Kto zjadał literki z książek? W jaki sposób dzieci uratowały książki z biblioteki? Co czuł Połykacz Liter, zjadając literki pisane przez ludzi?.
Rodzic zaprasza dzieci do kaligrafowania liter – prezentu dla Połykacza Liter. Dzieci zapisują znane litery oraz wyrazy.
(za Wydawnictwem Nowa Era "Dzieciaki w akcji")
3. Poproscie rodziców o przeczytanie bajki a następnie pokoloruj kolorowanki
https://www.google.com/search?client=firefox-b-d&q=bajkowe+kolorowanki+do+druku4. BAJKOWE ZAGADKI
Poniżej znajdziecie kilka zagadek, które dotyczą poszczególnych bajek. Zagadki przygotowane są w formie karteczek, które należy porozcinać, tak by dzieci mogły sobie samodzielnie wylosować zagadkę.
DZIEŃ POSTACI Z BAJEK – ZAGADKI
Z JAKIEJ TO BAJKI?
To również są zagadki (obrazkowe i słowne) tylko tym razem przedszkolaki muszą odgadnąć z jakiej bajki pochodzi dany przedmiot lub cytat. Tak jak poprzednio materiały przygotowałam w formie karteczek do losowania.
DZIEŃ POSTACI Z BAJEK – Z jakiej to bajki… cytaty
DZIEŃ POSTACI Z BAJEK – Z jakiej to bajki… przedmioty
BAJKOWE PUZZLE
Zadaniem grup jest jak najszybsze ułożenie obrazka i podanie poprawnego tytułu bajki. Nie będę dodawała takich obrazków, wystarczy wydrukować obrazek z daną bajką, a następnie pociąć go na części.
BAJKOWE ZADANIE
Możecie również pobawić się w odnajdywanie drogi z lasu, przedszkolaki niczym Jaś i Małgosia po śladach okruszków (okruszki możecie zastąpić np. kuleczkami z bibuły) mogą dotrzeć do kolejnego zadania… jakim jest pomoc Kopciuszkowi.
Przebieranie grochu… czyli zadanie Kopciuszka, który chciał iść na bal. Do zadania przygotujcie miseczki z kilkoma rodzajami grochu (ważne, aby były małe i duże) zadaniem dzieci jest jak najszybsze przebranie groch.
DRODZY RODZICE podsumowując tygodniowe zajęcia na temat NASZE ULUBIONE KSIĄŻKI -zabawy, opowiadania i nauka wydrukujcie dla dzieci DYPLOM
DZIEŃ POSTACI Z BAJEK – DYPLOM (Dzień postaci z bajek)
08.05.2020
Domowe przedszkole
Dziś oglądamy zdjęcia Martysi dot.ulubionych bajek oraz z utrwalenia literek i cyferek.
Z WIZYTĄ W BIBLIOTECE
1. Moja ulubiona postać z bajki – rysowanie ulubionej postaci.
Dzieci na arkuszach papieru w kształcie książki rysują swoich ulubionych bohaterów, przypominam o właściwym rozplanowaniu pracy na kartce. Po zakończeniu pracy każde dziecko opowiada, kogo przedstawia rysunek, wskazuje, dlaczego ta postać jest jego ulubioną.
2.Ile książek jest na półce? – liczenie książek na półkach, karta pracy.
Rodzic rozkłada półki (paski papieru w czterech kolorach) z książkami. Liczba książek na każdej półce jest inna. Dzieci liczą książki na poszczególnych półkach i układają na liczydełkach tyle samo fasolek. Podają wynik. Wybierają i przyporządkowują odpowiednią liczbę. Następnie porównują, na której półce jest najwięcej książek, na których – mniej lub tyle samo.
Ułóż tyle książeczek, ile wskazuje liczba – układanie książek na półkach zgodnie z zaprezentowaną liczbą. Dzieci pracują w parach. Każda para otrzymują planszę z pięcioma symbolicznymi półkami, oznaczonymi liczbami, np. 2, 8, 4, 7, 10. Zadaniem dzieci jest ułożenie tylu książek (prostokątów, wykałaczek, guzików), ile wskazuje liczba. Dzieci sprawdzają zadanie, liczą książki, potem kontroli dokonuje nauczyciel, który podaje informację o ewentualnych pomyłkach, np. Jest jeden błąd, policz jeszcze raz. Dzieci wyrabiają nawyk samokontroli, samodzielnego poprawiania błędów.
W „Kartach pracy” dzieci wykonują ćwiczenia: opowiadają, jakie przedmioty są położone na poszczególnych półkach, podają ich liczbę, sumują, zapisują wyniki oraz kolorują szuflady.
– Ola w swojej biblioteczce ma 10 książek, ale 5 pożyczyła Basi. Ile ma teraz książek?
– Mama uwielbia czytać. Ma 10 książek, 8 oddała do biblioteki. Ile jej zostało?
Pozostałe dzieci manipulują sylwetami książek lub liczmanami, układają zapis za pomocą cyfr i znaków i podają wynik.
W „Kartach pracy” dzieci dorysowują książki na półce, żeby było tyle, ile wskazuje liczba (10), kolorują książki zgodnie z poleceniem. Następnie liczą, ile książek ma Emilka w swojej bibliotece, naklejają jeszcze dwie książki, które dostała dziewczynka, liczą je wszystkie i zapisują obliczenie (8+2=10). W dalszej części rysują na półce Patryka tyle książek, ile ma teraz, i zapisują obliczenia 10–5=5.
Zakładka do książki – projektowanie i wykonywanie pracy plastycznej w różnych technikach plastycznych.
Materiały potrzebne do wykonania zakładki: nożyczki, papier kolorowy, blok techniczny, klej, szablony o różnych kształtach, dziurkacze o różnorodnych wzorach, kredki, mazaki, włóczki, tasiemki. Dzieci oglądają zakładki, omawiają ich różnorodność, podkreślają ich użyteczność. Rodzic pokazuje sposób wykonania zakładki, zachęca dzieci do wykorzystania w projekcie własnych pomysłów. Dzieci podejmują samodzielną aktywność. Po skończonej pracy prezentują swoje zakładki i umieszczają je w kąciku książki, korzystają z nich podczas oglądania książeczek.
4.Wirtualna wycieczka do biblioteki
http://www.biblioteka.ue.poznan.pl/index.php?go=wirtualne_zwiedzanie
5. Na czym polega praca w bibliotece?
Pierwsze, co przychodzi nam na myśl, myśląc o zadaniach bibliotekarza, to oczywiście wypożyczanie książek. W wielu przypadkach jest to obowiązek zajmujący najwięcej czasu. Warto jednak wspomnieć, że oprócz udostępniania zbiorów bibliotekarze zajmują się też ich gromadzeniem i opracowaniem, promowaniem czytelnictwa, praca dla bibliotekarza to współpraca z użytkownikiem biblioteki czy tworzeniem baz danych. Wiele zależy również od tego, w jakiej bibliotece pracuje dana osoba. Ze względu na to, że coraz powszechniejsze są biblioteki cyfrowe, a internet dominuje niemal całe nasze życie, ważna jest również znajomość odpowiednich systemów bibliotecznych, administracja danych osobowych czy doskonała znajomość przepisów prawa związanych z prawem autorskim i prawami pokrewnymi. Coraz częściej biblioteki kładą również nacisk na komunikację z czytelnikami poprzez social media, dlatego również ich znajomość bywa wymagana.
6.Zobacz film
https://www.youtube.com/watch?v=kdxj6s3scJY
https://www.youtube.com/watch?v=AQAQ1_53kYA
7.Propozycje dodatkowe dla chętnych
Poznanie liczby „18”.
Cele:
rozumie czym jest liczba „18”
sprawnie liczy, posługując się liczebnikami porządkowymi i głównymi w zakresie 18
Porównuje liczby w zakresie 18
W bibliotece książek bez liku – zapoznanie i zabawy z liczbą „18”.
Do zadań wykorzystamy cyfry z Wyprawki/
W zadaniu nawiązujemy do biblioteki. Pokazuje książki z niej wypożyczone, stawia je w szeregu. Dzieci liczą i określają, ile ich jest, podają odpowiedź: 17 książek. Następnie rodzic pokazuje jeszcze jedną książkę – w większym formacie od pozostałych – i dodaje do zbioru wcześniej przedstawionego. Dzieci ponownie liczą książki, określają, że jest ich teraz 18. Rodzic prezentuje liczbę „18”, dzieci opisują jej wygląd, podają, z jakich cyfr się składa. Następnie wykonują 18 kroków – idą do biblioteki, 18 razy klaszczą, skaczą, uderzają dłonią w podłogę.
Książeczki o figurach – zabawa dydaktyczna, karta pracy.
Rodzic rozkłada sylwety otwartych książek, a dzieci na ich stronach układają figury według poleceń, np.: Po lewej stronie ułóż 10 kwadratów, a po prawej 8 kół. Po lewej 7 trójkątów, a z prawej 11 trójkątów. Dzieci manipulują figurami, określają, po której stronie figur jest więcej, a po której mniej, dodają wszystkie figury i określają, ile jest ich razem. Następnie tworzą książeczkę z figurami: na kartkach – stronach książki, odzwierciedlają liczbę elementów od 0 do 18.
W „Kartach pracy” dzieci liczą i kolorują koraliki, wklejają właściwy zapis. Rysują po śladzie książkę i figury, według poleceń. Środki dydaktyczne: KP4 s. 92, kredki, figury geometryczne, sylwety otwartych książek, cyfry
Galeria sławnych Polaków – poznawanie sylwet wybitnych polskich autorów wierszy i opowiadań dla dzieci – Jana Brzechwy, Ludwika Jerzego Kerna, Doroty Gellner ,
Kim był Julian Tuwim?
Na pytanie „kim był Julian Tuwim” większość z nas odpowie z pewnością, że był to autor wielu wspaniałych, błyskotliwych i wesołych wierszy dla dzieci. „Lokomotywa”, „Pan Hilary”, „Ptasie radio” czy „Słoń Trąbalski”, to tytuły wierszy, które najbardziej kojarzą nam się z tym poetą. I nic w tym dziwnego. Bowiem w każdym niemal domu znajduje się książka z tymi wierszami a ich wesołe i niezapomniane rymy większości z nas wielokrotnie przywracały dobry humor i wesoły nastrój.
Julian Tuwim to towarzysz dzieciństwa wielu pokoleń, które z równym zachwytem i radością słuchały lub czytały jego wiersze.
Mało kto jednak wie, że życie Juliana Tuwima wcale nie miało charakteru i barwy jego wesołych wierszy. Osobiste koleje losu poety pełne były różnego rodzaju przeszkód, kłopotów i trosk.Jan Brzechwa, właściwie Wiktor Lesman ur. 15.08.1898r – poeta, autor wielu znanych bajek i wierszy dla dzieci, satyrycznych wierszy dla dorosłych, a także tłumacz literatury rosyjskiej. Lata młodości spędził na Kresach Wschodnich, podróżując ze swoją rodziną. Jaszcze jako nastolatek zadebiutował w 1915r , kiedy to opublikował swoje pierwsze wiersze w pitogrodzkim Pierwszy tomik wierszy dla dzieci – „ Tańcowała igła z nitką” wydano w 1938r. Rok później wydano tom „ Kaczka Dziwaczka”. Na lata II wojny światowej przypada jeden z najważniejszych okresów twórczości bajkopisarza- napisał on w tym czasie takie utwory jak m.in. „Akademia pana Kleksa”, „ Pan Drops i jego trupa” oraz dwie książki kontynuujące Akademię…- „Podróże pana Kleksa i „Tryumf pana Kleksa”.
8.Czas na ćwiczenia
”Ja i Ty” – zabawy ruchowe z wykorzystaniem „Metody Ruchu Rozwijającego” Weroniki Sherborne.
Dziecko w parze z rodzeństwem lub rodzicem wykonują ćwiczenia (należy pamiętać o przerwach i ćwiczeniach oddechowych pomiędzy ćwiczeniami ruchowymi).
– „Przepychanki” – uczestnicy zabawy siedzą na podłodze, opierają się plecami i na polecenie próbują się wzajemnie przesunąć (przepchnąć) odpychając się nogami i rękoma od podłoża, zadanie powtarzamy dwa razy.
– „Odklejanie” – jedna osoba leży na plecach, starając się ściśle przylegać do podłoża, zadaniem drugiej osoby z pary jest odklejenie najpierw rąk a następnie nóg leżącego który stara się z całej siły uniemożliwić podniesie części ciała, potem następuje zamiana ról, zadanie powtarzamy dwa razy.
– „Piłowanie drewna” – osoby w parach siadają w rozkroku naprzeciwko siebie, łapiąc się za ręce, na przemian kładą się na plecach na podłodze, nie puszczając swoich rąk.
Po wykonaniu ostatniego zadania prosimy, aby dziecko wypowiedziało się, czy podczas ćwiczeń odczuło zmęczenie, czy ćwiczenia wymagały użycia siły mięśni.
(za Wydawnictwem Nowa Era "Dzieciaki w akcji")
9. Przeczytaj lub powtarzaj za rodzicem treść utworu Jana Brzechwy ZOO
Powtarzaj do utwalenia treści utworu a następnie narysuj zwierzę występujące w utworze.
Owocnej pracy i dowidzenia.
07.05.2020
CZYTAMY NASZE ULUBIONE BAJKI
1.Dziecko wybiera swoje ulubione książki i opowiada o nich: podaje ich tytuły, imię głównego bohatera, treść książek,najciekawszą przygodę.Mogą także podać nazwisko autora.Dziecko odpowiada na pytania: Kto sam czyta książki? Kto z dorosłych czyta wam książki najczęściej? Jak się czują dzieci , kiedy czyta im dorosły?
2.Praca z książką –Karta Pracy 4 str 22, 23 uzupełnij zadania i przeczytaj tekst
3. Rozmawiamy o postaciach bajkowych – ćwiczenia w prowadzeniu dialogów, karta pracy. Wykorzystaj postacie cienie z Wyprawki
Rodzic rozkłada na dywanie kukiełki z teatrzyku cieni z „Wyprawki”. Prosi dziecko o wybranie po jednej bajkowej postaci, o której będzie mówić. Zadaniem dziecka jest poprowadzenie rozmowy o swoich bohaterach. Przykładowy dialog:
– Cześć! Co czytasz?
– Bajkę o królu Kraku, który zbudował Kraków. A ty?
– Bajkę o królewnie Lence, która miała wielkie zmartwienie.
– Dlaczego?
– Bo nie wiedziała, czy cieszyć się, że będzie miała braciszka, czy nie.
– Jak zakończyła się historia?
– Wesoło. Uwierzyła, że młodsze rodzeństwo wcale nie jest takie złe i można z nim robić wiele ciekawych rzeczy.
– Też muszę ją przeczytać.
Dzieci czytają w „Kartach pracy”, o czym Zuzia rozmawiała ze Stasiem, wskazują, które słowa mówi Zuzia, a które – Staś, wklejają obok każdej wypowiedzi właściwą postać. Rozwiązują miniquiz do tekstu:
– O czym jest opowiadanie? (o źrebaku)
– Kto czyta opowiadanie? (Staś)
– Na której stronie jest Staś? (na 2. stronie)
Środki dydaktyczne: KP4 s. 23, W. „Teatrzyk cieni”
4. „Szanujemy książki” – uważne wysłuchanie wiersza J. Huszcza; rozmowa na temat treści
wiersza; ocena postawy bohaterów; wspólne przeglądanie książek w biblioteczce; prezentacja prawidłowego odkładania książek na półkę;
Skarga książki
Jestem książką z dużej szafy.
Wszyscy mówią, żem ciekawa,
więc mnie ciągle ktoś pożycza,
lecz nie cieszy mnie ta sława.
Miałam papier bielusieńki,
ślady na nim Florka ręki.
Pozaginał Jaś mi rogi,
Julek na mnie kładł pierogi.
Krzyś ze swym zwyczajem zgodnie,
trzymał mnie aż trzy tygodnie.
Narysował na okładce
Staś diabełka,
małpkę w klatce.
Anka, Władka siostra mała,
ta mi kartki dwie wyrwała.
Cóż mi z tego, żem ciekawa,
dłużej żyć tak nie potrafię.
Nie będziecie mnie szanować,
to się na klucz zamknę w szafie.
Przyrzeczenie dotyczące szanowania książek:( dziecko powtarza za rodzicem).
Dziś przyrzekam, obiecuję,
każdą książkę uszanuję.
Na półeczkę ją odłożę,
brzegiem, jak należy, włożę.
Bez pośpiechu poprzeglądam,
nie potargam stron, nim oddam.
Bo przedszkolak każdy wie,
z książką w zgodzie żyje się!
(za Wydawnictwem Nowa Era "Dzieciaki w akcji")
Propozycje dla chętnych - zapraszam do prac plastycznych: zobacz poniżej
https://www.youtube.com/watch?v=C0HHIyoDiH8&feature=youtu.be
„Chwila z książką” – słuchanie bajki czytanej przez rodzica; opisywanie wskazanych ilustracji; rozwijanie zainteresowania książką; zwrócenie uwagi na pozytywne oraz negatywne postawy bohaterów. ( doskonalenie umiejętności koncentracji i zaangażowania na słuchaniu czytanej bajki.
ZAPRASZAM RODZICÓW DO ZOBACZENIA LINKU Z PODZIĘKOWANIAMI DLA SŁUŻBY ZDROWIA JAK RÓWNIEŻ PODZIĘKOWANIA DLA DZIECI I RODZICÓW ,KTÓRZY PRZYGOTOWALI LAURKI – NA STRONIE PRZEDSZKOLA
06.05.2020
OPOWIADAMY NASZE ULUBIONE BAJKI
1.Bajki o zwierzętach- proszę wśród swoich książek poszukać takich , w których jest mowa o zwierzętach.Poproście rodziców o przeczytanie a może ktoś z was sam przeczyta? Dzisiaj posłuchacie i pobawicie się w koniki.
WYKORZYSTAJCIE KOLOROWANKI-
https://www.google.com/search?client=firefox-b-d&sxsrf=ALeKk02HEG2Asjf
Konikib– ćwiczenia usprawniające motorykę narządów mowy (warg, języka), ćwiczenia ortofoniczne.
Do ćwiczeń nauczyciel rozdaje dzieciom lusterka, aby dzieci same kontrolowały prawidłowość wykonywania ćwiczeń. Dzieci wykonują ćwiczenia:
– parskanie – wprawianie ust w drganie
– gwizdanie parę razy na jednym tonie
– kląskanie językiem
– ściąganie warg do „u” i cmokanie
– wydawanie komend kierowanych do koników: wio – do ruszania, prr – do zatrzymania, (można także zastosować dodatkowe komendy: hetta – w prawo, wiśta – w lewo, nazad – do tyłu)
– powtarzanie dźwięków związanych z poruszaniem się konia: pa-ta-taj, człap-człap
– stukot kopyt o bruk: stuk-puk, stuk-puk
– naśladowanie rżenia: ihaa, ihaa
Środki dydaktyczne: lusterka
Nasze ulubione książki o zwierzętach – swobodne rozmowy z dziećmi o książkach, których tematyka dotyczy zwierząt. /można do tego zadania wyciąć zwierzęta z papieru, gazety lub narysować/.Korzystamy z liter z Wyprawki
Rodzic rozmawia z dziećmi o ich ulubionych książkach, szczególnie tych, które opowiadają o zwierzętach. Następnie proponuje stworzyć książkę – atlas zwierząt. W tym celu rozkłada na dywanie obrazki ze zwierzętami oraz litery. Dzieci nazywają każde zwierzę i dopasowują do litery, którą rozpoczyna się jego nazwa. Propozycja obrazków: f – foka, l – lis, k – koń, t – tygrys, z – zebra, g – gołąb, b – baran, m – małpa, o – ośmiornica, r – rak, a – antylopa, d – delfin, w – wiewiórka, p – papuga, s – słoń. Zabawa może przyjąć formę memo. Wówczas obrazki są zakryte, a kolejne dziecko jednocześnie losuje dwa obrazki (zwierzę i literę).
Zaprzęgi – zabawa ruchowa.
Każde dziecko otrzymuje literę lub obrazek z poprzedniej zabawy. Dzieci biegają po sali w rytm muzyki. Na przerwę w muzyce zatrzymują się i dobierają w pary – litera z obrazkiem, tworzą zaprzęg i poruszają się w rytmie po sali. Kolejna przerwa w muzyce oznacza rozdzielenie się par i powrót do swobodnego biegu.
Na zakończenie dzieci naklejają pary na kartki, tworząc atlas. W kolejnych dniach atlas można uzupełniać.
Środki dydaktyczne: obrazki ze zwierzętami i litery, sznureczek
Koniki i podkowy – zabawa dydaktyczna, karta pracy.
Rodzic rozkłada na dywanie sylwety koników oraz podków. Na zwierzętach znajdują się sylaby, np. „ca”, „cu”, „cy”, „co”, „da”, „de”, „di”, „do”, „du”, „dy”, „ta”, „ti”, „ty”, „tu”. Takie same sylaby znajdują się też na podkowach. Zadaniem dzieci jest odczytanie sylab i dobranie podkowy do właściwego konika.
Następnie dzieci otwierają „Karty pracy”, nazywają obrazki, wskazują głoskę na początku każdej nazwy, łączą obrazki z właściwymi literami, czytają sylaby na ogrodzeniu raz szybko, raz wolno – tak, jak biega konik.
Środki dydaktyczne: KP4 s. 20, sylwety koni i podków z sylabami „ca”, „cu”, „cy”, „co”, „da”, „de”, „di”, „do”, „du”, „dy”, „ta”, „ti”, „ty”, „tu”, kredki
Dziecko rozkłada na dywanie wybrane litery, np. „g”, „k”, „d”, „b”. Każde dziecko dostaje obrazki, które musi przyporządkować odpowiadającej mu literze według zgodności w nagłosie. Przykładowe obrazki:
dudek, delfin, dom, drabina, dach, dym; kura, kaczka, kogut, koń, kos, kaktus; goryl, góry, gra, gumka, gazeta; tygrys, trawa, telefon, torba, tort.
Następnie w „Kartach pracy” dzieci nazywają obrazki i łączą z literą, która odpowiada ich nagłosowi, piszą litery po śladzie.
Środki dydaktyczne: KP4 s. 21, obrazki i litery, którymi rozpoczynają się ich nazwy
Skaczemy na literowym chodniczku – zabawa dydaktyczna.
Nauczyciel przygotowuje chodniczek z taśmy przylepnej. Wykleja sieć kwadratową (okienka o boku 25 cm), a w okienkach umieszcza litery. Przykładowy chodniczek z literami:
o
k
n
ż
t
d
l
s
m
i
a
b
e
ź
r
y
Liczba liter w chodniczku może być większa lub mniejsza. Obok rodzic rozkłada obrazki: mak, dom, kot, mama, tata, dama, mina, lalka, źrebak, baran, oko, okno, smok, żaba, bal, most, byk, ryba itp.Dziecko losuje obrazek, a następnie skacze jak źrebak po literach odpowiadających głoskom, które tworzą jego nazwę. W przypadku obrazków, których nazwy zawierają głoski „ż”, „ź” (żaba, źrebak), dzieci głoskują , wyklaskują sylaby i skakczą po chodniczku.
Środki dydaktyczne: taśma malarska, litery, obrazki: mak, dom, kot, mama, tata, dama, mina, lalka, źrebak, baran, oko, okno, smok, żaba, bal, most, byk, ryba
Aukcja obrazów – zabawa dydaktyczna.
Dzieci z rodzicami wykorzystują do zabawy obrazki z bajek np. Czerwony Kapturek, Kot w butach, krasnal, Baba Jaga, królewicz, Syrena, Brzydkie kaczątko, czarnoksiężnik. Obrazki są poprzykrywane kartonikami z liczbami od 1 do 10. Zadaniem dzieci jest rozpoznanie postaci przy najmniejszej liczbie odsłoniętych kartoników. Na polecenie prowadzącego każdy zespół zdejmuje ze swojego obrazka kartonik z numerem 1. Jeżeli po odsłoniętym fragmencie zespół rozpozna postać na swoim obrazie, wygrywa, bo kupił obraz najtaniej – za 1 kartonik. Numery kartoników rodzic podaje w kolejności losowej. Wygrywa ten zespół, który kupił obraz za najmniejszą liczbę kartoników, przegrywa ten zespół, który rozpoznał postać dopiero po odsłonięciu wszystkich fragmentów, bo zapłacił, aż 10 kartoników. W czasie zabawy dzieci siedzą w taki sposób, żeby członkowie grupy widzieli tylko swój obrazek. Zabawę można powtórzyć po wymianie obrazków. Punktów z aukcji się nie dodaje. Każda aukcja jest jednorazowa.
Źródło: Irena Dudzińska, Teresa Fiutowska, „W co i jak"
PROPOZYCJA DLA CHETNYCH
Poznanie litery „ź”, „Ź”.
Cele operacyjne
potrafi opisać wygląd źrebaka, naśladować sposób jego poruszania się
zna wielką i małą literę „ź”
przyporządkowuje obrazki rozpoczynające się głoskami „z”, „ż”, „ź” do odpowiadających im liter
Źrebak – zapoznanie z wielką i małą literą „ź”, karta pracy.
Rodzic czyta dziecku wiersz „Źrebak”
Źrebak szybko biega,
źrebak szybko skacze,
źrebak jest wesoły
i nigdy nie płacze.
Hej dzieciaki, hej dzieciaki,
pohasajcie jak źrebaki.
Lepiej biegać, lepiej skakać
niźli w kącie siedzieć, płakać.
Źródło: Marta Bogdanowicz, Małgorzata Barańska, Ewa Jakacka, „Od piosenki do literki” cz. 2, Wydawnictwo „Fokus”, Gdańsk 1997
Rodzic zadaje pytania na temat treści wiersza: Co to jest źrebak? Co robi źrebak? Czy dzieci lubią wykonywać takie czynności jak źrebaki? Następnie dzieci dokonują analizy i syntezy słuchowej wyrazu „źrebak” – dzielą nazwę na sylaby, a potem za pomocą białych cegiełek układają schemat głoskowy. Określają głoskę w nagłosie i oznaczają ją w schemacie wyrazowym kolorem niebieskim. Rodzic wskazuje, iż głoska „ź” jest spółgłoską. Następnie prezentuje wielką i małą literę „ź” – drukowaną i pisaną, omawia z dzieckiem ich wygląd. Pyta, jaką inną literę przypomina („z”, „ż”), czym się od nich różni.
Rodzic rozkłada na dywanie litery „z”, „ż”, „ź” oraz obrazki, których nazwy rozpoczynają się odpowiadającymi im głoskami. Zadaniem dzieci jest przyporządkowanie każdego obrazka do właściwej litery. Przykładowe obrazki:
litera „z”: zebra, znak, zegar, zając, zamek, ząb
litera „ż”: żaba, żyrafa, żółw, żarówka, żelazko, żołnierz, żaglówka
litera „ź”: źrebak, źródełko, źdźbło
W „Kartach pracy” dzieci łączą każde zdjęcie z właściwym podpisem, czytają napisy i otaczają pętlą literę „ź”, wymyślają historyjkę i kolorują źrebaka oraz dorysowują elementy, które wystąpiły w ich opowiadaniu.
Środki dydaktyczne: KP4 s. 84, kredki, koperty z cegiełkami do układania schematów wyrazowych, litery „ź”, „Ź” drukowane i pisane, litery i obrazki z głoskami „z”, „ż”, „ź” w nagłosie i oglądanie książek przyrodniczych o koniach
(Źródło: Wydawnictwo Nowa Era, Dzieciaki w akcji)
Filmik dla dzieci o zwierzętach
https://www.google.com/search?client=firefox-b-d&sxsrf=ALeKk02HEG2Asjf
https://www.youtube.com/watch?v=0NzmLjsO1YE
https://www.youtube.com/watch?v=0NzmLjsO1YE
Życzę udanej zabawy. Do zobaczenia.
05.05.2020
NASZE ULUBIONE KSIĄŻKI - IDZIEMY NA BAŚNIOWY BAL
„Zabawy z bohaterami bajek”
Marsz – zabawa ruchowa.
Dzieci maszerują po kole przy muzyce.
Pracowity Kopciuszek – zabawa naśladowcza.
Dzieci biegają po sali, na uderzenie w tamburyn naśladują czynności wykonywane przez Kopciuszka, np. zamiatanie i szorowanie podłogi, zmywanie naczyń, pranie, prasowanie, szycie.
Wilk i Czerwony Kapturek – zabawa orientacyjno-porządkowa z elementami czworakowania.
Dzieci dzielą się na dwa zespoły. Jeden zespół to zespół Czerwonych Kapturków, który otrzymuje czerwone szarfy, drugi zespół to wilki, oznaczone zielonymi szarfami. Gdy gra wesoła muzyka, Czerwony Kapturek spaceruje po lesie – dzieci wykonują wesołe podskoki naśladują zbieranie kwiatów, grzybów, podziwiają śpiew ptaków. Gdy dzieci usłyszą groźną muzykę – Czerwony Kapturek zastyga w bezruchu, a wilk na czworakach chodzi śladem Kopciuszka, węszy za zdobyczą, naśladuje czynności ostrzenia pazurów, zębów, groźne miny. Powrót wesołej muzyki jest sygnałem, iż do zabawy powraca Czerwony Kapturek, a wilk odchodzi na bok.
Alicja skacze z białym królikiem – zabawa skoczna.
Dzieci kucają, opierają dłonie przed sobą i naśladują skoki królika. Kiedy na horyzoncie pojawi się Alicja – wybrana dziewczynka – króliki siadają w siadzie klęcznym lub skrzyżnym i prowadzą rozmowy z dziewczynką – odpowiadają na jej pytania.
Guliwer z krainie krasnoludków i wielkoludów – zabawa bieżna.
Nauczyciel wystukuje na tamburynie rytm ćwierćnut – dzieci chodzą w wysokim wspięciu na palcach – to wielkoludy. Gdy dzieci usłyszą rytm ósemek, zmieniają się w krasnoludki – biegają cichutko na palcach.
Marsz z rymowanką – zabawa z jednoczesnym wypowiadaniem słów rymowanki. Dzieci maszerują, recytując: Czyta duży, słucha mały, bo świat bajek jest wspaniały.
Zabawa integracyjna -zabaw się z rodzinką
Bal na zamku – zabawa integracyjna.
Podzielcie role i bawcie się.
Dawno temu na zamku odbył się wielki bal. Zaproszeni zostali przez króla i królową mężni panowie i piękne damy. Na balu pojawili się wszyscy mieszkający na zamku. Pozwolono bawić się nawet giermkowi. Przybył rycerz w błyszczącej zbroi.
– Ach, może znajdę żonę? – pomyślał rycerz. – Będzie tyle pięknych księżniczek.
Księżniczki wzdychały i stroiły się, bo wiedziały, że będzie rycerz, może niejeden. Królowa posłała giermka po zakupy. – Giermku, mój drogi giermku – rzekła królowa – idź na targ i kup mi dużego barana, ponieważ chcę wszystkich dobrze ugościć. A zwłaszcza mojego kochanego męża, króla.
Król na te słowa tylko pogłaskał się po brzuchu i z czułością spojrzał na swoje piękne córki, księżniczki, które aż promieniały na myśl o rycerzach. Giermek podrapał się po głowie…
– Jak ja tu przytaszczę tego barana? Może pomoże mi rycerz?
Szlachetny rycerz oczywiście pomógł giermkowi, zwłaszcza, że chciał przypodobać się królewskiej parze. Bal zaczął się z pompą! Wszyscy ruszyli do tańca! Księżniczki wirowały jak szalone! Giermek przytupywał rytmicznie. Król i królowa, dumni ze swojego dzieła, spoglądali ze śmiechem na rycerza, który zasnął w fotelu zmęczony po dniu przygotowań i ciężkim turnieju.
Książka – zabawa twórcza.
Dzieci siedzą na dywanie, ich zadaniem jest naśladowanie ruchów książki.
Rodzic bierze książkę do rąk i wykonuje nią określone ruchy np. obraca książkę w różnych kierunkach, przewraca strony, wznosi ją go góry, na dół, robi z niej daszek. Dzieci wstają i naśladują ruchem całego ciała ruchy książki, np. obracanie książki – dzieci obracają się wokół własnej osi lub turlają się na podłodze, odwracanie kartek – rozkładanie i składanie rąk lub wymachy, ruszanie książką do góry na dół – podskok i zeskok na ugięte kolana, daszek – marsz z rękoma nad głową.
Zgadnij kim jestem? – zabawa dramowa.
Dzieci siedzą w kole. Rodzic wybiera dziecko, które wchodzi do środka koła. Jego zadaniem jest pokazanie ruchem ciała, miną, gestem, zachowaniem, a także głosem wybranej postaci z bajki. Zadaniem pozostałych jest odgadnięcie nazwy prezentowanej postaci oraz podanie tytułu bajki z jakiej pochodzi.
Do zabawy można wykorzystać rymowankę:
Aktor
Dzisiaj ważne wydarzenie
Aktor będzie grał na scenie
Kogo zagra, w co się wcieli,
może nas czymś rozweseli?
(w tym momencie dziecko demonstruje wybraną postać)
Gra na scenie – trudna sprawa,
zagrał świetnie, bijmy brawa.
Anna Przepióra
Źródło: Bożena Forma, Anna Przepióra, „Poznajemy zawody"
Woźnica i konik – zabawa bieżna.
Dzieci dobierają się w pary. Jedno jest woźnicą, drugie – konikiem. Konik stoi z przodu, woźnica z tyłu – dzieci trzymają się za ręce. Na sygnał : Wio, koniku! zaprzęg rusza i maszeruje lub biegnie truchtem. Zatrzymuje się na komendę: Prr. Po kilku powtórzeniach dzieci zamieniają się rolami.
Przeglądamy książki w swoim domu- z pomocą rodziców-
Dzieci porównują ich wygląd, wskazują, iż niektóre z nich są zniszczone (podarte kartki, poplamione, popisane strony, pozawijane rogi, naderwane brzegi), inne zaś są zadbane, jedne są ładnie ułożone, inne odwrócone do góry nogami, grzbietem do wewnątrz itp. Dzieci mówią o swoich spostrzeżeniach, uczuciach, jakie wywołują te sytuacje. Wcielają się w role smutnej i wesołej książeczki, swoje uczucia pokazują za pomocą słów, mimiki, gestów. Pokazują również, co myślą o osobach korzystających z książek właściwie i nieodpowiednio.
Dzieci naprawiają zniszczone książki, sklejają podarte kartki taśmą klejącą, oprawiają książki w przeźroczystą folię. Następnie przecierają książki ściereczką z kurzu, układają je na półkach tak, aby tytuł był widoczny. Zastanawiają się, co należy zrobić, aby ograniczyć ich niszczenie. Przypominają zasady korzystania z książek:
– przed oglądaniem książki myjemy ręce,
– nie zaginamy rogów w książkach,
– podczas czytania nie jemy posiłków,
– do zaznaczania strony, na której kończymy czytanie, używamy zakładki,
– książkę wypożyczoną z przedszkola oddajemy do biblioteczki w ustalonym czasie.
Baśniowy bal – rozwiązywanie zagadek o postaciach bajkowych, wskazywanie tytułów bajek, z jakich pochodzą
Aby odkryć ich tożsamość, należy rozwiązać zagadki z bajkowego cylindra. Dzieci kolejno losują zagadki, podają rozwiązania i wybierają obrazki z bajkowymi postaciami.
Zwierzę słynne po wsze czasy
Z tego, że nosi obcasy. (Kot w butach)
Żona elfa, wcześniej kreta,
Kieszonkowa to kobieta,
Nie większa od naparsteczka.
A jej imię… (Calineczka)
Domek w głodnych buziach znika,
Bo to chatka jest z piernika
Jej mieszkanka tym się chlubi,
Że ogromnie dzieci lubi. (Baba-Jaga)
Nie ma schodów, ni drabiny,
Tylko warkocz zamiast liny
I pod wieżą wąska ścieżka.
Kto na szczycie wieży mieszka? (Roszpunka)
Mama kaczka aż się zlękła
Bo skorupka nagle pękła
I pokraka wyszła z jajka.
Czy już wiesz, jaka to bajka? (Brzydkie kaczątko)
Przez las ciemny wiedzie ścieżka,
babcia na jej końcu mieszka.
W lesie czeka zwierzę złe.
Kim ja jestem? Ktoś już wie? (Czerwony Kapturek)
Ta bezsenność jest paskudna,
miękkość poduch, pierzyn – złudna,
bo mnie wciąż coś w plecy gniecie.
Kim ja jestem? Czy już wiecie? /Księżniczka na ziarnku grochu/
WYKONAJ ZADANIE W KARCIE PRACY 4 STR 18
POSŁUCHAJ OPOWIADANIA DOM BEZ KSIĄŻEK TO DOM BEZ OKIEN R. Piątkowskiej
https://www.youtube.com/watch?v=esnoWpYpRY4
Odpowiedzcie na pytania:
O kim było opowiadanie? Gdzie przebywał Paweł? Jakie książki wypożyczył? (książkę o piracie, atlas grzybów) Co zobaczył w bibliotece? Jak wyglądał plakat? Jaki napis był na nim umieszczony? Kto wyjaśnił jego znaczenie? Co znaczy przysłowie „Dom bez książek to dom bez okien”? Jak mama wyjaśniła treść przysłowia? (każda książka otwiera przed nami niewidzialne, tajemnicze okno, czytając możemy przez nie spojrzeć, i zobaczyć to, o czym mowa w książce, przeżyć przygody, jakby się tam było naprawdę) Jak czuł się Paweł, kiedy mama skończyła czytać? (wydawało mu się, że jest w opisanym w książce miejscu, widział busz, nawet poczuł gorące, parne powietrze) Czy wy macie takie dziwne okna, które zamiast szyb i firanek mają kartki i kolorowe okładki?. Dzieci udzielają odpowiedzi na pytania. Mówią, że mają książki na półkach, ale także e-książki w komputerze czy smartfonie. Opowiadają o swoich zbiorach.
Są wśród nich bajki, komiksy, powieści, książki popularnonaukowe, encyklopedie, słowniki, informatory. Ich cechy charakterystyczne:
– bajki – skierowane do najmłodszych odbiorców, dzieci, mają dużo ilustracji;
– komiksy – książki z dużą ilością obrazków i małą ilością tekstów, które zazwyczaj są umieszczone w dymkach;
– powieści – grube książki z dużą ilością tekstu, często bez ilustracji;
– książki popularnonaukowe – książki, z których czerpiemy wiedzę;
– informatory, encyklopedie, atlasy – nauczyciel wspólnie z dziećmi wyjaśnia te pojęcia.
Rodzic przypomina pozycje, jakie wypożyczył Paweł. Dzieci mówią, do jakich kategorii książek one pasują.
W „Kartach pracy” przedszkolaki oglądają ilustracje i opowiadają, o czym czytają dzieci. Czytają tytuły i łączą je z odpowiednimi dziećmi. Pustą chmurkę uzupełniają, samodzielnie ilustrując tytuł „Na pomoc planecie”. Następnie przedszkolaki kolorują okładki bajkowych opowieści na żółto, opowieści, które mogły się wydarzyć naprawdę – na niebiesko, a książkę, która nie jest opowieścią, tylko albumem, na zielono.
JAK POWSTAJE KSIĄŻKA prosze zobacz prezentację
https://slideplayer.pl/slide/836618/
https://www.youtube.com/watch?v=IsJD930hqgQ
https://www.flipsnack.com/magfiam/jak-powstaje-ksiazka-prezentacja-tryb
Powtórzmy- zawody związane z powstawaniem książki:
– pisarz – autor, który pisze książkę, wymyśla tekst; kiedyś teksty pisano ręcznie, później na maszynie, a obecnie na komputerze;
– redaktor – współpracuje z autorem, poprawia tekst, przygotowuje go do druku;
– ilustrator, rysownik, grafik – osoba, która wykonuje ilustracje do książki; – drukarz – osoba, która drukuje tekst wraz z obrazkami;
– introligator – osoba, która zszywa lub skleja kartki, wykonuje okładkę twardą lub miękką;
– czytelnik – osoba czytająca książki.
POWTÓRZ :
„Jak powstaje książka?” – rozmowa kierowana, poznanie etapów powstawania książki.
Rodzic wspólnie z dzieckiem wybiera jedną książkę z domowej biblioteki i opowiada, jak powstała.
Wśród twórców wymienia: autora (osobę, która wyobraziła sobie postacie i ich historię), ilustratora (osobę, która namalowała ilustracje do książki); drukarza (osobę, która wydrukowała książkę), księgarza (osobę, która pracuje w księgarni, gdzie można kupić różne książki).
PRZYRZECZENIE
Przyrzeczenie dotyczące szanowania książek:( dziecko powtarza za rodzicem).
Dziś przyrzekam, obiecuję,
każdą książkę uszanuję.
Na półeczkę ją odłożę,
brzegiem, jak należy, włożę.
Bez pośpiechu poprzeglądam,
nie potargam stron, nim oddam.
Bo przedszkolak każdy wie,
z książką w zgodzie żyje się!
Proszę nauczyć się tego tekstu!
PRACA PLASTYCZNA Narysuj każdego dnia jedną bajkę lub opowiadanie ,które CI się podoba i złóż razem zszyj zszywką lub wstążką- powstanie album z najlepszymi twoimi bajkami lub opowiadaniami.
Poproś rodziców o przeczytanie książki z twojego domowego zbioru.
PRZYJEMNEJ PRACY
NIESPODZIANKA – zobacz filmiki
https://www.youtube.com/watch?v=S4Ifvjabfuc&feature=youtu.be
https://www.youtube.com/watch?v=3rhgAkZ6VuE&feature=youtu.be&
(Źródło: Wydawnictwo Nowa Era, Dzieciaki w akcji)
04.05.2020
Drodzy Rodzice i Kochane Przedszkolaki!
Jesteśmy w bardzo trudnym okresie. Dookoła nas coraz więcej ludzi choruje zarażając się koronawirusem – wirusem, który nie tylko powoduje zapalenie płuc, ale tak osłabia organizm, że chorzy mają problemy z oddychaniem. Niestety wiele osób chorych umiera. Ale pomimo tego, że wirusem tym tak łatwo się zarazić, są ludzie, którzy na co dzień walczą z nim pomagając zarażonym, chorym. To pracownicy służby zdrowia. Nie ma słów, którymi można by wyrazić naszą wdzięczność za ich pracę, poświęcenie, zaangażowanie. Dlatego prosimy wszystkich przedszkolaków o włączenie się do akcji, „Nasze serca dla Służby Zdrowia”. Będzie ona polegała na zrobieniu własnoręcznie jak najpiękniejszej kartki. Nieważne jak będzie ona wyglądała, jakie będzie miała kolory. Dobrze by było, żeby był na niej napis „Dziękujemy”, może imię dziecka? Kiedy kartka będzie już gotowa, zróbcie jej zdjęcie. Może to być zdjęcie samej kartki, może trzymać ją dziecko. Buzia dziecka może być widoczna obok kartki lub kartka może buzię dziecka zasłaniać. Zostawiamy to decyzji rodziców. Zdjęcia pożna przesyłać na maila p. Asi, który widoczny jest powyżej. Kartki umieścimy nie tylko na stronach grup, ale również w Aktualnościach, aby pokazać jak bardzo wszyscy – w tym dzieci, jesteśmy wdzięczni pracownikom służby zdrowia za ich codzienną ciężką pracę. Zdjęcia kartek można nadsyłać do 30.04.2020.
Nasze serca dla Służby Zdrowia
Swoje serca przygotowali: Jagoda, Robert, Kinga, Kubuś, Michalinka i Miłosz, który życzy wszystkiego najlepszego pracownikom Służby Zdrowia a w szczególności swojemu Tatusiowi, który jest ratownikiem medycznym
. Mamy również podziękowania od Mikołaja, Weroniki, Krzysia, Hani, Martynki i Julki.Witam WAS kochane Zajączki i zapraszam na spotkanie przed komputerem i nie tylko.
MALI ODKRYWCY WYMYŚLAJĄ RÓŻNE ZABAWY
"Gimnastyka odkrywców" – zestaw ćwiczeń porannych.
- Marsz – dzieci maszerują po okręgu przy muzyce marszowej.
- Powitanie odkrywców – zabawa doskonaląca orientację w schemacie własnego ciała.
Dzieci na hasło Rodzica zbliżają do siebie części ciała, np. rękę i głowę, kolano i czoło, stopę i łokieć, rękę i ucho. Następnie dzieci witają się z innymi uczestnikami zabawy, dotykając się kolanami, stopami, rękami, nosami, uszami.
- Wspinaczki odkrywców – ćwiczenie koordynacji ruchowej, wzmacnianie mięśni rąk i nóg.
Dzieci kładą się na brzuchu na dywanie i czołgają się. Przesuwają ręce i nogi do przodu najpierw z jednej strony, potem drugiej, odpowiednio balansując ciałem. Dzieci dbają, aby ciało znajdowało się jak najbliżej podłoża.
- Ciekawość odkrywców – ćwiczenia mięśni grzbietu i brzucha.
Dzieci leżą na dywanie na brzuchu. Na sygnał tamburyna na moment unoszą górną część tułowia i ręce, a z dłoni wykonują lornetkę – przyglądają się otoczeniu, a następnie powracają do leżenia.
- Marsz z jednoczesnym wypowiadaniem słów rymowanki:
Mali odkrywcy świat zwiedzają, wiele pomysłów i zabaw mają.
Tropiciele śladów – zabawa doskonaląca percepcję wzrokową.
Dzieci dzielą się na pięć zespołów. Każdy zespół ma przed sobą arkusz papieru o wymiarach 60 x 80 cm. Na każdym z nich są obrysowane kształty 8–10 przedmiotów. Ten sam przedmiot nie może być odrysowany dwa razy. Mogą być obrysowane przedmioty tego samego rodzaju, ale innej wielkości czy o innym kształcie. Mogą to być: plastikowy talerz, kubek, ekierka, nożyczki, klucz, gumka, ołówek, foremki do ciastek, klocki, liście, książki, pędzle itp. Przedmioty, których kształty zostały obrysowane na arkuszu papieru, są zgromadzone na dywanie tak, aby wszyscy uczestnicy zabawy mieli do nich swobodny dostęp. Na początku zabawy arkusze są odwrócone w taki sposób, żeby rysunki nie były widoczne. Uczestnicy każdego z zespołów na sygnał prowadzącego odwracają swój arkusz, oglądają narysowane na nim „ślady”, biegną do wyznaczonego miejsca, aby przynieść przedmioty, których kształty, według ich oceny wzrokowej, mogły być odrysowane na ich arkuszu. Przymierzają przedmioty do konturów i jeśli któryś pasuje – zostawiają go, jeśli nie – odnoszą i szukają właściwego. Jeśli w danym momencie nie ma już potrzebnego przedmiotu, trzeba poczekać, aż członek innego zespołu go odniesie. Wygrywa ten zespół, który najszybciej odnajdzie wszystkie przedmioty, a jego członkowie otrzymują tytuł „Tropicieli śladów”. Zabawę można powtórzyć, zmieniając zespołom arkusze i dodając dodatkowe przedmioty niepasujące do konturów. Jeśli zespół ponownie wygra – otrzymuje tytuł „Supertropicieli”. (w zabawie mogą brać udział członkowie rodziny reprezentujący zespoły).
POZNAJEMY PRACOWITE MRÓWKI
Odkrywcy obserwują mrówki – poznawanie ciekawostek o mrówkach.
Istnieje wiele gatunków, które różnią się wielkością i kolorem; mają sześć odnóży; żyją w zorganizowanej społeczności, w której każda mrówka odgrywa przypisaną jej rolę (królowa składa jaja, robotnice budują gniazda, bronią go, zbierają pożywienie), przyczyniając się do właściwego funkcjonowania całego mrowiska; setki tysięcy mrówek żyją pod kopcem z igieł sosnowych i resztek roślin. Cały czas pracując, mieszają glebę, spulchniają ją i wzbogacają. Czasami o człowieku można powiedzieć, że jest „pracowity jak mrówka” – to znaczy pracuje chętnie, sprawnie, a jego praca przynosi efekty.
Mrówki do pracy – zabawa ruchowa. Rodzic wyznacza miejsce po jednej stronie pokoju, oznacza je obręczą lub sznurkiem – to mrowisko. Po drugiej stronie pokoju rozrzuca kulki z makulatury(które wcześniej zgniata dziecko). Na hasło: Mrówki do pracy! dziecko na czworakach podchodzi do papierowych kulek, zabiera je i popycha raz lewą, raz prawą ręką w stronę mrowiska. Po skończonej zabawie podziwiają mrowisko.3. Pracowite mrówki to my! – zabawy matematyczne, utrwalenie umiejętności dodawania. Rodzic manipuluje nakrętkami w różnym kolorze. Układa zadania o mrówkach typu: Do mrowiska przyszły 4 mrówki brązowe i 3 czarne. Ile było razem mrówek w mrowisku? Dzieci za pomocą cyfr i znaków układają zapis matematyczny 4+3=7. Kolejne zadania może ułożyć dziecko:)Wykonaj kartę pracy sześciolatki KP.4 str. 16 i 17, Jeśli macie ochotę wykonajcie mrówkę z masy solnej. Poniżej przepis na wykonanie masy solnej.
Najlepszy przepis na masę solną jest na oko, ale ja zazwyczaj daję następujące składniki: 1 miarka soli (drobnoziarnistej) (ja daję 1/2 szkl. soli) 1miarka mąki pszennej pół na pół z mąką ziemniaczaną (1/2 szkl. mąki) 1/2 miarki wody . Efekty pracy można wsadzić do nagrzanego do 180st. piekarnika na kilka minut (tu muszą wam pomóc Rodzice), mogą również wyschnąć na wolnym powietrzu w okolicach kaloryfera (schną ok 12 godzin w zależności od grubości i wielkości figurki). Czekamy na zdjęcia waszych wytworów z masy solnej!
*Zabawa ruchowa pt. „Berek goni odkrywców” (zapraszam do zabawy wszystkich domowników)
Dziecko jest berkiem (może być oznaczone szarfą, lub chustą). Berek chce należeć do klubu odkrywców.
Goni pozostałe osoby, które uciekają, a jeśli ktoś zostanie złapany- staje się berkiem. Zabawę powtarzamy kilka razy.
Ile brakuje, ile muszę oddać? – zabawa matematyczna, przeliczanie elementów zbioru.
Dziecko ma 15 liczmanów (klocki, guziki, patyczki, zapałki, wykałaczki itp.). Rodzic proponuje różne zadania, a dziecko przelicza na materiale konkretnym i podaje właściwe rozwiązania.
Przykładowe zadania:
– Chcę mieć 10. Mam 4. Ile mi brakuje?
– Chcę mieć 7. Mam 3. Ile mi brakuje?
– Chcę mieć 5. Mam 10. Ile muszę oddać?
– Chcę mieć 12. Mam 7. Ile mi brakuje?
Zadania należy zapisywać na kartce w następujący sposób:
4 + _ = 10
3 + _ = 7
Jeśli dzieci wykazują zainteresowanie i dalej chcą się bawić, można rozwiązywać inne zadania:
– Mam 4 jabłka. Jeśli dokupię 4, to ile będę mieć razem?
– Chcę mieć 10 naklejek. 5 już mam, ile mi brakuje?
– Miałem 10 talerzy. 2 się rozbiły, ile zostało?
– Tata dostał 2 ciastka, mama dostała 3, a ja 4. Ile mamy razem?
– Miałem 12 nasionek, 7 już zasadziłem. Ile jeszcze muszę zasadzić, żeby wykorzystać wszystkie?
Jeśli rodzic widzi, że dziecko chętnie wykonuje zadania i w dobrym tempie podaje prawidłową odpowiedź można podnieść poziom i liczyć np. do 20.
PRACA DLA CHĘTNYCH
Poznanie liczby „17”.
Cele:
rozumie czym jest liczba „17”
sprawnie liczy, posługując się liczebnikami porządkowymi i głównymi w zakresie 17
porównuje liczebność zbiorów
Który to balon z kolei? – przeliczanie, poznanie obrazu graficznego liczby Rodzic układa w szeregu 17 balonów w rożnych kolorach i wielkościach. Dzieci kolejno numerują balony od 1 do 16, a przy 17 balonie zatrzymują się, sygnalizują, iż nie ma numeru do oznaczenia. Rodzic prezentuje liczbę „17”, dzieci opisują jej wygląd, wskazują, z jakich cyfr się składa i przyporządkowują do sylwety balonu. Następnie dzieci 17 razy klaszczą, skaczą, kroczą po sali, uderzają dłonią w podłogę. Rodzic podaje liczbę do 1 do 17, dzieci odszukują wzorkiem właściwy balon i opisują jego kształt i kolor. Po kilku rundach to rodzic opisuje balon, a dzieci muszą podać numer balonu
ZADANIA DLA CHĘTNYCH - Karta Pracy 4 str 91
Propozycje prac plastycznych i ciekawostki
Odciskanie przedmiotów na tacach z mokrym piaskiem lub w piaskownicy, odgadywanie, jaki przedmiot zostawił ślad.
POZNAJEMY SŁYNNYCH DETEKTYWÓW
Przybliżenie historii najsłynniejszego detektywa – Sherlocka Holmesa.
Sherlock Holmes
Sherlock Holmes to chyba najbardziej znany detektyw w historii literatury. Stworzony przez Arthura Conana Doyle'a, po raz pierwszy pojawił się w powieści "Studium w szkarłacie" wydanej w 1887 roku. Bohater zdobył serca czytelników przede wszystkim dzięki niesamowitej zdolności dedukcji oraz umiejętności wnikliwej obserwacji, które sprawiały, że był w stanie rozwiązać każdą, nawet najtrudniejszą zagadkę kryminalną. Nieodłącznym atrybutem detektywa, z którym ten nigdy się nie rozstawał, była elegancka fajka.
Powieści oraz opowiadania z Sherlockiem Holmesem i jego wiernym towarzyszem doktorem Watsonem (a powstało ich dokładnie 60) zdobyły ogromną popularność na całym świecie, która pomimo upływu czasu wcale nie maleje.
Herkules Poirot
Herkules Poirot to kolejny fikcyjny detektyw, który na stałe zapisał się na kartach światowej literatury. Postać wykreowana przez Agathę Christie pojawiła się w ponad 30 powieściach, z których pierwsza powstała w 1920 roku. Herkules Poirot, podobnie jak Sherlock Holmes, podczas rozwiązywania zagadek stawiał przede wszystkim na siłę intelektu.
Herkules Poirot to postać bardzo charakterystyczna, którą dzięki cechom nadanym przez Agathę Christie, ciężko jest pomylić z kimś innym. Niski, pedantyczny Belg z podkręconymi, zadbanymi wąsami, które były jego największym powodem do dumy. Ma obsesję na punkcie porządku, a dzięki swoim rozległym znajomościom (m.in. z rodziną królewską i członkami rządu) jest jedną z najbardziej wpływowych osób w Anglii.
Philip Marlowe
Philip Marlowe to kompletne przeciwieństwo Sherlocka Holmesa i Herkulesa Poirota. Stworzony przez Raymonda Chandlera w 1934 roku, w odróżnieniu od angielskich detektywów nie przywiązywał tak dużej wagi do roli dedukcji i zdecydowanie bardziej wolał działać niż myśleć. Cyniczny, o ciętym języku i ponadprzeciętnym poczuciu humoru, działał przede wszystkim w terenie, walcząc z przestępczym światem Los Angeles.
Philip Marlowe to postać, która miała duży wpływ na kreowanie się współczesnego wizerunku detektywa. Przystojny, w charakterystycznym kapeluszu i z nieodłącznym papierosem w ustach. Wciąż pakuje się w kłopoty.
(Źródło: Wydawnictwo Nowa Era, Dzieciaki w akcji)
Oglądanie bajek animowanych detektywistycznych i nie tylko
https://www.youtube.com/watch?v=B6hcFQC8Fhc
https://www.youtube.com/watch?v=IqLr-8o1E9A
UDANEJ PRACY I ZABAWY
30.04.2020
DZIECIAKI ODKRYWAJĄ ŚWIAT NASZE MAŁE I DUŻE ODKRYCIA
Moje ulubione aktywności
Rozmawa z dziećmi na temat ich ulubionych zajęć. Dzieci opowiadają, co je ciekawi, co chciałyby w przyszłości robić. Podają swoje propozycje, marzenia, np. podróżować, odkrywać nowe zakątki, układać kostkę Rubika, czytać książki, liczyć do miliona, jeździć samochodem. Prowadzący pyta, czy zdobycie tych umiejętności jest możliwe. Dzieci dzielą się swoimi uwagami, podsumowując dyskusję, wszystko jest możliwe, trzeba tylko chcieć i dużo ćwiczyć, a wtedy można osiągnąć sukces. Pytanie do dzieci, co im przeszkadza w spełnieniu marzeń (np. brak czasu, lenistwo
Prezentujemy trzy krainy, w których ukryte są niespodzianki – zadania z różnych dziedzin:
1. z krainy plastyki (kolorowanki, łączenie kropek, wycinanki itp.),
2. z krainy literowej (łamigłówki, zagadki, litery do układania wyrazów, teksty do czytania),
3. z krainy matematycznej (działania liczbowe, figury geometryczne).
Chętne dzieci mogą wylosować i wykonać zadania. Krainy mogą zawierać także zadania z innych dziedzin, np. z krainy przyrodniczej czy geograficznej.
Gdzie jest ślimak? – zabawa dydaktyczna.
Rodzic rozkłada arkusz szarego papieru z narysowanymi przecinającymi się liniami poziomymi i pionowymi tworzącymi sieć kwadratową 7 x 8 kratek . W okolicach środka planszy dziecko kładzie ślimaka, który będzie podróżował przez planszę. Rodzic kieruje ślimakiem, podając instrukcje: jeden w górę, dwa w lewo, dwa w dół itp. Dziecko przesuwa ślimaka zgodnie z instrukcją, a zadaniem pozostałych osób jest śledzenie ruchu ślimaka i zareagowanie słowami: Ślimak wyszedł, kiedy wyjdzie on poza granice kwadratu. Początkowo instrukcje podaje rodzic , potem mogą to robić dzieci. W innej wersji zabawy ślimak może przejść przez planszę od dołu do samej góry. Dzieci muszą tak podawać komendy, aby ślimak przeszedł całą trasę.
Środki dydaktyczne: arkusz szarego papieru z narysowanymi polami, obrazek ślimaka lub ślimak z plasteliny.
Zdobywanie sprawności literowego detektywa – utrwalenie poznanych liter, karta pracy 4.
Zapraszam dzieci do zdobycia odznaki literowego detektywa. Warunkiem jej otrzymania jest wykonanie zadań znajdujących się na śladzie stopy. Za każde zadanie dzieci otrzymują literową pieczątkę (może być wykonana z ziemniaka), np. z literami KO – Klub Odkrywców.
Zadanie 1. Odszukaj brakujące litery i obrazki – układanie liter i obrazków według kryterium zgodności w nagłosie i wygłosie. Mali detektywi układają obrazki i litery w określony sposób. Wyznacza jeden obrazek, który rozpocznie zabawę. Zadaniem dzieci jest podanie nazwy obrazka, określenie głoski występującej na końcu i wybranie właściwej litery, a następnie dołożenie kolejnego obrazka, którego nazwa będzie się nią rozpoczynała, np.: śmigło – o – ołówek – k – krowa – a – aparat – t – traktor – r – rak – k – kot. Dzieci mogą opowiadać historyjkę, łącząc poszczególne obrazki w logiczną całość.
Zadanie 2. Przeczytaj wyrazy i ułóż je na linie od najkrótszego do najdłuższego. Dzieci rozkładają na dywanie linę oraz wyrazy. Dzieci wybierają jeden z wyrazów, czytają go i układają na linie zgodnie z przyjętą zasadą – na jednym końcu krótkie wyrazy, na drugim – długie. Przykładowe wyrazy: „lina”, „buty”, „kask”, „brawo”, „wysoko”, „gra”, „wygrana”, „zabawa”, „lupa”, „notes”, „obserwator”. Dzieci przyglądają się wyrazom, zauważają, że są one ułożone od łatwiejszych do trudniejszych, a układ ten przypomina wspinanie się, rozwijanie, wykonywanie coraz trudniejszych rzeczy. Każdy ma obowiązek dbania o swój rozwój, aby być coraz lepszym, posiadać coraz więcej umiejętności. Podkreśla także rolę odwagi i cierpliwości w pokonywaniu trudności.
Zadanie 3. W „Kartach pracy” – przeczytaj wyrazy na ściance wspinaczkowej, począwszy od dołu, i pokoloruj te, które udało ci się odczytać. Ułóż zdania z wybranymi wyrazami.
Środki dydaktyczne: KP4 s. 14, litery: „o”, „k”, „a”, „t”, „r” i inne dowolne, obrazki: śmigło, ołówek, krowa, aparat, traktor, rak, kot i inne dowolne, lina, wyrazy: „lina”, „buty”, „kask”, „brawo”, „wysoko”, „gra”, „wygrana”, „zabawa”, „lupa”, „notes”, „obserwator”, pieczątki z literami „K”, „O”
Przygody Janka – detektywa – próby samodzielnego czytania tekstu.
W „Kartach pracy” dzieci czytają o zabawie Janka w detektywa. Odszukują i otaczają czerwoną pętlą imię chłopca, zieloną pętlą imię kota, dorysowują obok Janka zwierzęta, które pojawiły się w opowiadaniu, wymyślają i opowiadają inne przygody Janka – detektywa.
Środki dydaktyczne: KP4 s. 15, kredki
Ciepło – zimno – szukanie ukrytych przedmiotów.
Prawda czy fałsz? – ocenianie zgodności wypowiedzi z faktami na podstawie zdobytej wiedzy. Dzieci siedzą naprzeciwko siebie. Każdy uczestnik ma przed sobą krążek: w jednym zespole – niebieski, w drugim – czerwony. Prowadzący także ma jeden krążek niebieski i jeden czerwony. Mówi, że za chwilę sprawdzi, czy dzieci wiedzą, które informacje są prawdziwe, a które – nieprawdziwe. Umawia się, że jeden zespół będzie podnosił do góry krążki wtedy, kiedy usłyszy prawdę, a drugi wtedy, kiedy podana zostanie informacja nieprawdziwa. Jeżeli zespół pomyli się i uzna prawdę za fałsz lub odwrotnie, oddaje swój krążek. Wygrywa zespół, który zachowa więcej krążków.
Przykładowe zdania:
Stokrotka jest niebieska. F
Jaskółka zjada żaby. F
W piaskownicy chodzą kraby. F
Na gruszy rosną gruszki. P
Mama z mąki robi kluski. P
Sól jest bardzo słodka. F
Bocian może pić ze spodka. F
Sosna zawsze jest zielona. P
Woda w morzu jest słona. P
Pociąg jedzie po szynach. P
W orkiestrze gra drużyna. F
Węgiel jest czarny. P
Krowa daje mleko. P
Wisła nie jest rzeką. F
Słońce tylko latem świeci. F
Samolot w kosmos leci. F
Pingwiny to ptaki. P
W doniczkach rosną buraki. F
Wieloryb jest ssakiem. P
Nietoperz jest ptakiem. F
Odpowiedzi poprawne potwierdza podniesieniem krążka czerwonego, a błędne – niebieskiego. Po policzeniu krążków zostaje wyłoniony zwycięski zespół. Dzieci wymieniają się krążkami i teraz ten zespół, który podnosił krążki przy zdaniach prawdziwych, będzie podnosił , będzie podnosił je przy zdaniach fałszywych. Zabawa zaczyna się od nowa .
Prawda to czy plotka?
Suczka urodziła kotka. F
Grzebień jest do czesania. P
Lodówka jest do prania. F
Wawel jest w Krakowie. P
Czapkę nosi się na głowie. P
Trójkąt ma trzy boki. P
Karzeł jest wysoki. F
Lizaki są na patyku. P
Kwiaty rosną w wazoniku. F
Mąka jest czarna. F
W kłosach są ziarna. P
Na nogach się nosi buty. P
Dzień tygodnia to jest luty. F
Jeż pod ziemią żyje. F
Muszka się ogonem myje. F
Na skrzypcach się smykiem gra. P
Kaczka trzy nogi ma. F
Grzyby na polu rosną. F
Wiosna jest zawsze wiosną. P
Sosna pachnie sosną. P
PRACA PLASTYCZNA - obrysowywanie konturów przedmiotów na arkuszach papieru – przygotowanie na jutrzejsze zajęcie.
Wykonywanie odcisków palców na kartkach (dwa razy każdy palec)
ZABAWIMY SIĘ W DETEKTYWISTYCZNE DZIAŁANIA MATEMATYCZNE- dodawanie i odejmowanie w zakresie 10
Zapraszam dzieci do zabawy w detektywów. Każde dziecko dostaje po 10 patyczków. Na dywanie rozkłada działania okienkowe oraz cyfry. Zamiast okienek można wstawić znaki zapytania. Rodzic odczytuje działanie: Jest siedem, ile trzeba dodać, aby było 10?. Dzieci szukają tej liczby, licząc na patyczkach. Podają wynik. Przyporządkowują cyfrę do okienka.
Środki dydaktyczne: działania okienkowe, cyfry z wyprawki, patyczki
Odkrywanie ukrytych liter – Rodzic rysuje świeczką litery na kartkach, dzieci zabierają kartki do stolików, malują farbami i nazywają litery które się ukazały.
Uwaga! Na następny tydzień będziemy rozmawiać o książkach , więc przygotuj swoją ulubioną książkę.
Czarodziejski balonik – zabawa badawcza;
Rodzic trzymając w ręku balon, pyta dziecko , co można zrobić z balonikiem: podrzucać, łapać, odbijać, turlać. Następnie, pokazując dziecku piłkę, dopytuje, czy z piłką można wykonać te same ćwiczenia.
Stojąc w parze dziecko - rodzic, jedno trzyma balon, drugie piłkę. Najpierw dziecko, które trzyma balon, wykonuje wybrane ćwiczenie, następnie rodzic z piłką powtarza tę samą czynność. Rodzic inspiruje dziecko pytaniami: Dlaczego balonik zachowuje się inaczej niż piłka? Co upadło szybciej na podłogę? Jak myślisz, dlaczego tak się dzieje?. Wnioskuje razem z dzieckiem: balon jest lekki, a piłka ciężka. Zamieniamy się przedmiotami i powtarzamy zabawę.
Budujemy ścieżkę sensoryczną:
Prosimy dziecko o pomoc w przygotowaniu ścieżki sensorycznej, czyli ścieżki z przedmiotami, które można badać zmysłami. Na podłodze rozkładamy tacki lub obręcze. Dzieci wspólnie decydują, co umieszczą w poszczególnych obręczach. Wykorzystujemy zgromadzone wcześniej przedmioty, można dołożyć patyki, piasek, ryż, makaron, masę plastyczną itp. Następnie prosimy dziecko o zdjęcie butów i skarpetek i rozpoczynamy spacer po ścieżce sensorycznej. Rodzic zachęca do nadepnięcia stopą, dotknięcia dłonią, schylenia się i powąchania elementów ścieżki (kontroluje, czy każdy element ścieżki można nadepnąć gołą stopą, jeśli nie, prosi o dotknięcie dłonią). Ważne, aby rodzic zachęcał dziecko do dzielenia się wrażeniami podczas spaceru po ścieżce.
(Źródło: Wydawnictwo Nowa Era, Dzieciaki w akcji)
MAM DLA WAS NIESPODZIANKĘ ZOBACZCIE FILMIKI MOŻE COŚ Z TEGO WYKORZYSTACIE
https://www.youtube.com/watch?v=LTCxcmkstxE
DOBREJ ZABAWY POZDRAWIAM
29.04.2020
MALI ODKRYWCY BAWIĄ SIĘ W DETEKTYWÓW
DETEKTYW- KTO TO?
Detektyw (ang. detective, z łac. detego co oznacza „odkryć, wykryć, wyjawić”. ) – tytuł zawodowy osoby świadczącej usługi detektywistyczne oraz nazwa stanowiska utajnionego pracownika policji zajmującego się czynnościami śledczymi w sposób dyskretny.
Detektyw to potocznie osoba prowadząca śledztwo metodami niejawnymi, która posiada licencję na taką działalność w ramach prywatnego biura śledczego. Terminem stosowanym wobec osób prowadzących prywatne śledztwa jest termin private detective (pol. prywatny detektyw). Detektyw to również stanowisko służbowe w Policji, przeznaczone dla niektórych z policjantów wykonujących czynności operacyjno-rozpoznawcze.
DZISIAJ ZABAWIMY SIĘ W DETEKTYWÓW-
- Zabawa „Co się zmieniło lub co zniknęło?” zabawa rozwijająca spostrzegawczość.
-do zabawy poproście członków rodziny
-rozłóżcie na dywanie 10 przedmiotów , zabawek
-przeliczcie kolejno przedmioty
-wybierzcie osobę ,która odwraca się tyłem i to ona będzie detektywem
-pozostałe osoby chowają za siebie po 1 lub kilka rzeczy
- detektyw musi odgadnąć , wtedy przedmioty wracają na dywan
- kolejna osoba jest detektywem
2. Zabawa „Mali odkrywcy to my”-odszyfrowywanie imion
- literom przyporządkowujemy symbol :
LUPA to litera „K”, KAPELUSZ-litera „E”, NOTES –„A”,
LORNETKA „O”, ŚLAD- „M”, RĘKAWICZKA –„R”
OKULARY –„B”, DŁUGOPIS –„T”, MINKA- „U”.
-następnie rodzic rozkłada na dywanie obrazki w czterech rzędach –to cztery szyfry,w których ukrywają się imiona
-ŚLAD , NOTES, RĘKAWICZKA, KAPELUSZ, LUPA
-LUPA, MINKA, OKULARY, NOTES
-DŁUGOPIS, LORNETKA, ŚLAD, KAPERLUSZ, LUPA
-RĘKAWICZKA, LORNETKA, ŚLAD, KAPELUSZ, LUPA
Zadaniem dzieci jest zastąpienie obrazków literami i odkodowanie imion -
Następnie dzieci układają z liter swoje imiona ( korzystamy z liter z Wyprawki )
3.Słuchanie opowiadania Renaty Piątkowskiej pt ŚLIMAKI
Jak ja lubię ślimaki. Zwłaszcza te duże, szare z pięknymi muszlami na grzbiecie. To są winniczki. Dwa takie spotkałem w naszym ogrodzie. Większy z nich obgryzał kwiatki, które mama posadziła kilka dni wcześniej. To, że listki i płatki przypominały teraz sito, to jego wina. Był to więc prawdziwy winniczek. Ale drugi był raczej niewinny, bo siedział w trawie i nic nie robił. Wziąłem do domu oba i wsadziłem do dużego szklanego pojemnika. Wrzuciłem tam trochę trawy i parę listków sałaty. W rogu postawiłem spodeczek z wodą. Wydawało mi się, że wszystko zrobiłem jak trzeba, więc ślimaki powinny być mi wdzięczne i szczęśliwe. A one nic. Jeden, ten postrach grządek, zabrał się za liść sałaty, a drugi wlazł do muszli i tyle go widziałem. – Hej, co z wami? Zapukałem palcem w szybkę. – Będę was hodował, nie cieszycie się? W odpowiedzi ten większy zostawił sałatę i też schował się w muszli. Nie będzie łatwo – pomyślałem. No bo niby jak poznać, czy ślimaki się cieszą? Przecież nie machają ogonami, nie skaczą, nie mruczą, gdy są zadowolone. Ciekawe, jak one urządziły się w tych swoich muszlach?. Mają tam jeden, czy dwa pokoje? Czy dlatego chodzą tak powoli, żeby im w domkach różne rzeczy z półek nie pospadały? Te pytania nie dawały mi spokoju. Postanowiłem porozmawiać o tym z chłopakami. Okazało się, że Marek też hoduje ślimaki, ma ich cztery w słoiku po ogórkach, a Kuba powiedział, że on ma pełno ślimaków w swoim ogrodzie i że one hodują się same.
– A czy twoje ślimaki są smutne? – spytałem Marka.
– Bo moje wyglądają tak jakoś poważnie.
– Czy ja wiem? – zawahał się Marek.
– No, żeby śpiewały czy tańczyły, to nie widziałem. Siedzą w tym słoiku i tyle. Może i są smutne, kto je tam wie?
– Nie znacie się w ogóle na ślimakach – powiedział Kuba z miną znawcy. – One się po prostu nudzą.
Najlepiej będzie, jak pozbieram kilka najładniejszych okazów w moim ogrodzie, Marek weźmie swoje w słoiku i pójdziemy do Tomka. Zapoznamy je ze sobą i zrobimy im przyjęcie. Takie z sałatą, mleczami i koniczyną. Zobaczycie, jak im się miny poprawią.
– To jest myśl – zapalił się do pomysłu Marek.
– Ślimaki będą sobie szalały, a my skoczymy do kuchni, bo to będzie dobry moment, żeby coś zjeść.
Dla Marka każdy moment jest na to dobry. Tak więc pomysł Kuby spodobał się wszystkim i po południu moje ślimaki miały gości. Kuba przyniósł pięć dorodnych winniczków. Właśnie miał je wpuścić do mojej pary, gdy coś go zaniepokoiło:
– Zaraz, zaraz. A jak ja potem poznam, które są moje? One wszystkie są strasznie podobne.
– Zawołasz po prostu: „Hej ślimaki, koniec imprezy! Zbierać się, wychodzimy”. I te twoje pobiegną do drzwi – kpił sobie Marek, który miał ślimaki o wiele mniejsze, brązowe z żółtymi muszelkami.
– Bardzo śmieszne – mruknął Kuba i zaraz dodał:
– Daj flamastry. Od razu wiedziałem, o co mu chodzi. Ja narysowałem moim winniczkom na muszelkach żółte, a Kuba czerwone kropki. Tak oznaczone ślimaki mogły się wreszcie zapoznać i powygłupiać. Daliśmy im czas do wieczora, żeby się trochę rozerwały i najadły.
My jedliśmy i rozrywaliśmy się w kuchni, a potem w ogrodzie. Wieczorem chłopcy zabrali swoje ślimaki i poszli do domu. Moje dwa z żółtymi kropkami znowu zostały same. Odsunęły się od siebie jak najdalej i udawały, że się nie znają. One się chyba nie lubią – pomyślałem. – Może jeden z nich to taka Jolka, co pokazuje wszystkim język i mlaska przy jedzeniu? Tak, ten, który wygląda spod liścia, wydaje się nawet trochę do Jolki podobny – stwierdziłem i uśmiechnąłem się złośliwie. Rano, ledwo wstałem, zapukałem w szybkę i zawołałem:
– Cześć, ślimaki! To ja, Tomek. Co u was słychać? Nic nie było słychać, bo pojemnik był pusty. Ślimaki uciekły. Wybrały najkrótszą drogę do ogrodu, wprost przez otwarte okno. Szukałem ich potem na trawie i na grządkach, ale przepadły bez śladu. Jeśli ktoś spotka dwa winniczki z żółtymi kropkami na muszlach, to będą te moje. Trochę za nimi tęsknię. Chciałbym, żeby wróciły, ale tego nie da się wytłumaczyć ślimakom :)
Rozmowa z dziećmi na temat treści opowiadania:
- Kto jest głównym bohaterem?
- Jakie zwierzęta lubił Tomek?
- Jak Tomek wyjaśnił nazwę ślimaka winniczka?
- Jak wyglądają ślimaki?
- Co możecie jeszcze o nich powiedzieć?.
Dzieci opisują wygląd ślimaków, budowę, sposób poruszania się.
Ciekawostka dla dzieci: ślimaki winniczki żyją w lasach, parkach, zaroślach. Winniczki są jadalne. To przysmak Francuzów i Hiszpanów.
Następnie dzieci dokonują analizy i syntezy słuchowej wyrazu „ślimak” – dzielą nazwę na sylaby:
„śli-mak”, wskazują, jakie inne słowo ukryło się w jego nazwie („mak”).
Określają głoskę w nagłosie i oznaczają w schemacie wyrazowym kolorem niebieskim. Głoska „ś” jest spółgłoską. Następnie prezentujemy wielką i małą literę „ś” – drukowaną i pisaną,
* Ślimakowe sylaby – zabawa dydaktyczna.
Rozkładamy na dywanie sylaby, które zawierają „ś” na początku lub na końcu („śli”,„śle”, „ślo”, „śla”, „śly”, „ślu”, „pyś”, „byś”, „daś”, „łeś”, „boś”, „leś”) oraz dwie konturowe sylwety ślimaków. Jeden ślimak zbiera sylaby zaczynające się na „ś”, drugi – sylaby kończące się na „ś”.
Dzieci wybierają sylaby, odczytują je i kładą każdą z nich na muszli odpowiedniego ślimaka.
4.Uzupełnij ćwiczenia w Karcie Pracy 4 str 12 ćw.1,2
Lupy – praca plastyczno-techniczna
Zapraszam dzieci do wykonania lupy. Dzieci odrysowują na tekturze szablon lupy, który należy wyciąć. Czynność powtarzają dwa razy. Pomiędzy dwie tekturowe lupy wklejają przeźroczystą folię i sklejają części razem za pomocą kleju lub taśmy klejącej. Po sklejeniu części lupy w całość, ozdabiają ją dowolnymi sposobami: mazakami, kolorową folią samoprzylepną. Dzieci prezentują swoje lupy.
Po zaprezentowaniu gotowej pracy zapraszam do wykonania doświadczenia.
Dzieci trzymają swoje lupy poziomo nad rozłożoną gazetą. Kroplomierzem lub strzykawką nanosimy kroplę wody na folię. Dzieci obserwują przez lupę litery, zauważają, że woda działa jak szkło powiększające, litery stały się większe. Wyjaśniamy dzieciom, że jest to zjawisko załamania się światła w kropli wody. Dzieci bawią się swoimi lupami, prowadzą doświadczenia i obserwacje.
Ślimak – nauka rymowanki i ćwiczenia manualne.
Ślimak, ślimak pokaż rogi
dam ci sera na pierogi,
jak nie sera, to kapusty,
Od kapusty będziesz tłusty.
Następnie dzieci lepią z plasteliny długie, cienkie wałeczki i zwijają je w kształt muszli ślimaka. Z drugiego wałeczka wykonują stopę ślimaka. Ulepione ślimaki dzieci wykorzystają jako pionki w grze planszowej.
Środki dydaktyczne: plastelina
Wyścigi ślimaków – konstruowanie i rozegranie matematycznej gry planszowej.
Przygotowanie materiałów do konstruowania gry stolikowej. Na stole znajdują się wszystkie potrzebne przedmioty: pionki – ślimaki, kostki, klocek. Rodzic pokazuje dziecku jak konstruuje się grę. Rysuje trasę. Po tej trasie będą się ścigać. Odmierza klockiem płytki. Zaznacza, gdzie jest start – początek trasy, gdzie jest meta – koniec trasy. Przed startem stają dwa pionki – ślimaki. Grę rozpoczyna ta osoba, która wyrzuciła większą liczbę oczek na kostce. Rzucają kostką naprzemiennie i przesuwają się o tyle pól, ile wskazuje liczba na kostce. Wygrywa ten pionek, który jako pierwszy dotrze do mety.Aby ukończyć grę , należy wyrzucić dokładnie tyle oczek, ile potrzeba, żeby znaleźć się na mecie.Potrzeba :arkusze papieru, mazaki, klocek lub patyczek, do odmierzania chodniczka, ślimaki –pionki, kostka.
PROPOZYCJA DODATKOWA DLA CHĘTNYCH
Poznanie litery „ś”, „Ś”.
Cele:
rozpoznaje i nazywa wielką i małą literę „ś”
wskazuje przedmioty, których nazwy rozpoczynają się głoskami „s” i „ś”, przyporządkowuje je do odpowiednich liter
Ślimak Staś – rozwiązywanie rebusów, poznanie liter „ś”, „Ś”, karta pracy.
Dzieci rozwiązują rebus literowo-obrazkowy: obrazek śliwka („wka” skreślone) + obrazek mak. Następnie dzieci dokonują analizy i syntezy słuchowej wyrazu „ślimak” – dzielą nazwę na sylaby, wskazują, jakie inne słowo ukryło się w jego nazwie („mak”). Za pomocą białych cegiełek układają schemat głoskowy „ś-l-i-m-a-k”. Określają głoskę w nagłosie i oznaczają w schemacie wyrazowym kolorem niebieskim. Głoska „ś” jest spółgłoską. Następnie prezentuje wielką i małą literę „ś” – do jakich innych znanych liter jest podobne.Pytanie- jakie znacie wyrazy rozpoczynające się na głoskę „ś”( świnia, śliwka, , ślad, świerszcz, światła, śnieg, Śnieżka, śmigło, słoń, słońce, ślizgawka itp. oraz litery . Dzieci podają ich nazwy i głoski w nagłosie. Następnie na kartach pracy dzieci łączą każde zdjęcie z właściwym podpisem, czytają napisy i otaczają pętlą litery „ś”, wymyślają historyjkę o ślimaku Stasiu, kolorują ślimaka i dorysowują elementy, które wystąpiły w ich opowiadaniu.
Środki dydaktyczne: KP4 s. 83 ćw. 1,2 ,wycięte litery i cegiełki
Poznanie różnych znaczeń słowa ślimak: część ucha wewnętrznego ssaków, mięczak, motyw dekoracyjny w kształcie spiralnie skręconej muszli, w technice trakt komunikacyjny spiralnie pokonujący różnicę wysokości, np. na skrzyżowaniach wielopoziomowych.
Czytanie opowiadań z książki „Detektyw Pozytywka” Grzegorza Kasdepke.
Oglądanie filmu animowanego o detektywie. DETEKTYW ŁODYGA
Detektywi na tropie zaginionych liter – uzupełnianie odpowiednimi literami luk w wyrazach. Rodzic zaprasza dziecko do rozwiązania tajemniczej sprawy – zagubionych liter. Wcześniej należy przygotować karteczki z wyrazami, w których brakuje jednej litery (miejsce brakującej litery oznaczone jest znakiem zapytania, pustym okienkiem lub kreseczką).
Zadaniem dziecka jest odczytanie wyrazu i wpisanie właściwej litery. Przykładowe wyrazy: _obot (robot); wod_ (woda); sała_a (sałata); _limak (ślimak); _upa (zupa), ze_ar (zegar); _owa (sowa); zebr_ (zebra).
„Klub Małych Odkrywców” – zabawy badawcze. Zapraszam was do wykonania kilku prostych doświadczeń. Pamiętajcie o tym, że nie wszystkie eksperymenty możecie wykonać sami. Propozycja:
6 najlepszych eksperymentów dla dzieci/Doświadczenia dla dzieci w domu/kreatywna mama.
Na koniec spróbujcie pobawić się z rodzicami w zabawę „Ciepło – zimno” ciekawa jestem, kto z was okaże się lepszym detektywem szukając ukrytego skarbu.
(Źródło: Wydawnictwo Nowa Era, Dzieciaki w akcji)
Życzę udanej zabawy.Pozdrawiam wszystkie ZAJĄCZKI i RODZICÓW.
28.04.2020
DOMOWE PRZEDSZKOLE
Dziś na zdjęciach możemy zobaczyć Martynkę. Bardzo dziękuję za zdjęcia.
JAK NAJLEPIEJ SPĘDZAĆ WOLNY CZAS
„Gimnastyka odkrywców”
Marsz – dzieci maszerują po okręgu przy muzyce marszowej.
Powitanie odkrywców – zabawa doskonaląca orientację w schemacie własnego ciała.
Dzieci na hasło rodzica zbliżają do siebie części ciała, np. rękę i głowę, kolano i czoło, stopę i łokieć, rękę i ucho. Następnie dzieci witają się z innymi uczestnikami zabawy, dotykając się kolanami, stopami, rękami, nosami, uszami.
Wspinaczki odkrywców – ćwiczenie koordynacji ruchowej, wzmacnianie mięśni rąk i nóg.
Dzieci kładą się na brzuchu na dywanie i czołgają się. Przesuwają ręce i nogi do przodu najpierw z jednej strony, potem drugiej, odpowiednio balansując ciałem. Dzieci dbają, aby ciało znajdowało się jak najbliżej podłoża.
Berek goni odkrywców – zabawa bieżna ,rodzic wybiera jedno dziecko, które będzie berkiem, i oznacza je szarfą lub chustką. Berek chce należeć do klubu odkrywców. Goni dzieci, które uciekają, a jeśli ktoś zostanie złapany – staje się berkiem. Zabawę powtarzamy kilka razy.
Ciekawość odkrywców – ćwiczenia mięśni grzbietu i brzucha.
Dzieci leżą na dywanie na brzuchu. Na sygnał uderzeń łyżeczką o kubek lub szklankę lub instrument na moment unoszą górną część tułowia i ręce, a z dłoni wykonują lornetkę – przyglądają się otoczeniu, a następnie powracają do leżenia.
Marsz z jednoczesnym wypowiadaniem słów rymowanki:
Mali odkrywcy świat zwiedzają, wiele pomysłów i zabaw mają.
Zabawy ruchowe
Pokaż czynność – zabawa naśladowcza.
Dzieci w parach stoją naprzeciwko siebie i pokazują sobie na zmianę różne czynności, np. ćwiczenia (przysiady, podskoki), jazdę na rowerze, czytanie książki, grę na komputerze. Zadaniem obserwatora jest odgadnięcie nazwy zaprezentowanej czynności; po jej podaniu następuje zamiana ról.
Zabawa z gumą – zabawa orientacyjno-porządkowa. Dziecko zabiera gume lub skakankę do skakania. Porusza się swobodnie. Na sygnał rodzica – uniesiony kartonik z cyfrą – wykonuje ćwiczenia:
1. Podnosi gumę do góry.
2. Siada z gumą na dywanie.
3. Wchodzi do środka gumy.
4. Wykonuje dowolne figury z gumą, np. jedna ręka wyżej, druga niżej, przechodzenie z gumą do kolegi stojącego naprzeciwko, odwracanie się itp. Dzieci zapamiętują kolejność osób, bowiem po wykonaniu figur muszą wrócić do pozycji wyjściowej w kolejności odwrotnej.
5. Stoje nieruchomo.
6. Leży na plecach, trzymając gumę w rękach.
Odczytujemy szyfry – zabawa ruchowa.
Rodzic przygotowuje kilka kartek z szyframi. Przykładowy szyfr może wyglądać następująco:
3 w prawo
2 do przodu
4 do tyłu
1 w lewo
Dzieci biegają po sali, na sygnał zatrzymują się, odwracają przodem do rodzica .Wybrane dziecko losuje szyfr, odczytuje go, np.: trzy kroki w prawo, dwa do przodu, cztery do tyłu, jeden w lewo, a pozostałe dzieci poruszają się zgodnie z instrukcją. Jednorazowo dziecko losuje trzy kartoniki. Zabawę można urozmaicić, wprowadzając różną wielkość strzałek, co oznaczałoby duże i małe kroki.
Środki dydaktyczne: kartoniki ze strzałkami i cyframi
Ciepło– zimno – szukanie ukrytych przedmiotów zgodnie z poleceniami.
Słowo ciepło oznacza dobry kierunek szukania, zimno – niewłaściwy.
Wyprawa odkrywców – zabawa naśladowcza.
Dzieci naśladują wyprawę na Wyspę Odkrywców. Pokazują czynności: pakują walizki, wsiadają na statek, wiosłują wiosłami, patrzą przez lornetkę, wciągają żagle na maszt, szorują pokład, wychodzą na ląd itp.
„KTO PYTA NIE BŁĄDZI”- zachęcamy dziecko do zadawania pytań o rzeczy , które go interesują, których nie rozumieją i chciałoby je wyjaśnić.Wszyscy wspólnie podejmują próby odpowiadania na pytania w formie dłuższych wypowiedzi, szukają wyjaśnień.Czy dzieci mogą wyjaśnić co oznacza przysłowie „Kto pyta nie błądzi”-uczy ono korzystania z doświadczeń i madrości innych ludzi, podkreśla również, jak wazna jest umiejętnośc zadawania pytań i udzielania odpowiedzi.
Klub odkrywców – założenie klubu odkrywców.
Dzieci prowadzą rozmowy na temat zabaw, zajęć, pomysłów własnych odkryć, talentów, wynalazków jakie chciałyby wykonać, zaprojektować, zaprezentować
Przykładowe zespoły:
I. Zespół badawczy – będzie wykonywał różne doświadczenia, np. z wodą, magnesem itp.
II. Zespół detektywistyczny – będzie opowiadał o znalezionych przedmiotach, „zapisywał” obserwacje w notesie detektywów, wymyślał szyfry, przygotuje zagadki do rozwiązania, zaprezentuje ślady zwierząt.
III. Zespół wynalazców – przedstawi propozycje wynalazków, np. wycieraczki boczne do samochodu, pojazdy przyszłości, poduszka usypiająca.
IV. Zespół artystów – wykona plakat na tablicę demonstracyjną, wytnie litery do napisu, znak zapytania, zaprezentuje swoje talenty artystyczne.
Każdy zespół opracowuje swój plan działania.
Zabawimy się w naukowców- odkrywców:
1. Tęcza z cukierków
Do tego eksperymentu wystarczą: biały talerz, opakowanie kolorowych cukierków np. Skittles i odrobina wody. Wykładamy cukierki na talerzu tak, by tworzyły koło. Polewamy wodą, czekamy chwilę i… gotowe!
2. Mieszanie kolorów
Eksperyment pokazuje, w jaki sposób, mieszając podstawowe kolory, możemy stworzyć inne. Potrzebne będą: naczynia (np. słoiki), woda, oliwa i barwniki do żywności. Wlewamy wodę tak, by zajmowała ½ naczynia. Następnie zabarwiamy ją. Pozostałą przestrzeń uzupełniamy oliwą i dodajemy drugi kolor. Słoiczki zakręcamy. Przy potrząsaniu kolory się mieszają, potem wracają na swoje miejsce. Proste, prawda?
3. Dmuchanie balonu
Do tego eksperymentu potrzebne będą: balony, butelki, ocet winny i soda oczyszczona. Wsypujemy odrobinę sody do balonika (za pomocą lejka lub uciętej butelki). Do pustych butelek wlewamy ocet winny i odrobinę barwnika. Nakładamy balon na butelkę i obserwujemy, jak się napełnia.
Eksperymenty robimy pod okiem rodziców.Życzę dużo wrażeń.
Następnie posłuchajcie opowiadania R.Piątkowskiej
Słuchanie opowiadania R. Piątkowskiej pt: ,,Bajka”. Poznanie sposobów aktywnego spędzania czasu wolnego. Proszę rodziców o przeczytanie dziecku opowiadania, następnie rozmawiamy i odpowiadamy na pytania:
Bajka
Kiedy w domu nagle zgasło światło, a co gorsza wyłączył się telewizor,
powstało wielkie zamieszanie. Rozległy się okrzyki:
– Co się stało?!
– Znowu nie ma prądu?!
– Gdzie są świeczki?!
– Auu, moje kolano! Kto tu postawił to krzesło?!
Po chwili, gdy mama znalazła świeczki i zapałki, w pokoju zrobiło się trochę jaśniej. Widać było
Mateuszka, który siedział nadąsany i narzekał:– Dopiero co włączyłem komputer i zacząłem grać.
Tak dobrze mi szło. Mój wojownik zdobył pierwsze punkty i nagle wszystko zgasło. Teraz cały wieczór
będzie do bani.W świetle świecy widać było też Malwinkę. Bawiła się pilotem od telewizora i marudziła:
– Kurczę, za chwilę zaczyna się moja ulubiona dobranocka. Zamiast oglądać bajkę, będę tu siedzieć i konać z nudów.
– Niekoniecznie – stwierdziła mama.
– To, że nie działa telewizor i komputer wcale nie oznacza, że musicie się nudzić.
– O nie, nie. Nie będę teraz odrabiał zadań. Jest za ciemno i nic nie widzę – zapewnił Mateusz i pomyślał, że to jest jedyna dobra strona braku prądu.
-Aleja wcale nie chcę zapędzić was do nauki- powiedziała mama.– Pomyślałam raczej, że sami
możecie wymyślić jakąś bajkę na dobranoc.– Sami? – zdziwił się Mateuszek.
– A o czym miała by być ta bajka?
– O czym tylko chcecie – uśmiechnęła się mama.
– Ja już wiem! W tej bajce musi być królewna w pięknej różowej sukience i złotej koronie. Na imię może mieć tak
jak ja – zaproponowała Malwinka.
– No i ta królewna – tu Mateusz spojrzał znacząco na siostrę – jest uparta jak osioł, a jak coś jej się nie podoba, to okropnie piszczy i w ogóle jest jędzowata.
– Nieprawda, królewna jest śliczna i bardzo mądra.Nawet jak czasem sobie popiszczy, to dlatego, że ma nieznośnego brata, królewicza Mateusza! – wrzasnęła Malwina.
– Bardzo dziwna dobranocka westchnęła mama. – Macie jakiś pomysł, co było dalej?
– Dalej było tak. Piękna jak nie wiem co królewna spacerowała po ogrodzie i wąchała kwiaty – zaczęła Malwina, ale Mateusz jej przerwał i dokończył po swojemu:
– I kiedy ona się obijała, jej sprytny brat wpadł na świetny pomysł, że skoro Malwina musi czasem popiszczeć, to najlepiej, żeby została piosenkarką.
– Tak, tak – ucieszyła się Malwinka – i królewna założyła korale, buty na wysokich obcasach, wzięła mikrofon i zaśpiewała:
„Były raz sobie cztery słonie, każdy kokardę miał na ogonie”.
– A brat królewny przygrywał jej na bębnie. – Mateusz stukał głośno łyżeczką w stół.
– Potem jeździli na koncerty i wszyscy poddani bili im brawo. Niektórzy rzucali nawet na scenę kwiaty i pluszowe misie. – Malwinie coraz bardziej podobała się ta bajka.
– Na szczęście brat królewny bardzo głośno bębnił, więc trochę zagłuszał jej śpiew – dorzucił Mateusz. – Mów sobie, co chcesz – tu Malwina całkiem nie
po królewsku pokazała bratu język, na szczęście w ciemności nikt tego nie zauważył – ale zdjęcia królewny były we wszystkich gazetach, a ona nie robiła nic innego, tylko przez pół dnia rozda-
wała autografy. A przez drugie pół oganiała się od wielbicieli, którzy wpychali jej na palce pierścionki z brylantami wielkimi jak cebule. Stary król był bardzo dumny ze swej córki i kupił jej chomika.
Dziewczynka zawsze chciała mieć jakieś zwierzątko.
– A królewiczowi Mateuszowi deskorolkę – dorzucił natychmiast Mateusz. – Oczywiście, stara królowa
nie chciała być gorsza, więc usmażyła na kolację naleśniki z dżemem. Dwie dziurki w nosie i skończyło się.Mateusz był dumny, że tak ładnie zakończył bajkę.
Wtedy, jak na zawołanie, zaświeciła się lampa i zaszumiał telewizor.
– No to mamy już prąd. W takim razie stara królowa idzie smażyć naleśniki. – Mama podniosła się z kanapy.
– Mogę liczyć na mały koncert w kuchni czy wolicie oglądać dobranockę? Chyba jeszcze się
nie skończyła.– E tam. – Malwinka wyłączyła telewizor.
– Nasza bajka jest o wiele lepsza. I po chwili swoim piskliwym głosikiem śpiewała w kuchni:
„Były raz sobie cztery słonie,
każdy kokardę miał na ogonie”.Na nogach miała szpilki mamy i przytupywała sobie do rytmu. Mateuszek walił drewnianą łyżką w stary
rondel. Wił się przy tym i potrząsał głową jak prawdziwy perkusista. A stara królowa smażyła naleśniki i smarowała je dżemem. Tylko telewizor stał w kącie obrażony, że nikt nie zwraca na niego uwagi.Źródło: Renata Piątkowska, „Twardy orzech do zgryzienia”, Wydawnictwo Debit, Bielsko-Biała.; Książka Nauczyciela, Nowa Era
- Kto był bohaterem opowiadania?
- Dlaczego dzieci nie mogły grać na komputerze i oglądać telewizji?
- Jakie uczucia wywołała informacja o braku prądu?
- Jaki pomysł miała mama na spędzenie wieczora?
- Czy tworzenie bajki sprawiło dzieciom radość?
- Dlaczego tak sądzicie?
- Czy można spędzić dzień bez telewizora i komputera?
Narysuj swoją propozycję spędzenia czasu wolnego – praca plastyczna.
W Kartach Pracy 4 s 10-11 dziecko ogląda obrazki pokazujące jak Janek i Paweł spędzili sobotę , opowiada , co robił każdy z chłopców. Proszę przeczytaj tekst w Karcie Pracy 4.
Proszę wytnij z WYPRAWKI „Zabawa w czytanie- czasowniki” obrazki przedstawiające czynności z napisami. Wycięte obrazki wkładaj do kopert i usiadz na dywanie.Odpowiedz co to znaczy dobrze lub żle spędzać czas wolny, następnie proszę posegregować obrazki na te czynności, które rozwijają i te , które nie rozwijają.Uzasadnij twoje wybory.
Zabawa w czytanie-czasowniki – zabawa dydaktyczna z użyciem obrazków i napisów. Przeczytaj napisy i dopasuj do obrazków.Dziecko czyta wyraz , patrzy na obrazek na odwrocie i sprawdza poprawność odczytania.Wyrazy do czytania wskazują uczestnicy zabawy- podaja ich miejsce na planszy, posługując się kodem kropkowo geometrycznym umieszczonym na brzegach tabeli – przykład: rysunek dziewczynki malującej obrazek jest na polu oznaczonym trójkątem i dwiema kropkami.
TYGODNIOWY KALENDARZ PRZEŻYĆ PRZEDSZKOLAKÓW- prowadzenie tygodniowej kroniki domowej np.-znak zapytania ? -gdy coś chcesz się zapytać lub dowiedzieć. Napisz wtedy ( lub poproś rodzica o napisanie ) pytania-wyrazu –możesz namalować.
Praca plastyczna dla chętnych „ JAK SPĘDZAM CZAS WOLNY”
(Źródło: Wydawnictwo Nowa Era, Dzieciaki w akcji)
ŻYCZĘ UDANEJ ZABAWY-PRZESYŁAM POZDROWIENIA
27.04.2020
MOI DRODZY W TYM TYGODNIU BĘDZIEMY SIĘ UCZYĆ I BAWIĆ NA TEMAT: „JAK MĄDRZE KORZYSTAĆ Z TECHNOLOGII”.
DOMOWE PRZEDSZKOLE
To Robert i jego robot oraz Michasia i robotka Dzwoneczek
Dziękuję Robertowi i Michasi, piękna ta robotka. Gratuluję 
TWORZYMY WŁASNE PROGRAMY TELEWIZYJNE
Dżwięki urządzeń-zagadki słuchowe i ćwiczenia artykulacyjne
Znacie odgłosy urządzeń –telewizor, telefon, pralka- połóżcie liczby 123 odpowiednio na urządzeniach.Rodzic podaje działanie na dodawanie np. 1 +1
Wynik dodawania to liczba odpowiadajaca danemu urządzeniu (np. 1- telefon, 2- telewizor, 3- pralka . Wynik dodawania -2- to telewizor itd. Rodzice podają dziecku działania lub je zapiszą.Gdy dziecko prawidłowo odpowie , dodatkowo musi naśladować wybrane urządzenie-trr, drr, dryń, dryń,pik, pik, klik, klik, sz, sz, ,wrr,wrr.
Rymowanki_zyrafki_Agrafki.docx
Rozkładacie na dywanie obrazki (jak wyżej) zaczynające się na głoskę ż. Waszym zadaniem jest podanie słów rymujących się do danego obrazka.
Dyktando słuchowe –oznaczanie miejsca występowania podanej głoski.Rozkładamy paski papieru na dywanie, czy biurku. Nastepnie rodzic mówi słowo i prosi o wskazanie miejsca głoski- układamy literę wycieta na dany pasek papieru ( np. wyraz -płotek- gdzie jest literka „p” na początku, w srodku czy na końcu, itd. Dziecko kładzie literke –p- na pierwszym pasku czyli na początku wyrazu.
Piloty do telewizora- utrwalanie umiejętności dodawania i odejmowania w zakresie 10
Przygotujcie 3 kartki papieru – na każdej narysuj telewizor, na następnych trzech kartkach papieru wytnij i pokoloruj piloty do telewizorów. Rozkładamy na dywanie telewizory, na każdym ułóż liczbę np. 10, 5, 8. Rozłóz również piloty, na których znajdziecie zapisy dodawania i odejmowania : 4+6 =, 10 -5 = ,4 +4 = ,10 – 0 =, 2 + 3 =,9-1= . Dzieci czytają zapisy, licza na liczydłach, fasolkach, guzikach , a następnie podają wynik i przyporządkowują pilot do danego telewizora.
Tworzymy własny program telewizyjny- planowanie i prowadzenie prac związanych z przygotowaniem programu telewizyjnego.
Dziecko wymysla z rodzicem lub samo tematy programów telewizyjnych.Wybiera kilka propozycji:
-zespół sportowy- w skład zespołu wchodzi dziennikarz/sprawozdawca sportowy oraz sportowcy pokazujący swoje umiejetnosci.
-zespół muzyczny-w skład którego wchodzą dziennikarz muzyczny,oraz zespół piosenkarzy, muzyków i tancerzy.
-zespół informacyjny, który zajmie się przedstawieniem aktualnych wiadomości/ wydarzeń z zycia przedszkola.
-zespół kulinarny-który przedstawi danie dnia, jego przygotowanie, nakrycie do stołu, degustację , poda przepis.
-zespół prezenterów pogody.
Zespół zakłada studio i opracowuje swój plan działania:projektuje logo programu, planuje wystep.Dziecko prowadzi rozmowe na temat danych zespołów, wystepuje w kolejnych zespołach.
Pytania dotyczące tematów zajęć całego tygodnia
-Co najbardziej wam się podobało?
-Co było ciekawe?
-Co pamiętacie?
-Co było trudne?
-Czego się nauczyliście?
-Co chcielibyście robić częściej?
-Co was nudzi i nie chcecie tego robić?
-Jakie madre rady zapamiętaliście?
Zakłócenia radiowe-zabawa , która polega na podaniu hasła ( wyrazu) przez dziecko , a jeden z rodziców zakłóca , krzycząc inne słowa , kolejna osoba musi odgadnąć hasło i zamiana. Bawcie się wspaniale.
CIEKAWOSTKA –wynalazcy
Zobacz film o naukowcu i wynalazcy pt BYLI SOBIE WYNALAZCY-ALBERT EISTEIN
Wracajac do ważnego tematu DNIA ZIEMI - wykonajcie nastepujace zadania a czeka was nagroda
Dzien_ziemi_grafomotoryka.docx
Dzien_Ziemi_-_bystre_oczko.docx
-Praca plastyczna- skorzystaj z wyprawki i wybierz zadania ze str 75 (samolot i statek) lub ze str 73 (samolot i statek) – wykonaj to zadanie.
(Źródło: Wydawnictwo Nowa Era, Dzieciaki w akcji)
Zachęcam również do obejrzenia filmu:
Edukacja Ekologiczna - Strażnicy Ziemi: https://www.youtube.com/watch?v=1PThAnyReK4&t=88s
Podsumowujac wykonanie zadań dziecko otrzymuje DYPLOM
Dyplom_z_okazji_Dnia_Ziemi.pdf
GRATULACJE!!!!
24.04.2020
DOMOWE PRZEDSZKOLE
Dziś Martynka, Oliwia i prezentują nam swoje żabki, Michalinka film, a Robert prace o Ziemi. Bardzo dziekuję za zdjęcia.
W ŚWIECIE GIER KOMPUTEROWYCH
- Czy wykonaliście wczoraj ćwiczenie , które polegało na pokolorowaniu obrazka według kodu w Karcie Pracy na stronie 8.Jeżeli nie zdążyliście zróbcie to dzisiaj .Znacie rozwiązanie –na obrazku znajdziecie zwierzę - KAMELEON.
CIEKAWOSTKA
Kameleony mają szczególną budowę : powieka pokrywa całą gałkę oczną, pozostawiając tylko otwór na żrenicę; oczy mogą poruszać się niezależnie od siebie - dzięki temu kameleon bardzo dobrze widzi i bez odwracania głowy może obserwować otoczenie.Poza światłem widzialnym dla człowieka, oczy kameleona odbierają również ultrafiolet. Zwierzeta te maja skóre , która kolorem jest dostosowana do środowiska i ma różnego rodzaju wypustki ( kameleon żyjący w dżungli jest zielony , a wypustki na jego skórze udaja liscie- dlatego łatwo ukrywa się wśród roślin.) Kameleony zmieniają barwe , żeby komunikować się miedzy sobą albo żeby odstraszać przeciwnika . Kolor skóry świadczy również o jego zdrowiu i samopoczuciu ( zestresowane są ciemniejsze ). Zmiana barwy służy tez termoregulacji. Kiedy jest zimno, zwierzę ciemnieje ( wtedy skóra pochłania więcej promieni słonecznych ), gdy jest ciepło, staje się jaśniejsze ( skóra odbija światło). Kameleon jest powolny i trudno byłoby mu polować, gdyby nie miał bardzo długiego języka , rozszerzonego na końcu i pokrytego lepkim śluzem.Wyrzucany z ogromna szybkoscią, pozwala pochwycić pokarm znajdujący się w sporej odległości.
Obejrzyj film
KAMELEON - Encyklopedia zwierząt dla dzieci | filmy edukacyjne po polsku
POSŁUCHAJ BAJKI O KAMELEONIE:
Dawno, dawno temu, daleko, daleko, w głębokiej dżungli mieszkał sobie kameleon Leon. A że był jeszcze mały, uwielbiał różne zabawy. Rzadko jednak bawił się z kolegami, innymi małymi gadami. Leon wolał bawić się farbami. Malował nimi obrazy, na których uwieczniał różne krajobrazy. A gdy mu kartek brakowało malował wszystko, co mu pod pędzel podleciało. Czasami kamień, czasami trawę, czasami drzewo. Raz nawet tatę pomalować mu się udało. Pewnie się zastanawiacie, jak to się stało? Było to wtedy, gdy tato udał się na poobiednią drzemkę. Leon czasu na spanie marnować nie chciał. Wolał oddać się swojej pasji. Miał kartkę, farby, a przed sobą widok doskonały. Zaczął malować pejzaż jaki widział w oddali. Zgrabnym ruchem pędzla nanosił go na kartkę. Widok był piękny, podłużny, w kształcie panoramy. Ciągnął się z jednej strony do drugiej. Niestety, nie mieścił cię na kartce. Dla Leona nie był to problem. Wcale a w cale. Gdy kartkę zamalował, swoje dzieło dalej kontynuował. Obok stał stół, więc go także pomalował. Obok stołu stało łóżko. Nanieść farbę na płótno, nic prostszego. Na łóżku leżał tato. Pomalować skórę jego, przecież to nic złego. Dostało się tacie kawałek pejzażu. Zamiast szarej skóry miał na sobie gałęzie drzewa. W taki oto sposób, Leon namalował pejzaż, bardzo ładny, wierny i dokładny. Przekonała się o tym mama. Chciała tatę zabrać na zakupy. Szukała go i szukała. Lecz znaleźć nie mogła. Nawet zaczęła podejrzewać go o ucieczkę. Znany był bowiem z tego, że nie lubił dnia zakupowego. Mama, bardzo niezadowolona, poszła na zakupy osamotniona. Gdy wróciła toreb miała mnóstwo. Było ich tak dużo, że nie mieściły się na stole. Część więc na łóżko płożyć chciała. W tym momencie oniemiała. Jakieś drzewo prze nią stało. Gałęziami zaczęło machać, zakupy rozwalać. Co to, co to! Krzyczy mama. Co to, co to! Krzyczy tata. Dopiero teraz wszystko się wydało. Mama nie mogła znaleźć taty, bo na tle drzewa, zamalowany, był niewidoczny. Tato spał spokojnie, do czasu gdy zakupy go nie zaatakowały. Zerwał się wówczas szybko na nogi ze snu wyrwany. Przeraził mamę, która żywego drzewa nie spodziewała się w swoim domu. Rodzice szybko się domyślili, kto był sprawcą zajścia tego. Zawezwali Leona. Mama zabrać mu chciała farby i pędzle. Na szczęście tato wziął syna w obronę. Uznał, że talent ma wielki, który zaprzepaścić się nie może. Pozwolił nawet, by Leon dalej malował na jego skórze.
Leon dorastał, dorastał, malował coraz lepiej, aż stał się artystą bardzo znanym. Głównie z tego że malował inne kameleony. Ozdabiał je różnymi wzorami. Czasami był to wzór nowoczesny, czasami ludowy. Jego tato dalej go odwiedzał, zwłaszcza w dzień zakupowy. Jak zwykle wybierał różne pejzaże. Czy wiecie dlaczego? Do dziś dnia kameleony z tego są znane, że malują się i w ten sposób ukrywają się przed nami.-Jak miał na imię kameleon ?
-co lubił robić kameleon ?
-dlaczego mama nie mogła znaleźć taty?
- jak się zakończyła bajka
PROPOZYCJA DLA CHĘTNYCH POZNAJEMY LICZBE 16
Prosze wytnij liczby z wyprawki, następnie wykonasz zadania z ich wykorzystaniem
-uzupełnij ćwiczenia w KARCIE PRACY 4 str 90 ćwiczenie 1i 2
- w ćwiczeniu nr 2 policz gwiazdy , ułóż liczbę odpowiadającą liczbie gwiazdek, następnie dorysuj jeszcze tyle ,żeby było razem 16.Policz dorysowane gwiazdki i ułóż liczbę odpowiadającą dorysowanym gwiazdkom.
Dorysuj liczmany do zadań ( kwiaty,klocki, słoneczka, figury geometryczne itd.) i ułóż z wyciętych liczb działania
10 + 6 =
5 +11 =
2 + 14=
16 -8 =
16 – 16 =
Zaprezentujcie liczbe 16 na kilka sposobów :16 razy klaszcząc lub skacząc, wykonując przysiady,uderzając reką w dywan, tupiąc
Wykorzystujac zabawki, ziarna grochu czy fasoli, guziczki itd. Układasz 16 elementów głośno przeliczając
PODSUMOWUJĄC - liczba 16 składa się z jednej dziesiątki i sześciu jedności.
(Źródło: Wydawnictwo Nowa Era, Dzieciaki w akcji)
W Internecie można znaleźć wiele stron z grami komputerowymi., sa bezpieczne i możecie skorzystać. Pamiętajcie o zachowaniu zasad korzystania z komputera.
http://www.necio.pl/gry/konstruktor/gra
http://www.necio.pl/gry/klawiatura
http://www.necio.pl/gry/strzałki/gra
http://www.necio.pl/gry/sieciaki
http://www.necio.pl/gry/kolorowanka
http://www.necio.pl/gry/porządki-ajpi
PRACA PLASTYCZNA wykonaj sam lub z rodzicami ROBOTA z różnych odpadów (pudełek, kubków , butelek itd.). Wyślij zdjęcie.
Życzę udanej zabawy. TRZYMAJCIE SIĘ ZDROWO.
23.04.2020
DOMOWE PRZEDSZKOLE
Dziś Karol prezentuje nam swoją żabkę. Bardzo dziekuję za zdjęcia.
ACH, TA TELEWIZJA
- Zabawa słuchowa Głuchy telefon - dobrze tą zabawę znacie , więc pobawcie się z rodzicami.
- Zabawa telefoniczna - Przygotujcie ,jeżeli macie dwa kubki plastikowe (mogą być po deserkach lub jogurtach) włóczka lub sznurek- wykonajcie z pomocą rodziców telefon , gdzie jedna osoba trzyma jeden kubek a druga w pewnej odległości (którą wyznacza sznurek) drugi kubek (kubki są połączone sznurkiem lub włóczką). Można teraz porozmawiać na dowolne tematy.
- Rozmowa- zapraszam do rozmowy o różnych programach telewizyjnych przeznaczonych dla dzieci. Opiszcie, które programy są dla was interesujące i dlaczego, co lubicie oglądać , a czego nie. Przygotujcie arkusz papieru , na którym napisz swoje imię oraz narysujcie programy, które najchętniej oglądacie np. : bajki,filmy dla dzieci, reklamy, dobranocki, programy muzyczne lub sportowe.
W dalszej kolejności dzieci zastanawiają się , ile czasu dziennie spędzają przed telewizorem i komputerem.Dzieci próbują określić granice czasowe oglądania telewizji.By zrobić to precyzyjnie rysują codziennie jakie programy oglądają w danym dniu, tygodniu i ile czasu spędzili przed szklanym ekranem.
4.Posłuchajcie wiersza Stanisława Grochowiaka TELEWIZOR
Z telewizorem trzeba rozważnie,
Wybierać to, co naprawdę uczy.
Albo to, co śmieszy.
Masz bowiem w sobie własny ekran: wyobraźnię,
I ją to właśnie uczyń
Czarodziejką zwykłych rzeczy.Dzbanek na stole, co światłami pryska,
Autobus w deszczu, lśniący niby okoń,
Smuga, którą zwełnia w niebie odrzutowiec…
To są również filmy, dziwne widowiska,
Naciesz nimi oko,
Innym to powiedz.Jedni cię obśmieją: Sam widziałem… eee tam”.
Inni się zadziwią: „On chyba poeta”.
A tyś po prostu fajny jest chłopaczek,
Co lubi trochę mądrzej niż inni popatrzeć.-O czym był wiersz?
- Do kogo były kierowane słowa wiersza?
- Jakiej rady udziela autor wiersza?
- Przed czym ostrzega?
Dzieci wspólnie z dorosłymi określają zasady mądrego korzystania z telewizji:
Telewizor włączamy pod nadzorem osoby dorosłej
Czas poświęcony oglądaniu to około 30 minut
Utrzymanie odpowiedniej odległości od ekranu
Oglądamy programy przeznaczone dla dzieci
Nie oglądamy telewizji nocą, a wieczorem podczas oglądania włączamy lampkę
Gdy jest ładna pogoda , idziemy na podwórko i nie siedzimy przed telewizorem
5.MASZT TELEWIZYJNY co to jest i do czego służy
Maszt to antena do przekazywania sygnałów telewizyjnych i radiowych, maszt służący do zawieszenia anteny nadawczej lub odbiorczej, najczęściej konstrukcji stalowej, kratownicowej, odizolowany elektrycznie od ziemi. Najwyższym masztem radiowym na świecie jest KVLY/KTHI TV Mast, który znajduje w miejscowości Blanchard w Stanach Zjednoczonych.
Proszę wybudujcie maszt telewizyjny z klocków - musi być bardzo wysoki , wtedy będzie dobry odbior .6.Praca plastyczna - narysuj na wyciętym prostokątnym pasku papieru podzielonym na mniejsze kwadraty ( pomoc rodzica) w każdym kwadracie jedna scenkę z filmu lub bajki dla dzieci. W pudełku wytnij otwór – ekran ( pomoc rodzica) przełóż przez ekran pasek prostokątny.Przesuwając kolejne kwadraty zobaczysz zmieniające się obrazki.W ten sposób powstanie film lub bajka.
7.Uzupełnij ćwiczenia w Karcie Pracy 4 str 6,7 .
8. CIEKAWOSTKI TELEWIZJA
Telewizor jest to urządzenie elektryczne pozwalające oglądać ruchome obrazy, nadawane przez telewizję.
Skąd się wzięła nazwa ‘telewizor’?
Jest to połączenie greckiego słowa “tele” (daleko) i łacińskiego “visio” (widzieć).
DRODZY RODZICE
U dzieci, spędzający zbyt wiele czasu przed telewizorem, pediatrzy zaobserwowali:
- otyłość, skłonność do zaparć, skrzywienie boczne kręgosłupa, skoliozy, zaburzenie prawidłowego rozwoju szkieletu kostno-mięśniowego, bóle odcinka szyjnego kręgosłupa, pogłębiające się wady wzroku (w tym zaburzenia akomodacji oka, wpływające na naukę pisania i powodujące dysleksję) i słuchu, zespół nadpobudliwości psychoruchowej, nadmierną senność lub bezsenność jako reakcje na emitowane przez odbiornik telewizyjny promieniowanie.
TAK czy NIE? To zależy od postawy rodziców:
- rodzice powinni znać treści, które niosą programy telewizyjne, powinni dobierać je stosownie do wieku i wrażliwości małego widza
- dziecka nie wolno zostawiać sam na sam z telewizorem
- zaczynamy wspólne oglądanie od dobranocek, potem seriali familijnych, programów edukacyjnych – przyrodniczych, historycznych, geograficznych
- rodzice powinni dzielić się z dzieckiem uwagami na temat oglądanych programów, ze starszymi – dyskutować o nich
- do 3 roku życia dzieci nie powinny wcale oglądać telewizji!
- miedzy 4 a 6 rokiem życia mogą spędzać przed ekranem do 30 minut, między 7 a 9 – 45 minut, 10 a 14 – godzinę do dwóch, dłużej z przerwą na odreagowanie emocji.
W obecnym czasie czyli w czasie pandemii wiekszośc czasu przebywamy w domu.Starajmy się wykorzystać ten czas najlepiej jak możemy i umiemy – dla zdrowia , wśród kochającej rodziny ,pomagając sobie wzajemnie,ucząc się i bawiąc.Życzę wam i waszym rodzicom dużo zdrowia , wytrwałości w pokonywaniu trudności codziennego życia.Trzymajmy się i do szybkiego zobaczenia.
(Źródło: Wydawnictwo Nowa Era, Dzieciaki w akcji)
22.04.2020
DOMOWE PRZEDSZKOLE
Dziś jest z nami Karol oraz Martynka. Bardzo dziekuję za zdjęcia.
MĄDRZE KORZYSTAMY Z KOMPUTERÓW I TABLETÓW
1.JAKĄ LICZBE WSKAZUJE KOMPUTER;
zabawa matematyczna, kodowanie i dodawanie
Na kartce A4 narysuj monitor komputera. Ułóż na monitorze figury geometryczne zgodnie z podanym kodem np.jeden kwadrat, dwa trójkąty trzy koła.(inne propozycje rodzica).Na pytanie Jaką liczbe pokazał komputer, dziecko kładzie na monitorze cyfrę 6.Zwiększamy poziom trudności zadania np. 2 kwadraty, 2 trójkąty, 6 kół itp.
GRY I ZABAWY MATEMATYCZNE
1) Wstająca liczba
Dzieci siedzą w kole i każde z nich otrzymuje małe przedmioty. Rozdajemy 1,2,3, itd. przedmiotów. Mówimy cyfrę –np. 3 i mają szybko wstać te dzieci, które mają 3 przedmioty. Otwierają dłoń i sprawdzamy. I podajemy kolejna liczbę itd.
2) Zgaduj-zgadula
Zagraj z dzieckiem w prostą grę. Pozwól dziecku trzymać w dłoniach od 2 do 10 przedmiotów i potrząsać nimi (monety, guziki lub inne małe przedmioty, które przy potrząsaniu powodują hałas). Potrząsając nimi dziecko powie: „Zgadnij, ile ich mam!” Trzeba zgadnąć, iloma przedmiotami dziecko potrząsa (sądząc po odgłosie). Następnie ty potrząsaj przedmiotami, a dziecko niech zgaduje. Po każdej zgadywance sprawdź, ile było przedmiotów licząc je.
3) Matematyczna błyskotliwa wrona
Dzieci siedzą w kole. Na środku leży pudełko z kilkoma przedmiotami. Następnie wybieramy jedno dziecko, które staje się wroną. Wrona chodzi wokół dzieci, mówiąc wierszyk: „Chodzi sobie wrona, wrona bez ogona, bystrym okiem zerka, co zabrać z pudełka”. Inne dzieci zasłaniają oczy, wrona zabiera przedmiot lub kilka przedmiotów z pudełka i wskazuje jakieś dziecko i mówi takie zdanie: „Powiedz, np. Kasiu, powiedz mi, ile rzeczy zabrała wrona Ci?”. Wybrane przez wronę dziecko, odpowiada, czego brakuje w pudełku.
4) Matematyczne wyliczanki:
Jabłko, gruszka i daktyle –klaśnij w ręce razy tyle (3 razy)
Kapusta i ogórek –tyle razy podskocz w górę (2 razy)
Marchewka, pietruszka, bób –tyle razy przysiad zrób (3)
Kalarepka i mak –za uszy 2 razy się złap.
5) Firankowa chusta matematyczna
Stoimy w kręgu, wszystkie dzieci trzymają firankę przypominającą chustę Klanza. Na firankę wrzucamy miękkie przedmioty –piłeczki, misie itd. wraz z całą grupą liczymy przedmioty, które są na chuście. Zadaniem grupy jest jednocześnie trzymając chustę tak nią ruszać, aby wyrzucić z chusty przedmioty np. umawiamy się z dziećmi, że ma pozostać na chuście np. 5 przedmiotów.
6) Odliczanie 1-2-3
Przebieg: Dobieramy się w pary. Liczymy do 3 naprzemiennie, raz jedna osoba raz druga. Następnie zamiast wypowiadania liczb, wprowadzamy gesty i kolejno je wykonujemy:
1 – klaśnięcie
2 – podskok
3 - skłon
Na końcu liczymy „gestami” bez używania słów.
Może być też wersja grupowa, odliczamy w kole.
ZABAWY Z LIERKAMI Z WYPRAWKI
Wytnij literki z wyprawki
>UKŁADAMY WYRAZY ul ,but, nora, kamyk,, piłka
> LITERKOWE TABLETY -łączenie obrazków lub zabawek z literami np.obrazek lub zabawka (piłka) trzeba położyć obok tabletu z literką „ p”
CWICZENIA W KARCIE PRACY 4 str 8 ,9
JAK MADRZE KORZYSTAĆ Z KOMPUTERA, LAPTOPA, TABLETU; rodzic pokazuje w domu dziecku i zadaje dowolne ćwiczenie na komputerze, rodzic sprawdza lub p
PAMIETAJMY !!!
Komputer włącza osoba dorosła
Czas poświęcony zabawie na komputerze wynosi 15 minut
Przyjmujemy prawidłową postawę ciała podczas siedzenia przy komputerze
Utrzymujemy odpowiednią odległość oczu od komputera
Możemy grać tylko w gry przeznaczone dla dzieci
Nie wchodzimy na strony internetowe bez zgody i obecności rodziców
Jest piękna pogoda, wybieramy pobyt na świeżym powietrzu, a nie na siedzenie przy komputerze
ZABAWY Z GAZETAMI
„Gazety – kałuże”.
Każde dziecko staje przed swoją gazetą leżącą na podłodze (kałużą). Następnie wszystkie dzieci w rytm muzyki biegają, maszerują, podskakują, skaczą przez kałuże, omijają je slalomem.
„Komórki do wynajęcia”.
Każde dziecko staje przed swoją gazetą leżącą na podłodze - gazety to „komórki do wynajęcia". Dzieci biegają, maszerują po sali w rytm bębenka; na ciszę (brak rytmu) – dzieci maja za zadanie stanąć na najbliżej położonej „komórce”. Tą samą zabawę powtarzamy w parach, za każdym razem składając gazetę na pół, aż do momentu, kiedy każde dziecko z pary stoi na jednej nodze w swojej „komórce”.„Czytanie gazety”.
Każde dziecko chodzi po sali i udaje, że czyta rozłożoną przed sobą gazetę w rytm tamburyna uważając, aby się nie zderzyć z innymi dziećmi.PROPOZYCJE DODATKOWE DLA CHĘTNYCH
poznajemy literkę Żż jak żaba Żaneta
Uzupełnij zadania w Karcie Pracy 4 str. 82 ćw. 1,2
Renata Piątkowska, „Piegowate opowiadania”
Żaba
Jak ja lubię żaby, zwłaszcza nieduże, zielone,z żółtymi brzuszkami. Jedna taka mieszkała u dziadka w ogrodzie. Najczęściej siedziała w cieniu pod krzakiem, kumkała sobie, łapała muchy i wytrzeszczała oczy. Czasami taplała się w kałuży, w której było więcej błota niż wody, ale żabie wcale to nie przeszkadzało. Nazwałem ją Mundzia, bo nic innego do niej nie pasowało. Bardzo chciałem, żeby Mundzia przychodziła do mnie, jak zawołam: „kum, kum”, ale ona w ogóle mnie nie słuchała. Nie chciała też podawać łapy i ciągle uciekała, gdy próbowałem powozić ją autkiem. A ja nie mogłem jej złapać, bo Mundzia była zielona, śliska i sprytna. Wreszcie wpadłem na świetny pomysł. Znalazłem nieduży kamyk i kawałek sznurka. Żaba, nie podejrzewając niczego, kumkała sobie pod krzakiem– tam ją dopadłem i przywiązałem jej do pleców kamyk. Był na tyle ciężki, że nie mogła już tak szybko przede mną uciekać. Wyglądała bardzo śmiesznie, jakby miała na grzbiecie plecak. Byłem z siebie niezwykle zadowolony.
– Do jutra, Mundziu! – zawołałem i pobiegłem do domu, bo zrobiło się późno. Oczywiście opowiedziałem o wszystkim dziadkowi i zdziwiłem się, że wcale mnie nie pochwalił. Powiedział tylko:
– Idź już spać, wnusiu, a o żabie porozmawiamy jutro. Jednak następnego dnia wcale nie miałem ochoty na rozmowy. Obudziłem się bardzo wcześnie, bo było mi okropnie niewygodnie. Coś było nie tak, ale nie wiedziałem co. Leżałem na brzuchu i czułem się tak, jakby na plecach usiadł mi słoń. Dopiero gdy z trudem wstałem, zobaczyłem, że do pleców mam przywiązany spory kamień. Od sznurka bolały mnie ramiona, ale nie mogłem rozwiązać węzła i pozbyć się ciężaru.
– Dziadku! Dziadku! – zawołałem. – Pomóż mi! Zdejmij to ze mnie!
– Dlaczego? – zdziwił się dziadek, który pojawił się w drzwiach mojego pokoju. –
Przecież to świetny pomysł. Z takim kamieniem na plecach nigdzie mi nie uciekniesz. Wtedy wszystko zrozumiałem. Chodziło o Mundzię.
– Zdejmę ci go za chwilę – obiecał dziadek – bo teraz pewnie spieszysz się do ogrodu. Ktoś tam na ciebie czeka. Prawda?
– Tak, ale… – Pobiegłem za dziadkiem, który wcale nie chciał słuchać tego, co miałem mu do powiedzenia. Kamień okropnie uwierał mnie w plecy, gdy szukałem Mundzi. Wreszcie znalazłem ją pod krzakiem. Nie wyglądała najlepiej. Szybko rozwiązałem sznurek i wyrzuciłem kamyk za płot. Polałem żabkę wodą i zaniosłem na brzeg kałuży. Nie chciała kumkać, w błocie też taplała się niemrawo, w końcu schowała się gdzieś w trawie. Wtedy dziadek rozwiązał sznurek i zdjął ze mnie kamień. Z trudem się wyprostowałem, a on wymasował mi plecy i powiedział:
– Mam nadzieję, że zapamiętasz sobie tę nauczkę, wnusiu.
– Oj, na pewno – jęknąłem.
– No, to teraz pora na śniadanie – stwierdził dziadek. Na szczęście o żabie już więcej nie wspomniał. Nie musiał, bo ja i tak nie mogłem przestać o niej myśleć. Bałem się, że obrażona poszła sobie do innego ogrodu. Na szczęście po kilku dniach Mundzia pojawiła się pod krzakiem. Wytrzeszczyła na mnie oczy i powiedziała:
-Kum – co zabrzmiało jak „cześć”.
– Kum, Mundziu, kum – przywitałem się. – Fajnie, że jesteś, bo wiesz, ja nie chciałem ci zrobić nic złego– przyznałem zawstydzony. – I łapy też nie musisz podawać, jak nie chcesz. Tylko przychodź tu jak dawniej.
– Kum, kum – zgodziła się żaba i wlazła do swojej kałuży.
– Dziadku, dziadku! Mundzia wróciła! – zawołałem i z radości okręciłem się na pięcie. Nie mogłem tylko pojąć, dlaczego ona woli siedzieć w tym błocisku, zamiast pojeździć sobie moją piękną, czerwoną wyścigówką. Przecież to jest najnowszy model z otwieranymi drzwiami i zapasowym kołem. Wszyscy koledzy mi jej zazdroszczą. Ale jak to wytłumaczyć żabie?
PRACA PLASTYCZNA: narysuj na kartce obrazek z żabą lub wykonaj żabę z papieru (Zdjęcia wyślij)
POZNAJ CIEKAWOSTKI O ŻABKACH :
*Ciekawostki i fakty o żabach
*Bajka –Historia Prawdziwej Żaby
CIEKAWOSTKI-HISTORIA WYNALAZKÓW:
Historia przedłużania dnia
- Słońce – dzień trwa tyle ile słońce utrzymuje się na niebie, czyli od wschodu do zachodu. Latem dnia jest więcej (około 16 godzin), zimą mniej (około 8 godzin). Pierwsi ludzie nie potrafili wydłużać dnia, dlatego też zasypiali przy zachodzie, a budzili się przy wschodzie słońca.
- Ogień – dopiero gdy człowiek opanował ogień (nauczył się bezpiecznie z niego korzystać) wtedy też zaczął przedłużać dzień. Wieczorem rozpalał ognisko, przy którym mógł się ogrzać i zrobić ciepły posiłek. Gdy chciał zasnąć gasił – zasypywał piaskiem lub zalewał wodą palenisko. Jednak gdy wieczorem spadał deszcz gasił ognisko i znowu było ciemno. Początkowo ludzie nie potrafili przenosić ogniska – dlatego też widno było tylko tam gdzie rozpalił ogień.
- Pochodnia – ktoś wpadł na pomysł by wziąć tylko jedną z desek z ogniska o chodzić z nią. Tam gdzie poszedł było jasno. Jedna przenoszenie ognia było trudne. Mały wiatr i deszcz powodował, że ogień gasł. Teraz jednak człowiek potrafił przenosić ogień. Z czasem nauczył się, że kij owinięty szmatą zamoczoną w (np.) alkoholu łatwo się pali. Mimo to przenoszenie w taki sposób ognia powodowało wiele wypadków, w których osoby niosący pochodnię oparzyli się.
- Świeca – pewien człowiek, wpadł na pomysł by zatopić sznurek w wosku (lub parafinie). Podpalony sznurek palił się dłużej, a świecę postawioną na podstawce można było łatwo przenosić. Ta jednak także pod wpływem wiatru szybko gasła. Potrzebna było coś co ochroni płomień świecy od wiatru.
- Lampa naftowa i znicz – człowiek [Łukasiewicz, 1853] zastosował szkło do tego by chronić ogień. Pozostawił on również otwór by ogień mógł trawić niezbędny do spalania tlen. W tej lampie zastosowano również paliwo, dzięki któremu nie trzeba było zmieniać całej lampy świecy na nową, a wystarczyło dolać nafty by przedłużyć palenie się ognia. Nafta nasiąkała w sznurek i spalała się u jego wyjścia. Wybrano naftę dlatego, że pali się bardzo długo, jednak pozostawiała wiele nieprzyjemnego zapachu.
- Latarka – wciąż poszukiwano innego – tańszego sposobu na przedłużanie dnia. Ktoś przez przypadek wrzucił do ognia kawałek metalowego drutu i zobaczył jak ten zaczyna świecić. Drut był gorący więc trudno go było utrzymać w rękach, ale wyjęto go za pomocą szczypców. Wyjęty z ognia zaraz ostygł i przestał świecić. Wymyślono sposób jak przedłużyć nagrzewanie się drutu – pozostawiano go w napięciu elektrycznym wytwarzanym przez baterię. Tu też jednak pojawił się problem drut zbyt szybko się spalał. Zamknięto więc żarzący się drut w szkle bezpowietrzna. Bez dostępu do tlenu drut się palił, ale nie spalał. Tak powstały żarówki.
- Dioda – rozgrzany minerał zatopiony w kolorowym plastikuLampy neonowe – współczesne lampy zamiast nagrzewających się drucików mają palący się gaz (neon – stąd nazwa) lub kryształ.
Transport wodny
- Dłoń – by zaczerpnąć wody i przenieść ją do ust lub dalej, wykorzystywano dłoń. Składano ją w taki sposób by zmieściła się na niej jak największa ilość wody. Niestety, w dłoni zmieściła się niewielka ilość wody, dlatego poszukiwano narzędzi, które pozwolą zgromadzić większa jej ilość.
- Wiaderko i worki – to narzędzia które przypominają historyczną tykwę czy sakwę. Były one pierwszymi narzędziem do transportowania wody.
- Beczki, konewki, butelki, strzykawki, gąbki – pojawiły się później i służyły różnym celom – jedne do przechowywania, drugie do rozlewania, trzecie jako podręczne pojemniki na wodę, itd. Wszystkie one musiały być napełniane, ponieważ gromadziły tylko pewien zapas wody.
- Rynny – stanowiły sposób na transportowanie małej ilości wody przez dłuższy czas. Rzeźbione w drewnie przypominały koryta rzeki. Powstaniu rynien towarzyszyło wiele trudności technicznych, np. fakt, że przenoszenie wody na duże odległości wymagało ciągłego spadu poziomu rynny tak, by woda mogła cały czas spływać w dół (nawet pod niewielkim kątem) – problem ten rozwiązali rzymianie budując słynne akwedukty.
- Dziś służą do doprowadzania i odprowadzania wody w mieście, a także odprowadzania wody deszczowej (kanalizacje).
Historia komunikacji na odległość
- Mowa ludzka – gdy mówię głośno słychać mnie daleko, jeszcze dalej gdybym mówił nad wodą (woda odbija fale dźwiękowe i niesie dźwięk daleko). Jednak mimo to zasięg dźwięku ludzkiej mowy jest ograniczony.
- Gong – to narzędzie które stosowano by przekazać informację. Niestety dźwięk gongu jest taki sam, za każdym razem (jednostajny), nie można go zmienić dlatego też służy przekazaniu tylko jednej, umownej informacji.
- Światło – ogniska (Indianie), później latarki (alfabet Morsa) pozwalało na wprowadzenie wielu ustalonych sygnałów (np. ktoś na atakuje – pionowe ruch włączoną latarką; inne: poziomy, kołowy ruch i ich kombinacje). Światło także stanowiło niewielką liczbę przekazów.
- Telegraf – wprowadził dużą zmianę w porozumiewaniu się na odległość. Za pomocą impulsów elektrycznych przekazywanych przez rozciągnięty drut telegrafista mógł wysłać skomplikowane wiadomości. Niestety, by wysyłać wiadomości osoba musiała znać się na specjalnym kodzie.
- Telefon i faks – ten bezpośrednio przekazywał, na bieżąco ludzka mowę na odległość. Nie wymagał też dużych umiejętności, choć był kosztowny i jego założenie trwało długo ze względu na czas położenia kabla telefonicznego.
- Telefon komórkowy – pozwala obecnie bezprzewodowo za cyfrowym pośrednictwem łączyć się z jakąkolwiek osobą na Ziemi.
Historia przesyłania przedmiotów na odległość
- Zanieść osobiście – początkowo by dostarczyć przesyłkę pewnej osobie, trzeba było jej osobiście to przekazać. Pokonywanie dużych odległości wymagało czasu i było męczące.
- Kurierzy piesi – tę męczliwą czynność zaczęli wykonywać opłacani za przekaz kurierzy. Zanosili oni paczkę w imieniu nadawcy.
- Poczta – osoby, które przenosiły paczkę zawodowo, założyli firmę. Od tej pory starali się wykonać jak najwięcej zleceń (jak najwięcej paczek donieść), dlatego też wykorzystywali konie (kurierzy konni), samoloty (poczta lotnicza, poczta sterowcowa), a także zwierzęta tj. gołębie pocztowe.
- Dziś wykorzystuje się rowery i samochody.Urządzenia – oprócz wykorzystywania ludzi i zwierząt, stosowano urządzenia do przesyłania paczek, w tym celu służyła taśma przesyłowa czy poczta pneumatyczna – do rury wkładano specjalną paczkę, którą wysysało powietrze i przesyłało do adresata (przykład takiej poczty znajduje się w Moskwie, pod rzeką Moskwa).
- Poczta elektroniczna – dziś listy wysyła się elektronicznie za pomocą komputera, nazywa się je mejlami.
ZOBACZ FILMY ;
*Komputer, historia i ciekawostki- edukator.pl
*Grizzly i lemingi –Nowoczesna technologia
(Źródło: Wydawnictwo Nowa Era, Dzieciaki w akcji)
21.04.2020
POŚRÓD MULTIMEDIÓW
- Narysujcie „jak spędziłem/spędziłam weekend” oraz zróbcie zdjęcie waszej pracy i wyślijcie.
- Multimedia – rozwiązywanie zagadek
- Rodzic czyta zagadki, dziecko podaje rozwiązania. Po udzieleniu odpowiedzi dziecko wskazuje odgadnięty przedmiot w domu .
Włącz go, a wnet ci pokaże
Bajki, filmy, mnóstwo zdarzeń.
Taka jego jest robota – Bawić cię… gdy masz pilota.
(telewizor)Papierowa, pełna wieści,
Których setki w sobie mieści.
Ma też wersję w internecie.
O czym mowa? O…
(gazecie)Dziś powszechne urządzenia,
Kiedyś nie do pomyślenia
Żeby ludzie z wielkiej dali,
Przez coś z sobą rozmawiali.
(telefon)Gra piosenki, czasem gada,
Czasem bajki opowiada.
Możesz słuchać, gdy ma rację,
Lub po prostu zmienić stację.
(radio)Gdy to, co masz w komputerze,
Chcesz zobaczyć na papierze,
Ona chętnie ci pomoże,
Czarno-biało lub w kolorze.
(drukarka)3. Co to jest urządzenie multimedialne i do czego służy. Multimedia stanowią połączenie kilku różnych form przekazu informacji: tekstów, dźwięku, obrazów, ruchu, filmu, a służą do przekazywania informacji między ludźmi. Jakie jeszcze znacie urządzenia (tablety, komórki). Czasopisma to też są media ale drukowane.
4. Proszę zrobić ćwiczenie str.3 w Karcie Pracy nr4, w pustym okienku narysujcie jeszcze inny sposób, w jaki korzystacie z mediów.
5. Posłuchajcie wiersza „Mój kolega komputer” Stanisława Karaszewskiego
Mam komputer supernowy
Z monitorem kolorowym,
Klawiaturą, stacją dysków
I malutką, zwinną myszką!
Mój komputer, mój komputer,
On jest super, super, super!
On najlepszym jest kolegą,
nie potrzeba mi innego!
Och! Ach! Och! Ach!
To najlepszy kumpel w grach!
Nagle, rety! Co się dzieje?!
W komputerze coś szaleje,
Wirus groźny niesłychanie
Pożarł program, połknął pamięć!
Wirus popsuł mi komputer,
Już komputer nie jest super!
Ale za to mam dobrego,
Mam kolegę prawdziwego!
Och! Ach! Och! Ach!
To najlepszy kumpel w grach.Odpowiedz na pytania:
- O czym był wiersz?
- Kto odpowiada w wierszu o swoim komputerze?
- Co jest potrzebne, aby korzystać z komputera?
- Dlaczego nazwał go najlepszym kolega?
- Co się stało, gdy komputer się zepsuł?
- Czy komputer może zastąpić prawdziwego kolegę?
- Lepiej mieć superkomputer, czy prawdziwego przyjaciela?
6. Oglądamy swoje komputery i laptopy; nazywamy kolejne elementy zestawu komputerowego: komputer, klawiatura, myszka, monitor, drukarka, głośniki, gra edukacyjna.
Omawiamy funkcje wszystkich elementów zestawu.
7. Odpowiedzcie na pytanie:
DO CZEGO SŁUŻY KOMPUTER? (rodzice oceniają wypowiedzi)
- Ćwiczenia w Karcie Pracy nr 4 str. 4 i 5.
- Zagrożenia związane z niewłaściwym korzystaniem z komputera, laptopa – Bezpieczeństwo w sieci. Zobacz:
- na YouTube i necio.pl – zabawa w internet
- sieciaki.pl – zasady bezpiecznego korzystania z internetu
(źródło: Wydawnictwo Nowa Era "Dzieciaki w akcji")
20.04.2020
DOMOWE PRZEDSZKOLE
Dzis jest z nami Michalinka i jej prace związane z pogodą oraz laurka od Martynki. Bardzo dziekuję za zdjęcia.
JAK SIĘ ZACHOWAĆ W CZASIE RÓŻNEJ POGODY?
- Godziny na zegarze
- rozpoznawanie godzin na zegarze. Zobaczcie w domu zegar – wskazówki i tarczę zegarową. Pamiętajcie, dłuższa wskazówka pokazuje minuty, a krótsza wskazówka godziny.
Ćwiczenie w Karcie Pracy 3 str.80
- Chmurki deszczowe – zabawa z cyferkami
Rysujemy tyle chmurek ile wynosi wynik działania:
6 + 4 =
5 – 2 =
1 + 8 =
8 – 6 =
1 + 0 =
10 – 5 =
Ćwiczenia w Karcie Pracy 3 str. 71-73.
- Obserwacje i ciekawostki dotyczące burzy
Zwiastunem nadchodzącej burzy jest rozległa chmura burzowa. Większość ludzi boi się burzy ze względu na pioruny i błyskawice – czyli rozładowanie elektryczne. Aby zimą nie zamarznąć zakładamy gruby, wełniany sweter. Podczas zdejmowania takiego swetra słyszymy trzaski, jeśli jest ciemno – widzimy iskry, a nasze włosy zaczynają odstawać na wszystkie strony.
- Eksperyment
Potrzebne: bursztyn lub linijka, kartka papieru kawałek bawełnianej tkaniny
- podrzyj papier na drobne kawałeczki
- pocieraj energicznie przez dłuższy czas bursztyn lub linijkę kawałkiem bawełnianej tkaniny
- zbliż linijkę lub bursztyn do kawałków papieru
Co się stanie?
- Piorun uderza gdy w chmurze zachodzi zjawisko naelektryzowania, zachodzi ono w chmurach burzowych. Gorące powietrze unosi się, jednocześnie niosąc ze sobą cząsteczki wody na dużej wysokości gdzie dochodzi do powstania kropel wody i kryształków lodu. Zbierają one ładunki elektryczne znajdujące się w powietrzu i pyle. W końcu ilość wytworzonych ładunków jest tak duża, że następuje potężne wyładowanie elektryczne. Jest to właśnie piorun.
- Jak zachować się podczas burzy?
Pioruny to niezwykłe widowisko dźwiękowe i wizualne, a równocześnie bardzo niebezpieczne. Jest bardzo potężne, niesie w sobie ogromną energię. Jego uderzenie może uszkodzić domy i urządzenia elektryczne jak też wywołać pożary. Jest też bardzo niebezpieczne dla człowieka.
- Jak uniknąć uderzenia piorunem?
- zamknąć okna i drzwi
- wyłączyć wszystkie urządzenia elektryczne
- trzymać się z dala od wody
- na podwórku unikać rozmów przez telefon
- jeśli jedziesz na rowerze – zejdź z niego
- nie chowaj się pod drzewami
- unikaj słupów elektrycznych
- Uzupełnij ćwiczenie, Karta Pracy 3 str. 74-76
- Ćwiczenia dodatkowe
Potrzebne: kartka papieru, nożyczki, kredki, nitka.
Narysuj chmurki, wytnij, pokoloruj i przeciągnij nitkę przez dziurkę zrobioną w chmurce. Trzymaj nitkę z chmurką i dmuchaj w chmurkę.
- Praca plastyczna- wyprawka str. 43
LITEROWY WACHLARZ
- wyciskamy i składamy wachlarz
- bawimy się w utrwalanie liter
- łączymy litery w sylaby, czytamy
- Zabawy ruchowe
- wyścig żółwi – poduszka lub woreczek na plecach
- slalom – bieg pomiędzy zabawkami
- balonowy tenis – odbijamy balonem z rodzinką
- Filmiki (YouTube):
- nauka kodowania i programowania dla dzieci poprzez zabawę
- lekcja kodowania w zerówce
- obrazy do kodowania dla dzieci
- Pogodowe zagadki – utrwalanie poznanych liter, rozwiązywanie szyfrów pogodowych, odczytywanie wyrazów z liter lub sylab.
(źródło: Wydawnictwo Nowa Era "Dzieciaki w akcji")
17.04.2020
POGODA W RÓŻNYCH PORACH ROKU
- Zabawimy się w „Literkowe koszyki pór roku”
4 koszyki lub inne pojemniki będą oznaczać pory roku i iznaczamy je pierwszą literą nazwy np.:
W – wiosna
L – lato
J – jesień
Z – zima
Do poszczególnych pojemników dajemy przedmioty lub obrazki zaczynające się na tę samą literę co dana pora roku np.: do pojemnika W – wkładamy WIADERKO, WSTĄŻKĘ, WŁÓCZKĘ itd.
Inne zadanie (można narysować na kartce) obrazki, w których w środku nazwy występuje litera z danego koszyka, np. do pojemnika J – wkładamy pajac, kajak.
Kolejne zadanie: na kartkach papieru (4 kartki) narysujcie tyle kropel deszczu ile liter w nazwie i włóż do koszyka (pojemnika) np. WIOSNA – 6 kropel do koszyka W.
- Pokaz mody: w zabawie uczestniczą wszyscy domownicy. Dziecko ubiera się nie mówiąc na jaką pogodę – domownicy muszą odgadnąć (pogoda słoneczna) itd.
- Woreczek czarodzieja:
Znajdźcie wspólnie kilka przedmiotów np. piłeczka, lalka, klocek, samochodzik, długopis itd. I schowajcie je do dużego worka. Dzieci muszą za pomocą dotyku odgadnąć co to może być. Po odgadnięciu wyjmują i sprawdzają czy odpowiedź jest dobra.
- Tor przeszkód
Przygotujcie koc, klocki, skakanka; zróbcie tor przeszkód np. idziemy po kocu przeskakując klocki idziemy po skakankę, omijamy w podskokach klocki itd.
- Dokończ zdanie:
KIEDY PADA DESZCZ LUBIĘ ……
NA PODWÓRKU BAWIĘ SIĘ GDY ………
LUBIĘ GDY …….
ZAKŁADAM……… GDY PADA DESZCZ
LUBIĘ ZIMĘ, BO ……..
JAK JEST UPAŁ……
GDY JEST ZMIENNA POGODA……
- Pada deszcz – zabawa
Jedną ręką trzymamy kartkę lub gazetę, a paluszkiem drugiej ręki uderzamy o kartkę naśladując padający deszcz.
- Wiosenne rymowanki
Dzieci tworzą rymy do podanych zdań:
- rosną listeczki zielone, przez deszczyk …
- na gałęzi siedzi wrona, czarna wrona bez ….
- zajączki kicają i trawki…..
- nad stawem żabki kumkają, przed bocianem się …
- bocian ma dziób czerwony, ostro ….
- Pogodowe masaże – zabawa relaksacyjna
2 osoby – jedna osoba ustawia się twarzą do pleców sąsiada. Pocieramy ręce aby były ciepłe. Świeci słońce (przykładamy ręce do pleców sąsiada). Jest nam coraz cieplej (pocieramy rękami plecy sąsiada). Jest tak gorąco, że aż pot spływa nam po plecach (jednym palcem rysujemy zygzaki na plecach sąsiada). Nagle zaczyna padać drobny deszczyk (palcami lekko stukamy po plecach), który zmienia się w grad (uderzamy lekko piąstkami), zrywa się wiatr (naśladujemy szum wiatru nachylając się do ucha sąsiada), który przeradza się w wichurę, wszystkie drzewa się kołyszą (huśtamy partnerem) i powoli wiatr ustaje. Następnie zamieniamy się rolami.
- Deszcz – po co pada i komu jest potrzebny. Odpowiedzcie na to pytanie.
(źródło: Wydawnictwo Nowa Era "Dzieciaki w akcji")
Zobacz film na YouTube:
- chmury, wideo edukacyjne
- burza. Wszystko zaczyna się od przedszkola
- dlaczego?po co? Jak? – deszcz
- Hocus i Lotus – odc.3 – BURZA
16.04.2020
DOMOWE PRZEDSZKOLE
Dzisiaj zobaczymy relację Martynki z jej domowych zajęć i zadań. Gratulujemy i dziękujemy za zdjęcia.
OBSERWUJEMY POGODĘ – CO TO JEST PROGNOZA POGODY?
- Pogodowe zagadki: powtórz i podaj rodzaj pogody, którą naśladujesz
- Kap, kap, kap, kap, kap, kap (deszcz)
- Fiu, fiu, fiu, fiu , wiu, wiu, wiu, wiu (wiatr)
- Łup, łup, łup (grad)
- Skrzyp, skrzyp, skrzyp (śnieg)
- Pac, pac, puk, puk (grad)
- Szu, szuuuuu (wiatr)
Możecie naśladować pogodę również ciałem.
- Pytanie:
Jaką mamy porę roku? (wiosna)
Na jakie miesiące przypada wiosna? (marzec, kwiecień, maj)
Przypomnijmy sobie przysłowia o marcu i kwietniu, wypowiadajcie je na stojąco, na siedząco, głośno lub cicho.
Przysłowie majowe: Majowa Zofija bzy nam rozwija. (w maju osoby o imieniu Zofia mają swoje imieniny. Przysłowie mówi, że od imienia Zosi bzy zaczynają się rozwijać).
- Eksperyment: utrwalamy pojęcie wiatru.
Potrzebne: kartka papieru, ołówek, igła z nitką, nożyczki, świeczka.
Eksperyment robimy z pomocą osoby dorosłej!
- narysuj na kartce spiralę, a następnie wytnij ją
- przebij igłą środek spirali, a przez otwór przeciągnij nitkę (rodzic)
- zapal świeczkę (rodzic)
- chwyć za nitkę i unieś spiralę nad świeczką.
Co udało Ci się zaobserwować?
Jeśli spirala zaczyna się obracać, to znaczy, że coś musiało ją wprawić w ruch. Jest to skutek ogrzewania musiało ją wprawić w ruch. Jest to skutek ogrzewania się powietrza. W efekcie występują różnice temperatur. Cieplejsze powietrze się unosi , a na to miejsce napływa chłodniejsze.
Promienie słońca najpierw ogrzewają powierzchnię Ziemi- dopiero od niej nagrzewa się powietrze. Zjawisko to zachodzi nierównomiernie:
- skały nagrzewają się szybciej niż las czy woda
- woda ogrzewa się wolniej od lądu, ale dłużej zatrzymuje ciepło.
Duży wpływ na temperaturę powietrza mają chmury. W ciągu dnia ograniczają dostęp promieni słonecznych, zaś nocą zatrzymują ciepło. Temperatura zależy też od wysokości słońca nad horyzontem – dlatego latem jest cieplej niż zimą, a w krajach tropikalnych jest cieplej niż w Polsce.
W gorących obszarach powstają olbrzymie wiry tzw. cyklony. Środkiem wiry jest oko cyklonu, gdzie pogoda jest bezchmurna i bezwietrzna. Dookoła jednak wieje huragan występują silne burze i bardzo intensywne opady deszczu.
- Podając kierunek wiatru mówimy, z której strony on wieje. Do pomiaru kierunku i prędkości wiatru służy przyrząd zwany wiatromierzem.
Obserwacja: wiatromierz
Przygotuj: patyk, pasek bibuły lub wstążkę, pinezkę
- przygotuj patyk, na którego końcu pinezką przymocuj wstążkę lub bibułkę (pasek) o długości nieco krótszej od patyka
- na podwórku lub na balkonie umieść patyk
- obserwuj jak wiatr porusza wstążką
Wstążka lub bibułka odchylona w określoną stronę wskazuje nam, w którą stronę wieje wiatr. Odchylenie wstążki lub bibułki od patyka pozwala ocenić, czy prędkość wiatru jest duża czy mała.
- Opowiadanie „O marcu, pannie Juliannie i o ptaszku „ (Lucyna Krzemieniecka)
Zbudził raz marzec pannę Juliannę.
- Spójrz, jak słoneczko błyszczy poranne! Idźże czym prędzej na spacer miły, już wszystkie panny to uczyniły.
Pyta Julianna tuż przed okienkiem.
- A jaką marcu, wziąć mam sukienkę?
- Weź tę leciutką, tę w kwiatki zwiewną, pogoda ładna będzie na pewno. I kapelusik ten z różyczkami. I pantofelki – te z dziureczkami.
Biegnie Julisia wesoła taka, zdejmuje lekką suknię z wieszaka. Bierze kapelusz pełen różyczek. Frr… już wybiegła. Mknie przez uliczkę i myśli sobie: „Pójdę w aleje, już się tam wiosna na drzewach śmieje”.
Lecz psotnik marzec pannę dogania, chmurami szybko niebo zasłania, zerwał się wiatr i deszcz chlusnął z cebra. Panna Julianna narobi krzyku:
- Ej psotny marcu, psotny deszczyku! – Mój kapelusik, on nie na deszcze!
I frr… pobiegła przebrać się jeszcze. Wzięła parasol, czapkę na słoty.
- Na nic mi teraz marcowe psoty!
Lecz marzec psotnik pannę dogania. Szepnął coś słonku, bo się wyłania i tak przygrzewa, i tak przypieka. Z panny pot spływa, panna narzeka:
- Ej, nie na słońce grube ubiory. Ależ ten marzec do psoty skory!
Miesza jak w garncu słońce i deszcze. Pójdę się chyba przebrać raz jeszcze.
Znów się przebrała, biegnie z podwórka. Ujrzał ją ptaszek, ten w szarych piórkach, i ćwierknął głośno:- Dziwię się pannie, że piórka zmienia tak nieustannie. Ja, kiedy deszczyk mam na ogonku, wysycham sobie w marcowym słonku.
Odpowiedz na pytania:
- kto wystąpił w opowiadaniu?
- jaką przygodę miała panna Julianna?
- dlaczego marzec został nazwany psotnikiem?
- jaka pogoda była tego dnia, gdy panna Julianna wybrała się na spacer?
- które z symboli pogody wystąpiły w opowiadaniu?
- jak czuła się panna Julianna, ciągle zmieniając ubrania?
- czy spacer Julianny był udany i przyjemny?
- jak należy się ubierać, gdy mamy do czynienia ze zmienną pogodą?
- co to znaczy ubrać się na cebulkę?
- kto może nam pomóc przewidzieć, jaka będzie pogoda?
- czy Julianna słucha prognozy pogody?
- Zadanie: proszę zobaczyć w telewizji prognozę pogody.
- Narysuj ubranie dziewczynce lub chłopcu dostosowane do komunikatu o pogodzie, do wyboru:
- Uwaga! Silne wiatry i deszcz. Niska temperatura, zimno.
- Silne słońce. Uwaga upał i wysokie temperatury.
- Praca plastyczna: kolorowa tęcza.
- Opowieść ruchowa: Jestem kroplą wody:
Jesteś kropelką wody, leżysz na listku. Wygrzewasz się na słonku. Czujesz, że stajesz się lekka, unosisz się wysoko, wysoko. Jesteś teraz chmurką, płyniesz po niebie. Nagle robi się chłodniej, spadasz na ziemię jako deszczyk, odbijasz się o parapety domów, parasole ludzi i ponownie jesteś kropelką…
(źródło: Wydawnictwo Nowa Era "Dzieciaki w akcji")
15.04.2020
Dzień dobry dzieci
Rozpoczynamy zajęcia na temat: obserwujemy pogodę. Mieliście okazję przez czas świąt zaobserwować czy to na balkonie, poprzez okno czy też na podwórku przy domu jaka jest pogoda. Cały czas obserwujcie pogodę i przygotujcie swój własny kalendarz pogody. Już nie raz taki robiliście więc i tym razem znowu przygotujcie na kartkach papieru kalendarz pogody podpisując go imieniem.
Po tygodniu obserwacji zróbcie zdjęcie waszego kalendarza i wyślijcie do mnie, zobaczymy czy zaobserwowałyście jednakową pogodę. Miłej pracy!
Ach, ta pogoda – co to takiego?
- Dzieci, spróbujcie zgadnąć:
- Ciepło z zimnem się zmówiło, srebrne frędzle zawiesiło, Kiedy ostry mróz przeminie,w słońcu woda z dachu spłynie. (sopel)
- Co to za ogrodnik? Konewki nie miewa, a podlewa kwiaty i drzewa. (deszcz)
- Nie widać nic od samego rana, Ziemia jest jakby mlekiem oblana. Lecz nie martwice się, to nie szkodzi, Bo słońce wróci za kilka godzin.(mgła)
- Gdy wczesnym rankiem na łące się znajdziesz, może te perły w trawie odnajdziesz.(rosa)
- Pada z góry, z czarnej chmury nie śnieg, nie deszcz, Co to jest czy już wiesz?(grad)
- W słońcu promieniach w wodę się zmienia. Co to jest, czy wiesz? Dom pszczół i Ewa, to będzie…(ulewa)
- Kiedy leci – nic nie gada, Cicho i ostrożnie siada. Lecz o wiośnie, kiedy znika, To dopiero szum, muzyka.(śnieg)
- Huczy, świszczy, leci w pole, Czyni w koło swe swawole, zrywa ludziom kapelusze i wykręca parasole.(wiatr)
- Praca plastyczna: weźcie kartkę papieru i kredki. Narysujcie bardzo duży garnek, a w nim zjawiska pogodowe, które odgadliście rozwiązując zagadki oraz rebus.
- Odpowiedzcie na pytanie:
- jaką mamy porę roku?
- jaki jest miesiąc?
- czy znacie przysłowia o marcu i kwietniu?
Marzec i kwiecień to szczególne miesiące, w których mogą występować różne pogody.
- Posłuchajcie wiersza:
Kapryśna Pogoda (Bożena Forma)
Siedzi natura i myśli sobie.
Och ja tu zaraz porządek zrobię.
Wnet pory roku do niej przygnały
i różne aury zaplanowały.
Właśnie jest wiosna, wietrzyk powiewa,
słoneczko coraz mocnej przygrzewa.
Często śnieg z deszczem i grad popada,
jednak dni ciepłych znaczna przewaga.
Lato przychodzi zaraz po wiośnie.
Wszyscy witają lato radośnie.
Czyściutkie niebo, upały duże
zachody słońca i groźne burze.
Razem z jesienią ulewne deszcze.
Mgły wczesnym rankiem, przymrozki pierwsze.
Coraz mniej ciepła, smutno, ponuro,
słońce ukryte ciągle za chmurą.
A kiedy zima sroga przybędzie,
lekki, puszysty śnieg sypać będzie.
Siarczyste mrozy, śnieżne zamiecie,
będą panować wtedy na świecie.- Rozmowa kierowana:
- kto był głównym bohaterem wiersza?
- jakie postacie wezwała do siebie natura?
- jakie aury pogodowe zaplanowano dla poszczególnych pór roku?
- opiszcie pogodę w poszczególnych porach roku według wiersza.
- Praca plastyczna:
Potrzebne będą: kartka papieru, kredki, gazety, nożyczki, klej.
Poszukaj w gazetach obrazków, które mogą przedstawiać pory roku, wytnij obrazki i naklej na kartkę papieru, a następnie narysuj pogodę dopasowując do odpowiedniej pory roku.
Możecie pobrać opowiadanie na podstawie bajki Ezopa. Zapraszam
Opowiadanie_na_podstawie_bajki_Ezopa.docx
- Pozytywna i niszczycielska rola wiatru
Odpowiedz, zobacz filmy, które mogą Ci pomóc
- skąd ten wiatr? (hip hip HURRA: https://www.youtube.com/watch?v=DPlcLAPp2T0)
- dlaczego? Po co? jak? Wiatr (https://www.youtube.com/watch?v=ltrD-yuNDgA)
- domowe przedszkole, zabawy z wiatrem (https://www.youtube.com/watch?v=QogX1FbRmF0)
- odgłosy natury dla dzieci (https://www.youtube.com/watch?v=JwbMnvfN2y8)
- Zabawy:
Wyścig łódek (potrzebna folia, może też być worek na śmieci). Łódka z papieru (lub może być z rolki). Dmuchając w łódkę staramy się ją popchnąć od startu do mety. Kto zwycięży?
(Źródło: Wydawnictwo Nowa Era "Dzieciaki w akcji")
14.04.2020
ŻYCZENIA WIELKANOCNE
Z okazji zbliżających się Świąt życzę Wam moje "Zajączkowe" dzieci oraz Waszym rodzicom Smacznego Jajka Wielkanocnego, dużo Zająca Czekoladowego, Zdrowia Niezawodnego, Wielu Radości i przez całe Święta samej Wesołości życzy p. Asia i p. Jola. Trzymajcie się mocno
DOMOWE PRZEDSZKOLE
Dziś w naszym Domowym przedszkolu Robert, któty chciał się pochwalić kolegom i koleżankom jak koduje sylaby i odczytuje wyrazy.
PODSUMOWANIE TEMATU WIELKANOC
„Bajeczka Wielkanocna” – opowiadanie A. Galicy
Wiosenne słońce tak długo łaskotało promykami gałązki wierzby, aż zaspane wierzbowe Kotki zaczęły wychylać się z pączków.
- Jeszcze chwilkę – mruczały wierzbowe Kotki – daj nam jeszcze pospać, dlaczego musimy wstawać?
A słońce suszyło im futerka, czesało grzywki i mówiło:
- Tak to już jest, że wy musicie być pierwsze, bo za parę dni Wielkanoc, a ja mam jeszcze tyle roboty.
Gdy na gałęziach siedziało już całe stadko puszystych Kotków, Słońce powędrowało dalej. Postukało złotym palcem w skorupkę jajka – puk-puk i przygrzewało mocno.
- Stuk-stuk – zastukało coś w środku jajka i po chwili z pękniętej skorupki wygramolił się malutki, żółty Kurczaczek.
Słońce wysuszyło mu piórka, na głowie uczesało mały czubek i przewiązało czerwoną kokardką.
- Najwyższy czas – powiedziało – to dopiero byłoby wstyd, gdyby Kurczątko nie zdążyło na Wielkanoc.
Teraz Słońce zaczęło rozglądać się dookoła po łące, przeczesywało promykami świeżą trawę, aż w bruździe pod lasem znalazło śpiącego Zajączka. Złapało go za uszy i wyciągnęło na łąkę.
- Już czas, Wielkanoc za pasem – odpowiedziało Słońce – a co to by były za święta bez wielkanocnego Zajączka? Popilnuj Kurczaczka, jest jeszcze bardzo malutki, a ja pójdę obudzić jeszcze kogoś.
- Kogo? Kogo? – dopytywał się Zajączek, kicając po łące.
- Kogo? Kogo? – popiskiwało Kurczątko, starając się nie zgubić w trawie.
- Kogo? Kogo? – szumiały rozbudzone wierzbowe Kotki.
A Słońce wędrowało po niebie i rozglądało się dokoła, aż zanurzyło złote ręce w stogu siana i zaczęło z kimś rozmawiać.
- Wstawaj śpioszku – mówiło – baś, baś, już czas, baś, baś.
A to „coś” odpowiedziało mu głosem dzwoneczka : dzeń-dzeń, dzeń-dzeń.
Zajączek z Kurczątkiem wyciągali z ciekawości szyje, a wierzbowe Kotki pierwsze zobaczyły, że to „coś” ma śliczny biały kożuszek i jest bardzo małe.
- Co to? Co to? – pytał Zajączek.
- Dlaczego tak dzwoni? – piszczał Kurczaczek.
I wtedy Słońce przyprowadziło do nich małego Baranka ze złotym dzwonkiem na szyi.
- To już święta, święta, święta – szumiały wierzbowe Kotki, a Słońce głaskało wszystkich promykami, nucąc taką piosenkę:
W Wielkanocny poranek
Dzwoni dzwonkiem Baranek,
A Kurczątko z Zającem
Podskakują na łące.
Wielkanocne Kotki,
Robiąc miny słodkie,
Już wyjrzały z pączka,
Siedzą na gałązkach.
Kiedy będzie Wielkanoc
Wierzbę pytają.Rozmowa na temat opowiadania: co robiło słonko? Kogo obudziło jako pierwsze, a kogo jako drugie itd.? Dlaczego Słonko obudziło Kotki, Kurczaczka, Zajączka i Baranka?
„ Jakie zbliżają się święta?” – rozmowa na temat wielkanocnych zwyczajów oraz doświadczeń dzieci
WIELKANOC – to najważniejsze i najstarsze święto chrześcijaństwa, obchodzone na pamiątkę Zmartwychwstania Chrystusa – początkowo w dniu żydowskiej Paschy, a od soboru w Nicei (325 r.) w pierwszą niedzielę po pierwszej wiosennej pełni Księżyca (tj. między 21 marca a 25 kwietnia). Obchody religijne Wielkanocy rozpoczyna odbywająca się wczesnym rankiem procesja i msza, w Kościele katolickim zwana rezurekcją, a w prawosławnym – jutrznią. W tym dniu spożywa się uroczyste śniadanie w gronie rodzinnym, poprzedzone składaniem sobie życzeń. Wielkanoc wieńczy okres Wielkiego Postu i poprzedzający ją Wielki Tydzień. Jest czasem radości (symbolizuje ją biały kolor szat liturgicznych). Święta Wielkanocne mają bogatą tradycję. Są niezwykle barwne, towarzyszy im wiele obrzędów. Po Wielkim Poście – kiedyś bardzo ściśle przestrzeganym – ludzie z niecierpliwością czekali na odmianę. O wielu wielkanocnych obyczajach pamiętamy także dzisiaj. Dzięki nim świąteczne dni są bardziej radosne. Z Wielkanocą wiążą się liczne religijne i ludowe obrzędy. Pytania nauczyciela: Jak przygotowujemy się do świąt wielkanocnych? (porządki przedświąteczne, wysyłanie kartek świątecznych, święcenie palmy wielkanocnej). Jakie znacie tradycje świąt wielkanocnych? (święcenie koszyka, robienie pisanek, biały obrus, wielkanocne śniadanie, śmigus-dyngus). Jeżeli dzieci będą miały trudność z podaniem zwyczajów świątecznych, nauczyciel może zasugerować je zagadkami, np.: • Wysyłamy je tym, z którymi nie możemy być w święta, a których darzymy szczególną miłością i sympatią, życząc zdrowych i pogodnych świąt (kartki świąteczne). • Święcimy je na tydzień przed Wielkanocą. Są barwne, kolorowe zrobione z gałązek wierzby, bazi lub sztucznych kwiatów (palmy wielkanocne). • Przeważnie jest biały i na stole leży. Kładą na nim sztućce, stawiają talerze (obrus). • Jak się nazywa jajko malowane, co na Wielkanoc się przydaje? (pisanka). • Żółciutkie kuleczki za kurką się toczą. Kryją się pod skrzydła, gdy wroga zobaczą (kurczątka). • Upleciony ze słomy, wikliny chętnie nosi owoce, jarzyny. Grzyby też z lasu przyniesie oraz pisanki i baranka poniesie czasem (koszyk). • Ma długie uszy, futerko puszyste. Ze smakiem chrupie marchewkę i sałaty listek (zając). Z Wielkanocą, a ściślej z poniedziałkiem wielkanocnym jest związany jeszcze jeden zwyczaj – śmigus-dyngus. Zwyczaj ten polega na polewania wodą, młodych dziewcząt (niezamężnych), przez mężczyzn. Nie można polewać tak, żeby zrobić komuś przykrość, lecz trochę – dla tradycji i żartu.
„Zajączki” – zabawa ruchowa. Dzieci są „zajączkami” i skaczą po całej sali skokami zajęczymi, na sygnał dźwiękowy kulą się, zwijają się w kłębuszki i „śpią”.
Rozwiązywanie zagadki:
Kura je zniosła, mama przyniosła, ugotowała i dzieciom podała.
CO TO TAKIEGO?
Wiersz K. Różeckiej
Pisanki, pisanki,
jajka malowane
nie ma Wielkanocy
bez barwnych pisanek.
Pisanki, pisanki
jajka kolorowe,
na nich malowane
bajki pisankowe.
Na jednej kogucik,
a na drugiej słońce,
śmieją się na trzeciej
laleczki tańczące.
Na czwartej kwiatuszki,
a na piątej gwiazdki.
na każdej pisance
piękne opowiastki.Rozmowa kierowana nt wyglądu pisanek, zapoznanie dzieci ze zbiorem pisanek. Pytania:
- o czym był wiersz?
- co to są pisanki?
- jak wyglądają pisanki?
- jakie wzorki mają pisanki?
- jak były ozdobione pisanki?
Przeliczanie pisanek i podanie liczby.
„Kolorowe pisanki” – zapoznanie z tradycją malowania pisanek. Tradycja malowania jajek znana jest w Polsce od bardzo dawna (X wiek). Nazwa pisanki pochodzi od pisania na niej różnych wzorów. Wzory wykonywane sa różnymi technikami: barwienie, malowanie, skrobanie, naklejanie.
„Przygody wielkanocnego zajączka” – ćwiczenia gimnastyczne w formie opowieści ruchowej. Rozwijanie ogólnej sprawności ruchowej dziecka oraz różnorodnych form ekspresji ruchowej. Nauczyciel opowiada, pokazując odpowiednie ruchy ilustrujące tekst. Dzieci naśladują ruchy nauczyciela.
Mały zajączek (dzieci przykucają, przykładają dłonie do głowy – robią „uszy” zajączka) skakał po łące i zastanawiał się jaką świąteczną niespodziankę przygotować dla swoich przyjaciół (skaczą w przysiadzie w różnych kierunkach). Postanowił zrobić dla nich pisanki (naśladują malowanie pisanek). Kiedy były już gotowe, delikatnie poukładał je w wózku (naśladują przenoszenie pisanek w obu dłoniach z jednego miejsca na drugie). Powoli ciągnął wózek, aby rozwieść pisanki do swoich kolegów (naśladują ciągnięcie ciężkiego wózka za sznurek). Wózek był ciężki. Zajączek co pewien czas zatrzymywał się, ocierał pot z czoła (ocierają pot z czoła raz jedną ręką, raz drugą) oraz przeciągał się, aby rozprostować plecy i ręce (przeciągają się). Był już bardzo blisko domu kogucika, kiedy nagle potknął się i przewrócił (naśladują potknięcie i upadek). Wózek z pisankami przechylił się na bok, a pisanki poturlały się po trawie (turlają się po dywanie w różnych kierunkach). Skorupki pisanek zaczęły pękać. Wykluły się z nich kurczątka (naśladują wykluwanie się kurczątek z jajek). Zajączek przestraszył się i zaczął uciekać (skaczą w przysiadzie), a kurczątka, machając swymi malutkimi skrzydełkami, pobiegły za nim (biegną machają ugiętymi łokciach rękami). Kurczątka były jednak malutkie, dlatego szybko się zmęczyły. Przykucnęły więc na trawie (przykucają), aby odpocząć. Tymczasem zajączek opowiadał przyjaciołom o swojej przygodzie, a oni się z niego głośno śmiali (naśladują śmiech). Myślę, że o zajączku nie można powiedzieć, że był bardzo odważny, bo przecież przestraszył się małych kurczątek.
(Źródło: Wydawnictwo Nowa Era "Dzieciaki w akcji")
Zabawy i zajęcia wielkanocne
Moje Drogie Dzieci, mamy teraz bardzo trudną sytuację, nie chodzimy do przedszkola i na podwórko, nie możemy się spotykać i razem bawić. Proszę Was „zostańcie w domu” i starajcie się być grzeczni, mili, szczególnie dla rodziców i rodzeństwa, ale również z pomocą dorosłych zaglądajcie na propozycje zajęć na naszej stronie „zajączkowej”. Proponuje Wam fajną zabawę i naukę na kolejne dni!
Eduzabawy.com – memory
Przedszkolankowo.pl
https://www.dzieckiembadz.pl/2017/04/wielkanocne-zabawy-matematyczne.html
09.04.2020
WIELKANOCNE ZABAWY Z LITERAMI I LICZBAMI
- Rozwiąż działania i narysuj wynik w postaci jajek-pisanek lub koszyczków, bazi, kwiatów.
10 + 3
11 – 4
6 + 6
3 – 3
10 +2
2 – 0
- Zbuduj wyrazy z sylab
- praca plastyczna: NARYSUJ KOSZYK WIELKANOCNY
- Zabawy ruchowe – pobaw się z rodzicami „kogut i kurki”, kogut przygląda się spacerującym kurkom, dziobiącym ziarenka. Kiedy kogut zapieje „kukuryku” – wszystkie kurki chowają się di kurnika, czyli w wyznaczone wcześniej miejsce.
- Wyścig z jajkiem na łyżeczce.
- Odgadnij ZAGADKI:
Wielkanocna zupa,
w niej kiełbaska pływa.
Jest tam też jajeczko,
żółte jak słoneczko.Co to za gałązka,
co kotków ma bez liku
i chociaż nie zamruczy –
miła jest w dotyku?Leży w koszyczku
pięknie wystrojone,
malowane, pisane,
drapane lub kraszone.Jeden taki dzień
w całym roku mamy,
że gdy nas obleją,
to się nie gniewamy.Ukrywa w Wielkanoc słodkości różne,
więc każde dziecko na niego czeka.
Zobaczyć go jednak - wysiłki to próżne,
bo on susami – kic! Kic! Ucieka.Potulne zwierzątko
z masła ulepione,
małą chorągiewką
wdzięcznie ozdobione.Mały, żółty ptaszek
z jajka się wykluwa,
zamiast piór ma puszek,
więc jeszcze nie fruwa.Wyrośnięta pani,
lukrem jest polana.
Na świątecznym stole
pyszni się od rana.Kiedy się w Wielkanoc
jajkiem wymieniamy,
mówiąc miłe słowa,
bliskim je składamy.Wiklinowy koszyk
pięknie ozdobiony,
święconymi produktami
po brzegi wypełniony.- Zabawcie się: baranie skoki, zajączki na łące, wielkanocna sztafeta
- Zabawa badawcza: „w roli głównej jajko” – poznawanie budowy i właściwości oraz różnych postaci jaj kurzych. Środki potrzebne do badania: jaja kurze gotowane na twardo i na miękko oraz surowe, talerzyki, zupy. Dzieci badają kurze jaja obierają ze skorupek i kroją jaja ugotowane na twardo i na miękko, wybijają ze skorupek jaja surowe (uprzednio wymyte i wyparzone). Dzieci dotykają, rozgniatają, wąchają, oglądają przez lupę, porównują ze sobą. Rozmawiają na temat zaobserwowanych jaj, wyciągają wnioski.
- Praca plastyczna „ wielkanocna kura”.
(Źródło: Wydawnictwo Nowa Era "Dzieciaki w akcji")
08.04.2020
DOMOWE PRZEDSZKOLE
Dziś w naszym Domowym przedszkolu Martynka i Maciek, Julka i Bartek.
WIELKANOCNE TRADYCJE
Zbliżają się Święta Wielkiej Nocy czyli krótko mówiąc Wielkanoc. Przypomnimy sobie dzisiaj jakie są tradycje tych świąt.
KĄCIK WIELKANOCNY – DEKORACJE ŚWIĄTECZNE
Proszę razem z rodzicami w domu udekorować pokój lut stolik, zrobić zdjęcie i wysłać do p. Asi.
Koszyczek Wielkanocny czyli Święconka to część tradycji świąt, koszyczek musi być dobrze przygotowany. W koszyczku najczęściej pojawia się:
- Baranek – symbol zwycięstwa życia nad śmiercią
- Jajko – znaczenie odradzającego się życia
- Chleb – ciało Chrystusa
- Kiełbasa i wędlina – symbolizująca dostatek, zdrowie i płodność
- Woda – znak przygotowania do nowego życia
- Sól – symbol oczyszczenia
- Ciasto – metafora umiejętności i doskonałości
- Chrzan – znak sił fizycznych i krzepy
- W koszyczku wielkanocnym powinien znaleźć się także bukszpan. Choć jest tylko ozdobą, ma swą symbolikę – oznacza radość i nadzieję na zmartwychstanie.
POTRAWY WIELKANOCNE
Stół dekorujemy, na białym obrusie układamy potrawy gdzie na pierwszym planie jest jajko pod różnymi postaciami. W pierwszym dniu Świąt jest uroczyste śniadanie. Wtedy spożywamy to co było w koszyczku wielkanocnym. Niedzielne śniadanie wielkanocne jest poprzedzone święceniem jaj i potraw świątecznych, w Wielką Sobotę. Zanim zasiądziemy do stołu dzielimy się poświęconym jajkiem, życząc sobie nawzajem zdrowych i wesołych świąt. Święconkę, czyli wszystkie produkty i potrawy, które umieściliśmy w koszyku, i które zostały poświęcone powinny być zjedzone.
Śniadanie wielkanocne jest więc posiłkiem bogatym, radosnym, obfitującym w różnorodne potrawy z jaj, mięs, a także słodycze – z dodatkiem bakalii i orzechów jak baba wielkanocna, ciasto Mazurek i sernik. Najważniejsze podczas śniadania wielkanocnego są jaja w różnej postaci: jaja faszerowane. Zapiekane w mięsach, z chrzanem czy na twardo z majonezem. Z mięs podaje się szynkę, kiełbasy dobrej jakości, kabanosy, wieprzowinę pieczoną i pasztety. Do polskiej tradycji zalicza się żurek lub biały barszcz podawany z jajkiem i białą kiełbasą. Białą kiełbasę można podać osobno, opiekaną lub gotowaną. Podajemy też choć nie obowiązkowo pieczony drób: kurczaki, kaczki, indyki i gęsi, zwykle faszerowane. Dużą popularnością cieszą się przystawki i sałatki. Do przystawek podajemy chrzan, który symbolizuje łzy Chrystusa oraz zdrowie.
Stół ozdabiamy tak jak święconkę: bukszpanem, baziami, wiosennymi kwiatami, rzeżuchą, młodym owsem i figurkami zwierząt: kurki, baranki, zajączki.
POSZUKIWANIE WIELKANOCNEGO ZAJĄCZKA
Dzieci szukają w różnych miejscach słodyczy lub drobnych upominków, czyli prezentów od Zajączka Wielkanocnego.
LANY PONIEDZIAŁEK – w drugim dniu świąt wielkanocnych jest tradycją polewanie dziewczyn wodą, a szczególnie odbywa się to na wsiach.
PRACA PLASTYCZNA: propozycje prac związanych ze zbliżającymi się świętami
- Zajączki z rolek po papierze – filmik na YouTube
- Wielkanocne dekoracje z papieru krok po kroku – filmik na YouTube
- Jak zrobić kurkę wielkanocną – filmik na YouTube
- Kurki z opakowań na jajka – filmik na YouTube
Oprócz tych propozycji można wyciąć z kolorowych lub białych kartek papieru jajka i je udekorować farbą, kredkami lub innymi ozdobami. Oczywiście możemy zrobić z rodzicami pisanki.
Podsumowując dzisiejsze zajęcie zobacz propozycje filmów o obrzędach wielkanocnych na YouTube:
- tradycje i zabawy wielkanocne
- 7 ciekawych tradycji wielkanocnych ze świata
- zwyczaje wielkanocne- prezentacja
- symbole świąt wielkanocnych
(Źródło: Wydawnictwo Nowa Era "Dzieciaki w akcji")
07.04.2020
WIELKI TURNIEJ ODKRYWCÓW PRZYRODY
1) W moim czystym mieście - rozmowa podsumowująca wiadomości z całego tygodnia. Dzieci opowiadają o tym, co im się podobało w tematach o ochronie przyrody. Opowiadają o tym, czym jest dla nich ekologia. Na koniec każde dziecko kończy zdanie: W moim czystym świecie…. .
2) Szczęśliwa Ziemia – wykonanie plakatu ilustrującego zdobytą wiedzę ekologiczną. Dzieci na dużym kartonie (lub arkuszu papieru) rysują zarys Ziemi, a następnie wypełniają go rysunkami kojarzącymi się z tym, co dobre dla Ziemi, ekologiczne, przyjazne środowisku, dobre dla zwierząt i roślin np. kosze do segregacji, rowery, wiatraki, znaki zakazu związane z przyrodą, uśmiechnięci ludzie, słońce, zwierzęta itd.
Potrzebne do pracy plastycznej: karton lub arkusz papieru i kredki.
3) Wielki turniej odkrywców przyrody – turniej wiedzy z ekologii.
Pytania i polecenia do turnieju:
- wymyśl skojarzenie do słowa „drzewo”
- podaj nazwę przedmiotu, który potrafi unieść wiatr
- powiedz jak można dbać o czystość Ziemi
- powiedz, co każdy człowiek może zrobić dla dobra środowiska przyrodniczego
- czego roślina potrzebuje, aby zdrowo rosnąć
- co to znaczy „segregacja odpadów”
- czy wszystkie śmieci trzeba wyrzucać
- jak można przerobić kubeczek po jogurcie
- co zanieczyszcza powietrze
- co ma wspólnego cytryna i deszczówka
- czy można podlewać kwiaty sokiem z cytryny
- czy można papier i szkło wrzucać do jednego pojemnika na śmieci
- dlaczego drzewa są ważne
- czy powinno się pakować zakupy w jednorazowe torebki
- skąd wiemy, że otacza nas powietrze
- co jest w balonie gdy go nadmuchamy
- czy powietrze można zabrudzić
- jak się nazywa człowiek, który dba o czyste środowisko
- jak oznaczone są opakowania, które można przetworzyć
- jak można powtórnie wykorzystać pudełko po butach
- o czym trzeba pamiętać podczas mycia zębów
- co nie mogłoby latać bez powietrza
- dlaczego warto naprawiać zepsute rzeczy
- wymyśl hasło ze słowami „czyste środowisko”
- do jakiego pojemnika wrzucamy słoik po dżemie?
Do Rodzica: każdą dobrą odpowiedź nagradzamy słoneczkiem narysowanym na 1 kartce papieru. Proszę zrobić później zdjęcie swojej pociechy wraz z wynikiem turniejuJ
4) Praca plastyczna: Moja Eko- książka
Wykonanie własnych książeczek o treści ekologicznej. Każde dziecko otrzymuje dwie kartki A4, zgina je na pół, zszywa, projektuje okładkę książki i wymyśla jej treść, pisze samodzielnie lub prosi rodzica o pomoc i wykonuje ilustracje. Na koniec dziecko prezentuje książkę – zdjęcie wysyłamy na mailaJ
(Źródło: Wydawnictwo Nowa Era "Dzieciaki w akcji")
Brawo! Cudnownie!
Zabawy wiosenne: wiosenny wielkanocny słoik z owsem
Potrzebne: słoik szklany, owies, ziemia. Spróbujcie kochane dzieci zrobić samodzielnie wiosenny, wielkanocny słoik, który będzie jedną z dekoracji na wielkanocny stól, gdy wyrosną zielony owies. Dodatkowo można udekorować słoik wstążką lub koronką.
ZAPAMIĘTAJ! W miesiącu KWIETNIU obchodzimy „Dzień Ziemi”, dlatego pamiętaj szanuj naszą planetę.
Naucz się wierszyka:
Ekologia - mądre słowo,
a co znaczy? - powiedz, sowo!
Sowa chwilkę pomyślała
i odpowiedź taką dała:
To nauka o zwierzakach,
lasach, rzekach, ludziach, ptakach.
Mówiąc krótko w paru zdaniach
o wzajemnych powiązaniach
między nimi, bo to wszystko
to jest nasze środowisko.
Masz je chronić i szanować
- powiedziała mądra sowa .
06.04.2020
DOMOWE PRZEDSZKOLE
Dziś w naszym domowym przedszkolu nowe prace Miłoszka.
KTO ODPOWIADA ZA CZYSTOŚĆ NA NASZEJ PLANECIE?
Pogadanka: CZYSTA ZIEMIA
Dzieci opowiadają własnymi słowami o tym, jak każdy człowiek może przyczynić się do tego, aby na świecie było czysto. Rodzic zadaje pytanie związane z segregacją odpadów, przetwarzaniu śmieci, ograniczeniu korzystania z przedmiotów jednorazowego użytku takich jak foliowe torebki, korzystaniu z roweru lub komunikacji miejskiej zamiast samochodu, naprawianiu zepsutych rzeczy zamiast kupowania nowych, gaszeniu światła gdy wychodzimy z pokoju, zakręcaniu wody gdy myjemy zęby, niezrywaniu niepotrzebnie kwiatów, niełamaniu gałęzi drzew.
Zabawimy się w ruchome dyktando:
Rodzic wydaje polecenia, a dziecko wykonuje np. dwa kroki do przodu, jeden w prawo, trzy kroki w lewo, jeden do tyłu, w tył zwrot, dwa kroki do przodu itd.
Zabawy matematyczne:
Pomoce: kartoniki z cyframi od 0 do 15, kwiatki narysowane i wycięte lub wycięte z gazety, kostka do gry planszowej.
- Dziecko rzuca kostką i odbiera tyle kwiatów ile wskazała kostka i układa je w swojej rabatce i na zmianę. Liczymy kwiaty na rabatce i przyporządkowujemy odpowiednią cyfrę. Można rzucić ponownie kostką i odjąć tyle kwiatów ile wskazuje kostka.
- Ułożyć kartoniki z liczbami na dywanie. Dziecko wybiera kartonik z „1” i komentuje: zobaczcie układam na dywanie kartonik z cyfrą 1, a wyjmuję kartonik z cyfrą I kolejno inni uczestnicy zabawy. Na końcu dziecko dochodzi do wniosku, że dodaje i do każdej liczby.
(Źródło: Wydawnictwo Nowa Era "Dzieciaki w akcji")
03.04.2020
PO CO NAM TYLE KOSZY?
Odpowiedź na pytania:
- Do jakich pojemników (kolory) wrzucamy śmieci: papier, gazety, butelki, trawę, obierki z jabłek, kubki plastikowe po deserkach, papierki po cukierkach, folia aluminiowa, stary zeszyt, karton po mleku, szklany pojemnik po kremie, koperta, papierowa torba, plastikowa torba.
- Narysuj pojemniki w odpowiednich kolorach i narysuj w każdym pojemniku rzeczy, które wrzucamy do tego pojemnika.
- Są rzeczy, których nie musimy wrzucać do pojemników, tylko zrobić coś ciekawego. Pamiętasz jak na zajęciach wykorzystaliśmy rolki po papierze i zrobiliśmy: drzewa, kwiaty, motyle lub elementy zamku lub pacynki. Z butelek plastikowych robiliśmy prezenty dla babci i dziadka – wazony i świeczniki. Co można zrobić np. ze słoika, z pudełka po butach, z kubka po jogurcie.
WAŻNE INFORMACJE
Główna zasada segregowania odpadów mówi o tym, że należy oddzielać surowce od odpadów, które nie nadają się do powtórnego przetworzenia. Oddzielamy surowce takie jak tworzywa sztuczne i metale, papier, szkło i odpady biodegradowalne. Przy wyrzucaniu śmieci należy zwrócić uwagę, czy nie są one zrobione z różnych materiałów. Karton po mleku należy wrzucić do pojemnika na tworzywa sztuczne i metale, ponieważ w środku wyścielany jest aluminium. Warto też pamiętać o tym, że ani szkła, ani plastiku czy metalu nie trzeba myć przed wyrzuceniem do pojemnika na surowce segregowane. Zostaną one umyte w sortowni. Trzeba też pamiętać o zasadzie, że nie wszystko co szklane, można wrzucić do pojemnika na szkło. Na pewno nie powędrują tam: lusterko, żarówka, żaroodporna szklanka, okulary, kryształy, ceramiczne doniczki, szyby okienne, reflektory i termometry. Natomiast do odpadów biodegradowalnych nie wolno wrzucać leków – można je wrzucać do pojemników, które znajdują się w aptekach.
PRACA PLASTYCZNA WAZON ZE SŁOIKA, potrzebne: słoik, plastelina, kolorowe koraliki, pióra, tasiemki, wstążki. Dziecko ozdabia słoik tworząc z niego kolorowy wazon.
(Źródło: Wydawnictwo Nowa Era "Dzieciaki w akcji")
FILMIK DLA DZIECI:
Rodzina Treflików- sezon3- odcinek 6 „śmieci” (YouTube)
WIERSZ Magdaleny Tokarczyk „Chora Planetka” Chora-Planetka-tekst-wiersza.pdf
Zabawimy się w kodowanie
- Zabawy i ćwiczenia YouTube – Ewa Wojtan blog rodzinny
- Nauka kodowania i programowania dla dzieci poprzez zabawę: koduj.gov.pl
02.04.2020
DOMOWE PRZEDSZKOLE
Domowe przedszkole Julki i jej prace.
CZYSTE POWIETRZE – CZY WIEMY CZYM ODDYCHAMY
Kochane dzieci będziemy rozmawiać, uczyć się i bawić na temat „chronimy przyrodę”.
Pytania dla dzieci:
- jak myślisz co to jest powietrze?
- czy ktoś z Was widział kiedyś powietrze?
- czy powietrze można zobaczyć?
- Każde dziecko otrzymuje słomkę i plastikowy kubek z wodą. Jeden koniec słomki dziecko zanurza w wodzie, a w drugi dmucha. Obserwuje co wydobywa się z wody.
Wniosek: przez słomkę wydobywały się pęcherzyki powietrza.
- Czy powietrze ma zapach?
Dziecko zamyka oczy. Rodzic do przygotowanych 3 nieprzezroczystych pojemników wkłada: zmieloną kawę, skórkę z cytryny, ocet i zamyka je. Czy dziecko czuje jakiś zapach ? – nie czuje. Rodzic otwiera pojemniki, dziecko czuje wydobywający się z nich zapach.
Wniosek: powietrze, chociaż samo w sobie nie pachnie to jednak przenosi zapachy.
- Sprawdzimy czy powietrze można złapać.
Dziecko nadmuchuje balony. Obserwuje, że balon robi się coraz większy, zawiązuje go tasiemką. Po chwili można rozwiązuje balon i wypuszcza go z rąk.
Wniosek: powietrze jest wszędzie ale go nie widać. Powietrze można złapać i zamknąć w balonie. Powietrze rozciąga ścianki balonu, dzięki czemu jest on coraz większy. Powietrze rozszerza się w balonie.
- Czy powietrze można dotknąć?
Złap w dłoń powietrze. Zrób z kartki papieru wachlarz. Dziecko wachluje się po twarzy i czuje wiatr.
Wniosek: powietrza nie można dotknąć, ale można wprawić je w ruch – czyli odczuwamy ten ruch jako wiatr.
ZABAWA RUCHOWA: na hasło SILNY WIATR – bieganie i wypowiadanie: hu hu ha równocześnie klaszcząc w dłonie; na hasło SŁABY WIATR – stojąc kołysanie rękami i wypowiadanie SZSZSZSZ… .
- Odpowiedz na pytanie: czy powietrze jest potrzebne człowiekowi, zwierzętom i roślinom. Proszę zasłonić palcami nos i zamknąć usta. Sprawdźcie jak długo możecie wytrzymać.
Wniosek: powietrze jest człowiekowi potrzebne, człowiek musi oddychać.
Usiądź na podłodze, rób wdechy nosem i wydechy ustami. Potem połóż prawą dłoń na brzuchu, sprawdź czy przy wdechu brzuch się unosi, a przy wydechu opada.
Skoro powietrze jest tak ważne dla naszego życia i życia wszystkich istot żywych na naszej planecie to musimy walczyć o czyste powietrze.
W jaki sposób można walczyć o czyste powietrze?
- Rezygnujemy z samochodów na rzecz rowerów
- Korzystamy z ekologicznych źródeł energii takich jak woda, wiatr, biogazy wytwarzane z roślin i odchodów zwierzęcych, gejzery, z których wytryskuje gorąca woda i para oraz energia słoneczna.
Eksperyment kwiatowy – zabawa badawcza
Potrzebne do eksperymentu: dwie doniczki z kwitnącymi roślinami, woda, cytryna, taśma klejąca lub klej, rysunek plasterka cytryny.
Dziecko ustawia dwie doniczki z ozdobnymi kwitnącymi roślinami. Do jednej z nich nie przykleja, a do drugiej przykleja samodzielnie przygotowany rysunek cytryny. Od tej pory kwiatek w doniczce bez obrazka będzie podlewany samą wodą, a drugi – sokiem z cytryny. Dziecko obserwuje przez jakiś czas, zwracając uwagę na kolor kwiatów i liści. Ustaw doniczki w miejscu gdzie dochodzi do nich światło słoneczne.
Posłuchajcie wiersza i odpowiedzcie na pytania:
A. Frączek „Deszcz”
Gwałtu, rety! Co się dzieje?!!
Z nieba znów jak z cebra leje!
Deszcz przemoczył w parku ławki,
Kosz na śmieci i huśtawki,
Zrosił nowy szyld w hotelu,
A pieczarce zmył kapelusz…
Chyba zaraz humor stracę!
Gdy poszedłem z psem na spacer,
Dopadł mnie paskudny katar,
A Burkowi zmokła łata!
A w dodatku nikt dokoła
Nie rozumie mej niedoli:
Ani morze parasoli,
Ani drzewa,
Ani krzaki…
Z gniazdek wyfrunęły ptaki –
W deszczu piórka sobie myją
I deszczówkę z kałuż piją.
Klon z radości się zieleni,
a dżdżownica wyszła z ziemi…Chyba wszystkich ten deszcz cieszy!
Oczywiście oprócz pieszych…
Agnieszka FrączekŹródło: A. Frączek, „Deszcz”, [w:] „Dobre obyczaje, czyli z przyrodą za pan brat”, Wydawnictwo Arkady, Warszawa 2007, s. 52–53
Co wspólnego ma deszcz z cytryną?
Deszcz ma cechę wspólną z cytryną. Określ cechy cytryny i spróbuj określić, która cecha pasuje do deszczu. Przekrój cytrynę i wyciśnij ją do szklanki – czyli mamy już jedną wspólna cechę, i cytryna i deszcz są mokre. Spróbuj soku z cytryny – smak kwaśny. Właśnie deszcz też może mieć odczyn kwaśny. Zwykły, czysty deszcz nie jest szkodliwy dla nas, ale zanieczyszczenie powoduje, że deszcz robi się kwaśny i wówczas szkodzi przyrodzie. Opada niszczą warstwę znajdująca się na liściach. Bez tej warstwy woda bardzo szybko paruje z liści, w rezultacie czego rośliny zielone się wysuszają, zaczynają chorować, a ich liście lub igły żółkną i opadają. Kwaśne deszcze mają zły wpływ na glebę – ziemię uprawną. Jeziora również cierpią z powodu kwaśnych deszczy. Giną w nich rośliny, ryby, które potrzebują czystej wody.
ZABAWA W SŁOWA
Do przymiotników podanych przez rodzica dziecko dopowiada rzeczownik np.
Mokry jak…. (deszcz)
Zielony jak…..
Kwaśny jak….
Wysoki jak….
Gruby jak…..
Ostry jak…..
Długi jak….
Lekki jak….
ZABAWA: do kubka nalej wody i płynu (pod opieką rodzica), weź rurkę plastikową i dmuchaj do kubka z wodą i płynem – robią się baloniki.
ZABAWA: Ukryte zdania
Rodzic przygotowuje kartki z wyrazami: JANEK JE JAJKO RYSUJE GOTUJE MYJE PŁYWA ZRYWA TURLA OBIERA KROI KOLORUJE
Kartki z napisami JANEK i JAJKO ułóż obok siebie, zachowując odstęp na jeszcze jedną kartkę. Dziecko losuje kartkę z wyrazem, odczytuje i układa tak, aby powstało zdanie.
Np. Janek je jajko. Janek rysuje jajko.
BRAWO BRAWO BRAWO
PRACA PLASTYCZNA: mój przyjaciel drzewo.
Pomoce: kartka papieru białego lub szarego, kredki lub farby, gazety, z których dziecko wycina postacie ludzi i zwierząt. Dziecko maluje / rysuje drzewo, następnie wycięte postacie z gazet przykleja na kartkę tak, aby powstał plakat przedstawiający drzewo jako przyjaciela ludzi i zwierząt.
WYŚLIJ ZDJĘCIE SWOJEGO PLAKATUJ
Filmiki dla dzieci:
Ekologiczny dom – bajka edykacyjna
Zanieczyszczenie rzek
(Źródło: Wydawnictwo Nowa Era "Dzieciaki w akcji")
01.04.2020
Domowe Przedszkole
Dziś Oliwia prezentuje się wszystkim "Zajączkom" w swoim domowym przedszkolu.
KTO TO JEST ASTRONAUTA?
OBSERWUJEMY NIEBO
Filmiki dla dzieci:
- Ciekawostki ze świata Astronomii cz4-155 YouTube
- Co jedzą astronauci? YouTube
Po filmikach dziecko odpowiada zgodnie z własną wiedzą na pytania odnoszące się do treści filmów.
DOŚWIADCZENIA:
- Do połowy słoika wlewamy wodę, barwimy ją na niebiesko za pomocą barwnika (może być farba), dodajemy watę do wysokości płynu, wsypujemy trochę brokatu, mieszamy patykiem do szaszłyków, dolewamy wodę zabarwioną na czerwono, dodajemy watę i brokat, mieszamy. W słoiku ukaże się połyskująca mieszanka barw.
- Na okrągły talerz wylewamy mleko, wkraplamy różnokolorowe barwniki (lub farby). Mieszamy delikatnie patyczkami kosmetycznymi nasączonymi płynem do mycia naczyń.
Dziecko opowiada o wrażeniach po przeprowadzeniu doświadczenia.
Potrzebne pomoce do doświadczeń: słoik, woda, barwniki lub farby, wata, patyczki do szaszłyków, brokat, talerz, mleko, patyczki kosmetyczne, płyn do mycia naczyń.
PRACA PLASTYCZNA: wycinamy parę trójkątów, kół, prostokątów i kwadratów z różnych kolorów. Układamy z wyciętych kolorowych figur rakiety, a następnie przeliczamy figury, z których powstała rakieta. Przyklejamy rakietę na kartkę papieru, dorysowujemy planety lub inne rzeczy aby powstał obrazek.
Przez kolejne dni zabawimy się w meteorologa, który obserwuje pogodę i niebo. Podziel kartkę na 7 części oznaczających każdy dzień tygodnia. Rysujemy w każdej części jakie w danym dniu jest niebo i pogoda.
Do utrwalenia tematów kosmos, układ słoneczny zobacz filmy na YouTube:
- nasz układ słoneczny, o słońcu i planetach dla dzieci
- układ słoneczny dla dzieci – 123 Edukacja
PRACA PLASTYCZNA: namaluj latający spodek – pojazd i ufoludków, wg własnego pomysłu.
(Źródło: Wydawnictwo Nowa Era "Dzieciaki w akcji")
31.03.2020
Domowe Przedszkole
Dziś prezentują się wszystkim "Zajączkom" Miosz, który zakładał wiosenny ogródek oraz Kinga, która pięknie pracuje w domowym przedszkolu.
KOSMOS, PLANETY, SŁOŃCE
Kosmos- to wszystkie gwiazdy, słońce, planety, galaktyki i wszystko co jest między nimi. W kosmosie są miliardy galaktyk, a w każdej z nich – miliardy gwiazd. Nasza planeta ZIEMIA należy do galaktyki, która nazywa się MLECZNA DROGA.
Pytania:
1) Czy wiesz jak nazywa się Polak- astronom, który urodził się w Toruniu?
TAK ! – MIKOŁAJ KOPERNIK
2) Czy wiesz jak krążą planety i co jest w środku kosmosu?
TAK! PLANETY KRĄŻĄ WOKÓŁ SŁOŃCA.
3) Czy wiesz jak nazywają się planety? (wymień kilka nazw)
TAK! MERKURY, WENUS, MARS, JOWISZ, SATURN, URAN, NEPTUN , PLUTON – planeta karłowata, Wenus – najjaśniejsza gwiazda, Jowisz – największa planeta, Saturn – ma pierścienie. Na ziemi rozwinęło się życie.
PRACA PLASTYCZNA: NASZA PLANETA ZIEMIA lub KOSMOS – PLANETY, SŁOŃCE.
(Źródło: Wydawnictwo Nowa Era "Dzieciaki w akcji")
Propozycje filmów i kosmosie
- Układ słoneczny dla dzieci - www Edukacja
- Nasz Układ Słoneczny - o słońcu i planetach dla dzieci - You Tube
- Był sobie kosmos - Zielona Planeta - YouTube
- Misja w kosmosie - odc.3 - Youtube
30.03.2020
Domowe przedszkole
Dziś przekazuję wszystkim "Zajączkom" ogromne uściski od Kubusia
i Miłosza PACHNĄCO, KOLOROWO, SMACZNIE, PIĘKNIE I ZDROWO
Jeżeli nie przygotowałeś/przygotowałaś ogródka w domu – w doniczce czy słoiku, masz okazję zrobić z rodzicami taki zielony kącik:
Przygotuj doniczki z ziemią, słoiki z wodą i gazikiem zamiast wieczka, naciętą gumkę, ziarenka dowolnie fasoli, grochu, owsa, rzeżuchy czy cebulki – siejemy pokrywając je warstwą ziemi lub układamy na gaziku cebulę lub fasolę. Obserwujemy codziennie i podlewamy wodą.
PRACA PLASTYCZNA: Tworzymy kronikę hodowli czyli rejestrujemy wzrost roślin.
ZABAWA W KOLORY:
Osoba prowadząca wybiera dowolny kolor i prowadzi zabawę pytając uczestników np. ZIELONE a uczestnik podaje jakąś RZECZ, UBRANIE, ZABAWKĘ itp. (np.zielone klocki). Zmieniamy prowadzących, którzy kolejno wybierają inny kolor.
(Źródło: Wydawnictwo Nowa Era "Dzieciaki w akcji")
27.03.2020
WYPRAWA PO WIOSENNE SŁOŃCE
- Wiosenne rebusy: ćwiczenia w czytaniu sylab.
Dziecko rysuje duże okrągłe żółte koło (słoneczko). Rodzice piszą na kartkach wyrazy i dzielą je na sylaby tnąc nożyczkami. Sylabę, która powtarza się we wszystkich wyrazach układamy w środku koła (słońca), wokół pozostałe sylaby. Następnie układamy wyrazy. Dowolny dobór wyrazów, np.: hamak, hasło, hamulec, hala, harfa
- Zabawy matematyczne:
- rozwiąż działanie i narysuj obrazek z wynikiem (narysuj tyle płatków kwiatka lub kropek na biedronce)
5 + 4 = ?
5 + 5 = ?
6 +4 = ?
10 + 0 =?
11 – 1= ?
- przygotuj swoje klocki w różnych kolorach i układaj do działań:
8 + 2 ; 12 – 12; 10 – 5; 5 + 5
- Można się pobawić z dzieckiem:
W różne miejsca układamy żółte klocki (np. na biurku 1 klocek, pod krzesłem 3 klocki, na parapecie 4 klocki i układamy działanie 1 + 3 + 4 = ?
- Budujemy budowle z klocków ale według działania: 10 klocków czerwonych, 5 klocków żółych i 1 niebieski klocek
Lub 10 + 5 + 1
5 + 2 + 6
Zabaw się z rodzicami i rodzeństwem!
Każdy uczestnik zabawy zabiera 15 klocków, kto wybuduje najszybciej wieżę z 15 klocków ten wygrywa!
PRACA PLASTYCZNA: narysuj wiosenny ogródek, a w nim wiosenne kwiaty np. żonkile, krokusy, tulipany. Następnie policz ile jest kwiatków w ogródku.
PRACA PLASTYCZNA: Tulipany z kubeczków.
Jeżeli masz w domu opakowanie po jogurtach, czy serkach typu danone- nie wyrzucaj ich, zrób z nich TULIPANY. (zdjęcie wiosenne kwiaty- instrukcja).
(Źródło: Wydawnictwo Nowa Era "Dzieciaki w akcji")
26.03.2020
Witam Was serdecznie i zapraszam do wspólnej zabawy
Propozycja na dziś: opowiadanie „O wiośnie w lesie i wiewiórki ważnym interesie” z książki „Krasnal Hałabała” autor L. Krzemieniecka.
Zadanie:
- Pod każdą literą w wyrazie narysuj cegiełki niebieskie lub czerwone odpowiadające spółgłoskom lub samogłoską które znasz
- Wiosenne kwiatki
- Praca plastyczna: narysuj domek dla Krasnala Hałabały
Ćwiczenia oddechowe:
Potrzebna będzie: kartka papieru, rurka, farby, pędzel i woda.
Na białej kartce różnymi kolorami robimy pędzelkiem kleksy. Następnie przez rurkę dmuchamy na kolorowe kleksy tak, żeby się rozpłynęły i połączyła się farba z wodą i z innymi kleksami. Następnie składamy kartkę na połowę – otwieramy znowu – CO NAM WYSZŁO? J
(Źródło: Wydawnictwo Nowa Era "Dzieciaki w akcji")
25.03.2020
Bawimy się i pracujemy
Mamy kolejne relacje z Waszej domowej kwarantanny:
Dziękujemy za zdjęcia i pozdrawiamy. Trzymajcie się zdrowo.
Przyjście wiosny
Zagadka dla dzieci
Waszym zdaniem jest odczytanie wyrazów z pomocą lub bez i wybranie z każdego słowa głoski, którą wskazuje cyfra i ułożenie z nią nowego wyrazu.Wiecie już o czym będzie wiersz „Przyjście wiosny” Jana Brzechwa?
Naplotkowała sosna
Że już się zbliża wiosna.
Kret skrzywił się ponuro:
-Przyjedzie pewno furą…
Jeż się najeżył srodze:
-Raczej na hulajnodze.
Wąż syknął :-Ja nie wierzę,
Przyjedzie na rowerze.
Kos gwizdnął: -Wiem coś o tym,
Przyleci samolotem.
-Skąd znowu –rzekła sroka-
Ja z niej nie spuszczam oka
I w zeszłym roku w maju
Widziałam ją w tramwaju.
-nieprawda! Wiosna zwykle
Przyjeżdża motocyklem.
-A ja wam dowiodę,
Że właśnie samochodem.
-Nieprawda bo w karecie!
W karecie? Cóż pan plecie?
Oświadczyć mogę krótko,
Że płynie właśnie łódką!Zadanie 1: Odpowiedzcie na pytania
- O jakich zwierzętach była mowa w wierszu?
- Co powiedziały ptaki i zwierzęta?
- Jak przyszła do nas wiosna?
Zadanie 2: narysujcie po czym poznajemy, że już jest pora roku wiosna. Własne obserwacje i wiadomości przelejcie na rysunek.
Dzisiaj będziemy muzykować czyli wymyślamy na czym gramy. Poszukajcie w domu instrumentów lub przedmiotów zastępujących instrumenty. Spróbujcie odebrać np.:
Klekot bociana
Świergot ptaków
Świecące słońce
Padający deszczyk
Szumiący wiatr
Lot motyla
Skaczące zajączki.
Wiosną budzi się do życia cała przyroda, rośliny (trawy, kwiaty, pąki na drzewach) zwierzęta, owady, przylatują także ptaki z ciepłych krajów.
Zadanie 3: praca plastyczna, propozycje do wyboru
- Wiosenne bazie: potrzebna będzie kartka papieru, popcorn, kredka brązowa bądź czarna, klej. Kredkami rysujemy drzewo z gałązkami, na które przyklejamy popcorn.
- Wiosenna łąka: potrzebna będzie kartka papieru, zielony papier, klej, nożyczki, kredki. Wycinamy paseczki z zielonego papieru, różnej długości i naklejamy w dolnej części białej kartki papieru odwróconej poziomo. Następnie kredkami rysujemy główki kolorowych kwiatów.
- Kolorowy motyl: potrzebna będzie rolka po papierze toaletowym, biała kartka papieru, farby, klej, nożyczki, pędzel i woda. Rolkę malujemy na jeden dowolny kolor. Białą kartkę papieru zginamy na pół i przecinamy. Przecięte połówki jeszcze raz zginamy na pół i wycinamy skrzydła, które możemy udekorować wzorkami.
- Żabka: potrzebne będą 2 większe koła w kolorze zielonym i 4 małe zielone koła, 2 małe niebieskie koła i 1 małe kółeczko czerwone oraz klej i biała kartka papieru.
(za Wydawnictwem Nowa Era "Dzieciaki w akcji")
24.03.2020 Powodzenia!
W naszej wędrówce po kontynentach odwiedzimy Antarktydę i Australię.
W Australii mieszkają torbacze czyli kangury i koala, również pies dingo (jest podobny do domowego ale dziki i nie umie szczekać), papuga kakadu z biało-żółtymi piórami, która naśladuje ludzką mowę, dziobak – szukający pożywienia na dnie rzek i składające jaja, a także strusie emu.
Miasto Sydney słynie z pięknego budynku opery.
Aborygeni – mieszkańcy Australii malowali na materiałach naturalnych dostępnych w ich otoczeniu: korze drzew, liściach, kamieniach, skalnych ścianach oraz na swoim ciele. Sztuka Aborygenów opiera się na symbolach: natury, świata roślin i zwierząt.
Kangury są roślinożercami – jedzą trawę, kwiaty, liście i owady i potrafią pływać. Kangury żyjące na równinach Australii mogą być nawet wyższe niż dorośli ludzie. Poruszają się skacząc na tylnych łapach. Samice w torbach na brzuchach noszą swoje młode, które tam ssą mleko. Mówi się, że kangurów jest więcej niż Australijczyków.
Koala – nie jest niedźwiedziem choć jest podobny i wygląda jak miś. W języku Aborygenów nazwa „Koala” znaczy „bez wody” lub „bez picia”. Jednak piją one z różnych źródeł wody i z liści eukaliptusa. Większość życia spędzają śpiąc na drzewach. Koala mają duże nosy koloru różowego lub czarnego.
ZADANIE
Praca plastyczna: Narysujcie prace na temat: „Świat zwierząt i ludzi” – możecie narysować zwierzęta, które mieszkają w Australii lub symbole, które rysowali Aborygeni.
Antarktyda otacza biegun południowy, a wokół niego są zamarznięte oceany i nie rosną tam żadne rośliny. Żyją tam słonie morskie, foki, petrele i pingwiny. Słonie morskie są tak duże, że mają problem by wdrapać się na lód. Dorosłe samce mają nos przypominający słoniową trąbę. Petrele to ptaki żyjące na słonecznych brzegach. Największą foką Antarktydy jest lampart morski jest bardzo groźny dla pingwinów. Pingwin cesarski sięga dorosłemu człowiekowi do pasa.
ZABAWA
a) Skaczące pingwinki : przy włączonej muzyce pingwinki skaczą, przy wyłączonej muzyce zatrzymują się i stoją nieruchomo
b) Raz dwa trzy król patrzy: zachęcamy rodziców i rodzeństwo
ZADANIE
Zapraszamy dzieci do narysowania pracy na temat „wycieczka po świecie”
(za Wydawnictwem Nowa Era "Dzieciaki w akcji")
23.03.2020
Bawimy się i pracujemy
Pomimo nieobecności w przedszkolu, Zajączki pracują i się bawią. Pierwsze relacje:
Kenia
Kenia – słoneczna kraina słoni
Kenijska flaga składa się z trzech kolorów: czarnego, czerwonego z białymi krawędziami i zielonego. Na środku poziomej flagi znajduje się czerwona, biała i czarna tarcza Maasai. Tarcza Maasai jest w Kenii tradycyjnym znakiem, który symbolizuje obronę kraju. Większość kraju jest pokryta rezerwatami i parkami. Turyści przyjeżdżają tam, by podziwiać swobodnie poruszające się dzikie zwierzęta, takie jak lwy, słonie, zebry, żyrafy, gazele, lamparty, gepardy, oraz wypoczywać na wspaniałych plażach z białym piaskiem. W Kenii warto odwiedzić wyjątkowe miejsca, m.in. czternaście wodospadów w Thika, które zaliczane są do najdłuższych i najbardziej stromych w Afryce. Zamieszkujący te tereny Masajowie słyną z charakterystycznego skocznego tańca. Tańcząc, podskakują na palcach, zaś piętami nie dotykają ziemi. Ponadto Kenijczycy słyną na całym świecie z długodystansowego biegania. Często wygrywają zawody i maratony, zostają mistrzami świata.
Bogactwo Afryki tkwi w jej różnorodności. Poniżej zamieszczam opowiadanie, które wzmacniania tolerancję na inność oraz zachęca do właściwego postrzegania samego siebie.
Elmer
Było sobie raz stado słoni. Słoni młodych, słoni starych, słoni wysokich, chudych i pyzatych. Każdy z nich był inny, ale wszystkie były szczęśliwe i wszystkie miały ten sam kolor. Wszystkie oprócz słonia o imieniu Elmer. Elmer był inny. Był w kratkę żółto- pomarańczowy, czerwono - różowy, fioletowy, niebiesko-zielony, czarno-biały. Elmer zdecydowanie nie był koloru słoniowego. Ale to dzięki Elmerowi inne słonie były radosne. Czasami on żartował z nimi, a czasami to one dowcipkowały z nim. Gdy tylko w stadzie zaczynała się zabawa, widomo było, że to Elmer. Pewnej nocy Elmer nie mógł zasnąć. Zamiast spać, myślał. Myślał o tym, że ma już dosyć bycia innym. „Czy ktokolwiek słyszał o słoniu w kratkę? – zastanawiał się. – Nic dziwnego, że wszyscy się ze mnie śmieją”. Rankiem, zanim jeszcze inne słonie obudziły się na dobre, Elmer wymknął się cichutko niezauważony. Kiedy wędrował przez dżunglę, spotkał różne zwierzęta. A one już z daleka witały go: – Dzień dobry, Elmer! Elmer za każdym razem uśmiechał się i odpowiadał: – Dzień dobry! Po długiej wędrówce Elmer znalazł wreszcie to, czego szukał. Był to duży krzew. Cały pokryty soczystymi owocami w kolorze słoniowym! Elmer chwycił krzew, zaczął nim potrząsać z całych sił i trząsł tak długo, aż wszystkie owoce pospadały na ziemię. Wtedy Elmer położył się na grzbiecie i zaczął się turlać – w tę i z powrotem. Potem chwycił kiść owoców i wysmarował się sokiem owocowym od stóp po koniuszek trąby. Kiedy skończył, po kolorach: żółtym, pomarańczowym, czerwonym i różowym, fioletowym, niebieskim i zielonym, czarnym i białym, nie było śladu, a Elmer wyglądał tak samo, jak każdy inny słoń. Elmer postanowił więc wrócić do domu. W drodze powrotnej znów mijał różne zwierzęta. A one tym razem witały go słowami: – Dzień dobry, słoniu! Elmer uśmiechał się do każdego i odpowiadał: – Dzień dobry! – zadowolony, że nikt go nie rozpoznał. Kiedy Elmer dołączył do stada, słonie stały w ciszy. Żaden z nich go nie rozpoznał, gdy próbował przecisnąć się do środka stada. Po chwili Elmer poczuł, że coś jest nie tak. Tylko co? Rozejrzał się dookoła: ta sama dżungla, to samo błękitne niebo, ta sama deszczowa chmura, która pojawia się od czasu do czasu, i te same znajome słonie. Elmer przyjrzał im się dokładnie. Słonie stały zupełnie nieruchomo. Elmer nigdy wcześniej nie widział ich takich. Im dłużej patrzył na poważne i ciche zwierzęta, tym bardziej chciało mu się śmiać. Wreszcie nie wytrzymał. Uniósł trąbę i ryknął z całej siły: Buuu! Słonie aż podskoczyły i poprzewracały się z wrażenia. – O rety! – mówiły. Wtedy zobaczyły, jak Elmer skręca się ze śmiechu. – Elmer – powtarzały. – To musi być Elmer! I zaczęły się śmiać tak mocno, jak nigdy przedtem. Kiedy tak się śmiały, lunął deszcz. Krople deszczu zaczęły zmywać z małego słonia sok owocowy i kolorowa kratka znów stawała się widoczna. – Och, Elmer… – westchnął stary słoń. – Ze wszystkich twoich dowcipów ten był najlepszy! – Nie trzeba było długo czekać, żebyś pokazał nam swoje prawdziwe oblicze. Od dziś będziemy obchodzić Dzień Elmera – dodał inny słoń. – Raz w roku pomalujemy się na kolorowo, a Elmer na kolor słoniowy. I tak właśnie robią słonie. Jednego dnia w roku przyozdabiajają się i paradują. Jeśli tego dnia zdarzy ci się zobaczyć słonia w kolorze słoniowym, możesz być pewien, że to Elmer.
David McKee
Afryka, a zwłaszcza Kenia słyną z dziko żyjących wspaniałych zwierząt. Są wśród nich: słonie.
- Słoń afrykański jest największym, najcięższym zwierzęciem lądowym świata. Jednocześnie potrafi się poruszać bardzo cicho, bo chodzi na palcach. Stopy służą także do wybijania rytmu – komunikacji. Uszy pełnią rolę wentylatorów chłodzących ciało. Najważniejsza jest trąba. Służy do picia, polewania się wodą, wyrywania kępek trawy, powitań.
(za Wydawnictwo Nowa Era "Dzieciaki w akcji")
Tu znajdziecie kolorowankę:
http://kolorowanki.joe.pl/malowanki-maszerujacy-slon,zwierzeta
20.03.2020
DROGIE DZIECI I DRODZY RODZICE
W związku z przerwą w pracy przedszkola i pozostaniem w domu, postaramy się o propozycje zajęć dla dzieci pod okiem rodziców. Zachęcam wszystkich do skorzystania z oferty zabaw i zajęć, które pomogę nie tylko „na nudę” ale również utrwalić poznanych na zajęciach liczb-cyfr, głosek-liter oraz rozwinąć małą motorykę, spostrzegawczość poprzez dobrą zabawę.
I Pobawmy się z rodzicami poprzez gry i zabawy
- Zabawy, które pozwolą nam utrwalać litery i cyfry. Potrzebne są: kartka papieru, guziczki lub kamyczki, fasola itd. Układamy z nich litery i cyfry.
- Odrysowywanie cieni. Potrzebne są: lampka lub słońce, zabawki, kartka papieru i kredki. Ustawiamy zabawki na kartce, a ich cień obrysowujemy kredkami i kolorujemy.
- Rysowanie na tacy w kaszy lub soli. Potrzebne są: taca, kasza manna lub sól lub mąka. Rysujemy palcem obrazek na temat np. wiosny, możemy również narysować palcem wyrazy lub działania matematyczne.
- Działania matematyczne. Potrzebne są: makaron rurki, farby, pędzle, sznurek. Malujemy makaroniki farbami na różne kolory, przeliczamy je, układamy z nich obrazek lub robimy korale.
II Propozycje z wykorzystaniem komputera:
*youtube: eksperymenty dla dzieci (pod opieką rodziców)
III Ze względu na tematykę wiosenną zróbmy w domu ogródek:
-posadźmy w doniczkach cebulę, fasolę
- zasiejmy rzeżuchę, pszenicę lub inne nasiona
- możemy w słoiku z gazą i wodą włożyć na gazę cebulę i obserwować
IV Pomysł na zabawy w domu
- relaksacyjny masażyk
- gimnastyka
- taniec
- przygotowanie ciekawego dania
- wymyślanie bajki
- urządzanie teatrzyku
- lepienie z plasteliny
- porządki w pokoju
- rysowanie obrazków
- czytanie książeczek
Jeżeli dziecko robi coś ciekawego proszę rodziców o zrobienie zdjęcia i przesłanie na mój nr tel: 530 362 165. Zdjęcia zostaną umieszczone na stronie internetowej naszego przedszkola.
PS Kochane dzieci, tęsknię za Wami przesyłam Wam moc uścisków!
19.03.2020 Pani Asia
Chiny
Chiny to kraj, który znajduje się na innym kontynencie, w Azji. Teraz kilka zabaw z papierem, bo właśnie z Chin papier pochodzi.
Badanie właściwości papieru – zabawa badawcza.
- Przygotujcie miskę z wodą, zakraplacze lub łyżeczkę oraz różne rodzaje papieru: laminowany, bibuła, ścierny, kawałek tapety, serwetka (co macie w domu). Możecie wykorzystać nawet zwykłą gazetę czarno-białą oraz gazetę kolorową.
- Pierwszym z zadań będzie dokładne obejrzenie materiałów badawczych i określenie ich codziennego przeznaczenia.
- Następnie musicie sprawdzić odporność papierów na darcie ułożyć je od najmocniejszego do najsłabszego.
- W ostatniej fazie eksperymentu sprawdzamy chłonność poszczególnych papierów, kropiąc na nie wodę (zakraplaczem lub łyżeczką).
- Który papier przepuścił wodę, a który nie? Narysujcie w zeszycie lub na dowolnej kartce.
A ci, co jeszcze nie mają dosyć zadań, mogą spróbować wyrobić papier czerpany: Dawniej wykonywało się go z fragmentów wybranych drzew, krzewów, słomy ryżowej oraz szmat. Papier z lnu czy jedwabiu był bardzo drogi i mogli sobie na niego pozwolić nieliczni. Teraz wykonamy go z kawałków papieru, serwetek, gazet.
Należy podrzeć papier na małe elementy i włożyć je do miski, do której RODZIC! wlewa gorącą wodę w takiej ilości, by papier dobrze namókł. RODZIC! za pomocą miksera tworzy jednolitą masę, którą dzieci przecedzają przez sito i zdecydowanym ruchem wykładają na gazę, równomiernie rozkładając. Po przyłożeniu drugim kawałkiem gazy wałkują lub naciskają gąbką, by pozbyć się nadmiaru wody. Po delikatnym zdjęciu gazy i wysuszeniu kartka papieru czerpanego jest gotowa. Musicie pamiętać, że im cieniej rozwałkujemy warstwę masy papierowej, tym kartka szybciej wyschnie.
Do zobaczenia #zostańciewdomu
18.03.2020
Bal przebierańców: jak co roku w naszym przedszkolu odbył się oczekiwany przez dzieci bal przebierańców. Na balu obok księżniczek, wróżek, policjantów, rycerzy czy piratów pojawiły się zwierzęta i inne postacie z bajek.
Po prezentacji strojów odbyła się zabawa, kalambury i tańce!
Oczywiście znalazła się dla spragnionych i zmęczonych chwila relaksu przy poczęstunku.
„Czysta woda zdrowia doda”, „Polaku młody nie marnuj wody” takie i inne hasła towarzyszyły dzieciom z grupy Zajączki i Muchomorki.
Wspólnie przeprowadziły różne ciekawe eksperymenty z wodą np.wulkan, co tonie, co się rozpuszcza itd.
Z zaciekawieniem oglądały jak i same eksperymentowały. Była to dla nich nie tylko zabawa ale i nauka.
Dzieci z grupy Zajączki ze względu na brak śniegu uczestniczyły w zimowej olimpiadzie sportowej w przedszkolu, która rozpoczęła się od zapalenia znicza olimpijskiego i przejścia olimpijczyków z flagami.
Konkurencje odbyły się w kilku kategoriach m.in. saneczkarstwo, narciarstwo, łyżwiarstwo, hokej i rzuty śnieżkami do tarczy.
Zdrowa rywalizacja wśród dzieci była nagrodzona poczęstunkiem i oczywiście pucharami. Nie mogło zabraknąć odśpiewania hymnu „Mazurka Dąbrowskiego”.
Rodzice biorący udział w olimpiadzie zachowali się wspaniale – kibicując i przydzielając punkty drużynom. Wspólnie uznaliśmy, że była to wspaniała zabawa.
Urodziny Bartka.
Dzień Osób Niepełnosprawnych dzieci z grupy "Zajączki" obchodziły w bibliotece, na spotkaniu z młodzieżą niepełnosprawną. Tematem spotkania były święta.
Św. Mikołaj odwiedził dzieci z grupy "Zajączki".
Poznajemy kopalnię soli i przeprowadziliśmy eksperyment z solą.
Zabawy w kodowanie.
Dzień Pluszowego Misia w grupie "Zajączków".
Grupa "Zajączki" była w Szkole Podstawowej nr 4, na wróżbach Andrzejkowych. Dzieci były przejęte wróżbami i co im się spełni.
Wizyta muzyków.
Wizyta w bibliotece. Dzieci z grupy "Zajączki" miały okazję posłuchać opowiadań o jesieni w lesie, jak również uczestniczyć w quizie i odgadywaniu zagadek oraz oglądaniu bajek.
Dzieci odwiedziły inny zamek, gdzie na polecenie króla i królowej uczestniczyły w innych zadaniach. Za zakończenie jedna z dworek przeczytała dzieciom piękne wiersze i opowiadania.
Będąc w zamku króla i królowej, dzieci bawiąc się, wykonywały zadania zręcznościowe i umysłowe.
Wizyta u zegarmistrza.
Urodziny Miłosza - dzieci zaśpiewały "Sto lat" i składały życzenia.
Podczas podróży po Polsce, dzieci z grupy "Zajączki" zagościły w Toruniu, mieście M. Kopernika. Zapoznały się z życiem słynnego astronoma, z zabytkami Torunia i poznały legendę "O toruńskich piernikach". Następnie próbowały z masy solnej przygotować ciasto na pierniczki.
Matematyka na 5 - zajęcie otwarte. Dzieci z grupy "Zajączki" poznały cyfrę 5, utrwalają ją w różnych ćwiczeniach i zabawach.
Święto Niepodległości obchodzone w naszym przedszkolu w grupie "Zajączki".
Urodziny Leonka.
Z okazji Święta Zmarłych pamiętamy również o powstańcach, zaswiecając pod pamiątkową tablicą znicz.
Wycieczka na lodowisko do Tychów i oglądanie widowiska Rewii na Lodzie p Sindbad Żeglarz.
Spotkanie z p. Burmistrzem i pracownikami Urzędu Gminy i Miasta.
Korzystając z pięknej pogody, zajęcia w grupie Zajączków odbyły się w plenerze. Wspaniała zabawa i nauka.
Wycieczka do lasu. Dzieci słuchały odgłosów zwierząt i obserwowały drzewa.
Urodzinki Weroniki.
Zajączki miło spędziły czas podczas spotkania z absolwentami przedszkola, którzy czytali dzieciom wiersze Jana Brzechwy.
Dzieci z grupy "Zajączki" zdrowo się odżywiają, więc same przygotowują sobie szaszłyki owocowe.
Z okazji Dnia pomarańczowego rodzice dzieci z naszej grupy przedstawiły teatrzyk kukiełkowy pod tytułem Krasnal Hałabała i Pani Jesień. Dzieci z dużym zainteresowaniem oglądały przedstawienie. Na zakończenie częstowały się szaszłykami.
Spacer po parku. Dzieci obserwują zmiany w przyrodzie jesienią oraz zbierają kolorowe liście i dary Pani Jesieni.
Doświadczenia z wiatrem. Spadochron z lalką, latawiec, wstążki i chusta.
Urodziny Julki.
Grupa "Zajączki" była w bibliotece, gdzie Pani Janka czytała opowiadania o jesieni i o misiu. Razem z Panią dzieci śpiewały i tańczyły. Było miło i ciekawie
Z okazji Dnia Chłopca dziewczynki z grupy "Zajączki" zaśpiewały Sto lat, złożyły życzenia i słodkie podarunki. Zabaw i radości nie było końca.
Alarm przeciwpożarowy
Z okazji urodzin Przedszkola "Pod Jarzębiną" i Dnia Czerwonego, przyjęliśmy do naszego grona starszaków, którzy otrzymali jarzębinki. Z tej okazji w tym dniu, dzieci miały wiele niespodzianek jak zabawki, skakańca i smakołyki.
Skaczemy, zjeżdżamy i dobrze się bawimy.
"Zajączki" obchodziły Dzień Przedszkolaka.
Dzisiaj w grupie obchodziliśmy urodzinki Seweryna. Były życzenia, tradycyjne odśpiewanie "Sto lat" i poczęstunek.
Pierwsza wizyta na basenie.
Odwiedziła nas Śnieżka, która przeczytała dzieciom opowiadanie. Było miło. Później bawiła się i tańczyła wspólnie z dziećmi.
Dzieci a grupy "Zajączki" sprzątają świat.
Uczymy się i bawimy.
Korzystając z ostatnich dni lata, byliśmy na placu zabaw i puszczaliśmy latawce.
W tym tygodniu w odniesieniu do tematu BEZPIECZNY PRZEDSZKOLAK poznawaliśmy przepisy ruchu drogowego, znaki drogowe, sygnalizację świetlną i numery alarmowe, podczas zajęć, ćwiczeń i zabaw.
W podsumowaniu zajęć o bezpieczeństwiezdobywaliśmy medal BEZPIECZNEGO PRZEDSZKOLAKA. Miło i wesoło spędziliśmy czas.
Dzieci przygotowały makietę miasta. Budowały z klocków domy, przygotowały znaki drogowe i pasy na ulicy oraz malowaliśmy i wycinaliśmy drzewa jako ozdobę.
Lubimy zabawy z robotami. Uczymy się kodować.
"Zajączki" to my. Bawimy się, uczymy, jemy. Jest super.
Kontakty
- Przedszkole nr 6 "Pod Jarzębiną"
- 32-4311 517
- 44-230 Czerwionka-Leszczyny, ul. Wolności 11 EPUAP adres skrytki ESP: /P6Czerwionka/SkrytkaESP
- przedszkole6czerwionka@op.pl
Galeria zdjęć
Powered by aSc EduPage